Printable View
Ελπιζω και ευχομαι ολη αυτη η σιωπη και ειδικοτερα απο τα πιο παλια μελη εδω μεσα να ειναι για καλο,να εχουν βρει μια λυση ακομη κι αν δεν την μοιραστηκαν με την ομαδα ακομη και στο βαθος να υπαρχει ακομη ελπιδα.... Υπαρχει , πρεπει να υπαρχει μια λυτρωση....
Καλησπερα και απο μενα , πολυ καιρο εχω να γραψω εδω , δυστηχως εγω προσωπικα δεν ειμαι καλυτερα , μαλλον χειροτερα θα ελεγα ή μαλλον να πω καλυτερα σε φαση με αρρυθμιες και παλι εγω να ψαχνομαι να βρω τι και ποιος φταιει , τελικα μαλλον δεν θα περασει ποτε μα ποτε . Περασα βεβαια πολλα ασχημα φετος το καλοκαιρι οπου μαλλον επετειναν το ηδη πολυ μου αγχος αλλα δυστηχως πλεον με κανανε να εχω και καποιες αυτοκτονικες ιδεες , ιδιαιτερα οταν με πιανουνε οι εκτακτες συστολες παγωνω απο φοβο και θεωρω οτι ειναι μια καποια λυτρωση . Ο ψυχιατρος μου με τον οποιο ειχα διακοψει ενα διαστημα και ξαναρχησα που εδωσε φαρμακευτικη αγωγη , ενα φαρμακο που ονομαζεται Espoza των 15 και τωρα που γραφω θα εχει ερθει στο φαρμακειο , αλλα πλεον δεν περιμενω και τιποτα καλυτερο
Γεια σε ολους!Vici38 μην το βαζεις κατω!!Ακου που στο λεω εγω...ενας ανθρωπος που παλεψε σκληρα πολλα χρονια με συνεχωμενες αρρυθμιες!Μην το βαζεις κατω και πιο πολυ σε παρακαλω να μην ξανασκεφτεις ποτε για αυτοκτονια,ποτε!Υπαρχουν ανθρωποι με τρομερα δυσκολες αρρωστιες & ειναι σκυλια....δεν υποτιμαω την απαισια & βασανιστικη κατασταση με τις αρρυθμιες,αλλωστε η ψυχουλα μου & η καρδουλά μου ξερουν τι εχω περασει απ αυτες,το λεω ομως γιατι πρεπει να μαθουμε πως υπαρχει σωτηρια αλλα ερχεται αργα & με πολυ κοπο!!Αυτα που θα σε βοηθησουν πολυ ειναι τροποι για να ηρεμεις το μυαλο σου(χαλαρη μουσικη και διαλογισμο),διαβασμα βιβλιων βοηθειας(υπαρχουν καταπληκτικα βιβλια που βοηθανε πολυ!),ψυχαναληση,και πανω απ ολα πιστη στον Θεο!Αληθεια σου λεω,ο ανθρωπος εχει μεσα του τεραστιες δυναμεις που αν ψαξει να τις βρει μπορει να καταφερει φοβερα πραγματα!Ενα βιβλιο που θα σε βοηθουσε πολυ ειναι "οταν ο νους θεραπευει το σωμα"εκδ.Καστανιωτης.Πραγμ� �τικα σου ευχομαι οτι καλυτερο & μην τα παρατας....μπορεις & θα τα καταφερεις!
PANHσε ευχαριστω πολυ για την απαντηση σου , τα λογια σου διαβαζοντας τα μου κανανε καλο , και το εννοω πραγματικα , δεν ξερω αλλα ο φοβος με κυριευει οταν επανερχονται οι καταραμενες και με κανει να μην σκεφτομαι λογικα . Δυστηχως τα τελευταια χρονια εχω εγκαταλειψει την πιστη μου στο θεο και εχω βυθιστει σε ενα κοσμο αναζητησης αν πραγματικα τελικα υπαρχει . Πολυ θα θελα να πιαστω απο καπου και να πιστεψω πραγματικα σε Εκεινον , ισως καπου με βοηθουσε .Τα χαπια δισταζω ακομα να τα παρω και ουσιαστικα βρισκομαι εγκλωβισμενη μεσα στο προβλημα χωρις να ξερω τροπους διαφυγης .
Καταλαβαινω....ειναι πραγματικα δυσκολη κατασταση να ζεις νιωθοντας την καρδια σου να μην λειτουργει σωστα συνεχεια...νομιζεις οτι θα σε τρελανει αυτο....οσο γι'αυτο που εγραψες για την πιστη...ισως το οτι εχεις "εγκαταλειψει" μπορει να σου κανει καλο.Ζητα αληθινα απ'Τον Θεο και θα στο δωσει!Εμενα προσωπικα ειναι η δυναμη μου σε οτι δυσκολια εχω αντιμετωπισει!!Οσο για τα χαπια....τι να σου πω...αυτο πρεπει να το συζητησεις με τον γιατρο...αν πραγματικα τα χρειαζεσαι....τοτε πρεπει να τα παρεις!Αυτο που πρεπει ομως να κανεις οπωσδηποτε ειναι να τα βρεις με τον εαυτο σου,με το τι σε βοηθαει,σε κανει να νιωθεις ομορφα,γιατι η ζωη ειναι ομορφη οταν δεν ανησυχεις,οταν ξερεις οτι εχεις τη δυναμη να αντιμετωπισεις οτι & να σου συμβει...εχουμε τεραστια δυναμη,το πιστευω!ολα θα πανε καλα...
Παιδιά μην έχετε άγχος για έκτακτες συστολές και μικροαρρυθμίες.25 Αυγούστου έκανα επέμβαση για υπερκοιλιακή ταχυκαρδία και τώρα έχω περισσότερα προβλήματα απο ότι πρίν.Μου είπαν θα περάσουν με τον καιρό.Τώρα είμαι κάπως καλύτερα..Χθές έκανα μόνο 50-100 έκτακτες και σήμερα άλλες τόσες.Πριν μία εβδομάδα κατέγραψαν 40.000 έκτακτες υπερκοιλιακές σε διδιμίες-τριδιμίες κλπ και ένιθα την κάθε μία.
Καλησπέρα και από εμένα παιδιά, έχω καιρό να γράψω, γιατί δεν έχει αλλάξει και κάτι με τις αρρυθμίες μου, οπότε δεν υπήρχε λόγος να επαναλαμβάνομαι, άλλα διάβαζα συχνά τα νέα σας. Από όλη αυτή την παλιοκατάσταση τόσο καιρό, αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι όσο το σκέφτομαι και το έχω στο μυαλό μου, πώς χτυπάει η καρδιά μου και πόσες έκτακτες έχω την μέρα, τόσο χειρότερα είναι. Γίνεται μια κατάσταση αρρωστημένη. Προσπαθώ να μην ασχολούμαι και όταν με πιάνουν μέσα στην μέρα, σκέφτομαι κατά αρχήν ότι δεν κινδυνεύω από αυτές και ότι άλλη μια έκτακτη είναι και θα περάσει, σαν να μην συμβαίνει καθόλου. Εμένα με βοηθάει αυτό. Όσο αφορά το θέμα της αυτοκτονίας, ούτε να σου περνάει από το μυαλό viki38. Η ζωή παρά τις δυσκολίες της είναι πολύ όμορφη. Την ομορφιά της την βλέπεις στα απλά καθημερινά πράγματα που κάνεις. Ακόμα και αν δεν πιστεύεις στο Θεό, υπάρχουν άλλα που μπορείς να πιστέψεις σε αυτά και να σου δώσουν κουράγιο και δύναμη, άλλα μην ξεχνάς ότι η πίστη μας δοκιμάζετε στις δύσκολες καταστάσεις. Αυτά είχα να πω, καλό βράδυ.
Καλη αναρωση Johnc , περνας μεγαλο ζορι αλλα το θετικο ειναι απο οτι βλεπω οτι κανεις πολυ πολυ λιγοτερες απο την προηγουμενη βδομαδα αρα σιγουρα την επομενη θα ηρεμησεις και αλλο , οι γιατροι σου ειπανε οτι θα εξαλιθφουνε εντελως σε καποια φαση ? εως 50 ή και 100 εκανα και εγω στις 2 απο τις εγκυμοσυνες μου , αλλα ναι η αληθεια ειναι οτι ενας γιατρος μου ειχε πει οτι ειναι λιγες και οτι υπαρχουνε ανθρωποι που κανουνε εως και 100000 και παραπανω τη μερα. Καλο κουραγιο και καλη αναρωση και παλι
Μαρια σιγουρα δεν το εννοω οταν συνερχομαι και ειμαι καλυτερα , ομως οταν ειμαι σε "κριση" η απελπισια ειναι μεγαλη , κυριως ενα συναισθημα μοναξιας που με καταλαμβανει και δημιουργει τα σωματικα συμπτωματα . Ελπιζω και σε σενα και σε ολους μας πραγματικη λυση , γιατι δεν υπαρχει χειροτερο πραμα απο το να σου λεει ο γιατρος οτι εισαι καλα , πηγαινε να γυμναστεις , να κανεις πραγματα και τοτε να αρχιζουνε να βαρανε οι καταρεμενες και να σου κοβουνε τα ποδια .
Quote:
Originally Posted by viki38
viki38 όταν λες κάνεις έκτακτες τι εννοείς? κολπικές κοιλιακές, περίπου πόσες τη μέρα και απελπίζεσαι τόσο?
Επίσης θυμάσαι πότε ξεκίνησαν πριν τις εγκυμοσύνες ή τότε?
μου ειπανε πως σε 3 μηνες θα φυγουν ολα..εχς και αλλα οχι μονο εκτακτες.
Το ζητουμενο ειναι βεβαια ποσα χρονια πρεπει να χασουμε απο την ζωη μας μεχρι να φανει ενα φως στο τουνελ! Προσωπικα δεν ελπιζω σε επιλυση του προβληματος αλλα σε συνειδητοποιηση της καταστασης και αποδοχη της... Μακαρι να κανω λαθος αλλα προσωπικα δεν αισθανομαι ποτε καλυτερα,μονο χειροτερευει... Ο Θεος, ο μεγαλος Θεος να μας βοηθησει!
Καλησπέρα σας. Έχω διαβάσω σχεδόν ολόκληρη τη συζήτηση και μου συμβαίνουν και μένα σχεδόν ό,τι έχετε αναφέρει! Κι έχω κι εγώ τα ίδια συναισθήματα με εσάς. Το δικό μου πρόβλημα είναι ότι ενώ ξέρω πως αυτά τα συμπτώματα είναι διαταραχή πανικού κάθε φορά με τρομάζουν! Ομολογουμένως η κρίση με πιάνει μόνο όταν θα μου ρθει στο μυαλό ότι μπορεί να με πιάσει. Το θέμα είναι ότι το έχω πάντα στο μυαλό :) Όπως και να χει η λογική μου καθώς και ειδικοί και ανειδίκευτοι λένε το εξής: Να κάνεις ό,τι αποφεύγεις και σε τρομάζει! Είναι ο μοναδικός τρόπος να το νικήσεις. Όσο φοβάσαι και όσο αποφεύγεις καταστάσεις που σε τρομάζουν αυτό κερδίζει έδαφος από σένα. Για να αρχίσει να υποχωρεί θέλει να δει αντίσταση. Είναι η μόνη λύση! Χρειάζεται αυτοπεποίθηση και δύναμη. Θεωρώ πως ο ανθρώπινος νους, όπως καταφέρνει να "νοσήσει" το σώμα μας έχει αντίστοιχη δύναμη και να το γιατρέψει! Θέλει δύναμη, αυτοπεποίθηση και αποφασιστικότητα! Μα και όταν επέλθει η κρίση πρέπει να πεις στον εαυτό σου "Κρίση είναι. Σε λίγο θα περάσει πάντα έτσι γίνεται. Άλλωστε ξέρω πως είναι ψυχολογικό."
prag το θέμα είναι πως σε πολλούς όπως και σε εμένα δεν έχει καμία σχέση με την ψυχολογία.Είναι καθαρά ποθολογικό το πρόβλημα..Απο εκεί και μετά σε ρίχνει και ψυχολογικά.
Το έχεις εντοπίσει τι ακριβώς είναι? Υπάρχει θεραπεία?
Από ότι είδα έχεις κάνει κάποια επέμβαση, σωστά? Επομένως, είσαι στη διαδικασία θεραπείας. Το χεις δρομολογήσει. Απλά θα πρέπει να έχεις υπομονή. Ό,τι γιατρεύεται θέλει τον χρόνο του. Μην πέφτεις! Κανένας μας ξέροντας ότι έχει κάποιο πρόβλημα δεν είναι ξέγνοιαστος όμως είναι αντιμετωπίσιμο! Λίγη υπομονή λοιπόν. Αν κάτι δεν έχω καταλάβει καλά διόρθωσέ με.