Καμια ιδεα πως παμε; Εχει σταση λεωφορειου κοντα; θα χρειαστει ταξι;
Printable View
Καμια ιδεα πως παμε; Εχει σταση λεωφορειου κοντα; θα χρειαστει ταξι;
Quote:
Originally posted by yannaki
Λεωφορεια απο σταθμο Νομισματοκοπειο: Α 5, 125, 303, 304, 305,308,315,316. Μολις βγειτε στη Μεσογειων απο τη μερια που είναι το Σουπερ μαρκετ ΑΒ, πηγαίνετε δεξια, σε 2λεπτά έχει στάση. Αποβιβαζεστε μετά από 4 στάσεις(12Η Αγ. Παρασκευης) περπατατε 1 λέπτο και φτάσατε!!!Λ. Μεσογειων 396!
στραβη οπως παντα...
:cool: ελεηστε τον τυφλο........ δεν εχω τα ματακια μου...
:) Xρειαζόταν ούτως ή άλλως υπενθύμιση μετά από τόσες σελίδες!
Έτσι νομίζω θα τραβήξει προσοχή για όποιον τυχόν μπει στη διαδικασία να ψάξει...
Το Avaki θα περνάει όμορφα με τον αδερφούλη της που τον έχει χαϊδεμένο, η Ναντίν και η Γλαύκη θα περνάνε θεατρικές στιγμές, η
Πωλίνα θα εγκλιματίζεται στην Αθήνα αφού ήδη θα έχει γνωρίσει τη Μαρία της Ελπίδας, και όλοι και όλες -φαντάζομαι- είμαστε
υπ'ατμόν για τη συνάντηση της Κυριακής!
Όσο για μένα, απολαμβάνω το κρεβατάκι μου με μια βαριά νύστα στα βλέφαρα, όχι σύζυγέ μου, δεν με εξάντλησες εσύ, η νύστα είναι
η φυσική μου κατάσταση..
Σήμερα, 25 Νοεμβρίου 2011, βίωσα συγκινητικές στιγμές που δεν έχω τις δυνάμεις να αναπτύξω απόψε, ένιωσα τα μαγουλάκια μου
να κοκκινίζουν από μια γλυκιά ταραχή λόγω επικοινωνίας με έναν αγαπημένο άνθρωπο που έχω βγάλει από τη ζωή μου, ένιωσα την
υγρασία στα μάτια μου γιατί μου αρέσει να βρίσκω ανθρώπους και όχι να τους χάνω...και αυτό συνέβη σήμερα μετά από τέσσερα
χρόνια απουσίας αναγκαστικής.. Καληνύχτα σας αγαπημένες...
:blush:
εγω παντως αν τελικα καταφερω να ερθω (εχουμε ενα προβλημα με τη θερμανση και το νερο, το οποιο ευελπιστουμε να φτιαξει ο ηλεκτρολογος μεχρι σαββατο απογευμα) θα ειμαι σιγουρα εκεινη η γυναικα που τα παπουτσια της δεν ταιριαζουν με τα υπολοιπα ρουχα (μολις ανακαλυψα οτι το φυλακοσκυλο μου αρπαξε παλι τα παπουτσια και με αφησε με κατι ασχετα μποτακια και μαυρα σπορτεξ).
μακαρι να ημουν και εγω αθηνα να ερθω να σαςβρω. ..!
Οι συναντήσεις με την φορουμοπαρέα είναι σε εξέλιξη!
Και επειδή υπάρχει πολύ άγχος για το ποιός πρέπει να είναι ο στόχος μας, υπάρχει ένας πολύ καλός και μάλλον γενναιόδωρος υπολογιστής στο http://www.dukandiet.com/Calculate-your-True-Weight
ʼννα μου εμένα παλιότερα αυτό το τεστάκι του ντουκάν με είχε βγάλει πως πρέπει να είμαι 65 κιλά,ούτε να το ήξερα όταν έφτιαχνα το τικεράκι μου :D
Ναταλένιες αχ,αχ θα σας μαλώσω!!!βολτάρετε όλη μέρα και εμάς εδώ τα κακόμοιρα μας ξεχάσατε!!!Ελπίζω να περάσατε όμορφα χτες στο κέντρο της Αθήνας και ακόμα πιο όμορφα στην Τάνια.Το ομολογώ σας ζηλεύω τρελά!!!Υποψιάζομαι πως σήμερα στον παιδότοπο θα κάνετε πιο πολύ φασαρία εσύ παρά τα πιτσιρίκια:D
Γιώτα μου νομίζω πως όλη η φυσική σου ομορφιά φάνηκε,έχεις γίνει αστέρι και όλο αυτό ενισχύεται από την στάση που έχει πια το σώμα σου και από το χαμόγελό σου,που φωτίζει όλο το πρόσωπό σου.Πραγματικά χαίρομαι απίστευτα που σε βλέπω έτσι!!!!
εγώ χτες έκανα το μεγάλο βήμα και πήγα και αγόρασα ένα κολάν και αυτές τις χαζό μπότες που έχουν γουνάκι από μέσα,έχω και ένα μπλουζοφόρεμα από τα νιάτα μου και τα δοκίμασα όλα μαζί,πως δείχνω με όλα αυτά θα σας γελάσω,ο άνδρας μου λέει πως είμαι όμορφη :love:
Ιωάννα μου γλυκιά, σε ευχαριστώ τόσο μα τόσο πολύ για τα καλά σου λόγια! Χτες που την τράβηξα τη φωτογραφία ήμουν πολύ
χαρούμενη, τώρα πια καταλαβαίνω τη διαφορά στο σώμα μου και τη χαίρομαι όσο δεν παίρνει! Είμαι στα καλά μου ψυχολογικά, για να
καταλάβεις έχω φτάσει στο σημείο νιρβάνας που δεν σκέφτομαι καθόλου αρνητικά την επικείμενη επέμβαση στη χολή σε ένα μήνα,
κάνω χιούμορ για τα μαλλιά μου που ειδικά στο πάνω μέρος του κεφαλιού μου απλά δεν υπάρχουν και γενικά είμαι πολύ πιο ψύχραιμη
για τα δύσκολα και απολαμβάνω την καθημερινότητα πολύ περισσότερο!
Καλοφόρετες οι μπότες! Είμαι σίγουρη ότι ο άντρας σου έχει απόλυτο δίκιο!
Οι Ναταλιένες συνεχίζουν και σήμερα τις εξορμήσεις, χτες έγιναν συναντήσεις, είναι όμορφο να βλέπεις από κοντά τους ανθρώπους που
μιλάς για καιρό και ανοίγεις τα φύλλα της καρδιάς και της ζωής σου!
Το πρόγραμμα στην Τάνια ήταν μια απογοήτευση, ανισόρροπο εντελώς, δεν είχε καμία συνοχή, ό,τι τους κατέβηκε στο κεφάλι το
βάλανε σε αυτό το πρόγραμμα και μας ξενέρωσαν και τις τέσσερις εντελώς!
Καλημέρα όλη μέρα!
Καλημέρα, καλημέρα, καλημέρα!!
Τι είναι αυτά που ακούω για την Τάνια? Περίεργο, γιατί την εκτιμώ ιδιαίτερα. Μάλλον ήταν κακή στιγμή.
Να προσθέσω και κάτι? Όταν έχεις ιδιαίτερα υψηλές προσδοκίες για κάτι, συνήθως διαψεύδεσαι. Αυτό έπαθα κι εγώ. Περίμενα τον αδελφό μου πώς και πώς. Οι ετοιμασίες που έκανα ήταν συγκινητικές. Έκανα, όμως, ένα λάθος και το πλήρωσα ακριβά. Του έδειχνα το λάπτοπ και είπα να του βάλω κανα δυο "τραγουδάκια", από κείνα, ξέρετε εσείς, που ανακάλυψα πρόσφατα. Ακολούθησε έκρηξη άνευ προηγουμένου. Μου είπε ότι εκτός από το ότι θεωρεί θλιβερό κάθε στίχο, θεωρεί θλιβερή και εμένα, που ασχολούμαι με αυτά. Ότι έχασα τον εαυτό μου, ότι με απορρόφησε η επαρχία και η κακογουστιά της. Όλα αυτά με νεύρα και φωνές. Δεν ήθελα τέτοιο σκηνικό, ούτε τις σκέψεις που ακολούθησαν.. Κατέκλυσαν το μυαλό μου, μια αλυσίδα σκέψεων, που επιμελώς τις διώχνω κάθε φορά που έρχονται. Χθες δεν τα κατάφερα. Προκειμένου να μη βάλω τα κλάμματα και καταστρέψω εντελώς το αδελφικό Παρασκευοσάββατο, πήρα κρυφά μισό ηρεμιστικό και ήμουν ψυχραιμότατη και κυρία.
Μόλις είχα ξαπλώσει και.... ωω!!! Μου τηλεφώνησαν τα κορίτσια μου, τα γλυκά! Ήμουν σε απευθείας σύνδεση με την Τάνια, αλλά κυρίως μίλησα με την Κατερίνα, τη Γιώτα, τη Γλαύκη (η Ναταλία μάλλον θα έκλαιγε)! Τι χαρά! Πήρα τα πάνω μου και ξάπλωσα ήρεμη να χαζέψω τα καινούρια βιβλία που μου έφερε ο αδελφός μου. Μου έφερε το "Οδυσσέας και Μπλουζ" και "το τρένο των νεφών" της Ευγενίας Φακίνου, που ξέρει πως την αγαπώ, καθώς και "το νήμα" της Βικτώρια Χίσλοπ.
Τώρα έφυγε και, ο Θεός να με συγχωρέσει, ήθελα να φύγει. Μόνη μου το παλεύω καλύτερα. Δεν χρειάζομαι άλλους να μου υπενθυμίζουν το πώς ήμουν και το πώς έγινα. Αυτό που ξέρω με σιγουριά είναι ότι σώζω την ψυχή μου, με όποιον τρόπο. Μερικές φορές παραδέχομαι ότι το να ακούω ή να διαβάζω απαράδεκτα πράγματα με βοηθάει να μη σκέφτομαι και να διώχνω την κατάθλιψη μακρυά. Υπήρξα πάντα ένα χαρούμενο άτομο και σκοπεύω, όσο μου το επιτρέπουν οι συνθήκες, να συνεχίσω να είμαι. Τώρα με το που έφυγε άνοιξα το λάπτοπ και έβαλα το παρακάτω, που στριφογύριζε στο μυαλό μου από τη στιγμή που ξύπνησα: http://www.youtube.com/watch?v=R56OV27lJNg
Αβακι μου γλυκό, και εγώ στο παρελθόν έχω δυσαρεστήσει αρκετούς από τους γύρω μου για τη "μετατόπιση" μου προς μια φωτεινή αντιμετώπιση της ζωής μου, ξενίστηκαν και το πήραν ως "ελαφρότητα"... Εγώ όμως αυτήν την λεγόμενη ελαφρότητα έκανα μεγάλο κόπο να την αποκτήσω και το προσπάθησα πολύ να μην είμαι δέσμια των σκοταδιών μου, ας έχασα και λίγο βάθος, δεν πειράζει! Αρκεί που δεν χρειάζομαι αντικαταθλιπτικά και μπορώ να βγάλω τη μέρα μου χωρίς να ουρλιάζουν οι σκέψεις στο κεφάλι μου!....Quote:
Originally posted by Ava
Δεν χρειάζομαι άλλους να μου υπενθυμίζουν το πώς ήμουν και το πώς έγινα. Αυτό που ξέρω με σιγουριά είναι ότι σώζω την ψυχή μου, με όποιον τρόπο. Μερικές φορές παραδέχομαι ότι το να ακούω ή να διαβάζω απαράδεκτα πράγματα με βοηθάει να μη σκέφτομαι και να διώχνω την κατάθλιψη μακρυά.
Γι'αυτό σου λέω, δε βαριέσαι, ο αδερφός που σε αγαπάει, θα πάρει το χρόνο του να σκεφτεί και θα αγκαλιάσει σιγά σιγά αυτό που είσαι τώρα γιατί θα βλέπει ότι είσαι καλά!
Γιώτα μου, μάλλον έχω υπερεκτιμήσει τον εαυτό μου, αυτό είναι όλο. Γιατί απαιτώ από κάποιους, που δεν με ζουν πια, να καταλαβαίνουν ότι εγώ δεν είμαι "η μπουρνουζοπετσέτα"? Σοκαρίστηκε και με το δίκιο του. Το ξέρω ότι χθες ήταν κακή στιγμή. Δε μπορεί ο αδελφός μου να είναι τόσο μαλάκας. Συμφωνώ απόλυτα με το σκεπτικό σου. Το βάθος πονάει και μπορούμε κατά καιρούς να το βάζουμε στην άκρη. Πολλές φορές νιώθω ότι τα χρειάζομαι τα αντικαταθλιπτικά, αλλά μετά σκέφτομαι ότι δεν θέλω να μπλέξω και με άλλες ιστορίες. Κάνω τις βλακείες μου και συνέρχομαι. Στο φινάλε ο καθένας ας κοιτάξει να σώσει τον εαυτό του. Αυτός φόρεσε τα Αρμάνι του, μπήκε στο ωραίο του αμαξάκι και πήγε σε μια ζωή, που θέλω, ονειρεύομαι, είχα, αλλά δεν την έχω πια. Κι έμεινα εγώ στο μπαλκόνι να γνέφω αντίο. Έμεινα στο σιχαμερό τόπο, με τους γέρους, τους κουτσομπόληδες, που κοιτούσαν τις πινακίδες του αυτοκινήτου για να δουν από πού ήρθε το "καινούριο φρούτο", έμεινα στη μιζέρια και στη δική μου ζωή, που δεν είναι κακό που κάνω ό,τι μπορώ για να την ελαφρύνω.
Η θλίψη έχει την τιμητική της. Έκλαψα, έκλαψα, έσκασα και τώρα άνοιξα το κρασί που πήρα με τόση χαρά. Αυτό που οι καυγάδες δεν μας άφησαν να πιούμε. Μαγειρεύω μακαρόνια με κιμά (το φάρμακό μου) και σκέφτομαι όσα διαδραματίστηκαν χωρίς προφανή αιτία. Δεν είχα σκοπό να υποστώ μία άδικη, συνεχή κριτική. Για παράδειγμα, φόρεσα ένα καπέλο, μαύρο, μοχέρ, με σβαρόφσκι και μου είπε, χωρίς να ρωτήσω, ότι μια χαρά είναι το καπελάκι σου, μόνο να έλειπαν αυτές οι φανταχτερές μαλ..ίες. Για το σπιτάκι μου, που στόλισα με τόση λαχτάρα είχε επίσης μία κακή κουβέντα να πει. Ότι είναι τόσο στολισμένο, που ζαλίζεσαι, μάλιστα μου ζήτησε με το που μπήκε, να αλλάξω το ρυθμό των φώτων του δέντρου. Δεν ξέρετε πόσο το είχα μελετήσει κι αυτό! Να είναι κάτι χαρούμενο, γιορταστικό, σαν "καλωσόρισες" ένα πράγμα! Μου είπε ότι πρώτη φορά στη ζωή του βλέπει τόσο οργανωμένο σπιτικό. Η αλήθεια είναι ότι τα είχα προβλέψει όλα και πως ό,τι ζητούσε το είχε σε δευτερόλεπτα. Έκρινε, όμως, ότι προφανώς έχω μία ανιαρή ζωή και μία εργασία μου δεν μου προσφέρουν έξαψη και ενδιαφέρον και γεμίζω τη ζωή μου με ανούσια πράγματα, όπως η οργάνωση και το νοικοκυριό του σπιτιού μου. Μου είπε επίσης ότι ροχαλίζω και ότι αυτό το μαρσάρισμα είναι αντιαισθητικό για κάθε άντρα. Είπε, είπε.. Είπε αλήθειες, γι' αυτό πόνεσα τόσο. Απλά δεν είχα ανάγκη, δε ζήτησα εγώ να τις ακούσω. Η μεγάλη πόλη και η απαιτητική δουλειά τον έχουν κάνει σκληρό, άλλον άνθρωπο. Εγώ θυμόμουν ένα συναισθηματικό πλάσμα, έναν άνθρωπο της προσφοράς. Ήρθε και με έκανε κουρέλι. Για να ολοκληρώσει την όμορφη ατμόσφαιρα, μου είπε ότι βαριόταν να έρθει, αλλά ήρθε τελικά, γιατί θα απογοητευόμουν αν δεν ερχόταν. Τελικά απογοητεύτηκα με το που ήρθε. Καλύτερα να καθόταν στο σπιτάκι του. Δεν ξέρω τι τον βασανίζει, σίγουρα όμως, έχει προβλήματα. Κι αυτό με στενοχωρεί ακόμη περισσότερο. Πολλές φορές, σκέφτομαι, η επίθεση είναι άμυνα. ʼμυνα σε αυτά που δε μπορούμε να παλέψουμε. ʼμυνα στους προσωπικούς μας δαίμονες. Κάνουμε επίθεση σε κάποιον που ξέρουμε πως θα μας συγχωρήσει, ίσως γιατί είναι αγαπημένος μας, ίσως γιατί είναι πιο αδύναμος από μας. Πάντως έχει θράσος. Του τηλεφώνησα, για να μάθω πώς έφτασε (δεν του πέρασε από το μυαλό να το κάνει αυτός) και μου είπε πως ελπίζει να πέρασα όμορφα! Ναι, πάρα πολύ όμορφα, από το πρωί κλαίω, να το επαναλάβουμε! Εννοείται πως δεν τα είπα αυτά, του είπα ξερά ότι περάσαμε καλά και του ευχήθηκα καλή ξεκούραση.
Α, παραλίγο να ξεχάσω, είχα και κομπλιμέντο! Μου είπε ότι επιτέλους έγινα άνθρωπος, από κουβάς που ήμουν, και ότι οι ρυτίδες που έχω στο πλάι από το στόμα μου δείχνουν αδύνατο άνθρωπο! Να χαρώ ή να αδειάσω το μπουκάλι?
Δεν έχω τα μέσα, δεν ξέρω από τεχνολογία, αλλά θα ήθελα τώρα δύο όμορφες κουβέντες. Θα ήθελα να μπορώ να σας δείξω μία φωτογραφία όπως είμαι τώρα. Το "πριν" δε γίνεται να το βάλω, γιατί κατέστρεψα όλες τις παλιές φωτογραφίες. Μόλις με είδα στον καθρέφτη. Είμαι κλαμμένη, οι ρυτίδες μου τονίζονται, αλλά δεν είναι αυτό το ουσιώδες τώρα. Φοράω κολάν και εφαρμοστή μπλούζα και δείχνω μια χαρά. Έχω σχεδόν φυσιολογικό σώμα. Το φουντωτό μαλλί κλέβει τις εντυπώσεις και αποσπά την προσοχή από τις ρυτίδες. Δεν είμαι κουβάς. Χθες μου γλυκάνατε την ψυχή. Χωρίς να το ξέρετε, μου τηλεφωνήσατε την πιο κατάλληλη στιγμή. Θα ήθελα τώρα να ακούσω κάτι ενθραρρυντικό, του τύπου είσαι όμορφη, είσαι καλή, οτιδήποτε. Αρκετή απαξίωση βίωσα.