Printable View
να με συγχωρεις δε το θελα, απλα βρηκα αφορμη το θεμα σου, να επιβεβαιωσω την ηλιθιοτητα και κακομοιρια των γυναικων. αφου τα παραδειγματα μιλανε απο μονα τους στο ελλαδισταν, απο δω και περα θα ασχοληθω περισσοτερο με τις ξενες, δε προκειται να ξανακανω κουβεντα για ελλεϊνιδες αφου ειναι πραγματι οτι πιο ελλεϊνο υπαρχει στην ευρωπη!
Και 'γω το ίδιο σκέφτομαι Καίτη! Γιατί κάποιοι διατυμπανίζουν τόσο έντονα ότι έχουν πρόβλημα και ξεσπάνε
πάνω σ' αυτούς που δεν τους έχουν ενοχλήσει ποτέ κι ούτε τους έχουν δώσει και το δικαίωμα και δεν εννοούν
επιτέλους να καταλάβουν, ότι η εδώ παρουσία τους είναι μόνο για προσφορά και βοήθεια! ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΕΛΕΟΣ!!!!
χαιρομαι που το επιβεβαιωσες.να σαι καλα
ο νοων νοειτω..Quote:
Originally Posted by μαρκελα
μπορει και να τις κανεις χαρη τις ελληνιδες που ξερεις?Quote:
Originally Posted by KENO
το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση για παραβίαση όρων χρήσης
Αυτος ο αριθμός πόσο μου αρέσει!!!Quote:
Originally Posted by KENO
ειμαι ο εκλεκτος που ειχε την ευχαριστηση να ποσταρει πρωτος σ'αυτη τη σελιδα. ο σατανας ειναι μεγαλος!
Γαμώτο δεν πρόλαβα... εγώ τότε είμαι η Λιλιθ :DQuote:
Originally Posted by KENO
σωπα ρε Idella που τη προσβαλλα κι ολας ? τις γενικοτητες πισω δε τις ειδες που εγραψε και ειπε καθυστερημενους ΟΛΟΥΣ τους μοναχικους ανθρωπους ? οτι σας συμφερει παντα λογοκρινεται εδω.Quote:
Originally Posted by KENO
Σκέφτομαι πόσο φοβάμαι να κυκλοφορήσω με το ποδήλατο στους δρόμους αλλά θα το κάνω... Σας χαιρετώ!
παιδια μην πεφτετε στην παγιδα
φτασαμε στην σελιδα 666 του τι σκεφτεστε
η σελιδα αυτη ειναι σατανικη,γι'αυτο τσακωνεστε
:-) :-) :-) :-) :-) :-)
... τη σφαγή των αμνών. Αμάν αυτή η Αγάπη αδερφέ μου, τόσο αίμα στο όνομά της πια... λες γι' αυτό νά 'χει τέτοια μπόχα το υπέροχον τούτο συναίσθημα;... χμμ, ύποπτον καθότι ευγενές, εύπεπτον καθότι μη διαρκές, εύλογον καθότι διαμπερές... κείνο το ******** Πάσχα στο χωριό, κείνο όχι κάποιο άλλο. Και δώστου παιχνίδι με τον Στάθη, το μικρό τραγί στο χωράφι του θείου. Πήγαινα κι εγώ απ' τις 5 το ξημέρωμα για να τρέξω με τον τράγο, και δε το πίστευαν οι θειοί κι οι θειάκες μου... 4 ετών "κοπέλα" να τρέχει στα χωράφια και μάτι να μη κλείνει... "δε παίρνει από λόγια τούτη η μικρή" τους έλεγε η μάνα μου, "μοιάζει τον άλλονε" όπου " ο... άλλονας" ήταν ο ακαμάτης ο πατέρας μου που είχε κι αυτός το ελάττωμα να βοηθά γέρους και σκυλιά... κουνούσαν οι αδερφάδες της το κεφάλι, πάει ήμουνα χαμένη από χέρι σου λέω...
Και πού μ' έχανες πού μ' έβρισκες, παρέα με τον Στάθη εγώ... όπου "Στάθης", το αγοράκι στο από πάνω μας διαμέρισμα τότε που μαζί ταΐζαμε τα ζώα στη γειτονιά και πλάκωνε στο ξύλο τα άλλα κωλόπαιδα που τα βασανίζανε. Ήταν ο ήρωάς μου, ψηλό και παχουλότατο παιδάκι. Δε θα ξεχάσω που μου έφερε στο πρώτο μου πάρτυ - και το τελευταίο - δυο κουτιά πουράκια, τα "Caprice", ναι αμέ... και τί μαλλί είχε αυτό το ζωντανό Παναγίτσα μ'... τέτοιο τσουλούφι μόνο στον Πρίσλεϋ έχω δει, άντε και στον Μαρκ Άλμοντ... χρυσαφένιες τούφες σάματις μπλέχτηκε ο ήλιος στο κεφάλι του, άσπρος με καφέ κηλίδες και με κάτι άλματα μεγαλύτερα απ' το μπόϊ μου...
Και νάτο το κακό χαμπέρι... μου το αμόλυσε ο ξάδερφος ετών 6 και πάει ο Στάθης θα τον τρώγανε η μάνα μου, οι θειάκες κι η γιαγιάκα μου η καλή πού 'πνιγε τα γατάκια στον Αχέροντα αλλά τη γάτα τη Γκριζούλα πολύ την αγάπαγε και την είχε χρόνια... βρε ναι σου ξαναλέω και μη στα ξαναπώ...
Έτσι τον έκλεψα, μαζί με τον Κωστάκη... κι όπου φύγει - φύγει... φτάσαμε στο διπλανό χωριό και τον δέσαμε σε ένα ερειπωμένο παραγκάκι κοντά στα σπίτια. Να μη μας βλέπανε κιόλα...σε λιγότερο από μισή ώρα μας έφερνε πίσω ο θείος - σφαγέας του χωριού, όλοι τον φωνάζανε που δε μπορούσαν να τα σφάζουνε αλλά μπορούσαν να τα τρώνε - φορτωμένους και τους τρεις πάνω στην καρότσα... ο Κωστάκης έφαγε το ξύλο του ως συνήθως, εγώ όχι γιατί με λυπήθηκε η μάνα μου που τρόμαξε και ανησύχησε λέει, κι έτσι καχεκτικό που ήμανε τί να χτυπήσει και τί να βρει... βρε ναι...
Και τί χαρά που με λυπήθηκε ο θείος - τί καλός άνθρωπος... αλκοολικός, έδερνε και γυναίκα και παιδιά - και τον γύρισε πίσω τον τραγάκο μου... με κορόϊδεψε όμως και εγώ τον είδα τον Στάθη να ουρλιάζει απ' την αυλή της γιαγιάς μου... έβλεπα το τσουλούφι του που ποτέ δε θα ξεχάσω. Και τα κλαρίνα που σκίζανε τ' αυτιά μου δεν ήταν αρκετά. Και κείνο το κόκκινο χαλί που ξαφνικά απλώθηκε στο χώμα... ήταν όλοι μαζεμένοι από νωρίς, πίνανε κρασί και χορεύανε... και παιδάκι μικρό έφυγα πάλι. Στο ποτάμι πήγα που ήταν πολύ όμορφα με τις ιτιές και για να σκούξω μόνη μου. Και ρημάχτηκα στο κλάμα και το πήρε ο ποταμός. Και μετά με πήρε ο μεγάλος ο ξάδερφος που κατάλαβε πως εκεί θα ήμουν και τον στείλανε για να με βρει...
Κι ούτε "Στάθη" ποτέ στη ζωή μου έφαγα, ούτε στον θείο ξαναμίλησα από τότε, ούτε μέχρι τα 16 μου που συνέχισα να πηγαίνω τόλμησε ποτέ κανείς να μου πει να καθίσω στο πασχαλινό τους τραπέζι...
βρε όπου φύγει - φύγει λέμε... αλλά κι αυτό στο ξανάπα έ;...
Salento
... σκέφτομαι πως πρόλαβα και διάβασα λίγο απ' τη σελ. 651 και μετά... Κενέ, είσαι τρομερός στις περιγραφές σου ώρες - ώρες, λολ!... επίσης πόσο παρεξηγήσιμος είναι ο Σέλντον... χμμ, συμβαίνει στους πολύ έξυπνους ανθρώπους αδερφέ... μη μασάς, αρκεί να καταφέρεις να το διαχειριστείς κάποια στιγμή γιατί οι πολύ έξυπνοι είναι και αντιπαθείς συνήθως έ;...:)... και με μια μικρή επιφύλαξη - γιατί είμαι και πολύ κουρασμένο παιδί αυτό τον καιρό και ίσως δε κατάλαβα καλά - όσοι ξεμένουν κάτι... για ρίχτε το απ' την αρχή ρε αδέρφια... γιατί εγώ πάλι έχω άλλη άποψη... όσο πιο πολύ ωριμάζεις και γνωρίζεις τον εαυτό σου και τον σέβεσαι... χμμ... άλλο τόσο δύσκολο είναι να είσαι με κάποιον που θα έχει καταφέρει μία απ' τα ίδια. Και θα σου μοιάζει κιόλας... εκπληκτικά δύσκολο να συμβεί όμως... κι επίσης πολλοί συγκροτημένοι άνθρωποι και υψηλοτάτης αντίληψης έχουν μείνει μόνοι... χμμ... ή και το επιλέγουν για να είναι καλά... ή δε βρίσκεται κάτι που να τους αντιστοιχεί... το "αξίζει" δε το ασπάζομαι πλέον... καλό μήνα... πείτε μου μωρέ κι ένα "χρόνια καλά" για την Τετάρτη!... είμαι στεναχωρεμένη, "αμπαρωμένη", αλλά ευτυχώς μόλις βγήκαμε απ' τα νοσοκομεία και αναρρώνουμε... :)... τί να τις κάνετε τις λεπτομέρειες, δε βαριέσαι...
πάντως, λέω να κολλήσω στα 40 από τούδε και στο εξής... άσε που με παίρνει άνετα να αρχίζω και να κατεβαίνω αντί να ανεβαίνω... τσίου σύντεκνοι!...:)...
Χρόνια καλά και πολλά, σε περιπτωση που θες να κανεις κατι και δεν προλαβεις βρε αδερφε.Και συντομα να ξε-αμπαρωθεις και να ξε-στεναχωρηθεις.Καλή ανάρρωση να εχετε, και ο ασθενής και ο συνοδοιπόρος.Quote:
Originally Posted by RockElCasbah