Τώρα σχετικά με το πως πρέπει να τους φερόμαστε. Από αυτά που έχω διαβασει και βιώσει, αν θέλεις να είναι ηρεμη πρέπει να της φέρεσαι σαν να είναι πεντάχρονο. Πιο μικρή κι από την κορη της. Αγάπη, κατανοηση, συμφωνία σε όλα, να μην τη στεναχωρείς... Κάποιοι λένε ότι χρειαζονται επίσης σταθερά όρια, όταν έχουν εξωφρενικές απαιτήσεις. Που όταν τα βάλεις θα πρεπει να περιμένεις επιθέσεις και πείσματα, ακριβώς οπως κάνει το πενταχρονο (αλλοι λένε και δίχρονο! ) παιδάκι. Γι αυτό σου έκανε τέτοια επίθεση επειδή διαφωνήσατε σε κάτι. Για εκεινη διαφωνια= διαφοροποιηση = δεν τη θες πια, δεν την αγαπας, θα την παρατήσεις, θα υποφέρει . Δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την έννοια της διαφωνίας όπως την αντιμετωπίζουμε εμείς.