Nαι λίγες μ@λακίες γράψαμε με τον νικ και τον γουάι χαχααχ............
Printable View
Γράφω εδώ γιατί δεν θέλω να χαλάσω το θέμα του serios αν και μπήκα στον πειρασμό να γράψω εκεί αλλά δεν είναι σωστό...
Σκέφτομαι πως εγώ δεν νιώθω ευγνώμων για τίποτα, η ζωή που υποτίθεται πως μου "χαρίστηκε" είναι βάρος για μένα και δεν τη θέλω...κι ομολογώ πως σας ζηλεύω λίγο εσάς που νιώθετε ευγνώμονες...
Αυτά τα λίγα...
Καλημέρα! :)
Όσο περνάνε τα χρόνια τόσο περισσότερο διαπιστώνω στη ζωη μου πως όλα τα κακα ξεκινάνε από το σπίτι. Όλα! Η γενεσιουργός αιτία βρίσκεται στο σπίτι στην παιδική και εφηβική ηλικία. Μετά ζεις με τον κόπο και την ψευδαίσθηση της αλλαγής.
Δεν μπορώ τωρα να διεκδικήσω κατι επαγγελματικα καλό, με περισσότερο χρήμα (αν και μπορω να στειλω CV) για το λόγο ότι ενα πιστοποιητικό που απέκτησα τότε το πήρα εν μέρει παράτυπα, αν και το υπολοιπο του μέρος που ήταν πιο δύσκολο(!) το πήρα εύκολα! Κι ο λόγος είναι απλά όλα αυτα τα οποια συζηταμε καθημερινά εδώ! Το παρελθόν μας κυνηγάει! Μας έχει προκαλέσει κενα τα οποία μας στερούν από καλές ευκαιρίες. Μπορώ να στείλω βεβαια το CV με το χαρτί αλλά θα διατρέχω το ρίσκο! Διοτι όταν πριν μερικα χρονια ξαναμπήκα σε παρόμοια διαδικασία διεκδίκησης με ρωτούσαν για εκεινο το μέρος αν και με ειχαν απορρίψει για αλλους λογους για τη θεση, μπορουσαν όμως να ανοιγαν θεμα. Το πάθημα μάθημα ή ρισκάρω? Όντως το παρελθόν κυνηγά!
Καλημερα, δεν ειναι ακριβως οτι θα χαλαγες το θεμα του, εισαι για πολλα ευγνωμων (υποθετω) απλα πολλες φορες η μαυριλα μας δεν μας αφηνει να τα δουμε. Για παραδειγμα, η εργασιακη σου εμπειρια ; εστω οσο ηταν. Ο αδερφος σου ; εστω οσο τον βλεπεις. Η επαφη σου και το δεσιμο με τα ψιψινια ; το ιντερνετ ; χιχι
Κυκνακι μου, θα ερθει και η στιγμη που θα το νιωσεις. Απλα αυτα δεν βγανουν με το στανιο.
Κοίτα, η αλήθεια είναι ότι είμαι λίγο απογοητευμένη αυτή τη στιγμή...να σου πω μιας κι ανέφερες τον αδελφό μου, ήθελα χθες να ήταν μαζί μας για να κόψουμε την τούρτα αλλά δεν μπορούσε γιατί τις φυσιολογικές ώρες δούλευε, από τις 2 το μεσημέρι ως τις 10 το βράδυ, ε μέχρι να έρθει σπίτι 11...οπότε δεν τον είδα...τα ψιψίνια τα αγαπώ αλλά με έχει πονέσει ο χαμός του και φοβάμαι για όταν θα χάσω και τον Τζέρυ...το ίντερνετ είναι μια παρηγοριά...
Τώρα γενικά δεν νιώθω ευγνώμων γιατί αν κι έχω μερικά πράγματα εξακολουθώ να μην μπορώ να νιώσω την τόσο πολυπόθητη χαρά να πηγάζει από μέσα μου όπως παλιά και μου λείπει αυτό το συναίσθημα...
Κύκνε, συμφωνώ με Constantly curious, η μαυρίλα μας δεν μας αφήνει να δουμε πολλά για τα οποία είμαστε ευγνώμονες. Δυστυχώς εχουμε την τάση να επικεντρώνουμε τη σκέψη μας συνεπώς και τα συναισθήματα μας στα αρνητικά. Από αυτα για τα οποια είμαστε ευγνώμονες, αν στρέψουμε λίγο τη σκέψη μας σ αυτα, αντλουμε πολλές δυνάμεις.
Ωραίο ως μυθιστόρημα τελικά το τρίτο στεφάνι του Ταχτσή.
Συνίσταται ανεπιφύλακτα.
αυριο το πρωι θα παω για καφε.με μια κοπελα που γνωρισα στο facebook μεσα απο καποια ομαδα αυτοβοηθειας.ερχεται στην πολη μου για 1 μηνα και μου ζητησε να βρεθουμε.εχω αγχος πολυ.εχω να βγω για καφε κοντα 1 χρονο αν εξαιρεσω καποιους ελαχιστους καφεδες με τη μανα μου αυτο το διαστημα.εχω πολυ αγχος.δε ξερω πως να μιλησω τι να πω τι να μην πω..η κοπελα ξερει τι εχω και με ρωτησε αν θελω να παμε καπου με κοσμο ή οχι.εχει κι αυτη τα δικα της θεματα.γενικα φαινεται καλη συγκαταβατικη ελπιζω να ειναι καλη και απο κοντα.δε θελω να ειμαι κακη παρεα.εχω αγχωθει..
Από την στιγμή που ξέρει το πρόβλημα σου και ειδικά αν είναι ενημερωμένη πάνω στα ψυχολογικά θέματα νομίζω θα δείξει και επιβάλλεται να δείξει κατανόηση.Θα σου κάνει καλό νομίζω.Μη το σκέφτεσαι πως θα φανείς.Το είχα κ γω αυτό.Αισθανόμουν ότι είμαι βαρετή παρέα καθώς δεν έκανα πράγματα κ δεν μιλούσα πολύ.Νομίζω όμως όταν ο άλλος γνωρίζει το πρόβλημα είναι καλό να δείχνει κατανόηση ή να μας ρωτά για τις σκέψεις κ τα συναισθήματα μας.
H σκέψη μου είναι πως θα ηρεμήσει επιτέλους η ψυχούλα μου... πότε ;;; ; έχω κουραστεί να κλαίγομαι εγώ δεν ήμουν έτσι.. :(