Η δασκαλα που στην αρχη με αντιμετωπιζε με καχυποψια τωρα φαινεται να με συμπαθει. Τα αυτια μου βουιζουν πατα πολυ. Εχουν ερθει δυο μικρες στην ταξη που κανουν σαν κοριτσια γυμνασιου. Ολο πεταγονται και φωναζουν και πονανε τ' αυτια μου. Σε γενικες γραμμες παντως δεν μετανιωνω που γραφτηκα. Ισως επρεπε να ασχοληθω και με κατι ακομα οπως με ειχε συμβουλεψει μια σοφη φιλη μου. Τωρα ειναι σα να στηριζομαι με το ενα ποδι καπου. Τα αρνητικα συναισθηματα που δημιουργει η συμμετοχη σε δυο κοινωνικα συνολα ισως να αλληλοακυρωνονταν.
