Kαι εγω θελω διαστημοπλοιο, γινεται; Δεν θα κατσω να σκασω επειδη δεν θα εχω ποτέ.
Printable View
εξαρτάται, τις περισσότερες φορές πιστεύω αξίζει να κάνουμε αυτά που θέλουμε-ονειρευτήκαμε
διαφορετικά θα περάσουν τα χρόνια και θα σκεφτόμαστε πως θα ήταν αν κάναμε τελικά αυτά που θέλαμε. Στη τελική μια ζωή την έχουμε, ας τη ζησουμε όπως εμείς θέλουμε
Αισθάνομαι ωραία γιατί κατάλαβα ότι πλέον πίνω μόνο το πρωί ζαναξακι, τα άλλα δύο τα έκοψα/αντικατέστησα με ένα ηπιότερο χάπι.
Στην αρχή είχα ταχυκαρδίες, ζεσταίνομουν και είχα ιδρωτα σε αφόρητο βαθμό.
Μου μένει το πρωινό και λέω να το αφήσω ακόμη λίγο μην το κόψω και αυτό τώρα και με πιάσουν τρελά στερητικά.
Αισθανομαι τρομερα ανακουφισμενος απο ενα μεγαλο προβλημα που εφυγε απο πανω μου. Παω να ασχοληθω με τα υπολοιπα τρομερα μεγαλα προβληματα που εχει η ζωη μου , αφου λιγο πρωτα μπορεσω και ξεκουραστω (αν μπορεσω..)
Ρε παιδιά, τι κόλλημα έχω φάει με τα πουλιά! Ξεκίνησα με 2 Γκούλντιαν και έχω καταλήξει με 7 πουλιά χα χα
4 Γκούλντιαν, 2 Κακαρίκια κίτρινα και 1 Ρικ Νεκ. Δεν ξέρω αν ασχολείται κάποιος από εδώ με πουλάκια, αλλά δεν πίστευα ποτέ μου πόσο πανέξυπνα είναι και το πόσο μπορείς να δεθείς με αυτά! Πραγματικά είναι κάτι ελαφρώς μικρότερο από τους σκύλους και τις γάτες... Επικοινωνούν κι αυτά και το καθένα έχει τον δικό του χαρακτήρα! Καταλαβαίνουν τα πάντα, το καλημέρα και απαντούν είτε τινάζονται είτε κελαηδούν, το έλα να σας αλλάξω και ανεβαίνουν πάνω πάνω και κάθονται ήσυχα- ξέρουν τι θα κάνω δεν φοβούνται, και χαίρονται όταν το σπίτι τους είναι καθαρό και περιποιημένο! Πραγματικα όσοι δεν μπορείτε να πάρετε σκύλο ή γατάκι, πάρτε ένα πουλάκι κατά προτιμηση τροπικό. Νομίζω τα τροπικά είναι πιο έξυπνα, δεν ξέρω γιατί. Ϊσως και να κάνω λάθος. Κάνουν κούνιες και κόλπα, πλατσουρίζουν στις μπανιέρες, κελαηδούν όταν είναι χαρούμενα, χορεύουν με την μουσική ... Και ζουν αρκετά χρόνια. Τι να λέω.. Εϊναι αξιολάτρευτα. Χαίρομαι πάρα πολύ που τα πήρα και μεγάλωσα την οικογένεια μου!
Σε διαβασε ο Μαλακιαν και εγραψε το τσιγαρο :Ρ
https://youtu.be/oaDnuExc1sI?si=gKS-4M3vglrFUpas
Ki εγώ άκουσα το Κοκέιν του Μαλάκιαν κι έγραψα αυτό το ποστ :Ρ
Σου το αφιερώνω <3
Αισθανομαι χαλια.. :(
https://www.naftemporiki.gr/politics...taia-eykairia/
Don't eat the fish
Χάρλεϊ εννοείται! Τα παιδικά μας χρόνια!
Η ζωή μου στέρεισαι πολλά, αλλά μια φορά μου τα έδωσε όλα. Μια φορά μου τα έδωσε όλα στα χέρια μου και δεν ήμουν ικανή να τα κρατήσω.
Αν γυρνούσα τον χρόνο πίσω, πάλι το ίδιο θα έκανα.
Μόνο μου καταφύγιο από τότε το ποτό. Για να μεθάει ο πόνος.
*Κάθε άνθρωπος έχει ένα βάσανο που δεν αντέχει.
όλοι τρώνε απ' τις γωνίες στρογγυλό είναι το μηδέν.
Πονάω και εκνευρίζομαι ταυτόχρονα.
Νιώθω βαρεμάρα. Τα Σαββατοκύριακα βαριέμαι, μόνο καθημερινές όταν είμαι στο σεμινάριο παιρναει πιο ευχάριστα η ώρα.
Βαριέμαι τα πάντα. Όλα είναι βαρετά. Βρίσκω κάτι και θέλω να το στείλω στον φίλο, και δεν είναι πουθενά ο φίλος. Και δεν έχω πουθενά να το στείλω γενικά. Τελικά με την κοπέλα ανταλλάσσουμε ένα μήνυμα ανά κάτι μέρες. Πού είναι τα εκατοντάδες μηνύματα σε μία μέρα, κάθε μέρα; :( πουθενά δεν είναι. Μου είναι τόσο αδιάφορο.
Έχουν περάσει 19 μέρες από την νοσηλεία και δεν έχω κάνει τίποτα. Άδειες μέρες. Βαριέμαι και τον ύπνο.
Πού είναι τα βράδια που έβλεπα νόημα να μην κοιμηθώ; Πού πήγαν όλα.
Ζω σαν να είμαι 80.
Βαριέμαι τα πάντα μέχρι δακρύων. Σαν να είμαι σε μια δουλειά (αν και δεν κάνω κάτι) και δεν σχολάω.
καλά γενικά μην νομίζεις οτι όλοι παρτάρουν κάθε μερα..
Η ζωή πάντα είχε ενδιαφέρον και νόημα τα τελευταία 6 χρόνια. Δεν είναι ότι παρταρα κάθε μέρα, αλλά κάθε μέρα είχε νόημα και δεν ήμουν στο τίποτα. Πριν από αυτό, έτσι ήμουν πάλι, απλά χωρίς να γνωρίζω το πώς είναι το να έχεις νόημα/λόγο κάθε μέρα.
Δεν ξέρω, νιώθω σαν φάντασμα.
Τα πάντα θα ήταν διαφορετικά αν ΕΝΑΣ έμενε. Ένας. Όλα θα είχαν χρώματα, αν ΕΝΑΣ είχε μείνει...
έχεις σκεφτεί ποτέ μήπως κάνεις και εσύ κάτι λάθος ?
Το χειρότερο είναι ότι επειδή πλέον γνωρίζω τον. Εαυτό μου και:
1. Δεν με πλησιάζουν/επιλέγουν άλλοι
2. Ακόμη κι αν με πλησιάσουν (πχ η κοπέλα που είπα), είναι τόσο επιφανειακά και ρηχά
3. Δεν μπορούσα ποτέ να δένομαι εύκολα με ανθρώπους, είναι πολύ πολύ πολύ σπάνιο να μπορέσω να συνδεθώ με κάποιον.
Επειδή τα ξέρω αυτά ως δεδομένα, από σχεδόν 30 χρόνια ζωής, κατά πάσα πιθανότητα έτσι θα είναι και η υπόλοιπη ζωή μου. Αλλά τι να κάνουμε.
It is what it is
μάλλον πρέπει να αποδεχτώ
έγραψες δεν έμεινε ένας άρα μιλάς για ανθρώπους που έχεις γνωρίσει
εγώ αντιθέτως νομίζω οτι δένεσαι πολύ εύκολα γι' αυτο αντιδράς και έτσι στην απόρριψη. Πώς θα ήταν το ιδανικό για σένα όταν κάνεις μια γνωριμία ?
Όχι, έχω δεθεί με 3 μόνο ανθρώπους σε όλη μου την ζωή, ενώ έχω γνωρίσει παααρα πολλούς.
Το ιδανικό ήταν ο φίλος. Δεν μπορώ να το εξηγήσω, με αυτούς τους ανθρώπους δέθηκα από την πρώτη μέρα, ήταν κάτι ξεχωριστό. Πχ την φίλη την είχα ξεχωρίσει στον χώρο πολύ πριν γνωριστούμε και γίνουμε φίλες. Σαν να έβλεπα κάποια ενέργεια από εκείνη που ταίριαζε με την δική μου. Και όντως, τα έφερε έτσι που καταλήξαμε στον ίδιο χώρο, και μετά δεν με ξέχασε όπως όλοι. Το ίδιο και με τον φίλο, κάτι ξεχώρισε από την αρχή αρχή, από την πρώτη ώρα που μιλήσαμε.
Με την φίλη δεν χρειάστηκε καν να μιλήσει. Είχα την διαίσθηση πως αυτό το άτομο θα είναι σημαντικό για εμένα, πολύ πριν μιλήσουμε. Και δεν είναι αυτοεκπληρούμενη προφητεία, γιατί ούτε της μίλησα, ούτε ήξερα τον λόγο που βρισκόταν εκεί, ούτε ήταν στο χέρι μου ότι θα καταλήξουμε στο ίδιο δωμάτιο.
Χρειάζεται ψυχίατρο. Μα την Παναγία, χρειάζεται ψυχίατρο, δεν πάει καθόλου καλά, προσβάλει, δεν σέβεται ποτέ τους άλλους επειδή έχει τον ρόλο του γονιού νομίζει ότι έτσι είναι, πάντα έτσι τη θυμάμαι. Και όταν τα λέει στους άλλους, είναι πάντα η καλή, η αδικημένη και οι άλλοι οι τρελοί. Πότε το έκανε αυτό; Πότε είπε το άλλο; Ή δεν έχει καν συνειδητοποίηση πώς φέρεται ή θέλει να βγάζει τους άλλους τρελούς και τον εαυτό της πάντα σωστό.
Άλλος χρειάζεται ψυχίατρο, όχι εγώ. Δεν πάει καθόλου καλά. Και πάντα ήξερα πως δεν θα άλλαζε ποτέ. Λυπάμαι που δεν μπόρεσα ποτέ να φύγω.
Μην μείνετε ποτέ με γονείς, και μην γυρίσετε ποτέ σε γονείς. Φύγετε, κι ας μην σας μένουν χρήματα.
Όλα είναι τα χρήματα.
το πρώτο βήμα για την αντιμετώπιση ενός προβλήματος είναι η παραδοχή ενός προβλήματος.
αισθάνομαι σαν να είμαι η μόνη κότα με λαιμό γιατί όλ@ τ@ άλλ@ στρουθοκαμηλίζουν
ο φίλος σου είναι αυτός που έγραφες κάποια στιγμή οτι δεν απαντάει και σε έχει μπλοκάρει ( δεν το λέω ειρωνικά) ?
και πάλι όμως δεν απαντάς σε αυτό που σε ρώτησα, πως θα ήταν για σένα μια ιδανική γνωριμία. Ας πούμε για τις γνωρίμιες που έκανες μέσω της εφαρμογής, σκέφτηκες ποτέ οτι και εσύ μπορεί κάπου να ήσουν λάθος στη συμπεριφορά σου ? και δεν μιλάω για τη γνωριμία που σε είχαν κακοποιήσει, αλλά για τις υπόλοιπες ..
1. Aν είσαι μονόχνοτος άνθρωπος, λογικό να μην σε πλησιάζουν.
2. Αν είσαι μονόχνοτος άνθρωπος, συμβαίνει ό,τι και στο 1.
3. Αν είσαι μονόχνοτος άνθρωπος, όλα βγάζουν νόημα για την ζωή σου και τις σχέσεις σου με τους ανθρώπους, εφόσον οριακή δεν έχεις όπως λες.
Επειδή όλο αυτό είναι δεδομένο, σχεδόν 30 χρονια ζωής, αν δεν αλλάξεις, κατά πάσα πιθανότητα, ναι έτσι θα είναι και η υπόλοιπη.
Γιατί δεν παίρνεις ένα νέο χάμστερ να σου κάνει παρέα, να χαίρεσαι, και να προσπαθήσεις να αλλάξεις χαρακτήρα να γίνεις πιο ανοιχτή με τους ανθρώπους, πιο καλοσυνάτη, πιο διαλακτική, περισσότερο φιλική και κοινωνική και ίσως δεις άλλα αποτελέσματα; Δύσκολο; Αν παραμένεις "κακός" χαρακτήρας, κακά θα είναι και τα αποτελέσματα.