κάπως έτσι.....
Printable View
κάπως έτσι.....
xristinio, τα σχόλια στο θέμα σου είναι πολύ βοηθητικά και για μένα, έχεις καταλήξει κάπου ως προς το τί θα κάνεις;
Αυτό που λες ότι από τις 10 και μετά νιώθεις ότι σου ρούφηξαν την ενέργεια το αισθάνομια και γω πολύ έντονα. Και το αντιμετωπίζω τρώγοντας ασταμάτητα, για το οποίο δεν είμαι υπερήφανη να πεις...
Τί σκέφτεσαι να κάνεις επαγγελματικά;
και πάλι δεν ξέρω, προς το παρόν προσπαθώ να αναστήσω τον παλιό πειθαρχημένο και καλύτερα κουρδισμένο εαυτό μου.
ίσως το γεγονός ότι φορτίζω συναισθηματικά την υπόθεση δουλειά/διδακτορικό σε πρώτη φάση με δυσκολεύει. Δηλαδή θα προσπαθήσω για αρχή να το δω σαν μια κατάσταση που μου επιτρέπει μέσα από το μισθό μου να επιβιώνω και το διδακτορικό σαν ένα μέσο επιβίωσης στις δύσκολες μέρες που έρχονται.
Θα προσπαθήσω να το απογυμνώσω από φιλοδοξίες, χαμένα όνειρα, σπαταλημένα χρόνια και θα το δω πιο ψυχρά, πιο αποστασιοποιημένα.
xristinio και γω προσπαθώ να ξανακουρδιστώ, σε αυτόπ ο υ λες έχεις δίκαιο, το συναίσθημα πρέπει να μπαίνει στην άκρη κάποιες φορές.
Εγω για να είμαι ειλικρινής έχω και πάλι σκέψεις να φύγω από τη δουλειά μου και να κάνω κάτι άλλο-ίσως και τίποτα για να βρω τον εαυτό μου.
Πάντως, α΄ποτι είδα και από την πορεία του topic σου, έχεις κάνει σημαντικά βήματα, καλό αυτό!!
Εύχομαι να συνεχίσεις έτσι.
επειδή εγώ δεν είμαι σε φάση ανατροπών θα είμαι ευχαριστημένη με μικρά βήματα κάθε μέρα.
Μια ώρα δημιουργικής δουλειάς, σταδιακός περιορισμός του εθισμού, θα με συνέφεραν λίγο για να συνεχίσω με πιο μεγάλα βήματα.
Συμφωνώ, νομ΄ζω όμως ότι ήδη τα κάνεις και αυτό δείχνει ότι είσαι σε καλό δρόμο. Μόνο από τα εισιτήρια μπορείς να πεις ότι κάτι άρχισε να αλλάζει!
Η στάση στην εργασία μπορεί να είναι το επόμενο!
το εύχομαι, για αυτό σου λέω και σένα μην εγκλωβίζεσαι στο επαγγλεματικό άγχος, γιατί μετά θα γίνεις σαν εμένα, θα χάσεις το ενδιαφέρον σου για οτιδήποτε εκτός δουλειάς και φυσικά για την ίδια τη δουλειά.
σήμερα, αντί να κάθομαι μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή, πήρα τον άντρα μου τηλ, περασε και με πήρε από το γραφείο και πήγαμε και φάγαμε έξω. μιλήσαμε για άσχετα θέματα και αισθάνομαι λίγο καλύτερα σήμερα.
Έχεις τόσο δίκαιο σε όλα όσα λες και τα καταφέρνεις μια χαρά νομίζω στο να καταπολεμήσεις αυτό που σου συμβαίνει!:) Σημαντικό το να έχεις έναν άνθρωπο να σε στηρίζει! ΑΝ το είχα και γω θα ένιωθα καλύτερα, γιατί ο σύντροφός μου βάζει πάνω απ\' όλα τη δουλειά, την εταιρέια του. Με αγαπάει δε λέω, αλλά μπροστά στη δουλειά έρχομαι δεύτερη. Γι αυτό και είπα ότι ίσως και να φταίει και εκείνος κάπου. Όχι στο πώς νιώθω, αλλά στο ότι δεν είναι δίπλα μου. Βέβαια θα μου πεις δεν είναι άντρας μου και λέει ότι είναι κατά του γάμου, αλλά νομίζω ότι και ένας σύντροφος θα ήταν εξίσου καλό στήριγμα.
Πάντως, πιστεύω ότι αυτό που κάνεις είναι η λύση και για σένα και για μένα! Συνέχισε!!!
τώρα με ξανάπιασε μια μικρο κρίση πανικου. Θα με διώξει ο καθηγητης, θα τελειώσουν όλα τόσο άδοξα. αχ......
Προσπάθησε να χαλαρώσεις κάπως, γτ μάλλον έχεις και συ πολύ άγχος ενώ δεν πρέπει.γυμναστική έχεις δοκιμάσει?
Εγώ νιώθω άλλος άνθρωπος όταν αθλούμαι.
εκεί που είμαι καλά με πιάνει τέτοιες κρίσεις, πόνοι στο στήθος και δυσκολία αναπνοής. ευτυχώς δεν κράτησε πολύ.
Το χειρότερο με τις κρίσεις πανικού, είναι ότι όσο το σκεφτόμαστε, γίνεται χειρότερο, γιατί είναι φαύλος κύκλος. Για την ακρίβεια, μας συμβαίνει επειδή σκεφτόμαστε συνέχεια: μήπως με πιάσει πάλι τώρα, τι θα κάνω;Quote:
Originally posted by xristinio
εκεί που είμαι καλά με πιάνει τέτοιες κρίσεις, πόνοι στο στήθος και δυσκολία αναπνοής. ευτυχώς δεν κράτησε πολύ.
Οπότε όσο γίνεται μην το σκέφτεσαι.
σήμερα ξύπνησα με άσχημη διάθεση. σχεδόν σύρθηκα μέχρι το γραφείο.....
Κι εγώ που ένιωθα το ίδιο το πρωί, αποφάσισα να βγω από το σπίτι, καθώς έχω άδεια αυτές τις μέρες. Πήγα και δανείστηκα βιβλία από την βιβλιοθήκη, και πήρα και δυο ζευγάρια παπούτσια. Και ένιωσα καλύτερα.Quote:
Originally posted by xristinio
σήμερα ξύπνησα με άσχημη διάθεση. σχεδόν σύρθηκα μέχρι το γραφείο.....
μιλούσα και με τη μάνα μου πριν στο τηλ, χωρίς να πει καμία χοντράδα με έκανε να νιώσω απιστευτες ενοχές για τη τεμπελιά και τη μη διάθεση διαβάσματος.
αχ κοντεύω τα 40 και ακόμα αισθάνομαι σαν παιδάκι δημοτικού που το μαλώνουν γιατί δεν έκανε τα μαθήματά του............
Ίσως θα πρέπει να απαλλαγέις από τηις ενοχές για αυτό. Οι γονείς έχουν πάντα αυτό το ρόλο απόσο έχω καταλάβει και από τους παππούδες μου κλπ, μη δίνεις τόση σημασία. Μάλλον εκεί είναι η λύση!
Γεια σου Xristinio!
Διάβασα όλα όσα είπες στο forum και θα ήθελα να σου κάνω μια κάπως προσωπική ερώτηση...
Μήπως ένα παιδάκι θα σου άλλαζε τη ζωή;
Και προς Θεού δε λέω να δεις το παιδί σα \"δεκανίκι\" απλά μήπως με τη δουλειά και τις υποχρεώσεις δεν παρατηρείς το βιολογικό σου ρολόι;
Ελπίζω να μη σε φέρνει σε δύσκολη θέση η ερώτηση...
η αλήθεια είναι πως δεν έχει χτυπήσει το βιολογικό μου ρολόι ακόμη.
το έχω αφήσει λίγο στη τύχη το θέμα, αν προκύψει προέκυψε, αλλά γενικά δεν το σκέφτομαι και πολύ.
είμαι εγκλωβισμένη στα επαγγελματικά/επιστημονικά μου αδιεξοδα προς το παρόν.
Ισως αν χαλαρώσεις από τις δουλειές σου να το ακούσεις να χτυπάει...
Πάντως σχεδόν όλοι είμαστε εγκλωβισμένοι στις δουλειές μας... (πότε θα πάει 5 να σχολάσω και τέτοια)
Λίγο ή πολύ νιώθουμε ψυχικά κουρασμένοι από τη ρουτίνα.
Το μυστικό για μένα είναι να σκέφτεσαι θετικά και όλα θα γίνουν καλύτερα :)
άλλη μια άδεια και χωρις νόημα εβδομάδα. προσπαθώ να θυμηθώ τι ακριβώς έκανα τις μέρες που πέρασαν και δε θυμάμαι τίποτα, ένα κενό σαν να μην τις έζησα.....
Mην σκέφτεσαι έτσι. Περσινά ξινά σταφύλια. Το χθες τελείωσε. Το τώρα έχει σημασία. Αντί να αναλώνεσαι με το παρελθόν ξύπνα και δες το τώρα. Από αύριο το πρωί. Και κάτι άλλο. Βρίσκω πολύ προβληματική τη σχέση σου με την μητέρα σου. Επειδή και σε μένα το ίδιο συνέβη, αποφάσισα να ενηλικιωθώ. Είναι τρομακτικό το πρόβλημα της δυσλειτουργικής σχέσης μάνας-κόρης. Τρομερό.Quote:
Originally posted by xristinio
άλλη μια άδεια και χωρις νόημα εβδομάδα. προσπαθώ να θυμηθώ τι ακριβώς έκανα τις μέρες που πέρασαν και δε θυμάμαι τίποτα, ένα κενό σαν να μην τις έζησα.....
από το άγχος και τις ενοχές είχα πολυ ανήσυχο υπνο χθες. το παθαίνω κάθε Παρασκευή που κάνω τον απολογισμό της εβδομάδας λίγο πριν με πάρει ο ύπνος.
ισως τελικα περιμενεις να παρει καποιος αλλος αποφασεις για σενα, γιατι εσυ εχεις μπερδευτει και δεν ξερεις πως να προχωρησεις....Quote:
Originally posted by xristinio
από το άγχος και τις ενοχές είχα πολυ ανήσυχο υπνο χθες. το παθαίνω κάθε Παρασκευή που κάνω τον απολογισμό της εβδομάδας λίγο πριν με πάρει ο ύπνος.
αν για παραδειγμα ο καθηγητης σου σταματησει την συνεργασια η μεινεις εγγυος, θα ακολουθησεις εσυ τις εξελιξεις και δεν θα τις οδηγεις...
εγω παντως επανερχομαι στην αρχικη μου αισθηση, οτι το μπλοκαρισμα σου εχει λογους προσωπικους και οχι επαγγελματικους ουτε ακαδημαικους...
καπου στην σχεση σου το εντοπιζω, σε σχεση και με την αποκτηση η μη, παιδιου και την ηλικια σου...
Ο απολογισμός δεν είναι κατ΄ανάγκη κάτι κακό. Ίσα, ίσα. Αυτό που δημιουργεί το πρόβλημα, είναι ότι στην διαδικασία απολογισμού, σκέφτεσαι όλα τα αρνητικά, ή για να είμαι πιο ακριβής, μόνο αρνητικά. Ε λοιπόν, αν σκεφτόμαστε μαύρο, δεν μπορεί να θέλουμε να προκύψει το άσπρο στη ζωή μας. Και φυσικά, ούτε θα το έχουμε.Quote:
Originally posted by xristinio
από το άγχος και τις ενοχές είχα πολυ ανήσυχο υπνο χθες. το παθαίνω κάθε Παρασκευή που κάνω τον απολογισμό της εβδομάδας λίγο πριν με πάρει ο ύπνος.
μα όσο και να προσπαθώ να δω κάτι αισιόδοξο, ακόμη και αν το καταφέρνω έρχεται η επόμενη μέρα που με τη συμπεριφορά μου πάλι το καταργω
Kλασική περίπτωση γυναίκας με βαθύτατες ενοχές. (που με τη συμπεριφορά μου κλπ...) Οι λέξεις πάνω πάντα μπροστά από τις προθέσεις μας. Δεν χρειάζεται να αλλάξεις τα πράγματα, αλλά να αποκτήσεις νέα μάτια. Αυτό πιστεύω με κραταιά πεποίθηση.Quote:
Originally posted by xristinio
μα όσο και να προσπαθώ να δω κάτι αισιόδοξο, ακόμη και αν το καταφέρνω έρχεται η επόμενη μέρα που με τη συμπεριφορά μου πάλι το καταργω
αποκτώ ενοχές από το τίποτα και για τα πάντα.
παλιότερα όταν δεν ήμουν καλά, μπορούσα και κοιμόμουνα αρκετά και με κάποιο τρόπο, ηρεμούσαν τα πράγματα. αυτή την περίοδο δεν το μπορώ και αυτό. οι σκέψεις στριφογυρίζουν όλη μέρα στο κεφάλι μου και δεν μπορώ να απαλλαγώ ούτε για λίγο.
Θα έλεγα ότι πρέπει να βάλεις τον άντρα σου στο ζήτημα. Να του μιλήσεις. Ελπίζω ότι είναι κανονικός άντρας και όχι ιμιτασιόν από τον σωρό που κυκλοφορούν εκεί έξω (και που εγώ ούτε φασολάκια δεν τους θέλω να μου καθαρίζουν) και θα σε στηρίξει. Εννοώ όχι να σου χαϊδέψει τα αυτιά, αλλά να σε πάει μπροστά επί της ουσίας.
δεν μπορώ να φανταστώ πως θα μπορούσε να με βοηθήσει....αν σκεφτεί κανείς ότι το \"πρόβλημα\" ξεκινάει αφού πάω στο γραφείο
Τι σημασία έχει από που ξεκινάει και πως. Σημασία έχει πως ο δικός μας άνθρωπος πρέπει να είναι παρών. Και μια παρατήρηση. Το όποιο πρόβλημα, δεν ξεκινάει από το γραφείο, από το σούπερ μάρκετ, ή από την κρεβατοκάμαρα. Ξεκινά από μέσα μας.
ναι εννοείται ότι ξεκινάει από μεσα μας, μάλλον η σωστή λέξη θα ήταν εκδηλώνεται στο γραφείο.
΄Αρα;
δεν ξέρω, έχουμε ξανακάνει τη συζήτηση και δεν θεωρώ ότι βοηθήθηκα αρκετά, απλώς προστέθηκε αλλος ένας που στο τέλος της ημέρας με ρωτάει με αγωνία αν κατάφερα να κάνω κάτι μέσα στη μερα.
Οπότε βοήθησε τον εαυτό σου. Με απλά πράγματα. Προσπάθησε όσο γίνεται να μην το σκέφτεσαι. Διάβασε κανένα βιβλίο, πήγαινε λίγο να περπατάς, μην συνδέειες το χώρο του γραφείου με το πρόβλημα, εστίασε μέσα σου. Αν σου αρέσει η ποίηση, διάβασε ποίηση είναι πολύ καταπραϋντική και ευεργετική. Μια δύσκολη περίοδος είναι, θα τα καταφέρεις. Απλά ενεργοποιήσου λίγο μην τεμπελιάσεις.
έχω βουλιάξει στη τεμπελιά και από τη μια ασφυκτιώ και ντρέπομαι για αυτό και από την άλλη αδυνατώ να ξεκινήσω ή να συγκεντρωθώ στο οτιδήποτε ακόμη και στο πιο απλό να δω τηλεόραση.
Koίτα, με το να το περιγράφεις απλώς δεν γίνεται τίποτα. Πρέπει να καταπολεμήσεις την τεμπελιά, ας την πούμε τεμπελιά. Δηλαδή να πεις, ο κόσμος να χαλάσει, στο δρόμο να πέσω κάτω ξερή να με μαζεύουν, θα πάω από εδώ μέχρι δεν ξέρω που και θα γυρίσω. Νταϊλίκι.
είναι αυτός ο έλεγχος του μυαλού που έχω αναφέρει και πιο πάνω Margarita μου και τον οποίο έχω χασει.
Δικαιολογίες, δικαιολογίες, έχω χάσει τον έλεγχο κλπ. Κλασική δικαιολογία αυτού που ενώ δεν θέλει να ζυμώσει πέντε μέρες κοσκινίζει. Ξεκίνα από τα απλά. Αυτό πιστεύω.