Η εναλλαγή αυτή - κατ΄εμέ- σημαίνει πως κάπου υπάρχει πρόβλημα! Καλά είσαι ή τουλάχιστον ξέρεις που στέκεις μόνο όταν το συναίσθημα είναι ευθεία γραμμή.
Printable View
Η εναλλαγή αυτή - κατ΄εμέ- σημαίνει πως κάπου υπάρχει πρόβλημα! Καλά είσαι ή τουλάχιστον ξέρεις που στέκεις μόνο όταν το συναίσθημα είναι ευθεία γραμμή.
παιρνω 3 των 0.5mg.
δε ξερω τι φταιει..βεβαια μια ζωη αγχωδης ημουν απο παντα.. αλλα τωρα αυτο δε ξερω γιατι ειναι τοσο εντονο.
προσπαθω στο θεμα των ψυχωτικων να ξεχνιεμαι ή να πηγαινω κοντρα και εχω καταφερει να κανω 2-3 πραγματα.αλλα ουτε αυτη η ψυχολογια ειναι συνεχομενη.εννοω στο να βρισκω κουραγιο να κανω αυτα.
δε ξερω..ενηκει στα αρνητικα των ψυχωτικων επεισοδιων αυτο?
η αληθεια ειναι οτι απο οκτωβρη αν ολα πανε καλα θα αλλαξει πολυ η ζωη μου καθως αν μπορεσει να με φιλοξενισει η νονα μου θα φυγω απο επαρχια και θα παω αθηνα.
προσπαθησα να διαβασω και 1 βιβλιο αλλα στις 4-5 σελιδες το σταματησα. δε μπορουσα να συγκεντρωθω καθολου..
Mε φθείρει!!
Απο την μια κάποια πράγματα φαίνονται μάταια και από την άλλη λες να το παλέψω.
Από την μια θες να παραιτηθείς και από την άλλη να κάνεις κάτι ''ηρωικό'' ως αντίσταση.
Νομίζω εναλλάσεται ραγδαία η διάθεση μου. Το ένα λεπτό είμαι νωθρός και την άλλη λέω πάμε να κάνουμε κάτι αλλά αυτό γίνεται πολύ γρήγορα κ λίγα πράγματα πετυχαίνω.
Είναι κ ενα καλοκαίρι από τα πιο βαρετά. Πέρυσι που ήμουν τελείως μόνος από παρέα καλύτερα πέρασα. Φετος επειδή ξέρω ότι βρίσκονται κάποιοι κοντα αλλά δεν βγαίνουμε συχνά είναι χειρότερο.
Το άγχος δεν ανήκει στα αρνητικά,όχι. Το άγχος στην ψύχωση μπορεί να προέλθει από παρανοϊκές σκέψεις ή παραισθήσεις αλλά γενικότερα και αφού περάσουν αυτά είμαστε πιο ευαίσθητοι γιατί επηρεάζεται το μέρος του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνο για τον φόβο.
Μακάρι να βελτιωθεί η ζωή σου μπου αν πας Αθήνα!!
Νομίζω όμως ότι κάποια στιγμή αν μένεις με κάποιον άλλον πρέπει να γνωρίζει για τις ιδιαιτερότητες της πάθησης σου.
Είναι η επιθυμία για ευτυχία που με κάνει δυστυχή.
Είναι η επιθυμία για συντροφιά που με κάνει μόνο.
Είναι η επιθυμία για εμπειρίες που με κάνει να νιώθω άδειος από ζωή, ίσως.
Γενικά αυτό το παιχνίδι της ελπίδας και του ότι η ζωή σου χρωστάει κάτι προσπαθώ να το δω πιο ρεαλιστικά.
Μερικές φορές η έλλειψη κατανόησης της ζωής μας κάνει να υποφέρουμε. Δεν κατανοούμε την αγωνία μας και τον πόνο και ότι και αυτά είναι μέρος της. Τον φόβο που μας διαμόρφωσε τον τρόπο σκέψης μας.
Εχουμε διδαχθεί ότι η ζωή μας χρωστάει έναν μικρό παράδεισο ευτυχίας ή ότι πρέπει να καταβάλεις προσπάθειες για να το πετύχεις.
Βέβαια αυτό είναι ένα μικρό μέρος της ζωής.
@Ερις προσπαθώ να κάνω κάποια πράγματα για να βελτιώσω τις συνθήκες αλλά δεν μου έρχεται κάτι.
Είναι πολύπλοκο.
Πχ έχω κάποια ενδιαφέροντα όπως τρέξιμο,γυμναστική, λογοτεχνία και επειδή η ζωή μου φαίνεται τρομερά ίδια χωρίς εξέλιξη βαριέμαι να τα κάνω.
Σειριε πληροφοριακα σ λεω για να υπαρξει εξελιξη θελει διαρκεια στην προσπαθεια δηλαδη πρεπει να κανεισ γυμναστικη τρια χρονια για να αλλαξει το σωμα να διαβασεισ εκατο βιβλια για να αποκτησεισ αποψη δεν ειναι τοσο ευκολο οσο νομιζεισ γι αυτο καποιοι νομιζουν οτι οι δυνατοτητεσ σου ειναι με την γεννηση δεν ειναι ετσι αν δουλεψεισ πραγματικα μικρο ρολο εχει το ταλεντο στοmilion dollar baby μια ταινια με πυγμαχουσ λεει στο σκουπιδι ο κοουτσ θα προπονηθεισ τοσο πολυ που θα ειναι σαν να γεννηθηκεσ γι αυτο ετσι νικησε το σκουπιδι
Παιδακια πεντε ατομα μειναμε οι υπολοιποι διακοπεσ
Η επιθυμία όντως μπορεί να δημιουργεί τα συναισθήματα που αναφέρεις, είναι εκεί για να σου θυμίζει τα κενά σου και παραλλήλως ότι ζεις και ότι υπάρχουν "πράγματα" που θέλεις να έχεις και δικαιούσαι να έχεις. Φαντάσου να ζεις χωρίς επιθυμία, φαντάσου να μη θέλεις τίποτα, να μην περιμένεις τίποτα.... Φοβάμαι να το φανταστώ, παρόλο που το έχω νιώσει.
Δεν ξέρω αν η ζωή είναι που μας χρωστάει... προτιμώ να σκέφτομαι ότι εγώ χρωστάω στον εαυτό μου. Και σαφώς θέλω να προσπαθήσω, για να πετύχω ο,τιδήποτε θέλω, είναι ο πιο εύκολος τρόπος για να νιώσω ότι αξίζω. ...Όσο για το "παιχνίδι της ελπίδας" είναι τόσο παράξενο, γενικώς φοβάμαι να ελπίζω... απλώς προσπαθώ να δημιουργώ συνθήκες, ώστε να βελτιώνονται τα πράγματα....
Δεν είναι πολύπλοκο, λογικό είναι αυτό που γράφεις. Είναι σαν να περπατάς και να βρίσκεσαι στο ίδιο σημείο, ενώ ουσιαστικά χρειάζεσαι να και θέλεις να δεις πολλά και διαφορετικά τοπία. Το χω νιώσει πολλές φορές κι ομολογώ ότι το χω αφήσει και να με καταπιεί... Τα γνωστά διαστήματα χωρίς δράση... Κι αλλαγή γινόταν όταν αποφάσιζα να περάσω στη δράση.
Χαλια ,πιο χαλια δε παει...
Ξέρω κάποιον που παίρνει τα διπλάσια και δεν αλλάζει τίποτα. Απλά τον κρατάνε σε σχετική ηρεμία.
Για τη μετάβαση σου στην Αθήνα πας να μου θυμίσεις εκείνο το ποίημα του Καβάφη που λέει "καινούργιους τόπους δε θα βρεις μήτε καινούργιες θάλασσες, η πόλη θα σ' ακολουθεί", με ότι θα μπορούσε να σημαίνει αυτό στην περίπτωση σου αν δεν πάρεις άλλα "δραστικά μέτρα".
Προτιμώ να μην κρίνω τα σκαμπανεβάσματα των συναισθημάτων, αλλά να τα αποδέχομαι, είτε αυτό αφορά εμένα, είτε τους άλλους. Ακόμα κι όταν πρόκειται για διαταραχές κρίνεται η συμπεριφορά και όχι τα συναισθήματα.
Δεν θεωρώ παθολογική την πληθώρα και τις αντιθέσεις μεταξύ των συναισθημάτων.