Originally Posted by
OD1
Διάβασα πολλά για τις διαταραχές προσωπικότητας σε αυτό το φόρουμ και ακόμη περισσότερα έξω από αυτό. Με βοηθούν πολύ να καταλάβω σιγά σιγά αυτό που μου συνέβη, και σας ευχαριστώ όλους πολύ – ειδικά εσένα, Aeolus74.
Θα ήθελα να σημειώσω δύο πράγματα που θεωρώ σημαντικά:
1. Κάποιοι από τους γράφοντες εδώ φαίνεται πως θεωρούν ότι όσοι πάσχουν από ΟΔΠ ή ΝΔΠ δεν είναι κακοί άνθρωποι, διότι δεν συμπεριφέρονται άσχημα από επιλογή. Μερικοί μάλιστα τους λυπούνται. Νομίζω πως διαφωνώ. Εξηγούμαι: Οι πάσχοντες βεβαίως και είναι προγραμματισμένοι από τη φύση τους να συμπεριφέρονται άσχημα, γι’ αυτό και μιλάμε για «διαταραχή προσωπικότητας», η οποία έχει βιολογική βάση ή αφετηρία. Αναρωτιέμαι, όμως, ποιο είναι το νόημα αυτού του διαχωρισμού ή επισήμανσης, ειδικά στις περιπτώσεις, όπου ο πάσχων γνωρίζει ότι βλάπτει τους άλλους ή, και να μη γνωρίζει, δεν τον ενδιαφέρει να μάθει. ΕΠΙΣΗΣ, οι πάσχοντες έχουν σε κάθε περίπτωση πλήρη συνείδηση των μεθόδων που χρησιμοποιούν για να βλάψουν τους άλλους. Όταν, λοιπόν, κάποιος είναι από τη φύση του κακός (είναι, δηλαδή, «φτιαγμένος» by default να του λείπει ενσυναίσθηση, να συμπεριφέρεται άσχημα κ.λπ.), τι νόημα έχει να λέμε πως δεν συμπεριφέρεται άσχημα από επιλογή και ότι, συνεπώς, δεν είναι παλιοχαρακτήρας;
2. Θεωρώ εξαιρετικά σημαντική την επιμόρφωση του κοινού σχετικά με ζητήματα ψυχικής υγείας και ειδικότερα για τα προβλήματα που συνεπάγονται οι ΔΠ στις διαπροσωπικές σχέσεις. Το ζήτημα είναι τόσο σοβαρό όσο και η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση ή η πρόληψη άλλων ασθενειών και δεν θα πρέπει να αφήνεται στην τύχη του. Ελπίζω κάποτε ως κοινωνία να ευαισθητοποιηθούμε και σε πολιτικό επίπεδο γι’ αυτό.
