Ποιο ωράριο είναι χειρότερο; Το 12:00-15:00 και 18:00-24:00 ή το 15:00-24:00 οεο;
Printable View
Ποιο ωράριο είναι χειρότερο; Το 12:00-15:00 και 18:00-24:00 ή το 15:00-24:00 οεο;
Το σπαστό είναι πάντα χειρότερο. Δεν προλαβαίνεις να ξεκουραστείς κ έχεις 2 φορές μετάβαση στη δουλειά -επιστροφή στο σπίτι.
Ξοδεύεις και χρήματα για βενζίνη πφφQuote:
Originally Posted by imagine
Και με τα 2 ωράρια νιώθω πως δεν έχω ζωή αλλά με το σπαστό όχι μόνο δεν μπορώ να ξεκουραστώ αλλά ούτε και να διαβάσω γιατί δεν μ' αρέσει να έχω την πίεση του χρόνου. Σε part time έχω το δικαίωμα να του πω εγώ ποιές ώρες με βολεύουν; Γιατί του το έχω ήδη πει την προηγούμενη βδομάδα αλλά το προσωπικό δεν τον καλύπτει και αναγκάζομαι να δουλεύω όποτε θέλει...
Οτι οι φιλοι μου αρχισαν να ενοχλουνται και να παρεξηγουν το γεγονος οτι εχω εξαφανιστει και δεν ξερω τι να πρωτοεξηγησω και πώς να παραμεινω προστατευμενη, αφου δεν νιωθω ακομα ενταξει ωστε να τους μιλησω και να δινω εξηγησεις...
................
Ναι οκ. Ξανά τα ίδια ωράρια αύριο; Αν συνεχιστεί αυτό και δεν με ακούσουν, ακόμη κι' αν βελτιώνομαι μέρα με την μέρα, θα αναγκαστώ να ακούσω τους δικούς μου οι οποιοί ενώ θέλουν να σταματήσω για άλλους λόγους και ενώ θεωρούν πως δεν τους σκέφτομαι ειδικά τώρα που λείπουν και ελπίζουμε για το "θαύμα", εγώ παλεύω κυρίως γι' αυτούς... Πόσο άδικο. Μακάρι να βρεθεί η μέση λύση... Είναι και το διάβασμα στην μέση γαμώ. Όσο τα σκέφτομαι όλα μαζεμένα και αρχίζω να υπεραναλύω, δεν με βλέπω καλά γι' αυτό καλύτερα να σταματήσω τώρα και να πάω για ύπνο μπας και αντέξω και το αυριανό. Απορώ πού βρίσκω την όρεξη με την επιστροφή μου να χαζεύω κιόλας με τόσο πονοκέφαλο. Ε η υπερένταση θα φταίει.
Προσωπικά θεωρώ ότι αν είσαι ευχαριστημένος απο τα χρήματα που σου δίνει,μπορείς να το κρατήσεις για κάποιο διάστημα μέχρι να καταφέρεις να βρεις κάτι άλλο.Εγώ το ωράριο που αναφέρεις το έχω για πάρα πολλά χρόνια και συγκεκριμένα εδώ και 16 χρόνια κυρίως τη χειμωνιάτικη περίοδο και κάποιες χρονιές το έζησα ακόμη και τα ΣΚ.Τα 2 τελευταία χρόνια έγιναν κάτι περίκοπες και συμμαζέματα στην επιχείρηση οπότε το βραδινό μέχρι τις 0000 μειώθηκε στις 2-3 μέρες της εβδομάδας και η αρχή της εργασίας μου πήγε απο το μεσημέρι προς το απόγευμα και τις άλλες ημέρες τελειώνω απο 20.00-21.00.
Εγώ βέβαια όλα αυτά τα χρόνια άντεξα να λειτουργώ έτσι γιατί δεν έχω σοβαρή προσωπική ζωή.Αν έχεις φίλους,σχέση,οικογένεια κτλ που δουλεύουν τις νορμάλ ώρες τότε όντως είναι παλούκι..
Οτι ισως αυτο που θα μου χρειαζοταν τωρα θα ηταν μια δουλεια να μη μου αφηνει περιθωρια να σκεφτομαι απο την κουραση, αλλα δεν εχω καν το κουραγιο και την διαθεση να ψαξω παλι... γνωριζοντας οτι δεν προκειται να βρω και τιποτα, και οτι και να εβρισκα στην παρουσα φαση δεν ξερω αν θα τα εβγαζα περα με το αγχος και την καταθλιψη.
Σπαστό είναι τα Σ/κα μόνο τελικά. Τώρα με έχει 3-12. Σε ένα καφεστιατόριο δουλεύω. Ένα παιδί που δουλεύουμε μαζί πραγματικά απόρησε πώς και δεν βγαίνω έξω αλλά έχω υποχρεώσεις σε μαθήματα και ούτε έχω και καμιά διάθεση για να βλέπω φίλους γιατί έχουν γίνει τα πάνω κάτω τελευταία. Οι γονείς μου λείπουν με τον αδερφό μου γιατί έπρεπε να κάνει θεραπεία, μάθαμε πως σε 1-2 χρόνια παίζει και να πέθαινε κι' εγώ ήθελα να μείνω στην πατρίδα για να μην τους επιβαρρύνω οικονομικά, βρήκα και αυτή την δουλειά γι' αυτό τον λόγο και δεν γνωρίζω καν αν θα με πληρώσουν... Υποτίθεται πως είμαι για training αλλά κάνω τα πάντα όλα εκτός από παραγγελίες που τις τελευταίες 2 μέρες έχω ξεκινήσει. Είμαστε 3 άτομα προσωπικό, δεν βγαίνει έτσι το πρόγραμμα και τα σκυλάκια μου έχουν αρρωστήσει. Δεν μπορώ να λείπω πολλές ώρες και ένα συγγενικό πρόσωπο που έρχεται κάποιες ώρες όταν λείπω να τα βγάζει λίγο έξω έχει εκνευριστεί μαζί μου και μου λέει να παραιτηθώ. Τα έχω βάλει και με την υπεύθυνη γιατί είναι άπειρα τελειομανής, κατάλαβε πως θέλω να γίνεται σωστά η δουλειά και τώρα την έχω συνεχώς πάνω απ' το κεφάλι μου. Ακόμη κι' αν κάνουν λάθος οι άλλοι μου ρίχνει εμένα το φταίξιμο. Δεν ξέρω τι θα κάνω :(Quote:
Originally Posted by admforall
Τελοσπάντων... Τα έγραψα για ξέσπασμα κυρίως γιατί
α) δεν θέλω να παραιτηθώ
β) πρέπει να διαβάσω για την σχολή μου που έχω μείνει πολύυ πίσω
γ) δεν θέλω συνεχώς να απογοητεύω τους δικούς μου ιδιαίτερα αυτή την περίοδο. Να την χέσω την προσωπική ζωή και όλα..
Κι αυτό το καλοκαίρι πάει χαμενο. Η σκέψη με ωθεί να πάω ενα έστω συντομο ταξίδι, όμως το να πας μόνος ταξίδι προκαλεί απόγνωση, μλεγαχολία κλπ συναφή, κι αυτό αν εχεις θεματα ιδίως μοναξιάς από το παρελθόν. Εκεί θα βγουν στην επιφάνεια σαν πανικός.
Χερότερη επίσης ειναι η συναναστροφή του καλοκαιριού, η ολόχρονη δλδ συναναστροφή με τους περιπτωσάρες, άτομα αρνητικά τα οποία καλύπτουν τα κενα παρέας. Κι αυτο με ωθει ολο και περισσότερο να κλείνομαι στον εαυτό μου και να με περιβάλλει απογοήτευση και αρνητισμός, αν και ο οργανισμός μου έχει αναγκη από διακοπές διοτι η κόπωση του χρόνου άρχισε να συσσωρεύεται.
Το καλοκαίρι είναι περίοδος υποτροπής για όσους έχουν θεματα ψυχολογίας, ιδίως όταν αυτα οφείλονται, σε καποιο βαθμό σε έλλειψη καταλληλων ατόμων.
Κι οποιος στο παρελθον φερθηκε κατωτερος του εαυτου του, σε διαφορους τομεις της ζωης, και μάλιστα ως προς κρίσιμα θέματα σε κρίσιμες στιγμες, επειδή δεν ειχε συνειδητοποιήσει την τοτε χαλια ψυχολογική του κατασταση και συνεπως δεν βρήκε τους τροπους να την αντιμετωπίσει, σήμερα απλα αποκομίζει τους ανάλογους καρπούς, τις αναλογες δλδ συνέπειες των κατώτερων επιλογών.
Πολυ ρεαλιστικα οσα λες Ιωαννη2.. και οχι μονο το καλοκαιρι, οποιαδηποτε περιοδος διακοπως ή γιορτη ειναι περιοδοι υποτροπων ή που σου βγαινουν ολα τα αρνητικα στην επιφανεια, σκεψεις και συναισθηματα, βλεπεις τους αλλους να κανουν διακοπες, να πανε ταξιδια, να μαζευονται στα σπιτια με οικογενειες και φιλους, να περνουν εστω τυπικα καλα με εξοδους, ποτα, φαγητα, γλεντια, και εσυ μονος/η...
Ταξιδι μονη μου δεν εχω τολμησει ποτε να κανω, αν και το σκεφτηκα ελλειψει ατομων κατα καιρους. Αλλα με φοβιζει να σου πω την αληθεια, τι θα παω να κανω μονη μου; Με ποιον θα μοιραστω το τραπεζι, το δωματιο, τις βολτες; Σκεφτηκα και την λυση οργανωμενων με γκρουπ ταξιδιων, καθως εχω δει σε γκρουπ που εχω παει κατα καιρους ταξιδι αντρες και γυναικες μονους τους, αλλα και αυτο με τρομαζει. Εσυ το εχεις σκεφτει με γκρουπ;
Και υπαρχουν και αλλοι, αντρες και γυναικες, που δεν δισταζουν να πανε εντελως μονοι τους οπουδηποτε, εξωτερικο ή νησι εδω περα και βρισκουν εκει παρεα. Τους ζηλευω να σου πω την αληθεια. Εγω σε κανεναν ανωμαλο θα επεφτα αν τολμουσα να το κανω αυτο, τι αλλο θα τραβουσα;
Μελίνα, δεν ρισκάρω να παω μόνος, για λόγους αισθήματος μοναξιας και για κανέναν άλλο λόγο. Δυο φορες το ειχα κανει πριν χρόνια και μετάνοιωσα. Οχι πως τα πραγματα ειναι καλύτερα απο πλευρας παρεας στους δικους μου χωρους και μερη, επειδη αμα οι παρεες σου ειναι περιπτωσαρες ή δεν έχεις κανα καλό έτερον ήμισυ ή έχεις ξεκόψει από κάποιους καλούς ή κυρίως δεν καταφερνεις να σχετιστεις με άτομα τα οποια αξίζει τον κοπο να συναναστρεφεσαι μαζι τους τότε η διαθεση πάλι δεν ειναι καλή, ιδιως τετοια περιοδο όπως σωστα λες, και το αποτελεσμα η συναισθηματική υποτροπή.
Ιωάννη αν μπορείς κάνε μου μια ενημέρωση που πήγαν όλοι μόνο εσύ κι εγώ μείναμε από άντρες?
Σκεφτομαι... αυτους τους στιχους... http://www.stixoi.info/stixoi.php?in...s&song_id=7445
Δεν πειράζει που δε σου 'ρθε η ζαριάQuote:
Originally Posted by Constantly curious
τζογάρισες στο όνειρο κι είσαι έτοιμος για όλα. Το λέει κι ένα τραγούδι που μας μάθαιναν παλιά . Ο χαμένος τα παίρνει όλα.
Υπέροχοι στίχοι αλλά οι πιο πάνω μου' χαν μείνει από παλιά, για να αντέχω και να παρηγοριέμαι. Ευχαριστώ που μου τους ξαναθύμισες.