Originally posted by Tassos67i
Quote:
Originally posted by need2loose
...Άλλες φορές βλέπω το πρόσωπο μου στον καθρέπτη, βλέπω ότι μεγάλωσα και λέω τι νόημα να αδυνατίσω αφού ποτέ δεν θα είμαι καλή, μπορεί να είμαι αδύνατη αλλά το πρόσωπο μου δεν θα είναι λαμπερό όσο ήταν... Το ξέρω ότι είναι τελείως ηλίθιος ο τρόπος που σκέφτομαι αλλά είναι αυτός που με μπλοκάρει, με ρίχνει και κάνει ορισμένες φορές τα πράγματα να δείχνουν μάταια. Είναι μάλλον το ότι εστιάζω στα αρνητικά και όχι στα θετικά! Ο ηλίθιος αυτός τρόπος σκέψης είναι καταστροφικός!
Στην ηλικία σου δεν είχα τέτοιες ανησυχίες. Τώρα όμως χάνοντας τόσο πολύ βάρος "ξυπνάω" κι ανακαλύπτω κάποιον άλλον...άγνωστο.
Κι εγώ αντιλαμβάνομαι την ηλικία μου με το κοίταγμα στον καθρέπτη. Πέραν από το γεγονός ότι...δεν αναγνωρίζω τον τύπο που καθρεπτίζεται.
Αλλά δεν νοιώθω τόσο πολύ άσχημα για αυτό όσο για το γεγονός ότι έχω μάθει όταν παίρνω απόφαση να αλλάξω κάτι να το κάνω και να μην με σταματά τίποτα.
Η συνειδητοποίηση ότι μπορεί να νοιώθεις μέσα σου νέος αλλά νομοτελειακά φθίνεις και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα πέρα από το να το αποδεχθείς και να προσαρμοσθείς είναι πάααααρα πολύ επώδυνη.
Τουλάχιστον δεν ξεσπάω πια στο φαγητό, αλλά από διάθεση...κάτι μεταξύ σύγχισης και -βουβής- κατάθλιψης.
Πολύ άσχημο και πολύ καθυστερημένο "ξύπνημα".