Δυστυχως αυτό το θέμα με το οξυγόνο το έπαθα την χρόνια που η ατμόσφαιρα είχε πολύ σκόνη και τα πράγματα ήταν χειρότερα. Αλλεργική ρινίτιδα, σκόνη και δυσπνοια.. Τα σκέφτομαι τώρα και λέω πως άντεξα.. Νόμιζα θα πεθάνω.. Ή μάλλον περίμενα να πεθάνω..
Printable View
Το σώμα μας.. Μας μιλάει. Έτσι πάει.. Πρέπει να μάθουμε να το διαβάζουμε. Η ψυχοθεραπεία θα σου μάθει πως να το κάνεις..
Κάποιοι τους καλούς ανθρώπους τους λένε χαζούς.. Δεν είναι όμως. Μπορεί να κάνουν πως δεν βλέπουν, πως δεν ακούνε, πως δεν καταλαβαίνουν.. Έτσι, για να σου δώσουν μια ακόμη ευκαιρία.. Όταν την χάσεις και αυτήν.. Τότε θα δεις την άλλη πλευρά της "χαζομαρας"..
Καλημέρα Άντα_Στε87! Πολύ σωστά τα λες!
Τραγουδάκι αφιερωμένο!
* Με έχει πιάσει το πόδι μου από την Ορθοστασία και είμαι μεταξύ του να πάρω ή να μην πάρω αντιφλεγμονώδες χαπάκι! Αυτό το μπάσκετ που παίζαμε σαν πιτσιρίκια τελικά ....άφησε κάποια κατάλοιπα! Από Μάιο ξανά γυμναστήριο!
Άντα η Χορεύτρια!;)
Εννοείται και έχω πάει σε ορθοπεδικό,όχι σε 1 αλλά σε αρκετούς! Και φυσικά έχω βγάλει και αρκετές Μαγνητικές!
Έχω μία σχετικά μικρή οστεοχόνδρινη βλάβη στον έξω μηριαίο κόνδυλο. Ευτυχώς μηνίσκοι και χιαστοί είναι καλοί.
Είχε καιρό να με ενοχλήσει αλλά σε συνδυασμό με την απουσία γυμναστικής + δουλειά , ξαναεμφανίστηκε! Πιστεύω σε κανά 20ήμερο θα ηρεμήσει....
Παλι αισθανομαι θυμο. Σκεφτομαι τους μπαρμπαδες μου που με ελεγαν ψυχοπαθη για τους καυγαδες που γινονταν στην οικογενεια. Τους οποιους προκαλουσαν παντοτε ο πατερας μου, η μανα μου και ο αδερφος μου. Εγω εβγαζα την μπετουγια απ την πορτα για να τους αποφευγω και αυτοι επαιρναν ενα κατσαβιδι και την ανοιγαν για να μπουν μεσα να με πουν ομοφυλοφιλο και να κανουν καυγα.
Θυμαμαι οταν ημουν 32 ετων που η μανα μου και ο αδερφος μου (ο πατερας ειχε πεθανει) ενοχληθηκαν που αντικατεστησα τα σκισμενα ρουχα και τα τρυπια παπουτσια με τα οποια κυκλοφορουσα απο τις οικονομιες μου (πενηνταρια εδινες μου ελεγε η μανα μου με τα ματια γουρλωμενα), και αρχισα να βγαινω απ το σπιτι (οχι για τις αγγαρειες τους), και αρχισαν να με κυνηγανε. Ο αδερφος μου τσιγγλαγε τη μανα μου οτι θα πεθανει και η μανα μου ολη μερα μου ελεγε οτι ειμαι γερος και οτι ειναι ρεζιλικι που βγαινω εξω και οτι τοσα χρονια δεν το θυμομουνα, τωρα στα γεραματα θυμηθηκα να βρω γυναικα; Προσπαθουσα να βγαινω στα κρυφα αλλα καραδοκουσε και με αναχαιτιζε στην πορτα. Ηταν ο μεγαλος της φοβος μην βρω καμια γκομενα και ζηλεψει ο αδερφος μου. Ελεγε ελεγε ελεγε και ενιωθα σα να μου βγαζουν τα αντερα απ το στομα. Αντεξα τρεις μηνες μεχρι να καταληξω στο νοσομομειο με 100 παλμους ξαπλωμενος που δεν επεφταν. Ετσι μου εφαγαν τα χρονια μου.
Έβλεπα εφιάλτες το βράδυ κι είμαι πολύ αναστατωμένη...
Περίεργα ενα ψυχοπλακωμα ,μια θλίψη ένα πράγμα να μην θες να κάνεις τίποτα παρά μια βόλτα στον ήλιο τον οποίο δεν έχει σήμερα.....