Δεν ξέρω τι να κάνω?

Αυτό που σου συμβαίνει τώρα δεν είναι καταστροφή αλλά είναι η πορεία της ζωής που θα σε βοηθήσει να βρεις το δρόμο σου.
Μέσα από τις ευθύνες των γονιών σου που αναλαμβάνεις τώρα θα βρεις την αυτοεκτίμησή σου.
Μόνο μέσω της ευθύνης, της φροντίδας και των υποχρεώσεων ο άνθρωπος γίνεται δυνατός και ανεξάρτητος. Κι εσύ νιώθοντας ότι πρέπει να τους φροντίσεις και να τους προστατεύσεις θα γίνεις ουσιαστικά αρχηγός της οικογένειάς σου. Θα αφήσεις πίσω σου τον ρόλο του ανήμπορου και απροστάτευτου παιδιού και θα διαπιστώσεις πόσα πράγματα μπορείς να κάνεις. Και αργότερα θα νιώσεις περήφανος γι αυτό και θα καταλάβεις ότι μπορείς να κάνεις τα πάντα.

Τι να σου πω εγώ δεν βλέπω φως από πουθενά. Μόνο με λούζει κρύος ιδρώτας.

Βρήκα ένα τηλέφωνο για τη βοήθεια στο σπίτι εδώ στην πόλη μου. Θα τους καλέσω να δω τι θα μου πούνε

Εύχομαι ο Θεός να μας λυπηθεί. Εμάς και όλο τον κόσμο. Και να μας βοηθήσει.

Χρειάζομαι μια αγκαλιά. Όλο κλαίω. Θέλω κάποιον να μου πει πως θα πάνε όλα καλά αλλά να τον πιστέψω. Μου το λένε και δεν το πιστεύω... Θέλω έναν ώμο να στηριχθώ.

Quote:

---

Originally Posted by tzimani

Βρήκα ένα τηλέφωνο για τη βοήθεια στο σπίτι εδώ στην πόλη μου. Θα τους καλέσω να δω τι θα μου πούνε

---

Ειχες κάποιο νεο?

Όχι θα πάρω αύριο το πρωί.

Σήμερα το πρωί ξύπνησα πάλι σε κατάσταση σοκ έτρεμα ολόκληρος και το τηλέφωνο επικοινωνίας είναι 8 με 9 το πρωί

Quote:

---

Originally Posted by tzimani

Σήμερα το πρωί ξύπνησα πάλι σε κατάσταση σοκ έτρεμα ολόκληρος και το τηλέφωνο επικοινωνίας είναι 8 με 9 το πρωί

---

Για εμενα αυτη ειναι μια χαμενη ακομα μερα που μπορουσες να βρεις μια λυση για ενα τοσο σοβαρο θεμα ..
Προτιμησες να αφησεις τον πανικο σου να σε καταβάλει.
Αυριο σηκω το πρωι και οπως και να εισαι βαλτα ολα στην ακρη ,συγκεντρωσου και κανε αυτο που πρεπει .

Όντος θα μπορούσα και σήμερα κατι να κάνω. Δεν μου διέφυγε απλά εκείνη την ώρα δεν λειτουργούσε το μυαλό μου. Φοβόμουν να σηκωθώ από το κρεβάτι. Όλο αυτό γίνεται και μετά κλαίω και κλαίω και κλαίω

Quote:

---

Originally Posted by tzimani

Όντος θα μπορούσα και σήμερα κατι να κάνω. Δεν μου διέφυγε απλά εκείνη την ώρα δεν λειτουργούσε το μυαλό μου. Φοβόμουν να σηκωθώ από το κρεβάτι. Όλο αυτό γίνεται και μετά κλαίω και κλαίω και κλαίω

---

Γι αυτο σου λεω χαμενη μερα .Γιατι άφησες τον φοβο σου να καθορισει το προγραμμα σου .

Τι ακριβως φοβουσουν εκεινη την ωρα οτι θα γινει αν σηκωθεις?

Φοβόμουν και φοβάμαι για το αύριο. Όσο η πραγματικότητα εμφανίζεται μέσα στο μυαλό μου, τόσο τρέμω να αντιμετωπίσω την κάθε μέρα. Οτιδήποτε μπορεί να πάει στραβά. Σε μια στιγμή να διαλυθούν όλα. Εκείνες τις πρωινές ώρες η ψυχραιμία μου είναι απλά απούσα και μόνο κάνοντας θετικές σκέψεις συνέρχομαι λίγο. Πού ζούσα τόσα χρόνια? Τι έκανα ακριβώς? Όλα έρχονται μαζεμένα στο κεφάλι μου και με πιάνει πανικός. Τόσα λάθη και πού μπορούν να οδηγήσουν?? Τόση προσπάθεια χαμένη

Quote:

---

Originally Posted by tzimani

Φοβόμουν και φοβάμαι για το αύριο. Όσο η πραγματικότητα εμφανίζεται μέσα στο μυαλό μου, τόσο τρέμω να αντιμετωπίσω την κάθε μέρα. Οτιδήποτε μπορεί να πάει στραβά. Σε μια στιγμή να διαλυθούν όλα. Εκείνες τις πρωινές ώρες η ψυχραιμία μου είναι απλά απούσα και μόνο κάνοντας θετικές σκέψεις συνέρχομαι λίγο. Πού ζούσα τόσα χρόνια? Τι έκανα ακριβώς? Όλα έρχονται μαζεμένα στο κεφάλι μου και με πιάνει πανικός. Τόσα λάθη και πού μπορούν να οδηγήσουν?? Τόση προσπάθεια χαμένη

---

Δηλαδη με το που ανοιγεις τα ματια σου ξεκιναει ολο αυτο?
Δεν εχεις ας πουμε το αγχος πως θα σηκωθεις να ετοιμασεις τους δικου σου και ολα αυτα που χρειαζονται ?

Αγχος μολις ξεκιναει μια καινουργια μερα γι αυτη-αυτες που θα έρθουν ?
Για πες μου σαν τριτος ,εξω απο ολο αυτο ,το βλεπει λογικό?

Εδω καποιο τα εχουν ολα στρωμενα και πραγματικα δεν ξερουν τι τους ξημερώνει ,οχι τώρα εσυ που εισαι μπροστά σε κατι αγνωστο για τα δεδομένα σου ...

Όλα είναι άγνωστα για τα δεδομένα μου αφού από τα πάντα ήμουν απών.

Πιο πολύ με τρομάζει που δεν ξέρω ποια θα είναι η κατάληξη. Τι θα απογινουμε?? Γιατί να μην είχα λάβει δράση μικρότερος?? Φαντάσου πως όλα αυτά θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί αν εγώ ήμουν σοβαρός και όχι ότι να ναι. Η άνοια στην αρχή προλαβαινεται. Ευκαιρίες για δουλειά είχα και για κάποιο λόγο δεν τραβούσα μπροστά. Τα έβλεπα όλα μαύρα. Μήπως είχα ψυχολογικά βαριά που δεν συνειδητοποιούσα? Μου λένε πως ήταν υπερπροστατευτικός ο πατέρας μου. Αλλά από ένα σημείο και μετά πρέπει να παίρνουμε πρωτοβουλιες. Δεν μπορώ να τον δικάζω έτσι και να βγάζω την ουρά μου απέξω. Αφού κι εγώ απολάμβανα το βολεμα. Συν βέβαια ότι λόγω ευαίσθητης φύσης απέφευγα καταστάσεις που με πλήγωναν. Πολλές φορές εύχομαι να μην είχα γεννηθεί ποτέ και το ξέρω πως κάνω αμαρτία που το λέω. Τι να πω?? Συμφορές πάντα θα γίνονται δυστυχώς. Γιατί δηλαδή εμείς να μέναμε στο απυρόβλητο??

Εισαι σε κάποια αγωγη, σε παρακολουθει καποιος γιατρος ,ψυχολόγος για αυτές τις κρίσεις πανικου,τις φοβίες που περνάς ?

Με παρακολουθεί ναι. Έπαιρνα και αγωγή. Πώς να μην έχω φοβίες? Εσύ στη θέση μου δεν θα ειχες;;

Άλλο ένα πρωινό με τρομερές τύψεις ανασφάλεια και απογοήτευση. Είμαι βαθιά απογοητευμένος με τον εαυτό μου. Παρά πάρα πολύ. Τώρα σε λίγο θα καλέσω τη βοήθεια στο σπίτι.

Quote:

---

Originally Posted by tzimani

Με παρακολουθεί ναι. Έπαιρνα και αγωγή. Πώς να μην έχω φοβίες? Εσύ στη θέση μου δεν θα ειχες;;

---

Ειχα και εγω καποια φοβια παλιοτερα και εχω δουλεψει πανω σε αυτη ούτως ωστε να μην μπορει πλεον να μου καθοριζει την ζωη μου.
Ειναι ο πονος ,ο σωματικος πονος ,αυτος που σου απαγορευει να κινηθεις και να βγεις εστω και για ενα περίπατο....
Τον εχω ακομα αλλα οχι στο βαθμό πλεον που να μου δημιουργεί τον πανικο που διακρινω στα δικα σου ματια και να μου ελενχε την ζωη μου. Τωρα πλεον οταν ερχεται τον οριζω εγω, δεν του επιτρεπω να με επηρεασει ...

Λες επερνα..Γιατι την σταματησες ?Δεν εισαι πλεον?
Τελικα σημερα καταφερες να παρεις τηλεφωνο?

Τους έπαιρνα για μια ώρα δεν το σηκώνει κανείς. Υπάρχει και γραμμή του υπουργείου θα την δοκιμάσω. Έκανα πρωινό στους δικούς μου και μετά ξάπλωσα λίγο. Είμαι τόσο χάλια που δεν περιγράφεται. Ξεφεύγω με λίγο ύπνο.

Υποθέτω ο πατέρας σου είναι κλινήρης ακόμα. Η μητέρα σου με τι ασχολείται μέσα στην μέρα; Ποιο είναι το πρόγραμμά της;

Εντάξει περπατάει λίγο. Σήμερα δεν είναι πολύ καλά όλο ξαπλωμένος. Η μητέρα μου είναι όρθια κάνει και καμία δουλειά αλλά στον κόσμο της. Κάθεται και βλέπει τηλεόραση. Παιδιά δεν ξέρω πώς θα ανταπεξέλθω σε όλο αυτό. Είναι τεράστιες οι ενοχές που έχω και οι δυνάμεις μου με εγκαταλείπουν. Μόνο από το τηλέφωνο μπορώ και βρίσκω λίγο υποστήριξη από τους συγγενείς. Όλο κλαίω απογοητεύομαι. Λέω γιατί να τύχουν όλα αυτά σε εμένα?? Νιώθω μόνος και αβοήθητος. Δεν είμαι καλά. Με το ζόρι υπάρχω αυτή την στιγμή. Και έχω και τον φόβο του ιού. Κρέμομαι από μια κλωστή δεν μπορώ άλλο. Όλο κλαίω.

Quote:

---

Originally Posted by tzimani

Τους έπαιρνα για μια ώρα δεν το σηκώνει κανείς. Υπάρχει και γραμμή του υπουργείου θα την δοκιμάσω. Έκανα πρωινό στους δικούς μου και μετά ξάπλωσα λίγο. Είμαι τόσο χάλια που δεν περιγράφεται. Ξεφεύγω με λίγο ύπνο.

---

Οκ! αρκει που κανεις τις προσπαθειες σου ,ειν αι και οι μερες τωρα ...

Δεν μου ειπες ομως για την αγωγη σου ,γιατι την σταματησες?

Πιστεύω ότι θα βοηθήσει την μητέρα σου ψυχολογικά, αλλά και εσένα, να βάλετε κάποιες κοινές δραστηριότητες μέσα στη μέρα. Να μην της περάσεις το αίσθημα ότι είναι ανήμπορη, αλλά να της περάσεις το αίσθημα ότι έχει πράγματα να σου δώσει κι ότι μπορείτε να μοιράζεστε πράγματα. Να σου δείξει πως φιάχνει κάποια φαγητό, πως γίνεται κάποια δουλειά, να δείτε μαζί μία ταινία ή να φιάξετε ένα παζλ, να κάνετε μία συζήτηση για κάποιο ανάλαφρο θέμα έστω και για τα παλιά. Και εσύ θα κρατήσεις το μυαλό σου απασχολημένο και εκείνη θα είναι σε κάποια εγρήγορση. Το ίδιο και με τον πατέρα σου όταν έχει δυνάμεις.

Μου το έχει πει και γιατρός αυτό, όταν η γιαγιά μου έχασε τον παππού μου και έμεινε μόνη. Αν αντιμετωπίζεις τους ηλικιωμένους σαν κούτσουρα κι ανήμπορους, που δεν μπορούν να πάρουν μικρές πρωτοβουλίες, θέλουν μόνο ντάντεμα για τις σωματικές τους ανάγκες, δεν μπορείς να τους δώσεις κίνητρα, δεν έχετε καμία σύνδεση πλέον κτλ, τότε εξασθενούν πολύ και οι νοητικές και οι σωματικές τους λειτουργίες. Δεν χάνει την ανθρώπινη υπόστασή του ο άλλος επειδή γέρασε ή έχει άνοια ή ξέρω κι εγώ τι. Θα τους στηρίξεις και θα σε στηρίξουν με τον τρόπο τους, ανατροφοδοτούμενα είναι αυτά.

Το κάνω ήδη αυτό. Και τους δύο τους ζητάω βοήθεια όταν με πιάνουν πχ τα κλάματα. Και έρχονται και μου στέκονται. Γενικώς κάτι κάνουν. Μερικές δουλειές κάνουν απλά τα πιο πολλά τα κάνω εγώ προς το παρόν.

Γιατί σκέφτομαι να αιμοδοτησω για το χειρουργείο του πατέρα μου. Εγώ θα τους πω κι αν δεν με αφήσουν βλέπουμε.

Μπορεί να καταλήξω στους δρόμους. Υπάρχει αυτή η πιθανότητα όπως τα κατάφερα. Είμαι πάλι στα πρόθυρα να βάλω τα κλάματα. Απευθύνω έκκληση σε όποιον με ακούει. Αν μπορείτε να δώσετε μια βοήθεια σας παρακαλώ. Θα πεθάνω αν γίνει το χειρότερο. Έχω σπουδάσει έχω εργαστεί με επιτυχία και εδώ και στο εξωτερικό. Κάπου θα μπορώ να απορροφηθώ. Σας παρακαλώ όποιος με ακούει αν μπορεί ας επικοινωνήσει. Είμαι σε απόγνωση.

Quote:

---

Originally Posted by tzimani

Γιατί σκέφτομαι να αιμοδοτησω για το χειρουργείο του πατέρα μου. Εγώ θα τους πω κι αν δεν με αφήσουν βλέπουμε.

---

Είναι πολύ σπουδαίο όλο αυτό και πραγματικά μπράβο σου αλλά νομίζω πρώτα πρέπει να είσαι καλά ψυχικά εσύ ο ίδιος και μετά να σκέφτεσαι κάτι τέτοιο...

Έχεις ενημερώσει τον γιατρό σου για το ότι έχεις διακόψει?
Είναι σύμφωνος με όλο αυτό?

Όχι δεν ενημέρωσα.

Quote:

---

Originally Posted by tzimani

Όχι δεν ενημέρωσα.

---

Να ενημερώσεις τώρα σε παρακαλώ πολύ ...
Βλέπεις σε τι κατάσταση έχεις έρθει?
είμαι σίγουρη ότι έχεις άμεση ανάγκη τα φάρμακα σου..

Γνωρίζεις νομίζω ότι η απότομη διακοπή τους μπορεί να σε κάνει χειρότερα και από ότι ήσουν όταν τα ξεκίνησες..

Αν θες να κάνεις λοιπόν κάτι για όλο αυτό είναι ΤΩΡΑ ΑΜΕΣΩΣ να πάρεις τηλέφωνο τον γιατρό σου και να του πεις ότι και σε εμάς ...την πραγματική σου κατάσταση.

Μην στεναχωριέσαι για το αίμα θα βρεθεί είμαι σίγουρη .Μια δημοσίευση να γίνει στις ομάδες που είναι αιμοδότες ξέρεις πόσες φυαλες θα μαζευτούν σε μια μέρα ?
Σε παρακαλώ πολύ το θέμα του πατέρα σου θα λυθεί άμεσα κοίτα το δικό σου πριν να είναι αργά ...

Το ίδιο μου είπε κι ένας φίλος. Να μιλήσω άμεσα με τη γιατρό.

Μα είναι και το θέμα της μητέρας μου. Αυτό δεν αλλάζει. Τι θα απογινει αυτή η γυναίκα? Η μάνα που με γέννησε.

Quote:

---

Originally Posted by tzimani

Το ίδιο μου είπε κι ένας φίλος. Να μιλήσω άμεσα με τη γιατρό.

Μα είναι και το θέμα της μητέρας μου. Αυτό δεν αλλάζει. Τι θα απογινει αυτή η γυναίκα? Η μάνα που με γέννησε.

---

Η γυναίκα που σε γέννησε αν μπορούσε αυτή την στιγμή θα σε άρπαζε και θα σε έσερνε στον γιατρό σου ,αυτό θα έκανε και στο λέω σαν μάνα..

tzimani είμαι εδώ, θέλω να σε βοηθήσω έστω και από εδω με όποιο τρόπο μπορώ αλλά πραγματικά αυτή την φορά με έχεις κανει να νευριασω και δεν ξέρω αν θέλω να το συνεχίσω όλο αυτό ..

Είναι δυνατόν ολόκληρος άντρας να έχεις καταντήσει έτσι και να μην πας στο γιατρό σου να πάρεις την αγωγή σου ?
Αυτή η αγωγή θα σε βοηθήσει να βρεις την δύναμη να αντέξεις όλο αυτό?
Έχω όλη την καλή διάθεση εδώ να συζητάμε το οτιδήποτε σε απασχολεί και να προσπαθούμε να βρίσκουμε λύσεις στα θέματα σου αλλά αυτό για πόσο?

Αν θέλεις να έχεις μια επιπλέον στηρίξει και από εδώ καλώς,αλλά εγώ πλέον αν δεν πας ΤΩΡΑ άμεσα στο γιατρό σου δεν ξέρω αν θα ήθελα να το συνεχίσω όλο αυτό ...
Ή μάλλον για να το πω καλύτερα δεν ξέρω αν έχει νόημα και αν σε βοηθάει όλο αυτό ..
Η ουσιαστική βοήθεια αυτή την στιγμή βρίσκεται στο να ξαναξεκινησεις άμεσα τα χάπια σου .

Αν δεν το κάνεις για τον ευατο σου που λες ότι δεν το αξίζεις καντω για τους γονείς σου .
Καντω όμως και άμεσα ..

Μίλησα με τη γιατρό. Προφανώς η αιμοδοσία αναβάλλεται και η αγωγή συνεχίζεται. Άμεσα. Μίλησα και με την αιμοδοσία. Εννοείται απαγορεύεται να δώσω. Σταδιακά αν κόψω τα φάρμακα κι αυτό μετά από ένα τρίμηνο μπορώ να δώσω αίμα. Όσο για μένα μόλις πήρα το αντικαταθλιπτικό μαζί με ηρεμηστικο. Δεν γινόταν αλλιώς αν και ξέρω ότι τα ηρεμιστικά δεν πρέπει να τα συνηθίζουμε.

Quote:

---

Originally Posted by tzimani

Μίλησα με τη γιατρό. Προφανώς η αιμοδοσία αναβάλλεται και η αγωγή συνεχίζεται. Άμεσα. Μίλησα και με την αιμοδοσία. Εννοείται απαγορεύεται να δώσω. Σταδιακά αν κόψω τα φάρμακα κι αυτό μετά από ένα τρίμηνο μπορώ να δώσω αίμα. Όσο για μένα μόλις πήρα το αντικαταθλιπτικό μαζί με ηρεμηστικο. Δεν γινόταν αλλιώς αν και ξέρω ότι τα ηρεμιστικά δεν πρέπει να τα συνηθίζουμε.

---

Πραγματικά αν το έκανες αυτό δεν έχω λόγια ειλικρινά σου μιλάω ..

Τα ηρεμιστικά τα παίρνεις μέχρι να δράση το αντικαταθλιπτικό και σε τέτοια περίπτωση δεν υπάρχει κίνδυνος εθισμού να το ξέρεις ..

Εύχομαι να δράσει γρήγορα και να καθαρίσει το μυαλό σου από όλο αυτό τον πανικό ώστε να μπορείς να έχεις μια πιο καθαρή σκέψη για να μπορέσεις να ξεκινήσεις να κάνεις πράγματα ..

Όσο για την αιμοδοσία όταν την χρειαστείς είμαι εδώ να ξέρεις, έχω άτομα να δώσουν όσο αίμα θέλεις για τον πατέρα σου.
Στείλε μου αν θέλεις όταν έρθει η ώρα ένα μήνυμα με τα στοιχεία σας και θα έχεις ότι θέλεις ,αυτό είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω .

Ηρέμησε τώρα και δώσε χρόνο στην αγωγή σου να λειτουργήσει .
Όλα θα πάρουν τον δρόμο τους σιγά σιγά !

Τι έκανα?? Πού ενημέρωσα την αιμοδοσία?? Ή που ενημέρωσα τη γιατρό?? Νομίζω όφειλα να τα κάνω και τα δύο. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ να το ξέρεις αν χρειαστεί θα σου στείλω στοιχεία. Δυστυχώς περνάω μια μεταβατική περίοδο στη ζωή μου και χρειάζομαι την φαρμακευτική υποστήριξη και την ψυχοθεραπεία αλλά με θλίβει απίστευτα η μέχρι τώρα πορεία μου. Λίγο έλειψε να λιποθυμήσω μερικές φορές και ελπίζω να είμαι πιο δυνατός σε μελλοντικές δοκιμασίες. Το πιστεύω πραγματικά μέσα μου ότι ο Θεός μεριμνεί και τα βλέπει όλα. Τους καλούς δεν τους αφήνει και δεν θα αφήσει και τη μανούλα μου, ούτε εμένα ούτε τον πατέρα μου ούτε κανέναν.

Σήμερα ξύπνησα λίγο καλύτερα. Τα φάρμακα με βοήθησαν. Καλημέρα σας

Είμαι απελπισμένος ρε παιδιά.

Quote:

---

Originally Posted by tzimani

Σήμερα ξύπνησα λίγο καλύτερα. Τα φάρμακα με βοήθησαν. Καλημέρα σας

---

Quote:

---

Originally Posted by tzimani

Είμαι απελπισμένος ρε παιδιά.

---

Καλημερα!


Υπομονη ,ψυχολογικες εναλλαγες που με το περασμα των ημερων θα σταθεροποιηθει η κατασταση σου και θα εισαι πιο καλα !

Δωσε χρονο τωρα στην αγωγη σου και τις στιγμες που νοιωθεις καλα κοιτα να βαζεις και τα αλλα θεματα επι τάπητος για να δεις τι θα κανεις .

Αυτό θα κάνω. Με ηρεμία. Προσεύχομαι για ηρεμία αλλά είναι πολλά τα λάθη μου. Όταν ηρεμώ έρχονται όλα στο μυαλό μου. Είμαι ξεκρεμαστος.

Όταν ξεκίνησε η περιπέτεια ήμουν 140 κιλά. Σήμερα με έδειξε 125. Το πιστεύετε?? 15 κιλά κάτω που άλλος θέλει μήνες να τα χάσει. Αυτά κάνει η στεναχώρια.