Επειδη εισαι καλο κ γελαστο παιδι κ επειδη δεν ξερουμε ποτε θα επιστρεψει η ασωτη κ αστοργη μανταμ μας,που εχει αφησει τον οικο της κ μαραζωνει,κανε μου αναπαντητη οποτε θες,αν εχεις Κοσμοτε, κ θα σε παρω εγω που εχω δωρεαν να σου δειξω.
Printable View
Επειδη εισαι καλο κ γελαστο παιδι κ επειδη δεν ξερουμε ποτε θα επιστρεψει η ασωτη κ αστοργη μανταμ μας,που εχει αφησει τον οικο της κ μαραζωνει,κανε μου αναπαντητη οποτε θες,αν εχεις Κοσμοτε, κ θα σε παρω εγω που εχω δωρεαν να σου δειξω.
ευχαριστώωωωω θα πάρω το τηλ από Κατερινάκι και θα σε πάρω για συμβουλές :wink1:Quote:
Originally posted by Γλαύκη
Επειδη εισαι καλο κ γελαστο παιδι κ επειδη δεν ξερουμε ποτε θα επιστρεψει η ασωτη κ αστοργη μανταμ μας,που εχει αφησει τον οικο της κ μαραζωνει,κανε μου αναπαντητη οποτε θες,αν εχεις Κοσμοτε, κ θα σε παρω εγω που εχω δωρεαν να σου δειξω.
Ειναι στιγμες που σκεφτομαι οτι δεν θα επρεπε να εκτιζα πανω απο την μαμα μου αλλα να περναμε ενα διαμερισμα καπου αλλου. Ετσι θα μπορουσα να παρω τον μικρο και να χαθω απο προσωπου γης χωρισ να σκεφτομαι οτι χανω δικια μου περιουσια...... Δεν αντεχω αλλο..... Προχτες και παλι με εβρηζε επειδη δεν του εκατσα.... Και παλι ακουσα πως ειμαι π@%&+*α. Αφου ετσι θελει να με λεει λοιπον εγω θα του δειξω τι θα πει, οχι απαρετητα πηγαινοντας με αλλους αντρες αλλα αντιδροντας σε οτι κανει. Ελπιζωντας να του σπασω τα νευρα και να φυγει....... Χτες με νευριασε τοσο πολυ που του μιλουσα και με εγραφε (σε τοιχο να μιλουσα θα επερνα απαντηση) που τον εσπρωξα και επεσε πανω σε μια γυαλινη πορτα και εσκισε το προσωπο του λιγο. Πραγματικα δεν το μετανιωσα...... Αφου θελει να μου κανει σκατα την ζωη μου, θα γινει και η δικια του..... Κανεις εδω μεσα δεν καταλαβαινει σε τι ψιχολογια βρισκομαι. Κανεις δεν καταλαβαινει οτι δεν ειμαι καλα, οτι θελω χρονο δικο μου μονη μου, οτι δεν μπορω να ειμαι κλεισμενη στο σπιτι, οτι με σκοτωνει η κλεισουρα....... Μονο η αδελφη μου καταλαβαινει γιατι και αυτης ο αντρας της ειναι ανεργος....... Εχω κουραστει κοριτσια....... Τιποτα δεν με γεμιζει πια....
Πωλίνα μου, περνάς πολύ δύσκολη φάση. Το να ήμουν κι εγώ μακρυά από τους δικούς μου, το έχω σκεφτεί και κάποιες άλλες εποχές το είχα πραγματοποιήσει. Έχει τα θετικά που μπορείς να σκεφτείς, αλλά έχει και τα αρνητικά - όσο δύσκολα κι αν μπορώ να συνεννοηθώ με τη μητέρα μου, είναι στιγμές που μπορώ να αφήσω ένα ή καμιά φορά και τα δύο παιδιά για λίγο για να κάνω κάποια δουλειά.
Όσο για τις διαμάχες με τον καλό μου, άλλο τίποτα - ως γνωστόν, γάμος είναι όταν δύο άτομα λύνουν μαζί τα προβλήματα που δεν θα είχαν, αν δεν είχαν παντρευτεί. Σκέψου αν τον θέλεις αυτόν τον άνθρωπο, επικεντρώσου στα θετικά του, στο τι σε τράβηξε αρχικά. Αν υπάρχει κάτι που να αξίζει να σωθεί, θα βρεις τον τρόπο.
Μήπως είναι καιρός να ζητήσεις επαγγελματική βοήθεια; Εμείς ήδη ζητήσαμε για τον άντρα μου, που έπαθε την κλασική κατάθλιψη της συνταξιοδότησης και αισθανόταν ότι δεν έχει νόημα να ζει άλλο με τόσα προβλήματα - εγώ του έκλεισα ραντεβού και τον πήγα χεράκι-χεράκι στο γιατρό, γιατί στην απόγνωσή του δεν καταλάβαινε πως υπάρχει διέξοδος. Κι όμως υπάρχει.
Σου φταίνε όλοι και όλα, οι δικοί σου, ο άντρας σου, η κοινωνία που σε άφησε άνεργη. Όντως είναι δύσκολη η εποχή, για όλους μας, όμως πρέπει καθένας μας να βρει το κουράγιο να συνεχίσει. Ειδικά, όταν έχει ένα γλυκύτατο πλάσμα που εξαρτάται από αυτόν. Πρέπει να εστιάσεις στα θετικά. Στον υπέροχο άντρακλα που έχεις στην αγκαλιά σου. Στο ότι είσαι υγιής. Στο ότι έχεις ένα καταπληκτικό ταλέντο στη μαγειρική και ζαχαροπλαστική που πρέπει να το εκμεταλλευτείς. Μήπως η ανεργία σου δώσει το ερέθισμα που μέχρι τώρα δεν είχες; Στο ότι έχεις ένα καταπληκτικό σετ από φίλες-οπαδούς-θαυμάστριες σε αυτήν εδώ τη δικτυακή γειτονιά που χάρηκαν πολύ όταν σε απόλαυσαν ζωντανά. Εστίασε στα θετικά, και θα γελάσεις ξανά. Ξέρω ότι δεν μπορείς αυτή τη στιγμή, για αυτό σου λέω πως πρέπει να σκεφτείς την επαγγελματική βοήθεια.
Κλείσε ένα ραντεβού με έναν ψυχίατρο. Πες του ότι ακριβώς λες και σε μας. Πιστεύω πως θα σε βοηθήσει αρκετά. Η ανεργία, οι καθημερινές μικρές και μεγάλες διαμάχες με το περιβάλλον σου, η οικονομική στενότητα λυγίζουν πολύ κόσμο. Μην το αφήσεις να σε νικήσει. Θα το παλέψεις - και μεις θα είμαστε όσο πιο κοντά σου γίνεται. Τι στο καλό κάνανε τα τηλέφωνα;
Αννα μου, θα ήθελα να έμενα μακριά από τους δικούς μου μόνο και μόνο γιατί τότε θα μπορούσα να πάρω μία βαλίτσια, τον μικρό και να φύγω....... Τώρα δεν μπορώ να το κάνω.....
Αυτό που αγάπησα σε αυτόν δυστυχώς δεν το βλέπω πια..... Πολλές φορές πίστεψα και πιστεύω πως αυτό που είχα αγαπήσει δεν ήταν ο Γιώργος αλλά μία μάσκα που φορούσε και ξαφνηκά την έβγαλε.....
Το κακό είναι ότι ακόμα αγαπάω αυτόν που είχα γνωρίσει τότε.... Και ακόμη είναι φορές που θέλω να πιστεύω πως θα γυρίσει πίσω..... Ομως όσο και να τον αγαπάω, τις ώρες που τον χρειάζομαι δίπλα μου δεν τον έχω.....
Εγώ τον στίριζα όσο δεν φαντάζεσε όταν ήταν αυτός στο σπίτι άνεργος, και αυτός το μόνο που λέει είναι να φωνάζει γιατί ενώ είμαι σπίτι δεν καθαρίζω, δεν στολίζω, δεν δεν δεν......
Έχω κουραστεί........ Θέλω να ζήσω για μένα, κι όμως νιώθω ότι δεν μπορώ..... Σήμερα έφυγε από σπίτι από τις 7μιση, μήπως και κρατήσει τον μικρό και να μπορέσω εγώ να κάνω καμιά δουλιά..... Ούτε ξέρω που πήγε.... Πραγματικά είναι στιγμές που εύχομαι να μην ξαναγυρίσει ποτέ...... Και άλλες που τον θέλω δίπλα μου και δεν μπορώ να με φανταστώ χωρίς αυτόν......
Το ξέρω ότι χρειάζομαι επαγγελματική βοήθεια.... Εχει καιρό που το λέω και εγώ.... Αλλά τα οικονομικά δεν με βοηθάμε..... θέλουν 80-100 ευρώ την πρώτη επίσκεψη και μετά 60-70 τις επόμενες...... δεν έχω τέτια λεφτά....
Οσο για τους φίλους και θαυμαστές που λες, δυστυχώς είστε όλοι τόσο μακριά, και αυτό με κάνει ακόμη πιο χειρότερα.... Γιατί δεν έχω ένα άτομο να μιλήσω, ένα άτομο να αγκαλιάσω και να με καταλαβαίνει......
Είμαι τόσο μα τόσο μόνη.....
Νιώθω να είμαι μέσα σε ένα τσούρμο ανθρώπους, να θέλω να φωνάξω "ΒΟΗΘΕΙΑΑΑΑΑΑ" και να μην έχω φωνή.... Να μην βγαίνει φωνή από το στώμα μου.... να είμαι και αόρατη...... Να προσπαθώ με νοήματα, και να μην με βλέπει κανείς......
http://www.youtube.com/watch?v=wGxUp...eature=related
Και τι μπορώ να πω για σένα
που να 'ναι εσύ
λέξεις με δέρμα και μαλλιά
γραμματικές για την αφή
χέρια πλεγμένα
Θέλω τη μέρα που θα φύγεις
απ' το πρωί να μου γελάς
κι όταν την πόρτα θα ανοίγεις
να είναι σαν να μ' αγαπάς
Και πώς μπορώ να σε θυμάμαι
και να 'σαι εσύ
τα γέλια σου σαν τα νερά
μια ήσυχη λέξη στ' αυτί
και να νικάμε
Το κόστος σίγουρα είναι υψηλό για να πας σε ιδιωτικό ιατρείο. Μπορείς να απευθυνθείς όμως και στις δημόσιες δομές. Σίγουρα υπάρχουν δομές στους δήμους ή/και σε νοσοκομεία. Μην το αφήσεις, γιατί δεν περνάει από μόνο του. Θα χρειαστείς προφανώς αγωγή, μπορώ να στο υπογράψω από τώρα. Έχεις από καιρό αρνητικές σκέψεις, και όσο πάει χειροτερεύει η κατάσταση. Θα ήθελα να είμαι πιο κοντά σου, να σε πάρω εγώ από το χεράκι και να πάμε μαζί. Δεν είμαι, έτσι θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου για να σε πείσω. Το ότι πιστεύεις πως δεν έχεις τα λεφτά, είναι μέσα στο γενικότερο αδιέξοδο που αισθάνεσαι. Αν θέλεις, πήγαινε στο thread που έχω ξεκινήσει για την κόρη μου, να δεις τις πρόσφατες εξελίξεις. Όταν όλα είναι μαύρα, είναι γιατί μπήκαμε στο φαύλο κύκλο και πιστεύουμε πως δεν υπάρχει διέξοδος. Υπάρχει όμως πάντα το αύριο, και στο χέρι μας είναι να είναι καλύτερο. Με ή χωρίς τον άντρα σου, με ή χωρίς τους δικούς σου, με ή χωρίς δουλειά σε λογιστικό γραφείο, θα υπάρχεις και αύριο.
Kαλημερα.Πωλινα ολοι εχουμε περασει ασχημες στιγμες στο γαμο μας,ξερω ομως οτι οσο κ αν σου φαινεται βουνο παντα υπαρχει λυση.Παρε τα πανω σου κ σκεψου οτι υπαρχουν ανθρωποι που εχουν προβληματα υγειας κ αλλα σοβαρα που πραγματι ειναι βουνο.Κοιταξε τι συμβαινει με την Αννα κ με ποση στωικοτητα το αντιμετωπιζει.Αλλα πιο πρακτικα,δεν καταλαβαινω γιατι θεωρεις λαθος το οτι μενεις πανω απο τους γονεις σου.Κ τι ειναι αυτα να παρεις μια βαλιτσα κ να εξαφανιστεις?Να πας που?Για ποσο καιρο?Συζητας με τους γονεις σου οτι δεν σου φερεται καλα,σε βριζει κ τι αλλο,οτι δεν μπορεις να κανεις αλλο υπομονη ουτε για χαρη του παιδιου,κ αποφασισες να χωρισεις.Το σπιτι ειναι δικο σου.Το ανακοινωνεις μετα στον ιδιο,του ετοιμαζεις τη βαλιτσα του κ ειναι ολα ενταξει.Να ξερεις οτι το ποταμι δεν γυριζει πισω κ τα πραγματα θα γινονται ολο κ χειροτερα.Δεν σου λεω να χωρισεις αλλα οπως μου ειπες κ στην Αθηνα μονο αυτο θελεις.Τα πραγματα δεν θα ειναι κ τοσο ανωδυνα οπως τα περιγραφω,λογω κ του οτι ο αντρας σου ειναι Συριος,εκει τα πραγματα ειναι διαφορετικα κ θεωρουν τη γυναικα κτημα τους κ καλο ειναι πριν να συμβουλευτεις δικηγορο.Κ φυσικα επειδη μπορει να σηκωσει χερι οταν δει την βαλιτσα στην πορτα κ να μην φευγει την αστυνομια αμεσως.Σκεψου καλα τι θες κ οταν εισαι πραγματι ετοιμη μεσα σου,αποφασισμενη θα δεις τι ευκολα θα ερθουν κ θα γινουν ολα.Μεχρι τοτε κανε πραγματα που σε ευχαριστουν κ πανω απο ολα εργασιοθεραπεια.Ξεσηκωνε το σπιτι 2 φορες την ημερα,κανε τουρτες κ κουλουρακια,παιζε με το γιο σου,οτι οτι μπορει να σου προσφερει χαρα.Να πανε ολα οπως τα θες κ οταν εχεις καποιον αναγκη εμεις παντα εδω ειμαστε.Φιλια.
Καλημερα Αβουλινι μου!Ελα εχω φτιαξει καφε!
Καλημέρα!
Συμφωνώ, Πωλίνα μου, με την ʼννα, όμως εν μέρει. Διατήρησε τα θετικά στοιχεία του εαυτού σου και μόνο. Σκέψου με χαμόγελο το ταλέντο σου, τον αισιόδοξο χαρακτήρα σου, το μωρό σου, την υγεία τη δική σου και των ανθρώπων που αγαπάς. Όλο μας έχουμε να σκεφτούμε θετικά πράγματα. Ως προς το άλλο θέμα, δεν είμαι υπέρ της συντήρησης τοξικών σχέσεων. Είμαι υπέρ του "κεφάλι πονάει, κεφάλι κόβει". Αντιλαμβάνομαι δυσκολίες, γάμο, παιδιά, κοινά περιουσιακά στοιχεία, οικονομικές υποχρεώσεις, ανασφάλεια, φόβο για μοναξιά και πολλές πολλές άλλες. Το πόσα μπορούμε να αντέξουμε είναι θέμα προσωπικό και το ξέρουμε εμείς μόνο. Τα όριά μας τα θέτουμε εμείς. Ο άλλος θα απλώσει το πόδι του ως εκεί που φτάνει το δικό μας πάπλωμα. Το πάπλωμα της Πωλίνας μπορεί να είναι μεγάλο, το δικό μου μικρότερο. Αυτό θα το σταθμίσεις μόνον εσύ, Πωλίνα. Ο χρόνος και οι αντοχές σου θα σου δείξουν το δρόμο.
Κι εγώ χθες δεν ήμουν και πολύ καλά και γι' αυτό κατέφυγα στην παλιά, γνωστή και πάντα θετική μου μέθοδο: στο περπάτημα. Βγήκα μέσα στο κρύο, περπάτησα, περπάτησα, ανάσανα. Γύρισα σπίτι, ήταν ζεστό, αρωματισμένο, τα φωτάκια αναβόσβηναν, ένιωσα αμέσως καλύτερα. Δεν είχα διάθεση για δουλειές. Το μόνο που έκανα ήταν να βράσω χόρτα και κάστανα. Δεν ξέρω τι με έσπρωξε εκεί, ίσως η ψευδαίσθηση της θαλπωρής. Πάντως βοήθησε. Σήμερα ξημέρωσε άλλη μέρα, καλύτερη. ʼρχισα σιγά σιγά να κάνω τις δουλειές μου. Δεν πετάω από χαρά, πάντως δεν είμαι βυθισμένη στην αυτολύπηση, όπως χθες. Σήμερα κάνω άλλες σκέψεις. Χαίρομαι που ο ήλιος λάμπει, που είμαι ζωντανή και γερή, που είμαι στο σπίτι μου και χαλαρώνω. Θα δεις, Πωλίνα, αύριο θα ξημερώσει άλλη μέρα, καλύτερη. Μην πιέζεσαι να πάρεις δραστικές αποφάσεις. Αυτό θα γίνει από μόνο του, όταν εσύ θα αισθανθείς ότι πραγματικά δεν αντέχεις άλλο.
Χαρά μου, στο μυαλό μου είσαι?
Τώρα ετοιμαζόμουν να ψήσω το δεύτερο καφεδάκι της ημέρας!
Θα το πιούμε παρέα! Τι καλά! :love:
Βρε παιδιά, είναι ιδέα μου ή όταν το σπίτι είναι στολισμένο μαζεύει περισσότερη σκόνη και βρωμιά? Πήγα να σκουπίσω, τα χνούδια στις γωνίες έκαναν ουρά.. Πήγα να ξεσκονίσω, σκόνη παντού. Εκνευρίστηκα, γιατί με τόσα τσάρκαλα εδώ μέσα δε μπορώ να δουλέψω γρήρορα και αποτελεσματικά. Ξεσκόνιζα γρήγορα και τα χέρια μου σκουντούσαν σε μπαλάκια, κορδελάκια, κλαράκια, σκατουλάκια, α, μα πια!
Παράτησα το ξεσκόνισμα, προς το παρόν και έκανα έναν καφεδάκο σε μπακιρένιο μπρίκι. Είμαστε μερακλήδες οι Βόρειοι, χαρά μου! Τον πίνω στην υγειά σου!
Καλημέρα. Και ο πόνος καλά κρατεί... Στην μεγάλη τομή από τη μια μεριά της κοιλιάς μου μέχρι την άλλη δεν πονάω καθόλου, προφανώς γιατί είναι επιφανειακή. Στην τομή της κήλης όμως όπου είναι ραμμένη η κοιλιά εσωτερικά μου αλλάζει τα φώτα. Για να σηκωθώ από το κρεβάτι το πρωί λέω πρώτα και τους 158 στίχους του εθνικού μας ύμνου από τον πόνο και μετά σηκώνομαι! Επίσης μεγάλο ζόρι είναι και η αλλαγή σε 3 γάζες των 25 πόντων η κάθε μία που πρέπει να κάνω κάθε μέρα γιατί έχει ερεθιστεί το δέρμα μου από το κόλλα - ξεκόλλα της γάζας. Υπομονή... Τα ζωάκια μου δε είναι απίστευτα. Κανονικά κοιμάμαι αγκαλιά με τα σκυλιά μου και τον γατούλη μου. Ανεβαίνουν στην κοιλιά μου, στα πόδια μου και γενικά θέλουν όλα να με ακουμπάνε. Τώρα όμως έχουν καταλάβει ότι δεν είμαι καλά και κινούνται γύρω μου σε απόσταση χωρίς να με ενοχλούν και να με ακουμπάνε. Κι άνθρωπος να ήταν μία λάθος κίνηση θα την έκανε. Αυτά είναι τόσο προσεκτικά που με εκπλήσσει. Σκέφτομαι ότι με τις ταλαιπωρίες και τον πόνο που έχω περάσει τα τελευταία 5 χρόνια έχω δυναμώσει τόσο που αν γινόταν πόλεμος θα ήμουν πολύ καλή κατάσκοπος γιατί θα άντεχα στον πόνο και δεν θα λύγιζα στα βασανιστήρια του εχθρού!! χιχιχιχιχι:smilegrin:
Ava, θα πω και γω πως συμφωνώ εν μέρει μαζί σου. Τα λόγια σου τα έλεγα, και συνεχίζω μέχρι κάποιου σημείου να τα υποστηρίζω. Το να φύγεις από μια σχέση που έχει κάνει τον κύκλο της το θεωρούσα πάντα αυτονόητο. Όμως, όταν στη μέση μπαίνει και ένα παιδί, το πράγμα γίνεται πιο πολύπλοκο. Έχει όντως κλείσει ο κύκλος; Αν ναι, τότε το παίρνεις απόφαση και τα πράγματα παίρνουν τη ροή τους. Όσο όμως πιστεύεις πως ακόμη μπορεί κάτι να διορθωθεί, όσο νομίζεις πως ακόμη υπάρχει τρόπος να αλλάξει κάτι, όσο νιώθεις ότι υπάρχει ελπίδα, τόσο προσπαθείς να υπερβείς τα όρια που είχες θέσει και παλεύεις.Quote:
Originally posted by Ava
Ως προς το άλλο θέμα, δεν είμαι υπέρ της συντήρησης τοξικών σχέσεων. Είμαι υπέρ του "κεφάλι πονάει, κεφάλι κόβει". Αντιλαμβάνομαι δυσκολίες, γάμο, παιδιά, κοινά περιουσιακά στοιχεία, οικονομικές υποχρεώσεις, ανασφάλεια, φόβο για μοναξιά και πολλές πολλές άλλες. Το πόσα μπορούμε να αντέξουμε είναι θέμα προσωπικό και το ξέρουμε εμείς μόνο. Τα όριά μας τα θέτουμε εμείς. Ο άλλος θα απλώσει το πόδι του ως εκεί που φτάνει το δικό μας πάπλωμα.
Είναι δύσκολη απόφαση Πωλίνα να πεις τέλος, και αν το πεις η συνέχεια θα είναι εξίσου δύσκολη - όπως εξάλλου και η κατάσταση που βιώνεις τώρα. Κανείς όμως δεν μπορεί να το πει, εκτός από σένα. Αν το πάρεις απόφαση, είτε είναι να διακόψεις αυτή την τοξική σχέση, είτε να συνεχίσεις, να ξέρεις πως πρέπει να το κάνεις με πλήρη συνείδηση το ότι ο δρόμος είναι δύσκολος όποια απόφαση και να πάρεις. Γίνεται όμως πιο απλός, όταν έχεις επιλέξει εσύ την πορεία.
Τζινακι μου πονας ακομη ε?Οι γατες λενε οτι εχουν το χαρισμα να παιρνουν τον πονο κ γενικα οτι στρεσογονο κ αν τις ακουμπας οπου υποφερεις σε ανακουφιζει αμεσως.Δεν δοκιμαζεις να δουμε?Εγω σου στελνω κ ενα αγγελακι,αφου ξερω το ποσο τα αγαπας,να σε φυλαει.....
Τζίνα, στην εγκυμοσύνη μου ξάπλωνα στον καναπέ προσπαθώντας να βρω μια βολική στάση, και οι γατούλες μου πιάνανε θέση πάνω στην κοιλιά μου σαν να προσπαθούσαν να ηρεμήσουν το παιδί! Ήταν πολύ συγκινητικό, και με ηρεμούσε - πιστεύω ότι ηρεμούσε και την κοράκλα μου μεγάλωνε μέσα μου και ένιωθε τόσο κοντά της τις προστάτιδες νονές της! Σε αντίθεση με άλλες εποχές που με "ζυμώνανε" πριν καθήσουν σε κάποιο σημείο επάνω μου, εκείνη την εποχή ήταν πολύ προσεκτικές. Αλλά και σε άλλες εποχές που δεν είμαι καλά, τις έχω πετύχει να συμπαραστέκονται, και όχι μόνο σε μένα. Το αποκορύφωμα ήρθε όταν η μητέρα μου είχε μείνει μόνη στο σπίτι μετά το θάνατο του πατέρα μου και με τα δυο της παιδιά σε άλλη πόλη λόγω δουλειάς-στρατού. Κάποια μέρα λύγισε και την πιάσανε τα κλάματα. Μια από τις γατούλες μου, που τις είχα αφήσει αναγκαστικά για λίγους μήνες μαζί της και δεν τις εκτιμούσε ιδιαίτερα μέχρι εκείνη τη στιγμή, ανέβηκε στο κρεβάτι και τη "φίλησε" στο μάγουλο!
Η μεγάλη τομή, η οριζόντια, δεν σε πονάει γιατί έχουν κοπεί τα νεύρα. Για την τομή της κήλης, είναι άλλη ιστορία. Σε μένα, η τομή αυτή είναι κατά μήκος του αφαλού που με ταλαιπώρησε για βδομάδες. Ακόμη και τώρα όμως, που φοράω στενό στηθόδεσμο, ξανάρχισε και τραβάει εκείνη ακριβώς η τομή. Πρέπει να βρεις τρόπο να σηκώνεσαι χωρίς να σε ενοχλεί.
Όσο για τις γάζες, εκεί έχω πατέντα! Βάζω επιπλέον γάζα, ώστε το μέρος του αυτοκόλλητου που περισσεύει να είναι κάτω από 5-10 χιλιοστά - ίσα ίσα για να κολλήσει. Υπάρχει και η λύση να βρέχεις το αυτοκόλλητο με οινόπνευμα (προσοχή, ποτέ με νερό γιατί κολλάει πιο πολύ!) αλλά ακόμη κι αυτό ερεθίζει και ξεραίνει το δέρμα.