Αφιερωνω κατι κρασα που ηπια νωριτερα στην ανωτερω δηλωση.Quote:
Βασικα στα υπερβολικα νευρα θα αναφερθω κι εγω γιατι ειναι μια κατασταση που την ζω πολυ καιρο αλλα πρωτα θα γραψω το τελευταιο μου συμπερασμα /αποκαλυψη.
Ενα απο τα βασικα που μου εχει πει η ψυχολογος μου ειναι οτι το αγχος ειναι ο "αλλος μου εαυτος" που ειναι φιλος μου και θελει κατι να μου πει και θα πρεπει να αναζητησω/παρατηρησω τι ειναι αυτο.
Ομολογω οτι για πολυ καιρο δεν μπορουσα να βρω τον τροπο πως να καταλαβω τι ειναι αυτο που θελει να μου πει το αγχος μου. Απλα βασιζομουν σε αυτο που μου ειχε πει η ψυχολογος..."απλα παρατηρα αυτα που σου συμβαινουν και καποια στιγμη θα ανακαλυψεις αυτο που θελει να σου πει το αλλο σου εγω".
...Και αυτο εγινε πριν απο 6,7 μερες. Εκανα βολτα στον καμπο μαζι με τον σκυλο μου και συναιβηκε ενα γεγονος. Ο μαλακας ο σκυλος μου εχει το κακο οταν ειναι μαζι μου αν δει καποιον αλλον εκει γυρω να του γαυγιζει εντονα για να μου δειξει οτι με προστατευει... Αυτο ακριβως και εγινε, ο σκυλος ειδε εναν μπαρμπα και βουρ αρχισε να του γαυγιζει...Ο μπαρμπας , με το δικιο του δεν λεω, νευριασε και γυριζει και μου λεει "το ξερεις οτι το σκυλι σου θελει καθαρισμα"...
Αστραπιαια μου ανεβηκε το αιμα στο κεφαλι και αρχιζω ενα βρισιδι γερο τον μπαρμπα... "Τι λες ρε κολογερε του λεω καθαρισμα θες εσυ και ολο σου το σοι να ξεβρωμισει ο τοπος...μη τολμισεις να πειραξεις τον σκυλο μου θα σε καψω ζωντανο...."
Ο μπαρμπας τα χρειαστηκε καθοτι δεν περιμενε τετοια αντιδραση και να μη τα πολυλογω αλληλοβριστικαμε για κανα 5λεπτο και ο καθενας πηρε τον δρομο του.
Ομως αυτο το γεγονος ειχε μια απροσμενη θετικη εξελιξη για μενα. Μου βγηκε ξαφνικα μια κουραση μια αηδια ενα σιχαμα για ολα οσα ζω και ξαφνικα "ειδα" τον αλλον μου εαυτο ξεκαθαρα να μου ξαναλεει αυτο που χρονια μου το λεει αλλα εγω δεν μπορουσα να το ακουσω...
Συνοπτικα αυτο που μου ελεγε ειναι "τι σκατα καθεσαι και ασχολησαι με τον καθε μαλακα (μπαρμπας, γειτονας, γονεις κτλ) αφου σε καταστρεφουν και δεν βγαινει νοημα τοσα χρονια και το μονο που εχεις καταφερει ειναι να τρελλενεσε με το παραμικρο....Απλα ΣΗΚΩ ΚΑΙ ΦΥΓΕ να μην τους βλεπεις και να μη σε βλεπουν.... Γιατι αμα φυγεις τα σπασιματα που ζεις μονιμα χρονια τωρα ιδιως απο τις μαλακιες της μανας σου θα σταματησουν να υπαρχουν γιατι απλα δεν θα εισαι εκει για να τα υποστεις. Απο την στιγμη που πλεον καταστρεφεται ψυχολογικα και σωματικα ο εαυτος σου τοτε κανε το βημα και σηκω και φυγε...
Και οσο για τις τυψεις του στυλ "που να τους αφησω μονους τωρα στα γεραματα" να πανε να γαμηθουν κι αυτες γιατι την ψυχοσωματικη βλαβη που εχω υποστει ποιος θα μου την διορθωσει? Κανεις? Μονο εγω μπορω να την διορθωσω αφου ομως πρωτα καταλαβω οτι η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΟΣΩΜΑΤΙΚΗΣ ΜΟΥ ΥΓΕΙΑΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΚΟ ΜΟΥ ΜΕΛΛΗΜΑ.
Θελω να πω τελικα Blue οτι τα μονιμα νευρα το μονιμο τσιταρισμα υπαρχουν γιατι κατι τα προκαλει μονιμα... Οταν ανακαλυψει πραγματικα ο καθενας μας τι ειναι αυτο που τα προκαλει, οταν δει και ακουσει τι ειναι αυτο που του λεει το αγχος του τοτε αρχιζει η αντιστροφη μετρηση και παιρνονται πιο ευκολα αποφασεις οι οποιες θα εχουν ξεκαθαρα σκοπο να σωσουν τον εαυτο μας ή τουλαχιστον να σωσουν οτιδηποτε μπορει να σωθει...
Αμην, και στα δικα μας η επιφοιτηση.
Οπως τα λες αγαπητε... τα νευρα ειναι εκει γιατι καποιος τα προκαλει. Και τωρα που δεν παιζει εφεξορακι να τα κανει ολα πιο υποφερτα, παρε νευρο να'χεις.