Νιώθω εντελώς ανήμπορη

Quote:

---

Originally posted by Missmary852

εγω παντα νιωθω οτι καποιος ειναι καλυτερος οτι και να κανω.ξερω τρεις γλωσσες,τρια μουσικα οργανα,εχω γραψει τρια βιβλια (μανια με το τρια αλλα ετσι ετυχε ;);) ),ασχολουμαι με την φωτογραφια και κανω και πραγματα για μενα αλλα μετα σκεφτομαι τι νοημα εχει...και μποτε να κανεις και τα μαλλια σου παντα ενα πραγμα ξεχωριζει...το βαρος.και αντε αμα εχεις φιλους και ανθρωπους γυρω σου νιωθεις καλα αλλα αμα δεν εχεις κανεναν?αν εισαι μονη?αν νιωθεις ανεπιθμητη?αν φοβασαι να υποστηριξεις την αποψη σου μονο και μονο απο το φοβο οτι καποιος θα σου απαντησει πισω με καποιο προσβλητικο σχολιο για το βαρος σου μπροστα σε αλλους?εχει γινει.ειναι αδικο εσυ να εισαι καλη και να προσπαθεις να υπερασπιστεις τον εαυτο σου με επιχειρηματα και ο αλλος με ενα σχολιο να σου κλεινει το στομα.και οι γυρω ειτε θα υποστηριξουν τον πιο δυνατο ειτε θα σου φερθουν με οικτο...καλυτερα μονη μου λοιπον.συνδεουν την καλοσυνη με την αβουλια και την ευαισθησια με την αδυναμια...μονο και μονο επειδη δεν θες να κανεις τα ιδια που σου κανουν οι αλλοι.τουλαχιστον εμεις αν αδυνατισουμε δεν θα πληγωσουμε ποτε ανθρωπο ετσι,γιατι το ζησαμε.αν για κατι χαιρομαι ειναι γι'αυτο.

---

Και γιατί να πρέπει να συγκρινόμαστε με τους άλλους; Σε αγώνα τρέχουμε και θα πάρει ένας μόνο το έπαθλο;
Και ποιός ορίζει τι είναι "ο καλύτερος"; Και σε ποιόν τομέα παίρνει το βραβείο της πρωτιάς του; Έχουμε χάσει τη μπάλα, μου φαίνεται...
Μπράβο σου που ασχολείσαι με όλα αυτά, από τα οποία εύχομαι να παίρνεις ικανοποιήση και να νιώθεις να εκτονώνεται το δημιουργικό σου κομμάτι.
Εύχομαι να μην τα κάνεις για να γεμίσεις το κοινωνικό σου βιογραφικό, λες και είναι το οπλοστάσιό σου στον στίβο της σύγκρισης που ρίχνεσαι.
Το ότι δεν έχεις φίλους ή νιώθεις να μην μπορείς να υπερασπίσεις τον εαυτό σου σε έναν διάλογο, είναι κάτι που δεν πιστεύω πως σχετίζεται
με την εικόνα του σώματός σου. Ίσως βολεύει να το αποδίδεις εκεί κι αυτό κι όλα όσα χώνουν το μαχαίρι πιο βαθιά στο κόκκαλο.
Και όχι! Δεν είναι οι παχύσαρκοι οι καλοί κι ευαίσθητοι άνθρωποι και οι λυγερόκορμοι είναι κακοί κι επιθετικοί χωρίς λόγο.
Αρκετά με τα στερεότυπα! Ο καθένας είναι μια ξεχωριστή προσωπικότητα, που αλληλεπιδρά με άλλες εξίσου μοναδικές.
Δες εσύ τι καλύτερο μπορείς να κάνεις για σένα κι ας κάνουν κι οι άλλοι την αυτοκριτική και την αντίστοιχη προσπάθεια βελτίωσής τους!
Ίσως ακούγομαι κάπως σκληρή. Σε καμία περίπτωση δε σου τη λέω. Να σε ταρακουνήσω θέλω να δεις λίγο αλλιώς
κάποια πράγματα. Έστω να προβληματιστείς μήπως άλλες είναι οι αιτίες όσων σήμερα δείχνουν να σε ταλαιπωρούν.
Είναι βαρύ να νιώθεις πως είσαι "μόνη" κι "ανεπιθύμητη". Πως ότι και να κάνεις δεν αξιολογείται όπως του πρέπει
και συνεπώς "δεν έχει νόημα". Διάβασε λίγο τα λόγια σου, άκουσε τον εαυτό σου και υποστήριξέ τον, εσύ για σένα!
Άλλος δε θα το κάνει για λογαριασμό σου, να το ξέρεις! Είναι κρίμα να περνούν τα χρόνια και να μην τα χαίρεσαι...
Κάνε κάτι και δεν εννοώ δίαιτα φυσικά! Μην κλείνεις το θέμα λέγοντας "καλύτερα μόνη". Άκου την ανάγκη σου
και μην την υποτιμάς. Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον, έχει ανάγκη τους άλλους και το καθρέφτισμα του εαυτού του σε κείνους.
Άλλο καθρέφτισμα δείχνεις να χρειάζεσαι, θετικότερο και όχι μοναξιά. Οπότε άλλο είδωλο καλείσαι εσύ να καθρεφτίσεις!
Η απόσυρση κι η παραίτηση δεν έκανε ποτέ κανέναν να νιώσει καλύτερα. Το αντίθετο. Αναλογίσου πώς νιώθεις τώρα.
Έσι θα είναι κι αργότερα αν δεν κάνεις τώρα κάτι για αυτό! Κι ίσως μάλιστα να βαραύνει και περισσότερο ο χρόνος μετά...
Σου ζητώ συγνώμη εκ των προτέρων αν σου απευθύνομαι πολύ πιο έντονα απ'όσο νιώθεις να είσαι έτοιμη να ακούσεις.

Quote:

---

Originally posted by kokkinoskoufitsa

Φάρμακο αναισθητοποίησης δεν υπάρχει, ούτε συγκεκριμένη φόρμουλα, αλλά θεωρώ ότι όλος αυτός ο τρόπος διαχείρισης των καταστάσεων είναι αλληλλένδετος με το πόσο αγαπάς τον εαυτό σου. Πιστεύω ότι αυτό κυριαρχεί παντού. Δεν πιστεύω στην αδυναμία, αν και πολλοί πατούν στο ''δεν είμαι δυνατός, δεν έχω ισχυρή προσωπικότητα, είμαι ανίκανος'' . Πιστεύω στην ανθρώπινη παντοδυναμία, αν θες το προσπαθείς, και αν το προσπαθείς αργά ή γρήγορα το καταφέρνεις.

---

Με κάνεις να θέλω να προσθέσω κάτι, που ίσως να μην πρέπει κιόλας να το πω,
γιατί αυτά είναι πράγματα που για να μπολιάσουν θέλουν το κατάλληλο πλαίσιο
κι αυτό δεν είναι ένα φόρουμ, αλλά το ασφαλές περιβάλλον της ψυχοθεραπείας.

Από μικροί μεγαλώνουμε με κάποιον τρόπο, που όσο κι αν θέλουν το καλύτερο για μας οι γονείς μας,
κάποιες φορές μας γαλουχούν με όσα λανθασμένα κι εκείνοι ενδεχομένως γαλουχήθηκαν και παίρνουμε εμείς μετά τη σκυτάλη.
Αν έχουμε σχηματίσει στο μυαλό μας την πεποίθηση πως δεν είμαστε ικανοί είτε για αγάπη είτε για αποτελεσματικότητα
είτε ακόμη χειρότερα και τα δύο, κάθε φορά που κάτι ανάλογο θα συμβαίνει στο παρόν θα μας ταξιδεύει αυτόματα
στο παρελθόν και θα ενεργοποιεί αυτά τα σχήματα για τον εαυτό μας. Κι αυτό θα το εκλαμβάνουμε ως επιβεβαίωσή τους.
Και θα ισχυροποιείται η πεποίθηση, η ήδη παγιωμένη και θα είναι όλο και πιο δύσκολο να την αλλάξουμε μέσα μας.
Το τι συνέβη κάθε φορά, τι είπε ο χ και τι έκανε ο ψ είναι ένα μικρό δέντρο μέσα στο δάσος, που περιπλανόμαστε.
Αν δεν πάμε πίσω, αν δε μας οδηγήσει κάποιος έμπειρος εκεί να μας βοηθήσει να αλλάξουμε πρίσμα οπτικής,
πραγματικά δεν ξέρω πώς συμβουλές τύπου "αγαπησέ τον εαυτό σου" δε θα μείνουν κενό γράμμα
για κάποιον που δεν έχει μεγαλώσει μαθαίνοντας το και χωρίς τώρα να εκπαιδευτεί σε αυτό.

Όσοι νιώθουμε να βρισκόμαστε αλλού στη σχέση με τον εαυτό μας θέλουμε να πάρουμε μαζί κι όσους
δείχνουν ακόμη να μην είναι. Να τους ταρακουνήσουμε, να πατήσουμε αν γίνεται στην ανάγκη το κουμπί εμείς
για λογαριασμό τους. Τέτοιο κουμπί ωστόσο δεν υπάρχει. Είναι ένα προσωπικό ταξίδι, που ο καθένας καλείται
να διανύσει με δική του πρωτοβουλία. Αλλιώς ούτε νόημα έχει ούτε πολύ περισσότερο, αποτέλεσμα.
Αυτό εύχομαι για όλους όσους φοβούνται να το τολμήσουν. Έχει να τους αποκαλύψει απίστευτες ομορφιές!
Θα είναι δύσκολα τα περάσματα, ειδικά στην αρχή, αλλά όταν φτάνεις στο ξέφωτο, δεν υπάρχει καλύτερη αίσθηση!
Και μετά όλα είναι πιο ανάλαφρα και πιο εύκολα διαχειρίσιμα. Όχι πως δεν προκύπτουν θέματα και προκλήσεις,
αλλά όλα είναι αλλιώς γιατί εμείς πρώτιστα έχουμε γίνει αλλιώς και έχουμε σύμμαχο πια τη δύναμή μας.
Ίσως το τελευταίο να ήταν η ανάγκη μου να απολογηθώ που ορισμένες φορές νιώθω να επεμβαίνω
με τα σχόλιά μου. Πάντα η πρόθεσή μου είναι θετική, να το ξέρετε αυτό όσοι νεότεροι δε με γνωρίζετε.
Τα φιλιά μου και καλή μας φώτιση!

εγώ διαφωνώ. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει κανένας έμπειρος να μας οδηγήσει κάποθ και να μας βοηθήσει να αλλάξουμε πρίσμα οπτικής κλπ. Εμένα προσωπικά κανένας ''έμπειρος'' δεν κατάφερε να κάνει τίποτα για να με βοηθήσει σε τίποτα. Όλα έγιναν όταν το αποφάσισα εγώ, όταν το θέλησα εγώ, όταν το προσπάθησα εγώ !
Και ναι, σίγουρα το παρελθόν μας σημαδεύει και μας ακολουθεί, σίγουρα είναι μη αναστρέψιμο, αλλά και πάλι είναι στα δικά μας χέρια το αν θα φτιάξουμε το παρόν και το μέλλον στα θεμέλια του παρελθόντος ή όχι.

'' κάθε φορά που κάτι ανάλογο θα συμβαίνει στο παρόν θα μας ταξιδεύει αυτόματα
στο παρελθόν και θα ενεργοποιεί αυτά τα σχήματα για τον εαυτό μας.'' --> το ''κάτι ανάλογο'' που θα συμβαίνει, δε μας ταξιδεύει μόνο του πουθενά και δεν ενεργοποιεί από μόνο του τίποτα. Εμείς του επιτρέπουμε να το κάνει !!
Όλα από τα χέρια μας περνάνε, και από μας εξαρτώνται. Όχι τα απρόοπτα και απόβλεπτα που συμβαίνουν, αλλά ο τρόπος διαχείρισής τους!

Επίσης, το ''αγάπησε τον εαυτό σου'' , όπως όμως και κάθε άλλη συμβουλή, είναι κενό γράμμα για κάποιον που δεν έχει ιδέα πώς να το κάνει στην πράξη!
Αλλά κανείς δε μπορεί να σε εκπαιδεύσει να αγαπάς τον εαυτό σου, το σώμα σου, τα ελαττώματά σου κλπ. Μόνος σου πρέπει να το κάνεις,να βρεις τη δύναμη,το χρόνο και τον τρόπο. Στα λόγια όλοι μα όλοι μπορούν πολύ εύκολα να σου πουν ''ξεπέρασέ το'', ''ξέχνα το'', ''μη σκας'', ''μην είσαι τόσο ευαίσθητος'' , ''κάνε δίαιτα'', ''κόψε το ποτό'', ''κόψε το τσιγάρο'', ''γίνε κοινωνικός''. Κανείς όμως δε μπορεί να σου φυτέψει στο μυαλό το πώς, το γιατί και πότε θα το κάνεις !
Μιλώντας προσωπικά πάντα, και φίλοι, και συγγενείς και ψυχολόγοι πάλεψαν με πολλά λόγια και συμβουλές να με πείσουν να ξαναβγω από το σπίτι , να κάνω δίαιτα γιατί θα έχω μεγάλο πρόβλημα, να κόψω το ποτό γιατί φαίνεται στον ορίζοντα η ηπατική ανεπάρκεια κ άλλα πολλά. Ήξερα και γιατί έπρεπε να κάνω ότι μου λένε, και τις ανητικές συνέπειες των πράξεών μου, και και και.
So what? Αυτό δεν άλλαξε τίποτα. Ποτέ. Όταν βρήκα εγώ τον τρόπο, το λόγο, τη δύναμη και την πραγματική θέληση, τα έκανα όλα.

μόνο να προσθέσω οτι η δικιά μου τουλάχιστον συμβουλή δν είναι "αγάπησε τον εαυτό σου"σκέτο αλλά "αγάπησε τον εαυτό σου σε όσα κιλά κ να είσαι κ μην περιμένεις να τον αγαπήσεις αφού τα χάσεις".
προφανώς κ δν είναι εύκολο κ χρειάζονται πολλά για να το πετύχει κάποιος και δν ξέρω πως μπορεί να γίνει,κ αν θα χρειαστούν από 0 έως 10 ειδικοί. αλλά τι να κάνουμε αυτό είναι η μόνη λύση. αν κάποιος περιμένει να χάσει κιλά για να αγαπήσει τον εαυτό του ή έστω να τον συμπαθήσει να τα βρουν σε ένα επίπεδο τεσπά τότε καηκάμεν. δηλαδή έτσι όπως τα βλέπω από την δική μου οπτική πάντα οτι ο συλλογισμός να χάσω για να με συμπαθήσω είναι λάθος κ αυτό ήθελα να επισημάνω. δν ήθελα να κάνω πριτσινγκ στην αγάπη.

Quote:

---

Originally posted by Μαντάμ σου σου
μόνο να προσθέσω οτι η δικιά μου τουλάχιστον συμβουλή δν είναι "αγάπησε τον εαυτό σου"σκέτο αλλά "αγάπησε τον εαυτό σου σε όσα κιλά κ να είσαι κ μην περιμένεις να τον αγαπήσεις αφού τα χάσεις".

---

Μαμουζέλ, το πρώτο είναι πράγματι "αγάπη" ενώ το δεύτερο είναι "όροι αξίας",
προϋποθέσεις δηλαδή που εφόσον πληρωθούν και μόνο τότε έχουμε την επιθυμητή ενέργεια,
εν προκειμένω την αγάπη. Για μένα η αγάπη δεν έχει όρους, επεξηγήσεις, αστερίσκους εξαίρεσης κλπ.
γι'αυτό και δεν ένιωσα την ανάγκη να διευκρινήσω κάτι, αναφερόμενη σε κείνη.
Κι όταν την ευχόμαστε στους άλλους κι όταν προσπαθούμε να της αφεθούμε,
έτσι ολοκληρωτικά έχει για μένα νόημα κι αξία κι όχι ως επιβράβευση για κάτι,
που προηγήθηκε. Όλοι είμαστε άξιοι αγάπης ειδικά προς τον εαυτό μας.
Αλλά κι αυτό πάλι ανάγεται στην αγάπη που πήραμε από τους γονείς μας.
Αν δεν την έχουμε λάβει δεν ξέρουμε πώς να την προσφέρουμε στους άλλους,
πολύ περισσότερο σε μας. Αν μας είχαν μάθει πως για να την έχουμε πρέπει πρώτα
κάπως να την κερδίσουμε, όντας πχ καλά παιδιά κατά τα επιθυμητά τους πρότυπα,
τότε έτσι συνήθως φερόμαστε κι εμείς στον εαυτό μας και του βάζουμε τον πήχη
του ιδανικού εαυτού, που ο δόλιος ο πραγματικός οφείλει να κατακτήσει
προκειμένου να πάρει το βραβείο σε πρώτη φάση έστω της αποδοχής.
Όλα αυτά σαφώς και μπορούμε να τα αλλάξουμε στην πορεία,
αλλά πραγματικά θέλει πολλή δουλειά κι υπέρβαση.

Τάσο μου, πολύ μου άρεσε η εικόνα που έδωσες στην κοκκινοσκουφίτσα μας! Πολύ δεικτική! Μπράβο!

Μικρό περιπλανώμενο στο δάσος πλασματάκι, θα μπορούσα πολλά να σου πω, αναλύοντας λέξη προς λέξη αυτά που σχολίασες,
αλλά επειδή δίνω μάθημα τη Δευτέρα και διαβάζω θα περιοριστώ σε λίγες λέξεις, όσο κι αν είναι κόντρα στη μη Λακωνική καταγωγή μου.
Η θεραπευτική σχέση για να λειτουργήσει καλά και να έχει αποτελέσματα θέλει και ο ψυχοθεραπευτής να είναι ικανός και έμπειρος
και ο θεραπευόμενος να είναι έτοιμος και δεκτικός να δουλέψει σκληρά και συνεργατικά μαζί του και μάλιστα για αρκετό συνήθως χρόνο,
προκειμένου να φέρει τις πολυπόθητες σ'αυτόν αλλαγές θέασης. Μερικές φορές και πάλι δεν τσουλάει καλά το πράγμα καθώς
- όπως σε όλες άλλωστε τις σχέσεις- παίζει ρόλο κι η χημεία, που λέμε, αυτή η απροσδιόριστη κι ανεξήγητη ορισμένες φορές παράμετρος,
Δε με εκπλήσσουν οι ενστάσεις σου. Πολλοί λανθασμένα πιστεύουν πως ο ψυχολόγος είναι κάποιος που θα τους δώσει στο πιάτο λύσεις,
θα τους πει τι να κάνουν, θα πάρει τη δική τους ευθύνη και με το μαγικό του ραβδί θα επιφέρει ανώδυνα κι άμεσα τις επιθυμητές αλλαγές.
Η τουλάχιστον θα είναι ένας δεινός ρήτορας που, επειδή επιπρόσθετα θα τον πληρώνουμε, οφείλει να μας πείσει για όσα ήδη οι ίδιοι
γνωρίζουμε ή μας έχουν συμβουλεύσει οι δικοί μας, χωρίς ωστόσο να έχουμε εντωμεταξύ καταφέρει να περάσουμε από τη θεωρία στην πράξη.
Δεν είναι έτσι. Ο ψυχολόγος μπορεί να δει πράγματα που εμείς δεν είμαστε σε θέση, λόγω της εκπαίδευσης που έχει λάβει και πάντα
σε συνάρτηση με την ειδικότερη προσέγγιση που πρεσβεύει κι εφαρμόζει (γιατί κι αυτό έχει μεγάλη σημασία) και η δουλειά του δεν είναι
να μας δώσει σε μασημένη τροφή τις απαντήσεις, αλλά να μας οδηγήσει στο να τις βρούμε οι ίδιοι, γιατί μόνο τότε οι νέες αποκαλύψεις
έχουν την πρέπουσα δυναμική, που θα οδηγήσει στην αλλαγή. Κι είναι σημαντικός κι ο χρόνος πάντα, ως προς τον βαθμό ωρίμανσης μέσα μας
της επιθυμίας για αλλαγή, του πόσο δυσκολευόμαστε να "θυσιάσουμε" ενδεχόμενα δευτερογενή οφέλη, του αν φοβόμαστε να μεγαλώσουμε
και να προχωρήσουμε στο άγνωστο....πολλά...Στην τελική ο καθένας είναι πάντα ελεύθερος κι υπεύθυνος ταυτόχρονα για τις επιλογές του.
Το να τα ρίχνουμε σε έναν ψυχολόγο που δεν κατάφερε να μας ανοίξει τα μάτια, καταλαβαίνω πως βολεύει, αλλά δεν είναι πάντα αληθές.
Και ένα τελευταίο ως προς εσένα. Αποκλείεις το ενδεχόμενο όλα αυτά που άκουσες να τα κράτησες μέσα σου κι όταν τελικά έκανες
την υπέρβαση να είχαν παίξει κι εκείνα τον σημαντικό τους ρόλο, παρόλο που επιφανειακά φάνηκε να σου ανήκει όλη η δόξα της αλλαγής;

ναντίν έχεις δίκιο. αλλά πια είναι η λύση; αν μιλάμε για κάποιον ξένο ναι αυτόν αν δν τον αγαπώ γιατί απλά δν τον αγαπώ δν θα μπορέσω να τον αγαπήσω κ τέλος. τον εαυτό μου όμως; πρέπει να τον καθίσω στο ντιβάνι ,να σκεφτώ τις ανορθόδοξες συμπεριφορές των γονιών μου να τις διαγράψω και να με επαναπρογραμματίσω; τότε θα με αγαπήσω; ή πρέπει σιγά σιγά μέρα με την μέρα να βρίσκω ένα λόγο να με αγαπώ; ή να συνεχίσω να ζω χωρίς να με αγαπώ αλλά τουλάχιστον συμβιβασμένη με αυτό;

καλό διάβασμα κ σε ευχαριστώ για όσα γράφεις κατά καιρούς.

1) Ενας ψυχολόγος που προσπαθεί να με πείσει ότι το σεξ με έναν αρκετά μεγαλύτερο άντρα = μαζί του είναι η λύση για κάθε πρόβλημά μου, και ακόμα καλύτερα, μια σχέση μαζί του θα του δώσει την ευκαιρία να με ''παρακολουθεί'' πιο στενά.
2) Μια ψυχολόγος που υποτιμά τη σπουδαιότητα και την αρνητική επίδραση στη ζωή μου ορισμένων γεγονότων και συνθηκών, λέγοντας χωρίς κανένα πρόλογο και επίλογο '' το να κόψεις το φαί είναι θέμα θέλησης. Εσύ προφανώς δε θες, γιατί σ'αρέσει να τρως'', ''δεν πάσχεις από τίποτα, οι εμετοί σου δεν είναι από βουλιμία κλπ, κάνεις νάζια στον εαυτό σου'', ''ε καλά κι άμα σε βίασαν κάποιοι; Μην είσαι τόσο απόλυτη,κράτα μόνο τα καλά που σου άφησε η εμπειρία και πήγαινε παρακάτω''
3) Ένας ψυχολόγος-ψυχίατρος που ακούει όσα έχεις να πεις, και καταλήγει στο ότι η λύση στους εφιάλτες σου είναι ζάναξ και η λύση στην βουλιμία-παχυσαρκία-συναισθηματική υπερφαγία είναι η χορήγηση παράνομων χαπιών για αδυνάτισμα.

Αν κράτησα κάτι μέσα μου ; Ναι, για αρκετό διάστημα πίστευα ότι είμαι εντελώς άχρηστη, ένα κοινό γουρούνι που τρώει επειδή είναι ένα κοινό γουρούνι, και κάνει εμετό 10 φορές τη μέρα επειδή είναι ένα ναζιάρικο κοινό γουρούνι.
Κράτησα ότι τα χάπια τύπου ζάναξ-λεξοτανίλ δεν είναι και κάτι φοβερό, οπότε μετά από κάποιο καιρό που οι εφιάλτες με άφηναν 5 μέρες σερί άυπνη και εξαντλημένη, είπα το ναι και άρχισα δειλά δειλά να παίρνω. Έφτασα να κοιμάμαι με 8-12 λεξο τη βραδιά, μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Οπότε, όπως ίσως δύνασαι να διαπιστώσεις κ εσύ, δεν αρκεί ένας πάσχων και ένας ψυχολόγος. Ένας πάσχων έτοιμος να θεραπευτεί και ένας ειδικός με κατάλληλη μόρφωση, επαγγελματισμό, ανθρωπιά και παιδεία, ναι, μπορούν να κάνουν δουλειά!
Εγώ προσωπικά δεν ξέρω αν ήμουν έτοιμη και απλά δε μου δόθηκε το σπρώξιμο-βοήθεια που είχα ανάγκη, δεν ξέρω αν ήταν λάθος που στα 5 ραντεβού max σταματούσα τις επισκέψεις, ξέρω ότι οι συγκεκριμένοι 3 επαγγελματίες, (2 εκ των οποίων δεν έχουν πλέον άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος) με πήγαν μόνο πίσω . Οκ, ο πορνοπαππούς δε με επηρέασε κάπως, αλλά απλά πρόσθεσε ένα λιθαράκι στα τείχη που έχω σηκώσει ανάμεσα σε μένα και κάθε είδους ψυχοθεραπευτές .
Δεν είναι δηλώσεις με ισχύ καθολικότητας, δεν είμαι απόλυτη ως προς το τι βοήθεια μπορεί να προσφέρει σ'εσάς ένας ειδικός, ξέρω με βεβαιότητα ότι εμένα μου προσέφεραν ένα τίποτα πασπαλισμένο με καθόλου, επειδή οι συγκεκριμένοι απλά δεν είχαν κάτι παραπάνω να προσφέρουν ! Γι'αυτό οι ενστάσεις και η επιμονή στο ότι μόνοι μας μπορούμε να κάνουμε πολλά, χωρίς να το ξέρουμε. Για να το έκανα εγώ, που είμαι μία ανάμεσα σε πολλά εκατομμύρια και όχι Η μια, Η μοναδική, Η πολύ δυνατή, Η μάνα της αυτοπεποίθησης, μπορούν και άλλοι.
Και κλείνω εδώ, γιατί και η δική μου εξεταστική είναι σε εξέλιξη !

Καλημέρα,κοκκινοσκουφίτσα!
Δε διαφωνούμε τελικά ως προς τις προϋποθέσεις μιας αποτελεσματικής θεραπευτικής σχέσης.
Λυπάμαι πάρα πολύ για τις δικές σου εμπειρίες, που δεν είναι καθόλου απορίας άξιο πώς σε οδήγησαν
να είσαι αρνητικά προκατελειμένη ως προς τους ψυχοθεραπευτές. Χίλια μπράβο στη δύναμή σου
που κατάφερες να διαχειριστείς τις ανεπίτρεπτες κι αντιδεοντολογικές εμπειρίες, που είχες
και να προχωρήσεις με τον εαυτό σου, ώστε σήμερα να βρίσκεσαι σε ένα πολύ καλύτερο σημείο!
Χαίρομαι που άρθηκε η άδεια των δύο πρώτων, φαντάζομαι, ώστε τουλάχιστον να μην κάνουν κακό
και σ'άλλο κόσμο. Πραγματικά είναι ντροπή για το επάγγελμα τέτοιες συμπεριφορές! Τι να λέμε...
Οι ψυχίατοι, οκ, έχουν γενικά αυτήν την τάση να συνταγογραφούν ελαφρά τη καρδία φαρμακευτικά σκευάσματα,
αν και οι ποσότητες που αναφέρεις ακούγονται εξωπραγματικές! Ευτυχώς ακούγεσαι να είσαι καλά στην υγεία σου!
Θέλω να πιστεύω πως οι περιπτώσεις που ανέφερες και βίωσες ανήκουν στις εξαιρέσεις του κλάδου. Θέλω!
Για την Μητσοτακική σου τύχη τι να πω; Εύχομαι να εξαντλήθηκε εκεί και στα υπόλοιπα να είσαι τυχερή!
Καλή δύναμη με το διάβασμά σου και καλά αποτελέσματα στην εξεταστική και ό,τι άλλο σ'ενδιαφέρει!
Φιλάκιααααααααα

Quote:

---

Originally posted by Μαντάμ σου σου

ναντίν έχεις δίκιο. αλλά πια είναι η λύση; αν μιλάμε για κάποιον ξένο ναι αυτόν αν δν τον αγαπώ γιατί απλά δν τον αγαπώ δν θα μπορέσω να τον αγαπήσω κ τέλος. τον εαυτό μου όμως; πρέπει να τον καθίσω στο ντιβάνι ,να σκεφτώ τις ανορθόδοξες συμπεριφορές των γονιών μου να τις διαγράψω και να με επαναπρογραμματίσω; τότε θα με αγαπήσω; ή πρέπει σιγά σιγά μέρα με την μέρα να βρίσκω ένα λόγο να με αγαπώ; ή να συνεχίσω να ζω χωρίς να με αγαπώ αλλά τουλάχιστον συμβιβασμένη με αυτό;

καλό διάβασμα κ σε ευχαριστώ για όσα γράφεις κατά καιρούς.

---

Καλημέρα, Μαμουζέλ και σ'ευχαριστώ για την ανατροφοδότηση που μου δίνεις ως προς όσα κατά καιρούς γράφω και νιώθεις να σου ακούγονται εδιαφέροντα.

Σε καμία περίπτωση δε θα ήθελα να επιλέγαμε το τελευταίο. Ο συμβιβασμός για μένα έχει αρνητική χροιά γενικότερα, πόσο μάλλον ως προς τη σχέση με τον εαυτό μας.
Μου ακούγεται σαν ένας γάμος με κάποιον που δεν περνάμε καλά μαζί του κι ωστόσο επιλέγουμε να περάσουμε όλη μας τη ζωή δίπλα του, θυσιάζοντας την ευτυχία μας.
Η διαχείρηση όσων κακώς κειμένων βιώσαμε, θεωρώ πως επιβάλλεται προκειμένου να ελευθερωθούμε από τις αλυσσίδες του παρελθόντος και να πετάξουμε.
Όχι με διαγραφή όμως αλλά με αντιμετώπιση. Με κατανόηση της δυσλειτουργίας που μας προκαλούν, όλων των πώς και γιατί, με τοποθέτηση δική μας ως προς αυτά
κι εστίαση τέλος σε επαναπροσδιορισμό συμπεριφοράς. Αν οι γονείς είναι σε ζωή και μπορούμε να επικοινωνήσουμε μαζί τους, είναι απίστευτα λυτρωτικό να μιλήσουμε
ανοιχτά για όλα όσα κουβαλάμε μέσα μας σε σχέση με τις εμπειρίες που μοιραζόμαστε. Σ'εμένα τουλάχιστον λειτούργησε απίστευτα θεραπευτικά ως προς τη σχέση
με τον πατέρα μου, η οποία βελτιώθηκε κατά πολύ μετά από κείνη την αποκαλυπτική κουβέντα εφ' όλης της ύλης. Όχι ως επίθεση, αν και η ένταση συνήθως εμπεριέχεται,
αλλά ως μοίρασμα διαφορετικών οπτικών κι εμπειριών. Ο δικός μου πατέρας για τα περισσότερα δεν είχε καν ιδέα πόσο με είχαν επηρεάσει. Κι αν δε γυρίζει το ποτάμι
κι αν δεν ξεγίνονται όσα έγιναν, ωστόσο έχει απίστευτη δυναμική αυτή η κατάθεση ψυχής, αυτό το ξελάφρωμα ειδικά απέναντι σε κείνον που νιώθεις να σ'επιβάρυνε.

Ως προς τη σχέση με τον εαυτό μας τώρα και δη την αγαπητική. Δεν είναι ούτε εύκολη η μεταστροφή ούτε γίνεται αυτόματα και σύντομα. Αλλά γίνεται. Αλήθεια.
Εγώ ξεκίνησα από τη συγχώρεση. Κι αυτό που με βοήθησε τελικά ήταν η αποδοχή πως ό,τι είχα μέχρι τότε επιλέξει ήταν συνάρτηση του ό,τι ήμουν και πρέσβευα
μέχρι τότε με τις τρέχουσες προσλαμβάνουσες της εκάστοτε περίπτωσης, με δεδομένη πάντα την πρόθεση πως επέλεγα βάσει του εκτιμώμενου ως καλύτερου
δυνατού μου, ακόμη κι αν απέβαινε τελικά αρνητικό. Αυτό μπορούσα, αυτό ένιωθα να χρειάζομαι περισσότερο, αυτό έκανα κι είμαι οκ με αυτό ακόμη κι αν τελικά
το πλήρωσα ακριβά κι ήταν αυτοκαταστροφικό. Για να το επιλέξω έναντι όλων των άλλων δυνατοτήτων, είχα τους πολύ σημαντικούς μου λόγους να το κάνω
κι αν εντωμεταξύ άλλαξα ή έγινα γνώστης άλλων παραμέτρων, με αποτέλεσμα να μην έκανα σε καμία περίπτωση σήμερα την ίδια επιλογή, δε μετανιώνω
ούτε με τιμωρώ άλλο για ό,τι έκανα. Αυτό έκρινα τότε, αυτό μπορούσα, τέλος. Συμφιλιώνομαι με όσα ακολούθησαν κι εστιάζω στο τώρα, στην ενδεχόμενη ζημιά
και πώς θα τη διαχειριστώ. Όταν κατάφερα να με συγχωρήσω, έπαψα να είμαι αυτοκαταστροφική κι ενοχική και μπόρεσα να μου αναγνωρίσω κάποια θετικά μου.
Από κει και πέρα κάπως με συμπάθησα, με ξεκόλλησα από τον τοίχο της ανελέητης και μόνιμης κριτικής και προσπάθησα να με επιβραβεύω όποτε ένιωθα
να τα πηγαίνω καλά κάπου, να είμαι καλή, να παίρνω αναγνώριση από τους άλλους...Αναγνώριση που και πριν έπαιρνα, αλλά δεν άντεχα να την αποδεχτώ.
Η ανάγκη μου ήταν να την υποτιμήσω, να την τακτοποιήσω με έναν τρόπο βολικό μέσα από τον οποίο η πεποίθησή μου για αναξιότητα δεν κλονιζόταν.
Από κει και πέρα όσο περνούν τα χρόνια κι είμαστε συντονισμένοι στο να κάνουμε πράγματα που αγαπούμε -όπου συνήθως για τον λόγο αυτό τα καταφέρνουμε,
οπότε τονώνεται και η αυτοπεποίθησή μας- συν τη χαρά που προσκομίζουμε, είναι πιο ανάλαφρα τα βήματα της ζωής και σιγά σιγά φτάνεις να νιώθεις καλά
με τον εαυτό σου. Το να πεις πως νιώθεις να τον αγαπάς νομίζω πως θα έρθει στο χρόνο χωρίς να γίνει κάτι βαρύγδουπο ώστε να το καταλάβεις.
Όταν θα πιάσεις τον εαυτό σου να σου φέρεσαι όπως θα έκανες για κάποιον που αγαπάς - που προσωπικά μου ήταν πάντα πολύ ευκολότερο-
για παράδειγμα όταν παρατηρήσεις να σε υπερασπίζεσαι, να σε φροντίζεις, να διεκδικείς καλύτερα πράγματα για σένα, θα νιώσεις πως τα έχεις καταφέρει.
Δεν ξέρω αν σου ακούγονται βοηθητικά όλα αυτά... Σε κάποιους τομείς τα κατάφερα καλύτερα (πχ. όχι μόνο να μου επιτρέπω αλλά να επιδιώκω κιόλας
στιγμές ευτυχίας) σε άλλους θέλω κι άλλη δουλειά (πχ. να με φροντίζω : από κρέμα ενυδάτωσης μέχρι να μαγειρέψω μόνο για μένα), αλλά πάει καλά, θεωρώ.
Κράτησε ό,τι νιώθεις να κάνει νόημα και σε σένα κι από κει και πέρα ψάξε να βρεις τα δικά σου κενά, όπου καλείσαι ν'ακούσεις και να ικανοποιήσεις τις ανάγκες σου.

πολύ ενδιαφέρουσα η συζήτησή σας. Τη χάρηκα, διαβάζοντάς τη.

Καλησπερα παιδια!πως παει?τα καταφερνετε με διατροφη κτλπ?Ηθελα να ρωτησω,αν ξερει καποιος να μου πει,εδω και καποιες μερες νιωθω το στομαχι μου πρησμενο.εχω σταματησει να τρωω σαβουρες.εχει ιδεα κανεις απο τι μπορει να ειναι?

δεν γνωρίζω να σου πω πολλά, αλλά σε προσωπικό επίπεδο είχα πάθει κάτι παρόμοιο τον πρώτο μήνα που έκοψα την σαβούρα. ένιωθα λες και ήμουν άρρωστη στην κοιλιά και ήθελα να κάνω εμετό.

πέρασε από μόνο του, και υπέθεσα ότι ήταν αντίδραση του οργανισμού.

ήταν άσχημο αίσθημα πάντως, γτ ενώ έτρωγα υγιεινά ένιωθα άρρωστη, και πέρναγαν και σκέψεις από το κεφάλι μου του τύπου "σταμάτα και γύρνα στα παλιά, αισθανόσουν καλύτερα τότε". ευτυχώς δεν υπέκυψα XD

δώσε χρόνο στις νέες συνήθειες σου, και αν δεις πως επιμένουν τότε ψάξτο.

α και ένα άλλο ενδεχόμενο είναι να καταναλώνεις πολλά γαλακτοκομικά.

Καλησπέρα!Έχει ιδέα κανείς γιατί μπορεί να πιάνουν κάποιον κράμπες στα πόδια εν ώρα γυμναστικής?εκτός του ότι μπορεί να είναι αγύμναστος.

μήπως σου λείπει μαγνήσιο; να τρως πολλές μπανάνες.

Οι κράμπες εν ώρα γυμναστικής, μας πιάνουν συνήθως επειδή είμαστε αγύμναστοι, ή δεν κάνουμε επαρκές ζέσταμα, ή υπερβάλλουμε και καταπονούμε το μυικό, ή λόγω αφυδάτωσης.
Τώρα αν παθαίνεις γενικά κράμπες, δηλ. όταν απλά κάθεσαι, ή στον ύπνο, παίζουν γενική έλλειψη καλλίου, μαγνησίου, ασβεστίου, νατρίου, εγκυμοσύνη, διαβήτης, αναιμία, δυσλειτουργία του θυρεοειδή κ άλλα ορμονικά, κακή κυκλοφορία αίματος, υπερβολικό βάρος κά.

Αν σε πιάνουν μόνο στη γυμναστική, θα κάνεις πολύ καλό ζέσταμα, θα ανεβάζεις σιγά σιγά την ένταση της προπόνησης, όταν νιώθεις κάτι σαν κάψιμο στους μύες θα επιβραδύνεις ή θα σταματάς (πάλι σιγά σιγά) και πάντα διατάσεις, πριν και μετά !
Συνηθέστερη αιτία είναι η αφυδάτωση, δηλ αποβολή, με τον ιδρώτα, πολλών ηλεκτρολυτών. Αν κάνεις μεγάλης διάρκειας προπονήσεις (για τα δικά σου δεδομένα πάντα, και σε σχέση με το πόσο γυμνασμένη είσαι και πόσο έχεις συνηθίσει να γυμνάζεσαι) και καταλήξεις στο συμπέρασμα ότι φταίνε οι ηλεκτρολύτες, καλό είναι να φτιάχνεις κάποιο ισοτονικό ποτό ή σμούθι και να πίνεις κατά τη διάρκεια της προπόνησης. Το ισοτονικό με νερό, και λιγο αλάτι, ζάχαρη, γάλα, χυμό πορτοκάλι.
Σμούθι μπορείς να κάνεις με πολλά συστατικά, διαφορετικά κάθε φορά, αρκεί να συνδυάζονται κάλιο,νάτριο,ασβέστιο κ μαγνήσιο.
Ενδεικτικά:

κάλιο --> σπανάκι, μπρόκολο, ντομάτα, μπανάνα, γάλα/γιαούρτι
μαγνήσιο --> βρώμη, λιναρόσπορος, αμύγδαλα, σουσάμι, καρύδια, κάσιους, αβοκάντο, μπανάνα, γκρέιπφρουτ, γιαούρτι/γάλα, μπρόκολο.
ασβέστιο ξέρεις που θα βρεις, απλά για την απορρόφηση του ασβεστίου βάζουμε πάντα λίγο χυμό πορτοκάλι/λεμόνι/γκρέιπφρουτ.

δεν εχω ιδέα τι φταίει!κραμπες εχουν σταματησει να με πιανουν γενικα απο οταν αρχισα γυμναστηριο.απλα την τριτη που μας περασε ειπα να μπω pilates να δω τι παιζει.και ενω ημουν ξαπλωμενη και επρεπε να ειναι το ενα ποδι ορθιο και το αλλο να παταει κατω λυγισμενο και να σηκωσω τη λεκανη,εκεινη τη στιγμη που πηγα να το κανω ενιωθα να ρχεται η κραμπα στη γαμπα και στο μπουτι απο μεσα.και εννοειται δεν εκανα τις ασκησεις.αληθεια εχετε ιδεα τι εξετασεις πρεπει να κανω για να δω που εχω ελλειψη?

Α ωραία στα είπε η Κοκκινοσκουφίτσα...
Εγώ σε κάποια φάση της ζωής μου που πάθαινα συνεχώς ανησυχητικά κράμπες νευρολόγο είδα...

εξετάσεις αίματος. Απλά θα πεις στον γιατρό για ποιο λόγο τις θες, για να γράψει αυτές που πρέπει.
Αλλά αν μιλάμε για μια κράμπα , δεν έχεις τίποτα. Πρόβλημα έχουμε όταν παθαίνουμε κάτι συχνά, όχι μια φορά το μήνα.
Η κράμπα ειδικά, είναι εξαιρετικά συχνό φαινόμενο σε κάποιους ανθρώπους, χωρίς να'χουν παθολογικό πρόβλημα.
Αν σε πιάνει μόνο στη γυμναστική και όχι συχνά, είναι απλά επειδή δεν εκτελείς σωστά τις ασκήσεις, τραβιούνται ή καίγονται οι μύες κλπ.

https://www.youtube.com/watch?v=o99sXuTDQck Καλησπέρα!Παρακολούθησα πιο πριν τη συγκεκριμένη εκπομπή.είναι από σήμερα το μεσημέρι.Σε κάποιο σημείο ο ενδοκρινολόγος με τον οποίο έχουν κάνει σύνδεση μιλάει για μεταβολικές εξετάσεις αλλά δυστυχώς δεν τον άφησαν να πει περί τίνος πρόκειται.Γνωρίζει κάποιος να μου πει για τι μιλάει?Έχει κάνει κάποιος από εδώ μέσα?

Τα μεταβολικά νοσήματα είναι κληρονομικά , αν γκουγκλάρεις θα τα βρεις ως ΚΜΝ (κληρονομικά μεταβολικά νοσήματα).
Η εξέταση γίνεται στα νεογέννητα, και στα πρώτα 10 χρόνια του παιδιού αραιά και πού. Αν είσαι γύρω στην ηλικία μου, πρέπει να έχεις κάνει κ εσύ. Όχι ότι δε γίνεται και αργότερα βέβαια! Απλά αν είσαι μικρή , έκανες τς εξετάσεις σίγουρα μόλις γεννήθηκες!
Είναι αίματος και ούρων. Ουσιαστικά, με πολύ απλά λόγια, εντοπίζουν την έλλειψη κάποιων χημ.στοιχείων κ ενζύμων από τον οργανισμό, και κάθε ουσία με την απουσία ή ελλιπή παρουσία της, προκαλεί διαφορετικό πρόβλημα.
Αυτά τα προβλήματα μπορεί να είναι διαταραχές θυρεοειδούς, υπο-υπεργλυκαιμία, υπο-υπερινσουλιναιμία, εγκεφαλοπάθειες, επιληψία, ουσιαστικά ό,τι πάθηση γνωρίζεις ως κληρονομική.
Είναι η πιο ακριβής εξέταση για εντοπισμό τέτοιων νοσημάτων !
Αν έχεις κάνει μωρό τις εξετάσεις και δε βρέθηκε τίποτα, δε λέει κάτι, γιατί οι περισσότεροι δε γεννιούνται με διαβήτη, τον αποκτούν στη συνέχεια λόγω κακής διατροφής κ τρόπου ζωής. Το καλό είναι πως αν έχεις προκαλέσει μόνη σου σάκχαρο, ινσουλινοαντίσταση κλπ, αντιμετωπίζεται απλά και μόνο με δίαιτα κ γυμναστική. Ενώ όταν πρόκειται για ΚΜΝ, είναι παθολογική κατάσταση, και αν δεν έχει εντοπιστεί εκ γενετής αλλά μετά από 20-30 χρόνια, κατά 99% χρειάζεται φαρμακευτική αγωγή και δίαιτα εφόρου ζωής και γυμναστική και και και.
Βασικά δεν ξέρω αν και κατά πόσο εγινα κατανοητή... είναι τόσα πολλά που είχα στο μυαλό μου και προσπάθησα να πω όσα λιγότερα γίνεται, νομίζω σε κάλυψα!
Το ρεζουμέ είναι ότι τα μεταβολικά σύνδρομα που αφορούν το βάρος είναι όσα έχουν σχέση με το μεταβολισμό των λιπιδίων, του σακχάρου, της φρουκτόζης , της ινσουλίνης κλπ, και τη λειτουργία του θυρεοειδούς. Η απλή εξέταση αίματος δείχνει ότι έχεις ανεβασμένο ζάχαρο ή TSH ή Τ4 ή ινσουλίνη. Οι μεταβολικές εξετάσεις δείχνουν αν αυτές οι αφύσικες τιμές οφείλονται σε μεταβολικό σύνδρομο (κληρονομικό) ή αν είναι απλά αποτέλεσμα της διατροφής σου κ του τρόπου ζωής σου!

Καλησπέρα!Μήπως γνωρίζει κάποιος πόσο γνωρίζει η γαστροσκόπηση?θα επιθυμούσα αν δεν θέλετε να απαντήσετε εδώ,να μου στείλετε προσωπικό μήνυμα.είναι σημαντικό,ευχαριστώ.

γυρω στα 300 μου ειχαν παρει στο ιασο αν δε κανω λαθος μπορει κ λιγοτερα βεβαια

Η εξέταση ξεκινά από 50 και μπορεί να φτάσει τα 100 ευρώ απʼ όσο ξέρω. Αν όμως την γράψει κάποιος παθολόγος ή κάνουμε την εξέταση σε δημόσιο νοσοκομείο δωρεάν με το παραπεμπτικό (αφού κλείσουμε εγκαίρως ραντεβού) ή την κάνουμε έξω σε κάποιο εργαστήριο ή ιδιωτική κλινική πληρώνοντας το ποσοστό συμμετοχής που μας αναλογεί (με το παραπεμπτικό πάντα).
Αυτά ξέρω πως ίσχυαν πριν 1 χρόνο. Ναʼχουν αλλάξει τόσο τα πράγματα που πλέον σε αναγκάζουν να πληρώσεις όλο το ποσό κι ακόμη παραπάνω; :rolleyes:

ευχαριστώ για τις απαντήσεις!

Καλησπέρα!Είχα πολύ καιρό να μπω και μπήκα τώρα ώστε να πάρω λίγο θάρρος να συνεχίσω την προσπάθεια μου!Είμαι 17 κιλά μείον (τουλάχιστον ήμουν πριν μπουν οι γιορτές,τώρα δεν ξέρω! :p ) ,εχω ξεκινήσει από τον Μάιο αλλά πιο εντατικά από Σεπτέμβρη.Θα μπορούσα να χα χάσει άλλα 10 τουλάχιστον αλλά όταν η ψυχολογία έχει τα σκαμπανεβάσματα της δεν μπορείς να μην το ρίξεις στη σοκολάτα.Ειδικά όταν ξέρεις ότι κάτι που θέλεις δεν θα το έχεις ποτέ.Και δεν εννοώ υλικό αγαθό.Από την άλλη χαίρομαι γιατί έχω φύγει από αυτό το μαμημένο τριψήφιο και είμαι σε διψήφιο νούμερο πια.Χαίρομαι που το χω καταφέρει απόλυτα μόνη μου και που το αναγνωρίζουν και οι άλλοι ή δεν το αναγνωρίζουν από ζήλεια και κακία!Εύχομαι να έχετε και εσείς τη δύναμη και το κουράγιο να αρχίσετε/συνεχίσετε γιατί σίγουρα το να τρως σωστά(όχι να στερείσαι και να κάνεις δίαιτες της πλάκας που σου καταστρέφουν το μεταβολισμό) α μην τι άλλο σε κάνει να νιώθεις καλά.Πιο αναλαφρος,πιο σίγουρος.

Quote:

---

Originally posted by maria26
Θα θελα να το παρω αποφαση να αρχισω μονο και μονο για να αποδειξω σε κατι κλωσσες πως μπορω να τα καταφερω.που σε βλεπουν και νομιζουν πως εισαι ενα κακομοιρο κοριτσακι που εχει αφεθει και δεν μπορει να ραψει το στομα του.θαθελα πολυ να δω τα μουτρα τους οταν θα ειχε γινει η αλλαγη.

---

ξεκινησα να διαβαζω την ιστορια σου η οποια νομιζω θυμιζει σε πολλους απο μας τον ευατο μας... ελπιζω προζωρωντας στις παρακατω σελιδες να δω αισιοδοξα μηνυματα... οσον αφορα το συγκεκριμενο ομως.... εχεις συνειδητοποιησει πως ο πρωτος κ καλυτερος που βλεπεις τον ευατο σου ετσι "νομιζουν πως εισαι ενα κακομοιρο κοριτσακι που εχει αφεθει και δεν μπορει να ραψει το στομα του" , εισαι εσυ?

Quote:

---

Originally posted by maria26
Ναι ισως τελικα να μου προσφερουν μια ασφαλεια υποσυνειδητα.γτ φοβαμαι πως αν τα χασω θα φανουν ολες μου οι αδυναμιες.ακομα και αν φαω σαλατα με ψαρι οπως εφαγα το μεσημερι μετα θα θελω να φαω βλακειες οπως λιγη σοκολατα.παω να κανω κατι και μετα το χαλαω.και ο καιρος περναει.το ιδανικο θα ταν να τρωω οτι μου κατεβει.πιλατες ψυχολογος ακυρα γτ θελουν λεφτα και εφοσον δεν δουλευω δεν γινεται.ασε που δεν θελω να με βλεπουν.περσυ πηγα και πληρωσα συνδρομη για ενα χρονο σε γυμναστηριο που ειχε πολυ ωραια ομαδικα και πολλα οργανα αλλα δεν πατησα ποτε.το ηθελα ομως με το που πατησα το ποδι μου για να παω να πληρωσω σαν να μου κοπηκε η αναπνοη.ενιωσα πολυ αβολα.και μετα το ανεβαλα συνεχως ωσπου περασε ο καιρος και τελος.θελω να βγω απαυτο το τελμα δεν αντεχω αλλο.δεν ζω απλα υπαρχω.αυτοπεποιθηση μηδεν αυτοεκτιμηση μηδεν επιτυχια μηδεν

---

κ τι εγινε αν φας λιγη σοκολατα μετα τη σαλατα με το ψαρι? λιγη, οχι μια κουτα.
κα ιγιατι θα πρεπει απαραιτητα να κανεις ο,τι απαιτει χρηματα? το περπατημα πχ ειναι τζαμπα!
διατροφολογο εχει κ σε δημοσιο νοσοκομειο κ ειναι τζαμπα.

Quote:

---

Originally posted by maria26
Και εγω γιαυτο μπηκσ εδω,για να παρω δυναμη.ισως τα καταφερω να χασω τα κιλα αλλα επειδη ουσιαστικα πασχω απο συναισθηματικη πεινα το πιθανοτερο ειναι ειτε θα καταληξω να ειμαι παχυσαρκη παλι ειτε θα παω στο αλλο ακρο.καλημερα.

---

αχ, θελω τοσα πολλα να σου γραψω διαβαζοντας... συγνωμη που σου απαντω αποσπασματικα, δεν ξερω αν θα προλαβω να τ διαβασω ολα... αναρρωτιεμαι.. ειπες απ την αρχη οτι δεν εχεις φιλους.. οτι δε θες να πας γυμναστηριο η για περπατημα γιατι δε θες να σε βλεπουν... οτι σκεφτοναι "α να η μαρια η καημενη που ειναι χοντρη κ εχει παραιτηθει κ ειναι κακόμοιρη" κτλ κτλ (καποια δεν τα εγραψες ακριβως αλλα νομιζω τα σκεφτεσαι!!)

ναι, τα εχω σκεφτει, εχω ζησει πολλα χρονια μ αυτες τις σκεψεις.. κ τι ωραια που καποια στιγμη σκεφτηκα:
ας αντιμετωπισω οποιον συναντησω σαν καποιον που δε σκεφτεται "αν να η κακόμοιηρη" αλλά "α! να μια κοπελα που με χαιρετησε χαμογελωντας κ φαινεται να εχει ορεξη για λιγη κουβεντουλα, λιγη παρεουλα, μια βολτιτσα, λιγη κοινωνικη συναναστροφη βρε αδερφε".

και μαντεψε: ανακαλυψα οτι δεν εβλεπαν πριν σ εμενα τη χοντρη (ετσι μ εβλεπα εγω) που τη λυπουνται. εβλεπαν εναν ανθρωπο σε αμυνα, ετοιμον να χιμηξει για να υπερασπιστει τον ευατο του... απο ποιον αραγε?

ποσο θα θελα να σε κανω να δεις τη διαφορα!!!!
σε παρακαλω... προσπαθησε :)

Quote:

---

Originally posted by Μαρία.
Η εξέταση ξεκινά από 50 και μπορεί να φτάσει τα 100 ευρώ απʼ όσο ξέρω. Αν όμως την γράψει κάποιος παθολόγος ή κάνουμε την εξέταση σε δημόσιο νοσοκομείο δωρεάν με το παραπεμπτικό (αφού κλείσουμε εγκαίρως ραντεβού) ή την κάνουμε έξω σε κάποιο εργαστήριο ή ιδιωτική κλινική πληρώνοντας το ποσοστό συμμετοχής που μας αναλογεί (με το παραπεμπτικό πάντα).
Αυτά ξέρω πως ίσχυαν πριν 1 χρόνο. Ναʼχουν αλλάξει τόσο τα πράγματα που πλέον σε αναγκάζουν να πληρώσεις όλο το ποσό κι ακόμη παραπάνω; :rolleyes:

---

τωρα δεν καλυπτεται η γαστροσκοπηση. οι τιμες ειναι αυτες που λες.

Μπορείς να μου γράψεις ότι θες είτε εδώ είτε σε προσωπικο μηνυμα.το χω αναγκη τη δεδομενη χρονικη στιγμη.αναφορικα με τη γαστροσκοπηση θα την κανω μεθαυριο.και ενω μου την εγραψε η παθολόγος και ειπα πως έχω παραπεμπτικο,μου ειπαν αλλες τιμες τελικα και δεν ξερω τι θα γινει.αλλα αυτό που με νοιαζει ειναι να μη βρεθει τιποτα.

Μαρια, τι φοβασαι οτι μπορει να βρεθει?
υπάρχει υπονοια για κατι σοβαρο?
η γαστροσκοπηση γινεται για πολλους λογους κ δε σημαινει πως αν βρεθει κατι θα ειναι κατι κακο η μη αντιμετωπισιμο.
εγω για παραδειγμα εχω κανει δυο φορες. ολα κομπλε!
τι τιμες σου ειπαν?
δεν τα καλυπτουν τα ταμεια πλεον, δυστυχως... μονο αν την εκανες σε δημοσιο νοσοκομειο αλλα ποιος ξερει ποτε θα εβρισκεες ραντεβου.
καλα αποτελεσματα να εχεις.
μιλησε μας για τα αγχη σου αν θελεις!

den exw sto mualo mou kati sugkekrimeno.to lew gt pleon prhzetai to stomaxi mou poly eukola eite me kati liparo eite an faw parapanw eite me sugkekrimenes trofes.nai to diapistwsa.oso gia dhmosio nosokomeio to diapistwsa kai auto dustuxws!

Καλησπέρα και από εμένα. Μόλις έγινα μέλος, οπότε ζητώ συγνώμη εκ των προτέρων εάν δημοσιεύω σε λάθος ενότητα. Είμαι κι εγώ ομοιοπαθούσα: 30 πλέον ετών, παχύσαρκη από παιδί-πλέον 123 κιλά με ύψος 1.68, γενικώς μεγαλόσωμη. Όπως καταλαβαίνετε, έχω δοκιμάσει επανειλημμένως όλες τις συντηρητικές μεθόδους απώλειας βάρους (δίαιτα, διατροφή, γυμναστική, ψυχοθεραπεία, ψυχιατρική υποστήριξη, κλινικές "νηστείας", χάπια, εμετούς, καθαρτικά, αφαγία κλπ) καταλήγοντας πάντοτε στο τέλος, να ανακτώ το χαμένο βάρος. Το μόνο καλό είναι ότι τα τελευταία χρόνια έχω καταφέρει να συντηρούμαι πάνω-κάτω στα ίδια κιλά, με μικρά σκαμπανεβάσματα, κι αυτό χάρη στην πιο ισορροπημένη ψυχολογική μου κατάσταση γύρω από το θέμα. Έχω χρόνιο πρόβλημα υποθυρεοειδισμού και γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης-ευτυχώς, κατά τα άλλα, παραμένω υγιής, εάν εξαιρέσεις ότι πάντα με βασανίζει αυτή η μακρόχρονη ιστορία αποτυχίας μου να χάσω τα κιλά που με βαραίνουν.
Βρίσκομαι για πολλοστή φορά στο δίλημμα του χειρουργείου. Στο παρελθόν, επισκέφτηκα πολλές φορές χειρουργούς οι οποίοι εντίμως μού παρέθεταν πάντοτε, και τα συν και τα πλην.
Η αλήθεια είναι πως φοβάμαι να το κάνω αλλά από την άλλη δεν πιστεύω ότι ποτέ θα τα καταφέρω και μόνη μου, αδυνατώ να με εμπιστευτώ πια.
Και έτσι, βιώνω κι εγώ αυτόν τον φρικτό φαύλο κύκλο που ίσως και κάποιοι από εσάς, τον γνωρίζετε πολύ καλά.
Αισθάνομαι ανήμπορη κι εγκλωβισμένη.
Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.

Γεια σου jelena! Σου εστειλα μηνυμα U2U !!! user to user δηλαδη, το βλεπεις μονο εσυ κ εγω! Για ο,τι θες στελνε μου να συζηταμε!

Γεια σου Jelena! Για αρχή να σου πω πως το γεγονός πως σταθεροποίησες τα κιλά σου, έστω και αν είναι παραπάνω,
είναι ένα μεγάλο βήμα προς τη νίκη!
Παλεύουμε με την υπερφαγία εξαιτίας των συναισθηματικών μας διαταραχών,
οπότε συνειδητοποιείς ότι η μισή -αν όχι ολόκληρη- η δουλειά είναι στο να τιθασεύσουμε αυτά τα συναισθήματα.

Εφόσον η αρχή έγινε, δε θέλω να ακούω για εγκλωβισμούς και απελπισίες!
Τώρα είναι η στιγμή να επιστρατεύσεις κάθε δύναμη που έχεις μέσα σου και να κάνεις μια μεγάλη
προσπάθεια, μεγαλύτερη από ποτέ, μια στροφή στην υγιεινή διατροφή και την αγάπη για τον εαυτό σου!

Εγώ στη θέση σου θα το προσπαθούσα ξανά χωρίς χειρουργείο, αλλά και το χειρουργείο να επιλέξεις,
υποστήριξε την επιλογή σου και επανέλαβε 'Εγώ μπορώ και θα τα καταφέρω!!!'
Κάθε δρόμος είναι δύσκολος και έχει τις δικές του στροφές,
το θέμα είναι να είσαι αποφασισμένη πως δεν θα το βάλεις κάτω!

Για ό,τι χρειαστείς εδώ είμαστε, ο καθένας παλεύει με τους δικούς του δαίμονες, δεν είσαι μόνη σ'αυτό!

Υ.Γ. Για να ανοίξεις τόπικ δικό σου, πηγαίνεις στη θεματική σελίδα που σ'ενδιαφέρει, π.χ. 'Παχυσαρκία'
και πατάς πάνω δεξιά το κουμπί 'New Topic'.

PurpleRose και Blossom σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την άμεση ανταπόκριση και την υποστήριξη. Η αλήθεια είναι πως είμαι πολύ μπερδεμένη κι εγώ ως προς το τι να κάνω. Το κακό είναι ότι έχω χάσει την εμπιστοσύνη και την αισιοδοξία μου πια. Χαίρομαι πολύ που μιλάω μαζί σας, πραγματικά μου δίνει κουράγιο και η συμπαράστασή σας αλλά και η καλή σας πορεία στην απώλεια βάρους σας!Πιστεύω πως θα τα καταφέρετε και μακάρι να ... "με κολλήσετε΄'' κι εμένα:) Τα φιλιά μου, καλό βράδυ

Άντε καλέ, ποια πορεία, εγώ στην αρχή είμαι ακόμα.. Αν θέλεις τζόιν δε κόμπανι, που θα 'λεγε και η purple, να μας κάνεις
και να σου κάνουμε παρέα, να τα χάσουμε τα χαζοκιλά!

ΚΙΛΑ είναιιιιι! ΜΟΝΟ ΚΙΛΑΑΑ! Σιγά μην μας κερδίσουν.

Καληνύχτες! :smug b:

:blush::sniffle::grin::bouncing: Όνειρα γλυκά!

PurpleRose σου απάντησα με U2U, ελπίζω να το έκανα σωστά:))))