Οριακή μου αγάπη Vol. 2

Quote:

---

Originally Posted by aeolus74

Πάντως, άτομα που την έζησαν τη δικιά μου σε επαγγελματικό περιβάλλον έχουν αναφέρει ότι ήταν ένα άτομο που δεν είχε καλοσύνη μέσα της.

---

Παρομοίως και μένα. Όλοι μου έλεγαν για αυτή, άλλα εγώ επέμενα να κωφευω. Έβλεπα το ατυχο και πονεμένο από τη ζωή σπουργιτακι που ζητούσε απεγνωσμένα συντροφική αγάπη. Λίγο το ένα, λίγο το άλλο, το μικρό και αθωο γατάκι ήταν εξ' αρχής λεαινα και γω κλεισμένος στο κλουβί χωρίς κλειδιά και χωρίς να έχω τη παραμικρή ιδέα. Δε μου αρέσει ο ρόλος του θύματος αλλά η αλήθεια ήταν αυτή. Ήταν πολύ πιο "μπροστά" από μένα. Και σύμφωνα και με τα όσα ακολούθησαν και τράβηξα, δε μπορώ να πω ότι δεν υπήρχε δόλος και κακία. Έχει σημασία αν γίνεται ηθελημένα ή όχι; Ποιος άνθρωπος γεννιέται κακός; Κανείς. Το μοτίβο αυτό επαναλαμβάνεται στη ζωή τους, αρα ξέρουν τι κάνουν. Ο πανίσχυρος αμυντικός μηχανισμός τους, τους ωθεί να γίνονται κάκιστοι χαρακτήρες, αλλά πραγματικά δεν έχει καμία σημασία. Σημασία έχουν οι πράξεις. Οι πράξεις σίγουρα δεν δείχνουν καλοσύνη.

Quote:

---

Originally Posted by aeolus74

Αναρωτιόμαστε για πολλά γιατί τα διάφορα χαρακτηριστικά που όλοι έχουμε πχ εγωισμός, υπερμεγενθύνονται και παρουσιάζονται ως προβληματικά. Υγιή επίπεδα εγωισμού μετά από λίγο καιρό θα μας φαίνονται ως στοιχεία ναρκισσιστικής διαταραχής. Ας μην ξεχνάμε ότι ως άνθρωποι, όσο συγκροτημένοι και να είμαστε, ως ένα βαθμό εξακολουθούμε να κατανοούμε και να αξιολογούμε τους εαυτούς μας μέσα από τα μάτια των άλλων. Αυτός είναι ένας μηχανισμός από τον οποίο δεν μπορούμε να απαλλαχτούμε τελείως, και γι' αυτό λέγεται ότι όλοι μας έχουμε ναρκισσιστικά χαρ/κα. Γιατί το κύριο Χαρ/κο του ναρκισσισμού δεν είναι η λατρεία του εαυτού αλλά η ανάγκη για συνεχή επιβεβαίωση από τους άλλους. Αυτό που αλλάζει είναι ο βαθμός της ανάγκης.

---

Ο βαθμός αυτος που λες εξαρτάται από τον βαθμό της αυτοεκτίμησης, της αγάπης προς τον εαυτό και της συν-εξαρτητικης συμπεριφοράς που έχει ο καθένας. Οι άνθρωποι με χαμηλά όλα αυτά τα χαρακτηριστικά, είναι αυτοί που "κουμπωνουν" με τους χειριστικους ανθρώπους. Και προφανώς και ο γράφων, τα είχε σε πολύ μεγάλο βαθμό τότε. Και ακόμα φυσικά τα έχω, αλλά ξέρω τί μου γίνεται και τα δουλεύω. Οι συνεξαρτωμενοι έχουμε πολλα κοινά στοιχεία με τους οριακούς.Βλέπω και στον εαυτό μου πολλές συμπεριφορές και σκέψεις που μου θυμίζουν τη κοπέλα, ειδικά όταν πληγώνομαι. Η ψυχολόγος μου με διέγνωσε με C-PTSD. Με τραύματα από παιδική και ενήλικη φάση της ζωης. Πολλοί συγχέουν τη C-PTSD με την BPD. Το θέμα είναι πως επιλέγεις να το αντιμετωπίσεις αυτό σε σχέση με τις ανθρώπινες σχέσεις για να προστατευτείς.Οι μεν οριακοί επιλέγουν το να καταστρέψουν τους άλλους. Οι δε ξέρουμε ότι υπάρχει καλοσύνη εκεί έξω.Δεν είναι όλοι πονηροί και κακοπροαίρετοι. Έχουμε εν-συν-αισθηση. Έχουμε καλοσύνη και καλή ψυχή. Μετράνε οι πράξεις και μόνο αυτές.

Quote:

---

Originally Posted by aeolus74

Μπορεί πολλά να μη μπορούν ή να είναι δύσκολο να το ελέγξουν, αλλά εμπεριέχεται κακία. Τι είναι κακία; Όταν συνειδητά προσπαθείς να βλέψεις τον άλλο. Το ότι θα σου τρίψουν τον γκόμενο στη μούρη, το ότι θα σε συκοφαντήσουν παντού, το ότι θα χαρούν με τον πόνο σου, το ότι θα επιδιώξουν την καταστροφή σου (οικονομική, ψυχολογική, κοινωνική) ούτε καλοσύνη το λες ούτε ασυνείδητη συμπεριφορά. Να πούμε εδώ ότι κανείς δεν θεωρεί τον εαυτό του κακό. Ακόμα και οι πιο exreme κοινωνιοπαθείς που είναι στη φυλακή για εγκλήματα και δολοφονίες δεν θεωρούν τους εαυτούς τους κακούς, γι αυτό και δεν νοιώθουν ενοχές και τύψεις (αυτό βέβαια μπορεί να λειτουργεί και αντίστροφα). Όμως η μη συνειδητοποίηση του κακού που προκάλεσαν δεν τους κάνει καλούς. Αυτός που θα νοιώσει ότι είναι κακός, ότι έβλαψε κάποιον, και διαθέτει ένα βαθμό ενσυναίσθησης και μπορεί να νοιώσει τύψεις, θα φροντίσει να αλλάξει τη συμπεριφορά του και να επανορθώσει. Πάντως, άτομα που την έζησαν τη δικιά μου σε επαγγελματικό περιβάλλον έχουν αναφέρει ότι ήταν ένα άτομο που δεν είχε καλοσύνη μέσα της.

---

Νομίζω ότι κάποιες φορές αναγνωρίζουν ότι η συμπεριφορά τους δεν είναι καλή, αλλά αδυνατούν να το συσχετίσουν με το άλλο άτομο γιατί αφενός είναι από τη φύση τους αναίσθητοι σε σχέση με το τι νιώθει ένας άλλος άνθρωπος κι αφετέρου το να απολογηθούν ή να προσπαθήσουν να αλλάξουν σημαίνει για αυτούς υποτίμηση και ακύρωση του εαυτού τους. Ωστόσο μπορεί να αισθανθούν ενοχές και ντροπή. Αυτό φυσικά δεν αναιρεί την κακοποιητική φύση της συμπεριφοράς τους κι αυτό είναι που μετράει στο τέλος της μέρας.

Quote:

---

Originally Posted by Ήλιος μεγάλος και ζεστός

Η ψυχολόγος μου με διέγνωσε με C-PTSD. Με τραύματα από παιδική και ενήλικη φάση της ζωης. Πολλοί συγχέουν τη C-PTSD με την BPD. .

---

Κι εγώ μάλλον το ίδιο έχω. Λένε ότι η διαφορά είναι ότι σε μας υπάρχει αίσθηση εαυτού, ενώ στους borderline όχι. Επίσης, εμείς δεν κάνουμε προσπάθειες να αποφύγουμε την εγκατάλειψη (όχι στον παθολογικό βαθμό που το προσπαθούν αυτοί) και δεν μας πειράζει να είμαστε μόνοι μας (ενώ εκείνοι δεν αντέχουν στιγμή τη μοναξιά, πραγματική ή φανταστική).

Εχω διαβάσει κάμποσο, αλλά ακόμα ψάχνω να βρω αν και πως λειτουργεί αυτός ο συνδυασμός 2 ατόμων. Η ψυχολόγος σου τι είπε; Θα μπορούσε να λειτουργήσει;

Quote:

---

Originally Posted by Epsilon

Κι εγώ μάλλον το ίδιο έχω. Λένε ότι η διαφορά είναι ότι σε μας υπάρχει αίσθηση εαυτού, ενώ στους borderline όχι. Επίσης, εμείς δεν κάνουμε προσπάθειες να αποφύγουμε την εγκατάλειψη (όχι στον παθολογικό βαθμό που το προσπαθούν αυτοί) και δεν μας πειράζει να είμαστε μόνοι μας (ενώ εκείνοι δεν αντέχουν στιγμή τη μοναξιά, πραγματική ή φανταστική).

Εχω διαβάσει κάμποσο, αλλά ακόμα ψάχνω να βρω αν και πως λειτουργεί αυτός ο συνδυασμός 2 ατόμων. Η ψυχολόγος σου τι είπε; Θα μπορούσε να λειτουργήσει;

---

Διαφωνώ στο ότι δε μπορούν να είναι μόνοι.Ή τουλάχιστον όχι όλες οι περιπτώσεις.Καποιοι borderlines θέλουν τη μοναχικότητα τους από φόβο να μη ξαναπληγωθούν. Έχουν περιορισμένες κοινωνικές επαφές και "εμφανίσεις" και αγαπάνε να περνάνε τον χρόνο μόνοι τους. Ίσως,γιατί έχουν μάθει έτσι μια ζωή. Κι επίσης φοβούνται τις αντιδράσεις τουςσε στρεσσογονες καταστάσεις γι'αυτούς. Και πίστεψε με, εγώ τη μοναξιά τη φοβάμαι πιο πολύ από ότι αυτή. Κάπου είχα διαβάσει για τέσσερεις υποκατηγορίες borderlines. Με αρκετές διαφορές μεταξύ τους. Σίγουρα παίζουν ρόλο και οι συννοσηροτητες σε κάθε περίπτωση. Εμένα π.χ. είχε αρκετά σχιζοειδή στοιχεία.
Τώρα όσον αφορά το αν θα μπορούσε να λειτουργήσει αυτή η σχέση, πάλι θα σου πω ότι κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός. Εμενα παντως και οι τρεις επαγγελματίες ψ.υ. που εμπιστεύτηκα, μου είπαν ότι γλίτωσα απο πάρα πολλά ακόμα...Και ότι ακριβώς επειδή έχω κι εγώ θέματα εγκατάλειψης, θα υπέμενα πάρα πολλά ώστε να μη χαλάσει η σχέση με αποτέλεσμα να χάσω τον εαυτό μου τελείως. Πράγμα που έγινε δηλαδή αλλά σε πολύ μικρότερο βαθμό. Με λίγα λόγια ότι ,πρέπει να αισθάνομαι τυχερός που δεν προχώρησε κι αλλο...

Εμένα η απόρριψη δε με φοβίζει, μπορεί να στενοχωρηθώ, να μου λήψει κάποια, αλοιμονο δηλαδή, αλλά σίγουρα δεν φοβάμαι μήπως με χωρίσει κάποια. Στη συγκεκριμένη περίπτωση κράτησε λίγο παραπάνω μέχρι να πω το τέλος, επειδή περίμενα να το κάνει η κοπέλα, θα είχα χωρίσει νωρίτερα.
Όπως είπα τα λέμε ακόμη κ τώρα μια φορά στο τόσο, μπορεί να είναι και 5 μήνες και εντελώς σαν γνωστοί, δε το βλέπω απλά έτσι, εδώ και πολύ καιρό το νοιώθω έτσι. Ε ακόμη και τώρα το ίδιο μοτίβο, μπορεί να πιούμε μια μπυρα μέσα στο χαβαλέ, κάνα πείραγμα γέλιο κτλ και μετά από δυο μέρες να την πετύχω στο μπαμ στη δουλειά πχ να πω ένα καλημέρα πχ και να μην κοιτάξει καν! Χαχα, μαλακα λέω δεν παίζονται

Quote:

---

Originally Posted by Ήλιος μεγάλος και ζεστός

. Εμενα παντως και οι τρεις επαγγελματίες ψ.υ. που εμπιστεύτηκα, μου είπαν ότι γλίτωσα απο πάρα πολλά ακόμα...Και ότι ακριβώς επειδή έχω κι εγώ θέματα εγκατάλειψης, θα υπέμενα πάρα πολλά ώστε να μη χαλάσει η σχέση με αποτέλεσμα να χάσω τον εαυτό μου τελείως.

---

Τρεις ψυ! Εγω πηγα σε μια. Στην αρχη μου ειπε να διακοψω καθε επαφη, αλλα οταν της ειπα οτι μου ειναι αδυνατον, προτεινε να συνεχισω απο αποσταση και αραια και να το ελεγχω οσο μπορω.

Quote:

---

Originally Posted by Epsilon

Τρεις ψυ! Εγω πηγα σε μια. Στην αρχη μου ειπε να διακοψω καθε επαφη, αλλα οταν της ειπα οτι μου ειναι αδυνατον, προτεινε να συνεχισω απο αποσταση και αραια και να το ελεγχω οσο μπορω.

---

Το ξέρει όμως ότι το να κόψεις τελείως μαζί του δεν μπορείς. Όποτε αν θελήσει επαφή μαζί σου συχνά τότε θα ενδωσεις όποτε δεν μπορείς να κανείς αυτό που σε συμβούλεψε η ψυχολόγος, να έχεις τον έλεγχο. Αν το αποφεύγεις τότε θα κόψει αυτος τελείως μέχρι να ενδωσεις γιατί το ξέρει ότι οριστικο δεν το αντέχεις.
Για να σου δώσω ένα όπλο να έχεις, να ξέρεις ότι ούτε αυτος αντέχει το οριστικό, ούτε αυτος θέλει συχνή επαφή αλλά ούτε και αραιή. Απλά αν βρει κάτι άλλο νέο πιο ενδιαφέρον, θα σε στείλει με ευχαρίστηση στον αγύριστο.

Quote:

---

Originally Posted by Ήλιος μεγάλος και ζεστός

Παρομοίως και μένα. Όλοι μου έλεγαν για αυτή, άλλα εγώ επέμενα να κωφευω. Έβλεπα το ατυχο και πονεμένο από τη ζωή σπουργιτακι που ζητούσε απεγνωσμένα συντροφική αγάπη. Λίγο το ένα, λίγο το άλλο, το μικρό και αθωο γατάκι ήταν εξ' αρχής λεαινα και γω κλεισμένος στο κλουβί χωρίς κλειδιά και χωρίς να έχω τη παραμικρή ιδέα. Δε μου αρέσει ο ρόλος του θύματος αλλά η αλήθεια ήταν αυτή. Ήταν πολύ πιο "μπροστά" από μένα. Και σύμφωνα και με τα όσα ακολούθησαν και τράβηξα, δε μπορώ να πω ότι δεν υπήρχε δόλος και κακία. Έχει σημασία αν γίνεται ηθελημένα ή όχι; Ποιος άνθρωπος γεννιέται κακός; Κανείς. Το μοτίβο αυτό επαναλαμβάνεται στη ζωή τους, αρα ξέρουν τι κάνουν. Ο πανίσχυρος αμυντικός μηχανισμός τους, τους ωθεί να γίνονται κάκιστοι χαρακτήρες, αλλά πραγματικά δεν έχει καμία σημασία. Σημασία έχουν οι πράξεις. Οι πράξεις σίγουρα δεν δείχνουν καλοσύνη.

---

Quote:

---

Originally Posted by The sound of silence

Νομίζω ότι κάποιες φορές αναγνωρίζουν ότι η συμπεριφορά τους δεν είναι καλή, αλλά αδυνατούν να το συσχετίσουν με το άλλο άτομο γιατί αφενός είναι από τη φύση τους αναίσθητοι σε σχέση με το τι νιώθει ένας άλλος άνθρωπος κι αφετέρου το να απολογηθούν ή να προσπαθήσουν να αλλάξουν σημαίνει για αυτούς υποτίμηση και ακύρωση του εαυτού τους. Ωστόσο μπορεί να αισθανθούν ενοχές και ντροπή. Αυτό φυσικά δεν αναιρεί την κακοποιητική φύση της συμπεριφοράς τους κι αυτό είναι που μετράει στο τέλος της μέρας.

---

Συμφωνώ ότι αυτό που μετράει είναι η συμπεριφορά. Γιατί στην ουσία, η συμπεριφορά είναι αυτή που μπορούμε να δούμε. Το τι την παρωθεί, το αν κάποιος χρησιμοποιεί αμυντικούς μηχανισμούς για να κρύβει αυτό που του είναι δύσκολο να δει στον εαυτό του, είναι δευτερεύουσας σημασίας.

Θυμήθηκα τώρα ένα ωραίο που είχε γράψει η remedy:
- γιατρέ τι έχω;
- πάσχετε από νυμφομανία
- Α! ωραία! μπορείτε σας παρακαλώ να μου το δώσετε και γραπτώς γιατί ο σύζυγός μου ******* με ανεβάζει, ******* με κατεβάζει

Quote:

---

Originally Posted by Epsilon

Κι εγώ μάλλον το ίδιο έχω. Λένε ότι η διαφορά είναι ότι σε μας υπάρχει αίσθηση εαυτού, ενώ στους borderline όχι. Επίσης, εμείς δεν κάνουμε προσπάθειες να αποφύγουμε την εγκατάλειψη (όχι στον παθολογικό βαθμό που το προσπαθούν αυτοί) και δεν μας πειράζει να είμαστε μόνοι μας (ενώ εκείνοι δεν αντέχουν στιγμή τη μοναξιά, πραγματική ή φανταστική).

Εχω διαβάσει κάμποσο, αλλά ακόμα ψάχνω να βρω αν και πως λειτουργεί αυτός ο συνδυασμός 2 ατόμων. Η ψυχολόγος σου τι είπε; Θα μπορούσε να λειτουργήσει;

---

Επίσης σημαντικές διαφορές είναι το spliting, object constancy, ο παρανοειδής ιδεασμός και το ότι η c-ptsd οφείλεται αποκλειστικά σε περιβαλλοντικούς παράγοντες και όχι σε βιολογικούς κάτι που δεν ισχύει για την bpd.

Quote:

---

Originally Posted by Ήλιος μεγάλος και ζεστός

Ο βαθμός αυτος που λες εξαρτάται από τον βαθμό της αυτοεκτίμησης, της αγάπης προς τον εαυτό και της συν-εξαρτητικης συμπεριφοράς που έχει ο καθένας. Οι άνθρωποι με χαμηλά όλα αυτά τα χαρακτηριστικά, είναι αυτοί που "κουμπωνουν" με τους χειριστικους ανθρώπους. Και προφανώς και ο γράφων, τα είχε σε πολύ μεγάλο βαθμό τότε. Και ακόμα φυσικά τα έχω, αλλά ξέρω τί μου γίνεται και τα δουλεύω. Οι συνεξαρτωμενοι έχουμε πολλα κοινά στοιχεία με τους οριακούς.Βλέπω και στον εαυτό μου πολλές συμπεριφορές και σκέψεις που μου θυμίζουν τη κοπέλα, ειδικά όταν πληγώνομαι. Η ψυχολόγος μου με διέγνωσε με C-PTSD. Με τραύματα από παιδική και ενήλικη φάση της ζωης. Πολλοί συγχέουν τη C-PTSD με την BPD. Το θέμα είναι πως επιλέγεις να το αντιμετωπίσεις αυτό σε σχέση με τις ανθρώπινες σχέσεις για να προστατευτείς.Οι μεν οριακοί επιλέγουν το να καταστρέψουν τους άλλους. Οι δε ξέρουμε ότι υπάρχει καλοσύνη εκεί έξω.Δεν είναι όλοι πονηροί και κακοπροαίρετοι. Έχουμε εν-συν-αισθηση. Έχουμε καλοσύνη και καλή ψυχή. Μετράνε οι πράξεις και μόνο αυτές.

---

Ανοίγεις ένα σημαντικό θέμα, αυτό της συνεξάρτησης και του c-ptsd. Ίσως να άξιζε να ανοίξουμε ένα άλλο thread γι' αυτά τα ζητήματα. Βέβαια, η έννοια της "συνεξάρτησης" είναι κάπως ασαφής. Εγώ τουλάχιστον έχω πέσει πάνω σε πολλές αντιφάσεις και διαφορετικές απόψεις για τι τι είναι αυτό που ονομάζουμε συνεξάρτηση. Εσύ πως το ορίζεις αυτό;

Υπάρχει πράγματι συσχέτιση της bpd με τη c-ptsd (μοιράζονται κάποια κοινά χαρ/κά) και μάλιστα κάποιοι θεωρούν ότι θα πρέπει να ταυτιστούν ως διαταραχές αφού η bpd ειναι ουσιαστικά διαταραχή ρύθμισης του συναισθήματος. Αλλά.... φαίνεται ότι κάτι τέτοιο δε θα συμβεί, διότι η πλειοψηφία των ειδικών που ασχολούνται με το θέμα, τις θεωρούν διαφορετικές διαταραχές που μοιράζονται μεν κοινά χαρ/κά αλλά έχουν και σημαντικές διαφορές μεταξύ τους. Να πούμε επίσης ότι το φάσμα της c-ptsd εμπεριέχει μία πολύ μεγάλη γκάμα συμπεριφορών. Μπορεί δλδ ένας cptsd να παρουσιάζει ναρκισσιστική συμπεριφορά, κάποιος άλλος συνεξαρτητική, και κάποιος άλλος αποφευκτική συμπεριφορά.

Quote:

---

Originally Posted by GeorgeGr1

Το ξέρει όμως ότι το να κόψεις τελείως μαζί του δεν μπορείς. Όποτε αν θελήσει επαφή μαζί σου συχνά τότε θα ενδωσεις όποτε δεν μπορείς να κανείς αυτό που σε συμβούλεψε η ψυχολόγος, να έχεις τον έλεγχο. Αν το αποφεύγεις τότε θα κόψει αυτος τελείως μέχρι να ενδωσεις γιατί το ξέρει ότι οριστικο δεν το αντέχεις.
Για να σου δώσω ένα όπλο να έχεις, να ξέρεις ότι ούτε αυτος αντέχει το οριστικό, ούτε αυτος θέλει συχνή επαφή αλλά ούτε και αραιή. Απλά αν βρει κάτι άλλο νέο πιο ενδιαφέρον, θα σε στείλει με ευχαρίστηση στον αγύριστο.

---

Ναι, συμφωνώ με αυτά που λες. Παρόλα αυτά, επειδή ακριβώς δεν θέλει και δεν θέλω πιο συχνά, φαίνεται να έχουμε βρει μια ισορροπία. Για λόγους που δεν θέλω να εξηγήσω εδώ, θεωρώ ότι είναι πολύ δύσκολο να βρει κάτι πιο ενδιαφέρον από αυτό που του δίνω (και δεν εννοώ το κρεβάτι, το οποίο το έχει, ανοιχτά, και αλλού) . Εννοώ το ενδιαφέρον και την κατανόηση που του δείχνω. Που να ήξερε πόσο διάβασμα κρύβεται πίσω από αυτό το ενδιαφέρον... τέτοιο ώστε να λέω τα "σωστά" σχόλια κάθε φορά. (Και κατανοώ πως ανά πάσα στιγμή μπορεί να πω κάτι "λάθος" και να τσαντιστεί).

Quote:

---

Originally Posted by aeolus74

Υπάρχει πράγματι συσχέτιση της bpd με τη c-ptsd (μοιράζονται κάποια κοινά χαρ/κά) και μάλιστα κάποιοι θεωρούν ότι θα πρέπει να ταυτιστούν ως διαταραχές αφού η bpd ειναι ουσιαστικά διαταραχή ρύθμισης του συναισθήματος. Αλλά.... φαίνεται ότι κάτι τέτοιο δε θα συμβεί, διότι η πλειοψηφία των ειδικών που ασχολούνται με το θέμα, τις θεωρούν διαφορετικές διαταραχές που μοιράζονται μεν κοινά χαρ/κά αλλά έχουν και σημαντικές διαφορές μεταξύ τους. Να πούμε επίσης ότι το φάσμα της c-ptsd εμπεριέχει μία πολύ μεγάλη γκάμα συμπεριφορών. Μπορεί δλδ ένας cptsd να παρουσιάζει ναρκισσιστική συμπεριφορά, κάποιος άλλος συνεξαρτητική, και κάποιος άλλος αποφευκτική συμπεριφορά.

---

Εξωτερικά μοιάζουμε στις αντιδράσεις μας, και χρειάστηκε πολύ διάβασμα για να βρω τις διαφορές μας. Δεν ξέρω ο Ηλιος πως το εισέπραξε.

Quote:

---

Originally Posted by Epsilon

Εξωτερικά μοιάζουμε στις αντιδράσεις μας, και χρειάστηκε πολύ διάβασμα για να βρω τις διαφορές μας. Δεν ξέρω ο Ηλιος πως το εισέπραξε.

---

Στα πλαίσια της ψυχοθεραπείας μου,αναρωτήθηκα και ανησύχησα αν όντως μου συμβαίνει κάτι παραπανω ειδικά όταν υπήρχαν συνθήκες στρες, αλλά όλες οι αρνητικές μου συμπεριφορές και σκέψεις μου εντάσσονταν στο πλαίσιο της cptsd. Μπήκα κάπως στη θέση της κοπέλας μου και των borderlines όταν αισθάνονται μειονεκτικά και απέναντι σε όλους και ολα, και τους "ένιωσα". Εκεί είναι που ένιωσα μια εντονη κατανόηση και μια συμπόνοια για την κοπέλα. Φυσικά εγώ είμαι ο χειρότερος στον κόσμο γι αυτήν και ο ίδιος ο "έξω απο'δώ" μεταμφιεσμένος αε άνθρωπο.Μπορει και να νομίζει οτι την εκμεταλλεύτηκα. Έδειξα τη λεγόμενη ενσυναισθηση, πράγμα που δεν είχε ούτε στο ελάχιστο αυτή. Στις στιγμές αυτές ,epsilon,που αμφεβαλα και φοβόμουνα για μένα,ήταν πολύ βοηθητική η πίστη στα καλά χαρακτηριστικά του εαυτού μου και στην καλοσύνη των αγαπημένων μου
ανθρώπων που δόξα τω θεώ δεν είναι λίγοι. Ήταν η επιστροφή σιγά σιγά στον πυρήνα του εαυτού μου, για τόν οποίο έχω καλή εικόνα και δε ντρέπομαι γι αυτόν καθόλου. Όσο υπήρχε η επιρροή της ψυχολογικης κακοποίησης, τόσο πιο έντονα ήταν τα συμπτώματα της cptsd,που οντως θυμίζουν πολύ bpd σε πολλές περιπτώσεις.Με τον καιρό και όσο μένουμε μακρυά από τους τοξικους ανθρώπους, όλα φτιάχνουν και βρίσκουμε πάλι τον αγαπημένο μας εαυτό. Όντας πιο δυνατοί αυτή τη φορά.

Quote:

---

Originally Posted by Ήλιος μεγάλος και ζεστός

Στα πλαίσια της ψυχοθεραπείας μου,αναρωτήθηκα και ανησύχησα αν όντως μου συμβαίνει κάτι παραπανω ειδικά όταν υπήρχαν συνθήκες στρες, αλλά όλες οι αρνητικές μου συμπεριφορές και σκέψεις μου εντάσσονταν στο πλαίσιο της cptsd. Μπήκα κάπως στη θέση της κοπέλας μου και των borderlines όταν αισθάνονται μειονεκτικά και απέναντι σε όλους και ολα, και τους "ένιωσα". Εκεί είναι που ένιωσα μια εντονη κατανόηση και μια συμπόνοια για την κοπέλα. Φυσικά εγώ είμαι ο χειρότερος στον κόσμο γι αυτήν και ο ίδιος ο "έξω απο'δώ" μεταμφιεσμένος αε άνθρωπο.Μπορει και να νομίζει οτι την εκμεταλλεύτηκα. Έδειξα τη λεγόμενη ενσυναισθηση, πράγμα που δεν είχε ούτε στο ελάχιστο αυτή. Στις στιγμές αυτές ,epsilon,που αμφεβαλα και φοβόμουνα για μένα,ήταν πολύ βοηθητική η πίστη στα καλά χαρακτηριστικά του εαυτού μου και στην καλοσύνη των αγαπημένων μου
ανθρώπων που δόξα τω θεώ δεν είναι λίγοι. Ήταν η επιστροφή σιγά σιγά στον πυρήνα του εαυτού μου, για τόν οποίο έχω καλή εικόνα και δε ντρέπομαι γι αυτόν καθόλου. Όσο υπήρχε η επιρροή της ψυχολογικης κακοποίησης, τόσο πιο έντονα ήταν τα συμπτώματα της cptsd,που οντως θυμίζουν πολύ bpd σε πολλές περιπτώσεις.Με τον καιρό και όσο μένουμε μακρυά από τους τοξικους ανθρώπους, όλα φτιάχνουν και βρίσκουμε πάλι τον αγαπημένο μας εαυτό. Όντας πιο δυνατοί αυτή τη φορά.

---

Καταλαβαίνω τι λες. Εγώ πήγα στην ψυχολόγο μου (αφού είχα διαβάσει κάμποσο για το borderline) και της είπα, είμαι σίγουρη ότι είμαι κι εγώ borderline και δεν το είχα καταλάβει τόσα χρόνια... Τέτοια ταύτιση, μιλάμε. Κι αν δεν το είχε αρνηθεί κατηγορηματικά, ακόμα θα πίστευα ότι είμαι borderline. Βεβαίως, κι εγώ δείχνω τεράστια ενσυναίσθηση, είναι σαν να ζω και να βιώνω τη ζωή του και τη ματιά του απέναντι στα πράγματα. Ομως, επειδή σε μας υπάρχει απόσταση, δεν έχει φτάσει στην υποτίμηση απέναντί μου και με θεωρεί πολύ καλή (μου το λέει συχνά, είμαι ένας άγγελος λέει, ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου λέει). Κι εγώ θα κολακευόμουν και θα το πίστευα, αν δεν είχα διαβάσει τόσα πράγματα κι αν δεν πάσχιζα τόσο καιρό (πάνω από χρόνο) να τον καταλάβω. Τώρα, αν έχω χάσει τον εαυτό μου; Εχω αλλάξει, μου λένε. Ομως εγώ νιώθω καλύτερα τώρα, γιατί βρήκα τη δύναμη (αντιγράφοντάς τον) να βγάλω από τη ζωή μου τους ... άλλους τοξικούς (και δεν το εννοώ ερωτικά, αναφέρομαι σε συγγενικά και φιλικά πρόσωπα) με τους οποίους ήμουν τρελλά υποχωρητική και με πατάγανε όλοι. Ξέρω γω, λέω, αν είναι να με πατάνε, ας είναι μόνο ένας... Καλύτερα δεν θα είμαι;