Καλημέρα. Πως είσαι σήμερα;;
Εννοώ να έχετε ένα σταθερό πρόγραμμα και να συζητάτε.. Είναι ψυχίατρος μόνο;
Printable View
Είμαι λίγο μελαγχολική αλλά δεν είναι για σοβαρό λόγο, υποθέτω πως θα μου περάσει...
Η κάρτα γράφει "ψυχίατρος - ψυχοθεραπευτής" βασικά τώρα που το λες... Συζητάμε αλλά δεν έχουμε στάνταρ κλεισμένο ραντεβού, τον παίρνω όποτε νιώσω την ανάγκη να μιλήσω αλλά περίπου μια φορά το μήνα πάω...
Νομίζω πως χθες κάναμε ένα βήμα μπροστά γιατί του είπα ότι ένας λόγος που φοβάμαι να γράψω το γνωστό κείμενο είναι ότι φοβάμαι πως έτσι θα υποτιμήσω εκείνον και θα μου κάνει κακό αν προσβληθεί και ήταν η πρώτη φορά που τόλμησα να μιλήσω έτσι ανοιχτά... Κι ένα άλλο καλό είναι ότι αφού με ρώτησε αν το πιστεύω πραγματικά αυτό τώρα που μιλάμε του είπα πως ξέρω πως δεν γίνεται αλλά ότι μερικές φορές φοβάμαι τόσο που η λογική μου πάει περίπατο... Οπότε αυτό σημαίνει πως δεν τρελάθηκα... Ίσως το συζητήσω ξανά αυτό και σε επόμενα ραντεβού... Μάλλον πρέπει...
Εσύ πώς είσαι;
Δεν έχεις τρελαθεί. Απλά λειτουργείς περισσότερο με το συναίσθημα.. Την λογική την άφησες εκεί να κοιμάται.. Η λογική ομως θα σε βοηθήσει να βγεις από όλο αυτό. Η λογική θα σου πει αν πρέπει να φοβάσαι κάτι, αν αξίζει να προσπαθείς, αν αξίζει να ασχολησε με κάτι. Μόνο αυτή.. Σου λείπει το πείσμα.
Εγώ αυτές τις μέρες ειχα πέσει σε όλους τους τομείς και έκανα πολλά λάθη. Άφησα τις ανάγκες μου στην άκρη. Γενικά ήμουν ένα κουκλάκι που σερνόταν. Κάθε φορά που γίνεται κάτι αποσυντονιζομαι.. Αλλά σήμερα είμαι καλά..
Καταλαβαίνω βρε κορίτσι μου αλλά είναι σωστό τώρα να το δεις έτσι; Λες "αν τον υποτιμήσω και προσβληθεί" και το πήγες στο άλλο άκρο. Υποτιμάς τη δύναμη σου..
Και να σε ρωτήσω κάτι.. Νευριαζεις ποτέ; Έχεις νευριάσει ποτέ πολύ; Γιατί εγώ υπήρχαν στιγμές που φοβήθηκα τον εαυτό μου..
Θα το πω. Δεν έχω θέμα. Μαλωσα άσχημα με τους δικούς μου. Ενώ έπρεπε να τους αγνοήσω μπήκα σε αυτό το τρυπακι. Πρώτη φορά έφτασε ένας καβγά σε τέτοιο σημείο.. Ένιωθα μια νευρικότητα στα χέρια όλες αυτές τις μέρες (δεν είμαι τελείως καλά σε αυτό το κομμάτι) και γενικά ήμουν πιο ευάλωτος σε ότι αφορούσε εμένα. Λιγότερο αποφασιστικος.. Αλλά εντάξει.. Κάθισα και σκέφτηκα και προχωράω. Πάντα όταν γίνεται κάτι πέφτω για λίγο και επανέρχομαι.
Δεν είναι κακό να υπάρχει το συναίσθημα αλλα για να ζεις καλύτερα πρέπει να υπάρχει και η λογική.. Να κρατάει λίγο τα σχοινιά.. Να ελέγχει την κατάσταση
Αισθάνομαι πολύ αδικημένη.. Τελικά όμως κατάλαβα ότι έχω αδικήσει και εγώ.. Αλλά ο τρόπος με τον οποίο μου έδωσαν να το καταλάβω δεν ήταν και πολύ ωραίος..
Τα "παράπονα" που μπορεί να έχω τα λέω ανοιχτά.. Πάντα.. Και τόσα χρόνια έχω πει αυτό που με ενοχλεί εκείνη την ώρα που γινόταν.Δεν έβλεπα να αλλάξει κάτι (αφού πάντα έδειχνε αδιάφορος από ένα σημείο και μετά) αλλά ένιωθα εντάξει με τον εαυτό μου..
Ο άντρας μου δεν έκανε ποτέ κανένα παράπονο. Και ότι σκεφτόταν τόσα χρόνια μου τα είπε όλα μαζεμένα πάνω σε θυμό.. Και δεν ήταν και λίγα. Και είχε σχεδόν σε όλα δίκιο.. Και το χειρότερο.. Ούτε που μου πέρασε ποτέ από το μυαλό ότι από τη μεριά του φαίνονται έτσι τα πράγματα..