Η μοναξια με μαθηματικη ακριβεια οδηγει σε καταθλιψεις και στενοχωριες,αισθανεσαι οτι δεν σε θελει κανεις,οτι δεν εισαι ενδιαφερον για κανεναν.
Printable View
Η μοναξια με μαθηματικη ακριβεια οδηγει σε καταθλιψεις και στενοχωριες,αισθανεσαι οτι δεν σε θελει κανεις,οτι δεν εισαι ενδιαφερον για κανεναν.
Προσθέτω...είναι δύσκολο να προσαρμοστείς και συνεπώς να γίνεις αποδεκτός άμα έπειτα συναντήσεις κατάλληλους για σένα ανθρώπους, διότι έχεις αποξενωθεί, απεγγλιματιστεί από τις διαπροσωπικές σχέσεις. Η μοναξιά σε οδηγεί σε επιλογές καθημερινότητας, ακόμα και σημαντικές, κατώτερες της αξίας σου, διότι η μοναξιά ρίχνει την αυτοεκτίμηση.Quote:
Originally Posted by JohnyK33
Για να καταφέρεις να περάσεις καλά με άλλους πρέπει να μπορείς να περνάς καλά και μόνος. Πιστεύω ότι είναι καλή ιδέα να το ρισκάρεις και να πας διακοπές μόνος, θα μάθεις περισσότερα για τον εαυτό σου και σίγουρα είναι καλύτερα να πας μόνος πάρα με κάποιον που δεν είσαι και τόσο σίγουρος ότι θα τα περάσεις καλά. Οπότε στη προκειμένη φάση που δεν έχεις παρέα πήγαινε μόνος, αλλά θα σου έλεγα ίσως για ελλαδα, το να πας για πρώτη φορά μόνος εξωτερικό δν ξέρω.. Πήγαινε κάπου πιο κοντά να νιώθεις και μια ασφάλεια.Quote:
Originally Posted by JohnyK33
Το ζήτημα είναι να ρισκάρεις, δηλαδή να κάνεις την υπέρβαση, να μπεις δηλαδή μόνος μέσα στο βαπόρι ή τ' αεροπλάνο, να κλείσει η πόρτα επιστροφής και να πας. Αυτή είναι η επιτυχία! Αλλιώς όλο θα το προγραμματίζεις, θα χεις μάθει όλες τις αεροπορικές εταιρίες και όλους τους προορισμούς που σε ελκύουν, αλλά δεν θα πηγαίνεις. Μόνος πας λίγες μόνο μέρες. Άμα νικήσεις το ψυχοπλάκωμα που θα σου ρθεί κάποια στιγμη την πρώτη μέρα, τότε νίκησες. Οι υπόλοιπες μέρες θα κυλίσουν μοναχικά, μα όχι δυσάρεστα. Απλά ο τόπος θα πρέπει να σου προσφέρει αλληλοδιαδοχή παραστάσεων και θα πρέπει τη σκέψη σου να την κάνεις να μετακαλεί ευχάριστα συμβάντα ή να δημιουργεί ωραίες ιστορίες. Κι όσο μπορείς να εκμεταλλεύεσαι τις ευκαιρίες για μια κουβεντα έστω με άτομα που δεν θα ξαναδεις.Quote:
Originally Posted by Marylou25
Άμα δεν υπάρχει συναίσθημα απελπισίας αλλά μια γενικά ευχάριστη διάθεση μπορείς και μόνος να περάσεις καλά στο σπίτι. Η απελπισία, μας οδηγεί στο να επιζητήσουμε άμεσα επικοινωνία, να πάρουμε τηλέφωνο και να μιλήσουμε ή να τα πούμε από κοντά ακόμα και με άτομα που πάνε μηνες να τα πούμε. Γι αυτό όσο κι αν δεν μας αποδέχονται ή κλεινόμαστε στον ευατό μας, αυτή τη χαραμάδα γνωριμιών πρέπει να την κρατάμε ζωντανη.Quote:
Originally Posted by JohnyK33
Ενταξει εγώ καταλαβαίνω να νιώθεις απελπισία αν δεν έχεις κανέναν για να μιλήσεις. Από την άλλη αν έχεις 2-3 άτομα να πας για ένα καφέ είναι μια χαρά.. εγώ νομίζω ότι αυτό που ψάχνεις περισσότερο είναι κάποια σχέση και όχι τόσο φιλία. Γενικά να ξέρεις υπάρχει πολύς κόσμος, περισσότεροι απ ότι φαντάζεσαι, που δεν ειναι σε κάποια σχέση και έχουν 1-2 φίλους. Έχεις μια λανθασμένη εικόνα ότι όλοι είναι κάθε μέρα έξω και έχουν από 10 φίλους, δεν είναι έτσι. Θα σου πρότεινα να πας διακοπές μόνος, πήγαινε κάπου Ελλάδα σε κανένα νησί αν βρεις κάτι αν και τώρα είναι όλα πανάκριβα..δεν θα το μετανιώσεις θα δεις, κανε ένα δώρο στον εαυτό σου και πήγαινε, δεν χρειάζεται να έχεις παρέα για να πας. Μπορείς να γίνεις η καλύτερη παρέα του εαυτού σου :-)
Δεν εχω 2-3 ατομα,1 ατομο εχω που καταφερα να κρατησω επαφη πρωτιστως γιατι το ηθελε αμοιβαια και ο ιδιος.Δεν ειναι παρηγορο για εμενα να μου λενε,οτι ξερεις υπαρχουν και αλλοι σαν εσενα,μονοι,χωρις φιλους η χωρις συντροφια,δεν μου επουλωνει καποια πληγη αυτο.Θα παω διακοπες,μονος μου,ολιγοημερες,οπως εκανα και περυσι αλλα δυστυχως χρειαζεται να προσποιουμαι οταν με ρωτανε τι εκανα φετος το καλοκαιρι,αν πηγα καπου,οτι πηγα με φιλους,παρεα,ενω πηγαινω μονος μου.
Τα ατομα που πασχουν απο αποφευκτικη διαταραχη της προσωπικοτητας,
- Αίσθηση ανεπάρκειας και χαμηλή αυτοεκτίμηση:
- Έχουν μια γενικευμένη πεποίθηση ότι είναι ανεπαρκείς, κατώτεροι ή δυσάρεστοι, και φοβούνται ότι θα κριθούν αρνητικά από τους άλλους.
- Υπερευαισθησία στην αρνητική αξιολόγηση:
- Είναι εξαιρετικά ευαίσθητα σε αρνητικές κριτικές ή σχόλια και ανησυχούν διαρκώς για την πιθανότητα απόρριψης ή αποδοκιμασίας.
- Αποφυγή νέων καταστάσεων και δραστηριοτήτων:
- Αποφεύγουν την ανάληψη ρίσκου και νέων δραστηριοτήτων, ειδικά αν περιλαμβάνουν κοινωνική αλληλεπίδραση, για να αποφύγουν την πιθανότητα αποτυχίας ή εξευτελισμού.
- Δυσκολία στην έναρξη και διατήρηση σχέσεων:
- Μπορεί να έχουν δυσκολία στην έναρξη και διατήρηση στενών σχέσεων, καθώς φοβούνται την οικειότητα και την πιθανότητα απόρριψης.
άσχημο είναι που λες ψέματα για κάτι που δεν είναι ντροπή, ποιός ασχολείται αν πας μόνος διακοπές ή με παρέα; μόνο οι κουτσομπόληδες εκτιμώ. ή έχω χάσει επαφή με τους ανθρώποι.
αν αυτά είναι τα μόνα "συμπτώματα" της διαταραχής, σίγουρα είμαι εκεί.
Oταν ο κοσμος,ο περιγυρος αν θελεις σε ρωτησει που πηγες το καλοκαιρι η αν εκανες κατι και σε ρωτησει "με παρεα?",νιωθεις πολυ ασχημα εκεινη την στιγμη και ναι υπαρχει ντροπη,γιατι θα πρεπει να πεις οτι εισαι μονος σου,ενω οι ιδιοι ενδεχεται να ειναι με την μονιμη παρεα τους διακοπες,με την σχεση τους ισως,οχι μονοι παντως.
Ελα φιλε μου να σου πω μια αληθεια που νομιζω πως θα σε κανει να νιωσεις λιγο καλυτερα στο προβλημα σου. Ο λογος που σε ρωτανε αν πηγες «με παρεα» ή μονος σου, ειναι γιατι πλεον εχουμε φτασει στο σημειο που απλα ειναι μια legit ερωτηση. Υπαρχει αρκετος κοσμος εκει εξω που παει διακοπες χωρις παρεα, η για καφε χωρις παρεα και υπο καποιες προυποθεσεις μπορεις και να περασεις και πολυ καλα. Το να εχεις την παρεα βεβαια ειναι παντα προτιμητεο και σου ευχομαι να τη βρεις. Εγω χτες κιολας ημουνα για καφε χωρις παρεα και για φαγητο χωρις παρεα και περασα και μια χαρα, αν και δε σου κρυβω οτι ημουν και λιγο αγχωμενος μιας και ειχα κανει βουκινο στο φορουμ το που θα ειμαι και λεω ποιος ξερει τι θα σκασει μυτη τωρα.. Και σημερα μαλλον θα παω βολτα αλλα αλλου αυτη τη φορα.Quote:
Originally Posted by JohnyK33
η αλήθεια είναι πως προσωπικά έχω μεγάλο πρόβλημα με την εμπιστοσύνη, πάντα εμπιστεύομαι όταν δεν θα έπρεπε κλπ. εγώ θα έλεγα "ναι, μονος μου! όχι με παρέα!" γιατί να πεις ψέματα; ή μην απαντήσεις ξερωγώ, αν δεν το βρίσκεις ανώριμο.
εγώ προσωπικά πιο πολύ με φοβίζει πώς αυτή η πληροφορία θα χρησιμοποιηθεί. όχι ότι είμαι το κέντρο του κόσμου κι όλοι ασχολούνται μαζί μου, απλά επειδή έχει συμβεί.
Δεν εχει να κανει με το αν ασχοληθουν μαζι σου για το αν πηγες διακοπες μονος η με παρεα,αλλα τι εντυπωση θα σχηματισoυν για εσενα οταν θα πεις οτι πηγαινεις καθε φορα μονος σου διακοπες,θα αναρωτηθουν αυτος δεν εχει φιλους,δεν εχει καποια συντροφια,η ειναι τοσο περιεργος και του αρεσει να ειναι μοναχος του? Δεν μιλαμε για ενα ταξιδι που θα επιλεξεις πχ 3-4 ημερες στο εξωτερικο,που το κανουν αρκετοι αυτο.
Προσωπικα αισθανομαι μειονεκτικα οταν πρεπει να αναφερω οτι θα παω μονος μου διακοπες,γιατι αλλοι εχουν σταθερες παρεες/φιλιες/συντροφια και μπορουν να μοιραστουν την χαρα τους,εγω απλα θα παω γιατι δεν εχω αυτη την επιλογη.Μπορεις να πας σε μια ταβερνα να καθισεις μονος σου για φαγητο η σε ενα μαγαζι για διασκεδαση το βραδυ?,θα σε κοιτουν σαν τον βλακα που εχει προβλημα.
Μην το βλέπεις έτσι, πολλοί πάνε μόνοι τους διακοπές ειδικότερα εξωτερικό η Τουρ με τραίνο π.χ Ευρώπη και γνωρίζουν κ κόσμο.Quote:
Originally Posted by JohnyK33
κατάλαβα. δηλαδή κάπως θα βρουν ένα λόγο ακόμα να σε κρατάνε σε απόσταση
πολυ σημασία δινεις για το τι θα πουν οι άλλοι. Ζεις για σένα όχι για τους άλλουςQuote:
Originally Posted by JohnyK33
Οι άνθρωποι από την φύση τους είναι κοινωνικά όντα, η κάνω λάθος; Δεν νομίζω ότι τον κρατάνε σε απόσταση , αλλά όπως προανέφερε έχει αποφευκτικη διαταραχή και αυτό επηρεάζει ίσως τις φιλικές σχέσεις και τον κοινωνικό κύκλο, όπως και οι περισσότερες διαταραχές.Quote:
Originally Posted by user
Σημασία έχει ότι δεν σε πειράζει να πας μόνος. Όντως όμως οι άλλοι θεωρούν δεδομένο ότι κάποιος πάει διακοπές με παρέα, κι αν δεν παρεξηγούν τουλάχιστον αναρωτιούνται γιατί ο άλλος πήγε μόνος.Quote:
Originally Posted by JohnyK33
Αυτά τα γνωρίσματα της αποφευκτικης διαταραχη της προσωπικοτητας, όλα μαζί, κάποιοι δω πέρα τα έχουμε. Ίσως είμαστε τελειομανείς ή τουλάχιστον ξέρουμε τι ακριβώς θέλουμε. Μόνο που είτε οι δυνάμεις μας είναι κατώτερες των στόχων είτε φοβόμαστε το ρίσκο. Για τα λίγα άτομα φίλους θα λεγα πως δεν είναι μόνο θέμα δικής μας επιλεκτικότητας αλλά να μας δώσουν σημασία οι άλλοι και να βρουν τρόπο να χωρέσουμε στην καρδιά τους. Το τελευταίο ισχύει όταν στην ουσία δεν μας αποδέχονται.
Οι άνθρωποι άμα δεν τους έκανες το κλικ που ζητάνε για να σε εντάξουν στην παρέα τους, κρατάνε αποσταση, δεν σε αποδέχονται. Όμως, υπάρχουν και οι φορές που εμείς ηθελημένα, με τον τρόπο μας, έμμεσα κι όχι άμεσα, τους διώχνουμε πχ χρυσοί άνθρωποι αλλά δεν μας προσφέρουν την επικοινωνία που επιζητάμε ή κατά βάθος τους ζηλεύουμε θεωρόντας τους σε κάτι καλύτερους μας ή επειδή κάτι μας βασανίζει και επιλεγουμε για το λόγο αυτό τη μοναξια.Quote:
Originally Posted by Player
Eγω θυμαμαι τον εαυτο μου στα 13-15,να προσπαθω να συμμετεχω σε μια κουβεντα μεταξυ παρεας και κανενας δεν σταματουσε να μιλαει για να με ακουσει,συνεχιζαν να μιλανε απο πανω μου χωρις να δωσουν καν σημασια.Αυτο ειναι εμμεση απορριψη η εμμεση μη αποδοχη,οτι εσυ μεγαλε δεν μπορεις να ανηκεις εδω,να εισαι ενας απο εμας.Quote:
Originally Posted by ioannis2
Κατα δευτερον,ποτε δεν με καλουσαν σε δραστηριοτητες,ισως με εξαιρεση το παιχνιδι,μπαλα,μπασκετ,videoga mes πχ,δεν με καλεσε καποιος για διακοπες,για εκδρομες,για τσιγαρο(δεν καπνιζα γενικα),για γκομενες,για παρταρισμα,επρεπε εγω να πω "εεε να ερθω και γω?".
Οχι,κανεις λαθος,με πειραζει να παει μονος μου,μου προκαλει θλιψη και στενοχωρια να πηγαινω συνεχως διακοπες η ταξιδι μονος μου,αλλα δεν εχω επιλογη,αλλιως θα αναγκαστω απλως να κλεισω ολη μερα στο σπιτι να γυρναω στα ξεκαρφωτα απο καφε σε καφε με το κινητο στο χερι κατι που δεν μου προσφερει και καποια ευχαριστηση να πω την αληθεια.Quote:
Originally Posted by ioannis2
Στην πορεια της ζωης,απο μικρη ηλικια,θα κανεις καποιους φιλους μεν,καποιοι απο αυτοι θα χωρισουν οι δρομοι αργοτερα γιατι πχ θα περασει σε αλλη πολη σε σχολη,θα αρεωσει η επαφη,στα φοιτητικα χρονια επισης θα κανεις εστω λιγους φιλους,καποιοι παλι θα χαθουν ενδιαμεσα,στις δουλειες που θα κανεις αργοτερα το ιδιο,αν απο ολα αυτα μεινουν 1-2 φιλοι μακροπροθεσμα,σχολειο,πανε πιστημιο,εργασια,χτιζεις μια βαση 3-5 ατομων σταθερων.Δυστυχως για εμενα δεν πηγε ετσι φυσιολογικα.
Ειχα 2 φιλους στο σχολειο,ωστοσο αυτοι περασαν στις σχολες τους,δεν επικοινωνουσαν μαζι μου,προχωρησαν τις ζωες τους,τους εψαξα λιγο δεν υπηρχε ανταποκριση και αναποφευκτα τους εχασα,στη σχολη το ιδιο,στις δουλειες το ιδιο,δλδ εφυγα απο δουλεια που ημουν 3 χρονια και δεν με αναζητησε καποιος,παροτι προσπαθησα να κρατησω περιστασιακη επαφη,ενα πως εισαι τι κανεις,ενα χρονια πολλα,ποτε θα βρεθουμε κλπ. Μηδεν τιποτε.
Ημουν για τους αλλους το καλο παιδι,ο συμπαθητικος τυπακος αλλα μεχρι εκει,οχι ο ανθρωπος που θα συναναστρεφονται καθε μερα η που θα θεωρησουν φιλο τους.Ακουγα πισωπλατα και σχολια τυπου,καλο παιδι αλλα λιγο περιεργος,καλο παιδι αλλα δεν πολυμιλαει,καλο παιδι αλλα μαλλον του τη βαρεσε,δλδ καλο παιδι αλλα εκεινο,το αλλο.
:confused:
Εσύ τι χρειάζεσαι από τους άλλους; Πέρα από το ότι θα σε θεωρούν οι άλλοι φυσιολογικό εάν μάθουν ότι πήγες διακοπές με παρέα.
Χρειάζομαι σταθερή φιλια σε μόνιμη βάση και συντροφικότητα,στην δουλειά δεν μπορώ να εμπιστευτώ εύκολα,θα σε κουτσομπολεψουν,θα σου κάνουν τον φίλο επιφανειακά και από πίσω σου θα πέφτει θαψιμο,ζήλεια κλπ,λίγο πολύ όλοι τα έχουμε βιώσει αυτά τα περιστατικά.
Πρόσφατα πήγα σε μια οικογενειακή κοινωνική υποχρέωση και αυτό που βρήκαν να με ρωτήσουν,είναι καμιά παντρια,αν έχω κάποια για να παντρευτώ(συγγενολοι χωριού κλασσικά).
Αυτό που με στεναχωρεί περισσότερο όμως είναι πως φοβάμαι ότι θα μείνω μόνος,δεν ένιωσα μια φορά να ενδιαφέρονται οι άλλοι για εμένα,το καλό παιδί,ο συμπαθητικός,αλλά ποτέ ο φίλος,πότε να σε καλέσουν κάπου γιατί σε υπολογίζουν ως κάτι που έχει αξία για αυτούς.
Όσους γνωστούς/φίλους γνώριζα από μικρός,σχεδόν όλοι έχουν φτιάξει την ζωή τους,με καλές δουλειές,με οικογένειες ή αν δεν έχουν,είναι με μια μόνιμη σταθερή σχέση που κάνουν πράγματα,μένουν μαζί,διασκέδαση,διακοπές,φ� �λοι κλπ.
Το να φτάνεις 40 χρόνων και να βαδιζεις σε αχαρτογράφητα νερά,να έχεις υπαρξιακά,να μην ξέρεις τι θέλεις και τι σε ικανοποιεί στη ζωή,ματαιοδοξία,μιζέρια,στ� �νοχώριες,μοναξιά,είναι πάλι όλα μαζί που δύσκολα βγαίνεις από αυτό το αδιέξοδο.
Έχω κάνει ψυχοθεραπείες και συνεχίζω,μπορεί όμως να χρειαστούν χρόνια,να δαπανηθούν χρήματα αρκετά,μέχρι να μπορέσω να επαναπρογραμματισω πτυχές του κολλημένου εγκεφάλου μου από συγκεκριμένα μοτίβα σκέψεων και συμπεριφορών.
Είναι τόσο δύσκολο για εμένα να κοινωνικοποιηθω,να εκφραστω,να μην κάνω το Όχι που θέλω να πω,Ναι.
Quote:
Originally Posted by JohnyK33
Όσους τους κατέταξαν σ αυτούς τους τυπάκους δεν τους έχουν στη λίστα των φίλων, κι άρα τους ξέρουν όσο οι "τυπάκοι" πάνε και τους βρίσκουν με δική τους πρωτοβουλία. Προφανώς αυτή είναι η απάντηση για το ότι χαθήκατε με τους συμμαθητές, συμφοιτητές κλπ εκτός κι αν σας χώρισαν μεγαλες αποστάσεις συνάμα με πολλές έκαστος υποχρεώσεις. Στις παρέες ο ήρεμος άμα μιλάει καπακώνεται ή αγνοείται από την ομιλία των υπολοίπων ασχέτως αν μιλάει σωστα και λογικά κι οι υπόλοιποι είναι απλά φαφλατάδες.Quote:
Originally Posted by Niels
Δυστυχώς άμα είμαστε τέτοιοι τύποι το να πάμε διακοπες μόνοι μας τους είναι μη φυσιολογικό ασχέτως αν το φυσιολογικό, μάλλον το ανθρώπινο θα ταν να μας προσκαλέσουν. Δυστυχώς αυτό δεν το κάνει κανείς. Κι έχω εμπειρία γι αυτό, όπως άμα τους έδινα το πράσινο φως να με προσκαλέσουν ή τους το ζητούσα κι αυτοί το αγνοούσαν πλήρως, σε τέτοιο βαθμό δηλαδή, λες και δεν είπα τίποτα. Κι αμα τους το κανα σαφές την έκαναν με πηδηματάκια. Η απάντηση είναι όμοιος ομοίω! Σ αυτούς αναζητάμε παρέα όσο δύσκολα κι αν εντοπίζονται όμοιοι μας στη ζωη.
Από τη μια ετσι είναι, δεν έχει νόημα να μπαίνεις σε ένα κομμωτήριο και να ζητάς σουβλάκια. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που απλά δεν μας κάνουν όπως δεν κάνουμε κι εμείς για όλους. Το πρόβλημα είναι ότι μερικές φορές αν απλά αιωρείται κάτι και δεν λέγεται ρητά μπορεί να μας κρατήσει σε συναισθηματική εκκρεμότητα. Θυμάμαι όταν μου άρεσε κάποιος για πολύ καιρό και είχαμε επικοινωνία με διπλά μηνύματα μόνο όταν τον ρώτησα ευθέως τι θα γίνει με εμάς, δηλαδή όταν τον στριμωξα, μου είπε ότι δεν ενδιαφέρεται και το έβγαλα από το μυαλό μου. Άρα ίσως για κάποιους από μας έχει νόημα το να προτείνουμε κάτι σε κάποιον κι ας υπάρχουν οι ενδείξεις ότι θα αποτύχουμε. Γιατί έτσι θα καθαρίσει το τοπίο και θα πάμε παρακάτω. Ναι, πάντως, ισχύει το όμοιος ομοιω αεί πελαζει.
Εγω ντρεπομαι να λεω οτι πηγαινω καθε φορα μονος μου διακοπες,γιατι καποιες φορες με ρωτανε "με παρεα"? και ερχομαι σε αμηχανη θεση.
Το έχουμε ξανασυζητήσει στο παρελθόν. Βραχυπρόθεσμα αυτή η στάση σε κάνει να γλιτώσει από την αμηχανία. Μέσομακροπροθεσμα όμως, δεν σε βοηθάει αυτή η συμπεριφορά, νομίζω σε απομακρύνει πιο πολύ από τους άλλους. Εξαρτάται βέβαια και με ποιον μιλάμε.
Θέλω να πω ότι για μένα είναι σημαντικό να μοιραστώ ότι δεν έχω κάποιον να πάω μαζί του διακοπές ή ότι φέτος επειδή βαρέθηκα να πηγαίνω διακοπές μόνος τα προηγούμενα χρόνια δεν θέλω να πάω. Από κει και πέρα οι αντιδράσεις των άλλων ποικίλλουν, δεν είναι ότι θα βγάλω ανακοίνωση.
Δεν έχω κάποιο κέρδος με το να μοιραστώ ότι πηγαίνω διακοπές μόνος λόγω έλλειψης φίλων η παρέας η συντροφιάς,ίσα ίσα θα αισθανθώ χειρότερα και ντροπή για αυτό.
Και τώρα ντροπή αισθάνεσαι, όταν εξωτερικευουμε κάτι το αποδαιμονοποιουμε. Γενικά είναι πώς το πλασάρεις το καθετί. Άλλοι ζηλεύουν που κάποιος έχει cojones να πάει διακοπές μόνος του. Νομίζεις μπορούν να το κάνουν όλοι αυτό;
Θα επαναλαβω οτι,το να πηγαινεις μονος σου διακοπες η ενα ταξιδι επειδη δεν σου εκατσε να ταιριαξει με μια παρεα η με 2-3 φιλους,ειναι απολυτα νορμαλ και συμβαινει,το να γινει ομως μια παγια πραγματικοτητα και συνηθεια το να εισαι μονος σου καθε καλοκαιρι στην αδεια σου,η σε οποιαδηποτε στιγμη εχεις λιγο χρονο να αξιοποιησεις,δεν ειναι φυσιολογικο να συμβαινει,για εμενα.Δεν περναω καλα μονος μου και μαλιστα μου προκαλει και θλιψη οσο το σκεφτομαι οτι ειμαι η μονη επιλογη να κανω παρεα τον εαυτο μου.
Περυσι πηγα ολιγοημερες διακοπες και ημουν σαν την καλαμια στον καμπο,μονος στην παραλια,μονος στα μαγαζια,να μην μπορω να παω για οποιαδηποτε διασκεδαση το βραδυ,να αισθανομαι ο περιεργος και αυτος που τον κοιτανε και λενε,τι ηρθε αυτος να κανει εδω μερα μονος.