Η διάλυση της λογικης: το να μη διακρινεις το δευτερεον απο το σημαντικο, να δεχεσαι αδιαμαρτύρητα ενα πραγμα κ το αντιθετο του.
Printable View
Η διάλυση της λογικης: το να μη διακρινεις το δευτερεον απο το σημαντικο, να δεχεσαι αδιαμαρτύρητα ενα πραγμα κ το αντιθετο του.
Η εξάρθρωση της λογικής.
Το να βρίσκεις τα όριά της,
έχοντας άντιμετωπίσει τον φόβο της παράνοιας.
Από την αποτυχία μαθαίνουμε και από την επιτυχία ξεχνάμε.
«Δεν πρέπει να μας ανησυχεί το τέλος της φυσικής μας ζωής. Η έγνοια μας πρέπει να είναι να ζούμε -όσο είμαστε ζωντανοί-, να απελευθερωθούμε από τον πνευματικό θάνατο που προέρχεται από μια ζωή που ζούμε πίσω από μια βιτρίνα, σχεδιασμένη έτσι ώστε να προσαρμοστούμε σε εξωτερικούς ορισμούς για το ποιοι και τι είμαστε».
Elisabeth Kubler-Ross
Το να δεις τον ηλιο κ το φεγγαρι δεν ειναι δειγμα οξειας ορασης.
Το να ακουσεις τον ηχο του κεραυνου δεν ειναι δειγμα εξαιρετικης ακοης.
Ποτε θα μπορεσεις να δεις κατω απο την επιφανεια?
Μορφωση δεν ειναι μονο μια διαδικασια αποκτησης γνωσης ενος συνολου γνωσεων αλλα πρεπει να ειναι και η κριτικη αναγνωση και του κοσμου με αυτες τις γνωσεις αλλα κ των γνωσεων σε σχεση με τον κοσμο με σκοπο την αποκαλυψη της εκμεταλλευτικης υφης της σημερινης κοινωνιας.
Σοφος ασχετος: εχει αποψη για τον καθε μικροκοσμο αλλα αδυνατει να κανει μια κριτικη αναγνωση του κοσμου που θα τον οδηγησει σε μια συνεπεστερη κατανοηση.
Kαποια στιγμη συναντας την μοιρα σου ,στο μονοπατι που διαλεξες για να την αποφυγεις..........
Έχουμε ταυτίσει την γνώση με την ουσιαστική μάθηση.
Όποιος διαθέτει το πρώτο, δεν διαθέτει απαραίτητα το δεύτερο.
Το δεύτερο προυποθέτει προσωπικό βίωμα της κάθε γνώσης και ένταξή της μέσα απο μια διαδικασία κριτικής αφομοίωσης, στον προσωπικό εσωτερικό ψυχο-συναισθηματο-νοπητικό κόσμο του ανθρώπου.
Κατά κάποιον τρόπο, όλοι έχουμε επιλέξει τη μοίρα μας.
Τα λόγια είναι φτωχά μπροστά στις πράξεις.
Η αίσθηση του εξεγερμένου (για οποιοδήποτε λόγο και αιτία) μπορεί να προκύψει από τη μελέτη των ιερών κειμένων; Η τάση του ανθρώπου να κοιτά τον ουρανό είναι επίκτητη; Το πάθος του ανθρώπου που κλαίει μπροστά στο άδικο ή την απανθρωπιά ή την μικροπρέπεια μπορεί αλήθεια να διδαχτεί;
Υπάρχουν χιλιαδες εκει εξω, που μείνανε σε γνώση και δεν προχώρησαν παραπέρα: στη διαμόρφωση προσωπικής άρα και συλλογικής ευαισθησίας και αξιοπρέπειας.
Έίναι φορές που μια κουβέντα είναι ισχυρότερη απο μια πράξη
και άλλες, που οι λέξεις, φαίνονται να στερούνται οποιουδήποτε νοήματος μπροστά στο αληθινό βίωμα.
μια ιδεα ειναι ικανη να σε σωσει η να σε καταστρεψει στη ζωη..
΄΄ Ο ποιητής κάνει τον εαυτό του οραματιστή μέσα από μια μακριά , απεριόριστη και συστηματική αποδιοργάνωση όλων των αισθήσεων . Όλες οι μορφές έρωτα , πόνου , τρέλας . Διερευνά τον εαυτό του , εξαντλεί μέσα του όλα τα δηλητήρια και διατηρεί την πεμπτουσία τους . Δοκιμασία ακατανόμαστη , όπου θα χρειαστεί τη μεγαλύτερη πίστη , την υπεράνθρωπη δύναμη , όπου θα γίνει αυτός μέσα απ όλους , ο μέγας σακάτης , ο μέγας αφορισμένος και ο υπέρτατος επιστήμων . Γιατί φτάνει το ΑΓΝΩΣΤΟ ! Ετσι λοιπόν , τι κι αν καταστραφεί στην εκστατική πτήση του μέσα από πράγματα πρωτάκουστα , ακατανόμαστα ; ΄΄
ΡΕΜΠΩ
“Life can either be accepted or changed. If it is not accepted, it must be changed. If it cannot be changed, then it must be accepted.”
ολα εχουν ειπωθει αλλα αφου κανεις δεν ακουει πρεπει απ την αρχη να ξαναρχιζουμε..
Quote:
Originally posted by weird
Κατά κάποιον τρόπο, όλοι έχουμε επιλέξει τη μοίρα μας.
δεν έχει σημασία πόσο σιγά πάει κανείς,
όσο το να μην σταματήσει.
Τα απωθημένα μας τα πληρώνουν και όσοι δεν φταίνε ακόμα και αν δεν φταίμε εμείς οι ίδιοι.
\"Πάτα ελαφρά, γιατί πατάς απάνω στα όνειρα μου\"
- W.B. Yeats
Μερικές φορές τα όνειρα γίνονται εφιάλτες.
πισω απο ενα γελαστο προσωπο μπορει να κρυβεται πονος...
πισω απο μια θυμωμενη φυσιογνωμια μπορει να υπαρχει φοβος...
καθε θανατος μας θυμιζει οτι ειμαστε προσωρινοι σ αυτη τη γη...
Ζωή δεν είναι να λύσεις το παζλ αλλά να έχεις ένα παζλ να λύσεις.
Ο αέρας της αλλαγής
άλλοτε φυσά στη ζωή μας δυνατά άλλοτε υπάρχει νηνεμία.
Σημασία έχει να σηκώνουμε τα πανιά μας ψηλά.
Για να το κάνουμε αυτό,
μερικές φορές χρειάζεται ταρακούνημα, άλλες φορές απλά η δική μας εγρήγορση και απαγρύπνηση.
Συχνά η ειλικρίνεια φαίνεται σαν το πιό ανειλικρινές πράγμα.
Ισως η ευγνωμοσύνη είναι το να εκτιμούμε απλά αυτό που έχουμε.
Ο κάθε άνθρωπος έχει μεσα στον πυρήνα του φωτεινά και λαμπερά στοιχεία.
Ωστόσο, ο κάθε άνθρωπος δεν είναι μόνο ο πυρήνας του.
Το να ξέρεις τι δεν μπορείς να αλλάξεις,
προυποθέτει το να ξέρεις εσένα
και το να γνωρίζεις την πραγματικότητα.
Δηλαδη, το να εκτιμάς τα πράγματα, με διαύγεια.
Το να αποδέχεσαι αυτά που δεν μπορείς να αλλάξεις,
αυτό είναι το επόμενο μεγάλο βήμα.
Τις πιο επικίνδυνες συνήθειες, τις αποκτούμε
όταν είμαστε παιδία, απο τις μάχες που δίνουμε με τους ίδιους τους γονείς μας.
Διότι συμβαίνει καμιά φορά, να ξεχνάμε, οτι μεγαλώσαμε.
Ο αγώνας που κάνουμε, για να είμαστε άνθρωποι, μοιάζει με τον αγώνα, ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι, την αλήθεια και το ψέμα, και όλες τις ενδιάμεσες αποχρώσεις τους.
η χειροτερη μοναξια ειναι αυτη που βιωνουμε κι ας ειμαστε παρεα με αλλους
Να εχεις κοσμο γυρω σου,αλλοι να γελανε,αλλοι να συζητανε και εσυ να ουρλιαζεις απο μεσα σου..
Να θες να τρεξεις να χαθεις.
Και τι να τους πεις σαν σε ρςτανε τι συμβαινει;
Απλα βουλιαζεις κι αλλο στην σιωπη σου.
Συχνά έχασα τον ευατό μου, μέσα στους άλλους.
Μέσα στις πολλές αλληλεπιδράσεις και τη φασαρία, δεν άκουγα καθόλου, την δική μου φωνή.
η ζωη ειναι μια ταινια.πρωταγωνιστες της εμεις ελευθεροι να κανουμε οτι θελησουμε.και ο σκηνοθετης απλα εβαλε τα σκηνικα και εχει γυρισει την ταινια παιζοντας με τον χρονο
Aκόμα κ όταν χάνουμε τον εαυτό μας είμαστε εμείς.
Κοιτάζοντας μέσα από ένα κομμάτι μας που αγνοεί ένα άλλο.
το χάσιμο μέσα στον εαυτό
και το χάσιμο μέσα στους άλλους.
Δυο καταστάσεις απαραίτητες,
αν θέλουμε να μας βρούμε.
Δε μπορείς να βρεις το δρόμο χωρίς να χαθείς.
Γιατί δεν τον ξέρεις.