Printable View
Σουέλ, ούτε κι εγώ έχω το σύνδρομο του σωτήρα, ούτε της καλής σαμαρείτισσας.
Παρορμητικές αντιδράσεις έχω και δε μετανιώνω γι αυτό.
Κάπως έτσι και γω, ενώ ξέρω ότι για μερικά πράγματα που δεν αλλάζουν, αλλά θα ήθελα να ήταν αλλιώς,
αντιδρώ μάταια...
Όπως όμως λες και συ το κάνουμε για πολλούς λόγους, ποιος ξέρει...
μπορεί να προσπαθούμε να καλύψουμε δικά μας κενά κι όχι ανάγκες των άλλων τελικά.
Παιδιά, για όσους ενδιαφέρονται η Μέταλιστ ισοφάρισε. ;)
Ναι, ειναι και παρορμητικότητα...Κι εγώ έτσι είμαι σχεδόν σε όλα.Quote:
Originally Posted by Joann
Σκέφτομαι όμως γιατι μετά στεναχωριεμαι και/ή θυμώνω, όταν νιωθω ότι απλά έχασα χρόνο (και χρήμα) για καποιον που θελει να παραμεινει όπως ακριβως είναι...Κι ας λεει το αντιθετο...Μάλλον καπου στη μεση ειναι η απάντηση.
Εγώ απο το φόβο μου ότι καλύπτω δικές μου ανάγκες όταν σπεύδω να βοηθησω, γίνομαι ως και γαϊδούρι :).
...σκέφτομαι πως μετά από πολύ καιρό βγήκε λίγο ήλιος......μακάρι να κρατήσει...:)
Πφφ, σάπισα και πάλι στον ύπνο. Αυτά είναι όταν δεν έχεις με τίποτα να ασχοληθείς. Πλέον το μόνο που έχω να περιμένω είναι η μέρα που θα πεθάνω.
καλα εκανες, κοιμηθηκες και για μενα :)
οριστε το παλικαρακι πως το κανατε και ειναι 20 χρονων μολις. ο αλλος ηταν 44, ποιος ξερει πως αντεξε τοσο...Quote:
Originally Posted by sheldon
καταταλλα ας ερθει η οποιαδηποτε μετα να μου πει και καλα οτι οχι δεν ειναι ακαρδες οι ελληνιδες εδω, μια χαρα ειναι ξερουν να αγαπανε, αυτες μας παρακαλανε. οταν βλεπουμε τα ζωντανα παραδειγματα μπροστα μας.
οτι να'ναι αποψεις απο καλομαθημενα κοριτσακια απλα, τι να περιμενεις αμα δε ζουν μια κατασταση, και δεν εχουν νιωσει μοναξια ?
αρκετη ηλιθιοτητα ειχα για σημερα, αυριο παλι. ελπιζω να ξυπνησω και να εχετε γινει ολες καλυτεροι ανθρωποι.
Σέλντον, κι εγώ το έχω ρίξει στον υπνο τις τελευταίες μέρες γιατί προτιμω να κοιμαμαι παρά να είμαι ξυπνια και να μην ειμαι καλά.Ξέρω, καθολου υγιες αλλα προς το παρον αυτο μονο μπορω να κανω.
Bazingaaaa ρε, μη μασάς.
@KENO, εγώ είμαι τελειωμένη περίπτωση, μην το ψάχνεις. Από τα 16 μου θέλω να φύγω για τον άλλο κόσμο, γιατί εδώ (στη γη) δεν υπάρχει μέλλον. Απλά τον τελευταίο καιρό, με αυτά που γίνονται, το αίτημα είναι επιτακτικότερο παρά ποτέ. Στα υπόλοιπα δεν έχω να προσθέσω κάτι. Όποτε μαθαίνω για κάποιον που βρήκε το σθένος και το θάρρος, απλά ζηλεύω.
Άσχετο, αλλά το zoo ήταν μια απογοήτευση και μισή.
Δεν έχω πρόβλημα να κοιμάμαι όλο το 24ωρο. Ακόμα κι αν ξέρω ότι έτσι δεν εξελίσσομαι και παραμένω στάσιμος. Πραγματικά, ο ύπνος είναι για μένα η μεγαλύτερη απόλαυση της ζωής και δε με θα μ' ένοιαζε, φτάνει φυσικά να μην είχα κάποιον να μου γκρινιάζει να σηκωθώ. Το θέμα είναι οι δουλειές με τις οποίες μένεις πίσω.Quote:
Originally Posted by Σουελ
Αλήθεια, τι παράπονο έχεις εσύ; Στο εξωτερικό δεν είσαι; Αν εκεί που η οικονομία είναι πιο ανθηρά δε νιώθεις καλά, εμείς εδώ τι να πούμε;
@Σέλντον, στο ειπα και χθες, ξέρω πολύ καλά για τι πράγμα μιλάς, αν σου κάνει.
Καμια φορά χρειάζεται να παρουμε το χρονο μας, πώς να το κανουμε.Μόνο που πρεπει να διακρινουμε τα όρια μεταξυ του "το εχω αναγκη-μου κανει καλο" και του "καλα ειμαι εδω, ας μην ξαναπροσπαθησω για τιποτα αφου ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ".Στο δεύτερο ημουν για χρονια...
(μνμ 2 σε 1)
Επίσης, να λέμε "άντε γ@μήσου" πιο συχνα. Δεν ειναι κακό.
Σε χωρους αλλά και χρόνους που μας επιτρεπεται φυσικα...
Υ.Γ. Στην Αττικη ειμαι εδω και 30 συν χρόνια, εκτος απο ενα διαλειμμα δυο ετων.
Τι άλλο θες να σου πω βρε φίλε ? τι άλλη συμβουλή θες, πες μου?Quote:
Originally Posted by sheldon
συναναστρέφεσαι με ακατάλληλους για σενα ανθρώπους, γι αυτό έφτασες σε τετοια απελπισία.
ναι τωρα που το ειδα ουτε η δωρα,ο nassos το ειχε ανοιξειQuote:
Originally Posted by KENO
με την ιδια λογικη λεω να το γυρισω με τις γυναικες τα βρισκω καλυτερα! :/
Δε χρειάζεται να μου πεις κάτι και δε ζήτησα για καμία συμβουλή.Quote:
Originally Posted by ioannis2
Δεν είναι δυνατόν ΟΛΟΙ όσοι έχω συναναστραφεί να είναι ακατάλληλοι, κάτι άλλο παίζει. Είτε όλος ο κόσμος έχει πρόβλημα, είτε εγώ. Αλλά το θέμα μου δεν είναι οι άνθρωποι. Αν είχα την ευχέρεια να ζήσω αξιοπρεπώς, ειλικρινά χεσμένους θα τους είχα. Το θέμα είναι ότι δεν αχνοφαίνεται φως στην άκρη του τούνελ για το μέλλον μου. Η Ελλάδα πουλιέται, δουλειές δεν υπάρχουν, τα λεφτά δε θα φτάνουν ούτε για ένα πιάτο φαγητό και, καθώς φαίνεται, στο εξωτερικό δε θα μπορέσω να φύγω. Οπότε ή το παίρνω απόφαση ή θα ζήσω υποφέροντας.
Άμα ούτε τα τηλέφωνα τους σου απαντάνε κι αν δεν τους αναζητήσεις δε σε αναζητούν ποτέ τι φταίει? ποιος έχει το πρόβλημα? ή τόσο ανιαροί είμαστε που δεν τους αξίζουμε τον κόπο?