Originally Posted by
xaris_7
Γράφω μετά από καιρό, ίσως γιατί είχα την ανάγκη να μιλήσω σε κάποιον που μπορεί να καταλάβει...
Αν όχι πάλι τα ίδια, σίγουρα πάλι αυτό το διάστημα δεν είναι καλό.
Μετά από 2 μήνες πολύ γεμάτους, με ωραίες στιγμές, τρυφερές, στιγμές που λες ότι μέσα σου είσαι καλά και όλα δουλεύουν τέλεια, πάλι αντιμετωπιζω μια κατάσταση περίεργη.
Εκεί που κοιμόμασταν κάθε μέρα μαζί, εκεί που κάναμε όλη την ώρα πράγματα μαζί, εκεί που είχε ηρεμήσει, πάλι τώρα την βλέπεις ότι δεν είναι καλά.
Βέβαια τώρα πια δεν είμαι παθητικός και προσπαθώ συνέχεια να μιλάω γ'αυτά που βλέπω και νιώθω.
Απόμακρη αλλά σαν να θέλει να σε έχει στη καθημερινότητα της, δεν θα σου αρνηθεί να τα πείτε, αλλά την βλέπεις κάτι έχει, δεν είναι καλά.
Τα λεγόμενα της... Δεν νιώθω κάτι, δεν με συγκινεί τίποτα, με έχει επηρεάσει η καραντίνα,βαριεμαι εύκολα, δεν κάνουμε τίποτα με όλους αυτούς τους περιορισμούς, έχω ρουτινιασει...Αλλα όλα αυτά δεν έχουν να κάνουν με εσένα.. Αυτό είναι δικό μου πρόβλημα, με πιάνει κατά καιρούς, δεν μου φταίς εσύ σε κάτι... Δεν βαριέμαι εσένα, αλλά γενικά δεν γουστάρω όλη τη φάση που δεν κάνουμε κάτι και το καταλαβαίνω ότι έτσι είναι για όλους αλλά....
Δεν ξέρω αν φταίει η καραντίνα, αλλά ρε παιδιά ειλικρινά, είμαι στα όρια μου.
Δεν λέω ότι μου επιτίθεται ή νευριάζει ή κάτι άλλο, ίσα ίσα το αντίθετο και της το δίνω, κρατάει χαμηλούς τόνους και γενικά φαίνεται ότι όλο αυτό έχει να κάνει με αυτήν και το κρατάει.....
Αλλα εμένα με ενοχλεί γιατί με κάνει και νιώθω ότι δεν έχω ρόλο στη ζωή της, ότι οπότε είναι αυτή καλά είναι και το μεταξύ μας, ότι γενικά με θέλει με τους δικούς της όρους..
Το μόνο σταθερό είναι η αστάθεια της ανά τακτά χρονικά διάστηματα... Αυτή είναι η αλήθεια...
Πως θα με συμβούλευατε να χειριστώ αυτό το κακό διάστημα;
