σκεφτομαι οτι παιζει καπως ετσι να ναι η καταθλιψη:να σκεφτομαι διαρκως οτι δε θα τα καταφερω να χασω κιλα αφου συνεχως καταστρεφω τη διατροφη, οτι εξαιτιας αυτου δε θα αποκτησω ποτε παιδι, οτι εξαιτιας αυτου θα χασει ο συντροφος μου το ενδιαφερον του και στο τελος θα μεινω μονη σε μια κουνιστη πολυθρονα και θα πλεκω καλτσες για τ ανιψια μου...επισης σκεφτομαι οτι δε θα παρω ποτε τη μεταθεση και δε θα επιστρεψω Αθηνα...και μετα σκεφτομαι οτι σκεφτομαι βλακωδως και οτι ειμαι πολυ γκρινιαρα και κοτα και καλυτερα να παω για περπατημα απο το να σκεφτομαι αηδιες! :wink1:
