Δεν ξέρω τι να σου πω Boo. Αλλά πιστεύω ότι ο γιατρός δεν θα σου έδινε ένα φάρμακο αν ήταν τόσο επικίνδυνο για την υγεία σου.Quote:
Originally Posted by boo
Printable View
Δεν ξέρω τι να σου πω Boo. Αλλά πιστεύω ότι ο γιατρός δεν θα σου έδινε ένα φάρμακο αν ήταν τόσο επικίνδυνο για την υγεία σου.Quote:
Originally Posted by boo
μου το προτεινε και μου το ειχαν προτεινει και στο παρελθον αλλοι 2 γιατροι γιατι λενε οτι ειμαι ανθεκτικη σρτα φαρμακα και δε με πιανουν ιδιαιτερα.και το θεεικο ειναι οτι μου λεει τωα ο τελευταιος οτι μπορει ουτε κι αυτο να μη με πιασει ουτε αυτο..
απλα ειναι η τελευταια λυση που δινουν οι γιατροι οταν δε σε πιανει τιποτα,ειναι το πιο δυνατο αντιψυχωσικο που κυκλοφορει αλλα το αδινουν ως τελευταια τελευταια τελευταια λυση λογω των παρενεργειων..
Τι να σου πω ρε κορίτσι... Θέλει σκέψη και συνεργασία με τον γιατρό. Και εξαρτάται και ποσο χρόνο θέλει για να καταλάβετε αν τελικά σε πιάνει. Να μη ταλαιπωρηθείς άδικα....Quote:
Originally Posted by boo
καλησπερα παιδια..
η κατασταση ειναι τραγικη..
εχω 5,5 μηνες πλεον να ανοιξω βιβλιο και ξεκιναει η εξεταστικη σε 2 εβδομαδες.. εχω πελαγωσει. δε μπορω να διαβασω.. δε μπορω να συγκεντρωθω ουτε να καταλαβω αυτο που διαβαζω. ενα κενο ειναι η σκεψη μου.. θα μεινω πολυ πισω. η παρεα διαβαζει απο τις γιορτες αλλα εγω.. στεναχωριεμαι, απελπιζομαι, αγχωνομαι..
δε ξερω τι να κανω..
οι φωνες εχουν αραιωσει.αλλα οταν τις ακουω ειναι πολυ εντονες. ουρλιαζουν. δε ξερω γιατι.δε μου εχουν ξανατυχει ετσι. μονο οταν τους πηγαινα κοντρα φωναζαν αλλα οχι τοσο πολυ δυνατα..
τα φαντασματακια υπαρχουν ακομα. 3. σε συκεκριμενα σημεια του δωματιου. προσπαθω να μη δινω σημασια και να υπαρχω στο χωρο μαζι με αυτα αλλα τρομαζω που τα βλεπω..
Καλημέρα!
Κάποια στιγμή πριν πολύ καιρό σου είχα γράψει μήπως πρέπει να το δουλέψεις με τους γιατρούς να δεις πως θα μπορέσεις να πορευτείς μαζί με αυτό και κάποιοι είχαν πέσει να με φάνε. Εγώ δεν είχα γράψει σε καμία περίπτωση να μην παλέψεις για να εξαλειφθούν τα συμπτώματα, αλλά ταυτόχρονα μήπως θα βοηθούσε να δεις πως θα τα καταφέρεις να μην σε τρομάζουν όλα αυτά. Νομίζω ότι αν δεν σε αναστάτωναν οι φωνές και οι οπτασίες, σιγά σιγά θα φεύγαν ή τουλάχιστον μπορεί να αλλάζανε μορφή και να γινόντουσαν κάτι φιλικό και ενθαρρυντικό και να συνέχιζες τη ζωή σου πολύ πιο άνετα από πριν.
Ξαναλέω ότι αυτό δεν σημαίνει να παρατήσεις την προσπάθεια να εξαφανιστούν όλα αυτά, είναι παιχνίδια του μυαλού, όχι κάτι το υπαρκτό, αλλά αν η ασθένεια δημιουργεί τέτοια πράγματα, ίσως μπορείς να χρησιμοποιήσεις την ίδια την ασθένεια προς όφελός σου. Νομίζω κάποια ειδικός παλιότερα σε είχε βοηθήσει σχετικά με τις φωνές, να μην λες σώνει και καλά ότι δεν υπάρχουν, αλλά τουλάχιστον να έχεις την αμφιβολία και να μην δίνεις βάση σε αυτά που λένε. Ίσως να πρέπει να σου πουν κι άλλα τέτοια κόλπα και τρικ ώστε να είσαι ήρεμη.
Αν δεν σε φοβίζουν τα φαντάσματα που λες και οι φωνές εμφανίζονται σπάνια για να σου πουν ότι τα πας πολύ καλά με τη σχολή, δεν θα σε βοηθάει αυτό να διαβάσεις ή να κάνεις το οτιδήποτε από το να αισθάνεσαι απειλή και να ακούς ειρωνείες;
Ειδικοί δεν είμαστε εδώ μέσα, ιδέες ρίχνουμε, αλλά μήπως πρέπει να τα συζητήσεις αυτά με τον γιατρό και με τη ψυχολόγο;
καλησπερα
ενας φιλος μου το ειχε πει αυτο που ειχε ψυχωση αλλα πιο ελαφρια. ειχε φωνες κι αυτος και γυρω στα 45.μου πηρε χρονια να καταλαβω και να κανω αυτο που ειπε.να βαζω μια αμφιβολια στη σκεψη μου αυτο το "αν δεν?"..
οταν ειμαι σχεικα ηρεμη οι φωνες ειναι λιγοτερες. αλλα αντε βρες ηρεμια..
αληθεια ομως τουλαχχιστον σημερα το βρισκω χαζο αυτο.και που το λεω θελω να γελασω..ειναι αληθινα.πριν τα εβλεπα τωρα τα βλεπω.ειχα μια καλη φωνη μια γυναικεια αλλα την ακουω σπανια.δεν ανακατευεται.σπανια. η αντρικη φωνη φωναζει μαλλον κατι κακο θα εκανα? τι εκανα να το διορθωσω να ηρεμησει..??? απλα με πιανουν ωρες ωρες μερες μερες τα φαρμακα και νομιζω οτι ολα αυτα ειναι ψευτικα. ισως γι αυτο να θυμωσε λετε? χτες κοιμηθηκα με τα φωτα ανοιχτα για να μην τα βλεπω αλλα φοβομουν πολυ
ολα αυτα ειναι πειραματα. με παιζουν μια ετσι μια αλλιως.
αν μπορουσα να σταματουσα τα φαρμακα τους.. αλλα μετα μου το εχουν πει οτι θα με πανε σε κλινικη αν τα κοψω..
ψαχνουν να βρουν τι λεω τι σκεφτομαι πως αντιδραω
ειχα παει στην κουζινα να φτιαξω ενα ροφημα
καθως εφευγα η τεληοραση αρχισε να μου μιλαει αυτη απο τις ειδησεις.
εφυγα γιατι δεν ηξερα τι θα ακουγα μετα
@boo και σε εμένα συνέβη αυτό! Όταν περνούσα το επεισόδιο, οι ειδήσεις στην τηλεόραση όπως και τα πρωτοσέλιδα στις εφημερίδες «μου μιλούσαν» σχετικά με τα δύο παραληρήματα που είχα (καταδίωξης και μεγαλείου).Quote:
Originally Posted by boo
περνουσα και ακουσα η boo οργανωσε επιθεση για τη ληστεια..
εφυγα γρηγορα
τι σου ελεγαν?
Οι ειδήσεις, τις πιο πολλές φορές, μου «έδιναν οδηγίες» για το τι θα κάνω όταν με φωνάξει το Γενικό Επιτελείο Στρατού για να τους δώσω εντολές σχετικά με τα θέματα με την Τουρκία. Το παράξενο με τις ειδήσεις, ήταν ότι είχα και thought broadcasting δηλαδή στις συζητήσεις που είχανε, λέγανε μερικά πράγματα τα οποία τα είχα σκεφτεί! Ήταν σαν να είχανε διαβάσει τη σκέψη μου. Τώρα για τις εφημερίδες, μου περνούσαν μηνύματα αυτοί που με κυνηγούσαν, σύμφωνα με το παραλήρημα καταδίωξης. Συνήθως, όταν διάβαζα τις εφημερίδες έπαιρνα τα μηνύματα "αλίμονο σου", "θα σε σκοτώσουμε", μηνύματα εκφοβισμού δηλαδή.Quote:
Originally Posted by boo
εμενα αυτα λενε οι φωνες..
γιατι το λες παραληρημα?
δεν το πιστευεις?
δεν το εζησες?
Παραλήρημα το λέω γιατί έτσι το είχαν ονομάσει οι γιατροί όταν συζητούσαμε.
Τώρα για το εάν πίστευα ότι ήταν αληθινό θα σου πω το εξής: Βεβαίως και το πίστευα. Γιατί για εκείνη την περίοδο δεν ήταν απλά μια ιδέα. Ήταν γεγονός. Με κυνηγούσαν.
Φυσικά, όταν εμφάνισα τα ψυχωτικά συμπτώματα, όλα ήταν εντελώς πραγματικά. Δεν υπήρχε καμία περίπτωση κάποιος να μου το βγάλει από το μυαλό μου ότι αυτοί που με κυνηγάνε είναι αποκυήματα της φαντασίας μου. Αυτό που έζησα για 7 μήνες, μέχρι την εισαγωγή μου στο ψυχιατρείο, ήταν ένα αληθινό ανθρωποκυνηγητό.
Κάθε φορά που έβγαινα από το σπίτι ήταν ολοένα και χειρότερα σε σημείο να φοβάμαι να βγω και να ανοίξω και το παράθυρο του δωματίου μου. Στις αρχές, είχα πάει και στο αστυνομικό τμήμα και τους είχα πει ότι υπάρχουν κάποια άτομα που καθημερινώς απειλούνε την ζωή μου, και μου είπανε να φωνάξω το 100 εκείνη την ώρα που τους δω. (κατί που δεν έκανα γιατί νόμιζα ότι εάν αυτοί που με κυνηγάνε δουν αστυνομία, θα με κάνουν αγνώριστο από το ξύλο που θα μου έδιναν..).
Έλεγα στην οικογένεια μου ότι «Αυτοί έξω με βρίζουνε και με απειλούνε..», μετά βγαίνανε στο μπαλκόνι και δεν βλέπανε κανέναν.. Αλλά πάλι δεν μπορούσαν να με πείσουν. Γιατί η φαντασία μου συνέχεια έλεγε το αντίθετο.
Επίσης, με παρακολουθούσαν και στο διαδίκτυο και από το κινητό. Για αυτό, κάθε φορά που έμπαινα στο internet, χρησιμοποιούσα incognito window. Είχα πάρει και την εταιρεία παροχής υπηρεσιών τηλεφώνου να ρωτήσω εάν έχουν κάνει άρση απορρήτου. Γιατί πίστευα ότι τα άτομα που με κυνηγούσανε είχανε συνεργαστεί με την δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος. Ακόμα νόμιζα ότι είχανε βάλει κοριούς μέσα στο σπίτι και παρακολουθούν τι έλεγα.
Το κυρίαρχο συναίσθημα που είχα από την πρώτη μέρα εμφάνισης ψυχωτικών συμπτωμάτων, ήταν αυτό του τρόμου. O John Nash σε μία συνέντευξη του είχε πει «in a dream it is typical not to be rational». Ωστόσο, αμφιβάλλω εάν αυτό ήταν απλώς ένα «όνειρο» όπως λέει ο Nash ή ένας διαρκής και ατελείωτος εφιάλτης.
Για το εάν το πιστεύω τώρα (σήμερα) θα σου πω και πάλι ναι. Γιατί τώρα μπορεί να είμαι υπό την επήρεια της φαρμακευτικής αγωγής εάν όμως σταματήσει για οποιοδήποτε λόγο η αγωγή θα επανέλθει η καταδίωξη. Οπότε θα είναι πάλι ένα αληθινό γεγονός και αναπόσπαστο κομμάτι της πραγματικότητας. Στο εγγύς μέλλον είμαι σίγουρος ότι θα επανέλθει η ψύχωση μου. Δεν πειράζει όμως. Μπορεί να μας κυνηγάνε και να μας παρακολουθούν σε αυτή τη ολιγοχρόνια ζωή, όταν όμως κλείσουμε τα μάτια θα έχουμε το «διαβατήριο των δοκιμασιών στο χέρι» και θα πάρουμε «και σύνταξη και εφάπαξ» όπως έλεγε ο μακαριστός Γέροντας Παϊσιος.