Με αποκλείουν συνέχεια.

Quote:

---

Originally Posted by δελφίνι

Από ΙΕΚ? Τώρα με τι ασχολήσε? Και εγώ έχω πρόβλημα με τον αυχένα μου! Πόσο χρονών είσαι? 42 μου είχες πει? Ανύπαντρη και εσύ? Χωρίς σχέση?

---

Ναι, απο ΙΕΚ! Τώρα δουλεύω σε μια υπηρεσία του δημοσίου με 5μηνο μέσω του ΟΑΕΔ μέχρι τον Οκτώβρη. Μετά πάλι στην ανεργία. Έχω περάσει πάρα πολύ δύσκολα τα τελευταία 4 χρόνια. Αν και δεν θυμάμαι βέβαια απο τα 19 και μετά να έχω περάσει σε τίποτα και εύκολα, υπήρχαν κάποιες καλές περίοδοι αλλά ως επι το πλείστον δύσκολα ήταν τον περισσότερο καιρό κι ακόμα πιο δύσκολα τώρα. Ναι, είμαι 42. Ναι, ανύπαντρη. Είχα μια σχέση η οποία έληξε το 2013. Εκείνος έδειχνε να μ΄αγαπάει, με την παρέα του είχα ένα θέμα, δεν τους πολυγούσταρα, με έβλεπαν ανταγωνιστικά, φοβήθηκαν ότι θα τους πάρω τον φίλο τους, επειδή εγώ δεν είμαι κι απο τα άτομα που συμβιβάζομαι, που βάζω νερό στο κρασί μου, ούτε μπορώ να παίξω το ρόλο της γλάστρας, έχω δικές μου επιθυμίες, εκείνοι είχαν φτιάξει τη φάση τους και καλώς την είχαν φτιάξει και ήθελαν να πάω εγώ και να κουμπώσω σ' αυτή. Μεταξύ μας δεν είχαμε θέμα απλώς ήταν ένας άνθρωπος με τον οποίο δεν είχαμε μέλλον γιατί δεν τον ερωτεύτηκα ποτέ. Απλώς βρεθήκαμε σε μια φάση της ζωής μου και το άφησα να γίνει αλλά δεν ήταν αυτό που ήθελα γι' αυτό και δεν μου κόστισε ότα χωρίσαμε. Έν συνεχεία έφαγα δυο καψούρες και δύο απορρίψεις ταυτόχρονα. Μια εκ των υστέρων καψούρα και μια κεραυνοβόλα. Τώρα είμαι στη φάση που προσπαθώ να μαζέψω τα κομμάτια μου γιατί η όλη φάση κι έτσι όπως εξελιχθηκε διαδοχικά ήταν σαν συνάντηση με χειροβομβίδα. Νομίζω ότι είμαι στη χειρότερη συναισθηματική και ψυχολογική φάση απο ποτέ. Και το χειρότερο είναι ότι βλέπω να έχει παγιωθεί και να μη μου περνάει. Μου γυρίζει σε άσχημη κατάθλιψη δηλαδή.

Πάλι καλύτερα από μένα είσαι. Εγώ έπεσα σε μαύρο σκοτάδι από τότε που έγινε αυτό με τον γκόμενο της φίλης μου. Από τα 25 χρόνια έχω να ζήσω σαν άνθρωπος! Ούτε ερωτεύτηκα από τότε ούτε τίποτα. Εγώ είχα μια σχέση στα 18 μου μέχρι τα 22 περίπου. Από τότε τίποτα... κενό. Όλα αυτά τα χρόνια δεν είμαι ικανή για τίποτα. Βλέπω τους άλλους να παντρεύονται να τα φτιάχνουνε κλπ και τους ζηλεύω. Οι άλλοι ζούνε και εγώ τους κοιτάω σαν θεατής. Αυτά που γίνανε στο παλαιό με επηρέασαν πάρα πολύ. Από τα 25 μου μου κόλλησε η ιδέα ότι καταστράφηκα και ότι δεν θα παντρευτώ και κατεύθυνα την ζωή μου προς αυτό το μοτίβο. Τώρα έκανα και το σώμα μου χάλια αφέθηκα και είμαι να με κλαις!!! Από πουθενά χαρά μόνο στενοχώρια. Γιατί σε μένα??? Γιατί στα καλά καθούμενα??? Όλες οι φίλες μου παντρεύτηκαν και εγώ κοιτάω τις ζωές τους και βρίζω τους παλαιοημερολογίτες... Σαν να θέλω να αυτοκτονήσω ένα πράγμα!!! Είμαι μεγάλο θύμα τελικά!!!

Στο σχολείο ήσουνα καλή μαθήτρια???

Quote:

---

Originally Posted by δελφίνι

Όλα αυτά τα χρόνια δεν είμαι ικανή για τίποτα. Βλέπω τους άλλους να παντρεύονται να τα φτιάχνουνε κλπ και τους ζηλεύω. Οι άλλοι ζούνε και εγώ τους κοιτάω σαν θεατής.

---

Το ίδιο πράγμα βρε δελφίνι... γιατί λες ότι είμαι καλύτερα απο σένα; Κι εμένα η ζωή μου έχει ακινητοποιηθεί. Προσπαθώ να κάνω πράγματα για να γεμίζω το χρόνο μου δημιουργικά, για να μην σκέφτομαι αρνητικά αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η ζωή μου αλλάζει στην πραγματικότητα;; Που είναι ο σύντροφος;; Που είναι τα παιδιά;; Που είναι οι κοινωνικές σχέσεις;; Οι άνθρωποι;; Κι εμένα αν με ρωτάς αλλιώς θα ήθελα να είμαι. Να έχω βρει τον άνθρωπο μου, να έχω κάνει την οικογενεια μου. Δεν μου συνέβη. Τι να κάνω τώρα;; Κρατάω μια μικρή ελπίδα πως ίσως αλλάξουν τα πράγματα. Το ότι ερωτεύομαι και δεν έχω νεκρώσει συναισθηματικά δεν σημαίνει πώς περνάω και καλά. Άμα δεν υπάρχει η ανταπόκριση;; Άμα συν όλα τ' άλλα βιώνεις και την απόρριψη;; Άμα εισπράττεις απογοητεύσεις;; Τι να το κάνεις;;

Ήμουν μέτρια προς το καλή δελφίνι, για την ακρίβεια του 17, παρόλα αυτά δεν τα κατάφερα να μπω σε κάποιο πανεπιστήμιο γιατί οι πανελλήνιες ήταν πολύ στρεσογόνα κατάσταση για μένα και δεν μπόρεσε να την αντέξει η κράση μου. Άλλο δράμα της ζωής μου.... απο τότε ξεκίνησαν όλα μου τα ψυχολογικά. Συν του ότι υπέστη και bullying απο «φίλες» μου τότε που μου έκανα ψυχολογικό πόλεμο επειδή εκείνες περάσαν κι εγώ όχι. Να με λένε looser κτλ, να κοκορεύονται μπροστά μου και να το παίζουν ιστορία. Και ξέρεις τι είναι να τις βλέπεις τώρα να έχουν πετύχει στη ζωή τους, να έχουν κάνει τον κοινωνικό τους κύκλο, να έχουν βρει τον άνθρωπο τους, να έχουν τη δουλειά τους, τα παιδιά τους κι εσύ να βασανίζεσαι;; Και το χειρότερο να βλέπεις ανθρώπους κακούς, σκατόψυχους να προοδεύουν και να τους πάνε όλα καλά και βολικά;; ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΝΙΩΘΕΙΣ ΣΟΥ ΛΕΩ!!

Μπορεί να είμαστε δύσκολοι άνθρωποι, μπορεί να είμαστε εμείς που δεν γουστάρουμε κοινωνικές σχέσεις... εγώ το παραδέχομαι για τον εαυτό μου, βλέπω ότι και εγωισμό έχω, δεν μ' αρέσει να χάνω καταρχήν όταν τα πράγματα δεν μου κάθονται όπως τα θέλω μουλαρώνω. Βλέπω ότι οι σχέσεις μου με τους άντρες είναι ανταγωνιστικές, λες και κάνουμε πόλεμο, κανένας άντρας δεν θέλει μια γυναίκα που να προσπαθεί να βγεί απο πάνω. Δεν ξέρω τι φταίει σ' αυτό... ίσως να επηρεάζομαι απο τη σχέση μεταξύ των δύο μου γονέων που ήταν πάντα στην κοντρα και στην αντιπαράθεση και ακούσια να μιμούμε και ν' αντιγράφω αυτό το πρότυπο. Απ' την άλλη έχω καταλάβει ότι με κουράζει η πολλή συναναστροφή με ανθρώπους, δεν γουστάρω τις μεγάλες παρέες, δεν γουστάρω ν' ακούω τη μαλακία του καθενός, έχω γίνει στριφνή. Πολύ λίγα πράγματα ανέχομαι πια.

Εσένα ποια ήταν η σχέση σου με την οικογένεια;; Οι δικοί σου μεταξύ τους πως συμπεριφέρονταν;; με τα άλλα μέλη της οικογένειας... αδέλφια;; συγγενείς;; στο σχολείο πριν σου συμβούν όλα αυτά πως ήσουν;; Κάνε μια αναδρομή να βρεις που είναι το κομβικό σημείο στη ζωή σου που στράβωσαν τα πράγματα. Σίγουρα δεν ήταν το περισττικό στο παλαίο... αυτό ήταν η αφορμή που πυροδότησε κάτι που προυπήρχε και το έφερε στην επιφάνεια.

Quote:

---

Originally Posted by novia35

Μπορεί να είμαστε δύσκολοι άνθρωποι, μπορεί να είμαστε εμείς που δεν γουστάρουμε κοινωνικές σχέσεις... εγώ το παραδέχομαι για τον εαυτό μου, βλέπω ότι και εγωισμό έχω, δεν μ' αρέσει να χάνω καταρχήν όταν τα πράγματα δεν μου κάθονται όπως τα θέλω μουλαρώνω. Βλέπω ότι οι σχέσεις μου με τους άντρες είναι ανταγωνιστικές, λες και κάνουμε πόλεμο, κανένας άντρας δεν θέλει μια γυναίκα που να προσπαθεί να βγεί απο πάνω. Δεν ξέρω τι φταίει σ' αυτό... ίσως να επηρεάζομαι απο τη σχέση μεταξύ των δύο μου γονέων που ήταν πάντα στην κοντρα και στην αντιπαράθεση και ακούσια να μιμούμε και ν' αντιγράφω αυτό το πρότυπο. Απ' την άλλη έχω καταλάβει ότι με κουράζει η πολλή συναναστροφή με ανθρώπους, δεν γουστάρω τις μεγάλες παρέες, δεν γουστάρω ν' ακούω τη μαλακία του καθενός, έχω γίνει στριφνή. Πολύ λίγα πράγματα ανέχομαι πια.

Εσένα ποια ήταν η σχέση σου με την οικογένεια;; Οι δικοί σου μεταξύ τους πως συμπεριφέρονταν;; με τα άλλα μέλη της οικογένειας... αδέλφια;; συγγενείς;; στο σχολείο πριν σου συμβούν όλα αυτά πως ήσουν;; Κάνε μια αναδρομή να βρεις που είναι το κομβικό σημείο στη ζωή σου που στράβωσαν τα πράγματα. Σίγουρα δεν ήταν το περισττικό στο παλαίο... αυτό ήταν η αφορμή που πυροδότησε κάτι που προυπήρχε και το έφερε στην επιφάνεια.

---

Οι γονείς μου μεταξύ τους έχουνε πολύ καλή σχέση! Στο σχολείο ήτανε όλα καλά ήμουνα δημοφιλής! Ήμουνα μέτρια μαθήτρια του 16-17!!!

Quote:

---

Originally Posted by δελφίνι

Στο σχολείο ήτανε όλα καλά ήμουνα δημοφιλής!!

---

Και μετά τι έγινε;; Δεν μπορώ να δεχτώ ότι ήταν μόνο το περιστατικό με το παλαιό....

Quote:

---

Originally Posted by novia35

Και μετά τι έγινε;; Δεν μπορώ να δεχτώ ότι ήταν μόνο το περιστατικό με το παλαιό....

---

E ναι μόνο αυτό ήτανε!

Quote:

---

Originally Posted by δελφίνι

E ναι μόνο αυτό ήτανε!

---

Και μετα το περιστατικο πως άρχισες να κλείνεσαι;;

Δελφινι, το φορουμ δεν ειναι το παλαιο για να τσακωνεσαι.

Novia γεια σου! στις προηγουμενες σελιδες το Δελφινι λεει αναλυτικα τι ακριβως εχει γινει... Ουσιαστικα και εφοσον εχω καταλαβει καλα, το Δελφινι και η οικογενεια της ηταν στον κυκλο του παλαιου και εκει εκαναν τα παντα, φαση τυπου γκετο, εμεις και οι αλλοι. Το Δελφινι ειχε μια συγκεκριμενη κοπελια για φιλη, η οποια δεν ηταν και πολυ νορμαλ, ας πουμε ειχε 3 φιλους παραλληλα, τους δουλευε ολους ψιλο γαζι, και στο τελος τους παρατησε, βρηκε αλλον, παντρευτηκε, εκανε τα παιδακια της και το Δελφινι αναρωτιεται το γιατί, τί πηγε στραβα....Ο ενας απο αυτους τους 3 τα εριξε στο Δελφινι ενα απογευμα και επειδη το Δελφινι ειχε επηρεαστει απο τα θετικα σχολια της φιλης ενεδωσε αλλα αμεσως μετα το μετανιωσε. Το σκηνικο το εμαθε ο θειος της φιλης, ο οποιος ξεκινησε κοροιδιες και χλευασμους στο Δελφινι με αποτελεσμα το Δελφινι να νομιζει οτι το ξερουν ολοι και την κοροιδευουν, αρα τους εβρισε ολους. Και αυτοι την απομονωσαν. Δεν την εκαναν παρεα. Και το Δελφινι επιασε πατο, κλειστηκε σπιτι. Πηγε σε ψυχιατρο, της ειπαν για ατυπη ψυχωτικη διαταραχη, επαιρνε φαρμακα αλλα τωρα ειναι αρκετα καλυτερα και ψαχνει τις απαντησεις της.

Δε το λεω με κακια κι με ολη την ευγενεια θα πω οτι πραγματικα δεν εχεις κουραστει να το σκεφτεσαι ακομη γενικα εχω διαβασει κι παλιοτερα σου μηνυματα κι ελεγαν ακριβως τα ιδια.
Εχουνε περασει 20 χρονια απο τοτε σκεψου 20 χρονια εχουνε περασει κι εσυ ακομη το σκεφτεσαι.
Ομολογω οτι δε τα εχω διαβασει ολα τα μηνυματα τωρα σε αυτο το ποστ αλλα θα τα διαβασω.
Λες οτι απο τοτε εχεις χαλασει σαν ατομο κι δε μπορεις να κανεις τιποτα , αυτα μονο στο μυαλο σου ειναι κι κοβω το χερι μου γιαυτο που λεω, δε γινεται να χαλασες σαν ατομο απο κατι τετοιο απλα ησουνα τοσο υπερευαισθητη που σε πηρε τοσο πολυ απο κατω.
Μπορει ακομη κι να σε βολευει η θεση του θυματος (δε το λεω επιθετικα) το λεω γιατι η θεση του θυματος ειναι πραγματικα πολυ βολικη (το λεω κι απο εμπειρια) κι πολυ ευκολη απο το να αλλαξεις εσυ η ιδια εσωτερικα.
Παντως αν θες να βελτιωσεις τον εαυτο σου η τη ζωη σου κανε κατι γρηγορα , υποθετω σιγουρα θα εισαι ανω των 40 κανε κατι γρηγορα , μεγαλωνεις κι ο χρονος μεχρι να πας 60-70 μπορει να φαινεται πολυς αλλα δεν ειναι και τοσο.
Μακαρι να μπορουσα με ενα τροπο να σε δω να το σκεφτεις και να το νοιωσεις οπως το βλεπω εγω,

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Α οκ τότε... :) Μπορώ να βάλω χαμογελάκι...
Πάντως μερικές φορές αναρωτιέμαι τι θα γινόταν αν ξαφνικά δεν υπήρχε το αύριο και πόσα πράγματα θα έμεναν μισοτελειωμένα και πόσα (καλά) λόγια ανείπωτα...ποιος ξέρει πότε δεν θα ξημερώσει πια γι' αυτόν; Αλλά δεν μπορείς στα καλά του καθουμένου ν' αρχίσεις να λες σε όλους ότι τους αγαπάς, θα τους φανεί παράξενο...

---

Δεν το βλεπω ετσι , μπορεις να αισθανεσαι συμπαθεια για ολους , δεν ειναι δυσκολο , αρκει να τα πηγαινεις καλα με τον εαυτο σου , να τον αγαπας ..........................λιγοι θαναι οι κολλητοι σου ομως , με λιγους ταιριαζουμε για παρεα , και ειναι δυσκολο να συναντηθουν δυο ανθρωποι , και να ταιριαξουν , χρειαζεται να συμπεσουν πολλα .................η ζωη ειναι μικρη , για ποτε θα γινετε 50 , δεν θα το πιστευετε , ειναι κριμα να αναλωνομεθα σε μνησικακιες .................μια καλη κουβεντα , πορει να ειναι τιποτα για μενα , που θα την πω ,αλλα του αλλου ,μπορει να του φτιαξει την μερα .........απο την αλλη , υγιεστερο συναισθημα ο θυμος , παρα ο αυτοοικτος , ενας καλος καυγας , δεν εβλαψε ποτε κανεναν , η χλιαροτητα βλαπτει ....................

Quote:

---

Originally Posted by δελφίνι

Αχ βρε παιδιά συγνώμη που σας κούρασα και εσάς αλλά η ζωή μου φέρθηκε πολύ άσχημα από εκεί που ήμουνα μια χαρά έγινα πολύ άτυχη. Από εκεί που θα παντρευόμουνα και θα ήμουνα ευτυχισμένη σαν να έβαλα τρικλοποδιά εγώ η ίδια στον εαυτό μου και όλα πήγανε στράφι. Και δεν μπορώ να ηρεμίσω γιατί είχα την επιτυχία και την ευτυχία στο χέρι μου και κάτι έγινε και μου γλίστρησε μέσα από τα χέρια. Συμβαίνει και σε πολλούς καλλιτέχνες αυτό να είναι κορυφή και να φτάνουνε ξαφνικά στον πάτο και να πηγαίνουνε να αυτοκτονούν μετά. Κάτι σε παρόμοιο πιο μικρό βαθμό μου συνέβη και σε μένα , εγώ δεν αυτοκτόνησα ζω " καταστραμμένη" με τα από αυτά που μου συνέβησαν και δεν βλέπω φως στο τούνελ.... δεν βλέπω να γίνεται κάτι καλύτερο στην ζωή μου πρέπει να καταβάλλω τεράστια προσπάθεια και πάλι δεν νομίζω ότι θα γίνει τίποτα...... γιατί είμαι και 40 χρονών πλέον ... πάνε τα νιάτα που τα είχα όλα στα πόδια μου.... ξέρανε καλά τι κάνανε οι ζηλόφθονοι....(έχω μια τάση να τα ρίχνω όλα σε αυτούς - νομίζω μπορεί λαθασμένα ότι για όλα φταίνε αυτοί)

---

Εντάξει είναι ένα θέμα που σε βασανίζει οποτε το αντιμετωπιζω με συμπόνια .
Όμως καλό μου δελφίνι δε στο λέω επιθετικά όμως εσύ ευθύνεσαι για ο,τι σου συμβαίνει όχι γιατι συνουσιαστηκες με τον δεσμό της φίλης σου , αυτό ήταν ένα σφάλμα επειδή είσαι άνθρωπος , έτσι κι αλλιώς είναι δύσκολο να αντισταθεί κανείς σε κάτι τέτοιο όταν κάποιο σε προκαλεί σεξουαλικα , μπορεί να το εκανα κι εγώ η να ζητούσα από τη φίλη μου κι αυτόν να το κάναμε κι οι τρεις (το εννοώ) .
Ευθυνεσαι γιατί άφησες τον εαυτό σου να πέσει τόσο ψυχολογικα για τόσο καιρό , ας ήσουνα στεναχωρημένη με ενοχές 1-2 χρονια τουλάχιστον .
Αυτοί δε φταίνε η μάλλον φταίνε κι αυτοί αλλά μόνο για το ότι σε απεκλισαν , κανονικά χρειαζόταν να σε συγχωρέσουν , τι σοι άτομα της εκκλησίας είναι? Που παριστάνουν τους δήθεν ηθικούς που κάθονται να σε κατακρινουν ενώ αυτοί θα σκέφτονται χειροτερα. Έτσι κι αλλιώς το ότι μπορεί να σε κατέκριναν χειροτερους τους κάνει.
Τώρα αν αυτοί έκαναν κάτι στη ζωή τους ήταν γιατί έκαναν κάτι για τον εαυτό τους ενώ εσύ όχι , τον έχει υποτιμήσει πολύ.
Εντάξει 40 χρονων είσαι δε γέρασες κιόλας έχεις καιρό να κάνεις κάτι αλλά σε παρακαλώ σταματαν να σκέφτεσαι άλλο αυτό , αλληθεια δε κουράστηκες ? Εγώ στη θέση σου θα είχα τρελαθεί αλλά εγώ κιόλας δε θα το σκεφτόμουνα και τόσο . Συνειδητοποίησε εχουνε περάσει 20 χρονια . Σε παρακαλώ σταματά να το σκέφτεσαι. Είχα μπει σε αυτό το φόρουμ το 2013 κι είδα ότι έγραφες κι μετά μπαίνω τώρα κι ξαναβλέπω να το δημοσιεύεις πάλι.
Κάνε στη ζωη σου κάτι σε παρακαλώ οτιδήποτε εστω διάβασε όπως σου λένε , το διάβασμα έχει το πλεονέκτημα να σε ταξιδεύει και επίσης σε κάνει να σκεφτεσαι.
Σκέψου σοβαρά ότι όταν φτάσει η ημέρα που θα πεθάνεις τι ζωή θα έχεις να σκέφτεσαι ? Θα σκέφτεσαι ότι πέρασες μια ζωή στις ενοχές κι στη δυστυχια?
Σε παρακαλώ γλυκιά μου μη το σκέφτεσαι αλλο , συνειδητοποίησε οτι εσύ έχεις την ευθύνη και άλλαξε τη ζωή σου , αν συνεχιζεις να λες δικαιολογίες τότε καλώς για εμένα σημαίνει οτι καταβαθος θες να είσαι σε αυτή τη κατάσταση αλλά σαφώς δε θα θες οποτε κάτσε κι σκέψου ότι εσύ προκάλεσες αυτό το κακό στον εαυτό σου κι άρα αφού το προκάλεσες εσύ μπορείς κι να το αποτρέψεις.
Κι όχι αν δεν εκλεβες το αγόρι της δηθεν φίλης σου δε θα ήταν η ζωή σου καλυτερη γιατί τα εξωτερικά ερεθίσματα δε παιζουν ιδιαίτερο ρόλο είναι πως εσύ βλέπεις κι νοιώθεις μέσα σου. Αφού δε θα ήταν αυτό θα ήταν κάτι άλλο.
Τελειώνω εδώ για να μη γίνομαι κουραστική σκέψου με τη λογική σου κι χωρίς εγωισμούς τα λόγια όλων εδώ μέσα κι τότε θα αντιληφτεις καποια πράγματα και θα βελτιωθεις.
Επισης σε είδα να λες ότι είσαι πολύ ηθικός άνθρωπος δε θα σου πω οτι είσαι απλά θα σου πω καλύτερα μη κολλας επίθετα είτε αρνητικά είτε θετικά .
Έχω από εμπειρία συνειδητοποιήσει ότι φέρνουν άγχος.
Τα θετικά ώστε να τα δείχνεις κι τα αρνητικά ώστε να τα καταπιεζεις.
Κι εγώ ήθελα και προσπαθούσα από πάντα να είχα την εικόνα της σεμνης αθώας κοπέλας αλλά παρολαυτα βρέθηκε κάποιος να με πει π...α επίσης ήθελα και έκανα πράγματα ενάντια αυτής τις εικόνας αυτής κι τότε την είδα να καταστρέφεται μπροστά μου κι ένοιωσα απογοήτευση και κενό αλλά σκέφτηκα ειμαι το ίδιο άτομο.
Καλή τύχη στη βελτίωση δελφίνι μου , από εσένα εξαρτάται .

Quote:

---

Originally Posted by Macgyver

Δεν το βλεπω ετσι , μπορεις να αισθανεσαι συμπαθεια για ολους , δεν ειναι δυσκολο , αρκει να τα πηγαινεις καλα με τον εαυτο σου , να τον αγαπας ..........................λιγοι θαναι οι κολλητοι σου ομως , με λιγους ταιριαζουμε για παρεα , και ειναι δυσκολο να συναντηθουν δυο ανθρωποι , και να ταιριαξουν , χρειαζεται να συμπεσουν πολλα .................η ζωη ειναι μικρη , για ποτε θα γινετε 50 , δεν θα το πιστευετε , ειναι κριμα να αναλωνομεθα σε μνησικακιες .................μια καλη κουβεντα , πορει να ειναι τιποτα για μενα , που θα την πω ,αλλα του αλλου ,μπορει να του φτιαξει την μερα .........απο την αλλη , υγιεστερο συναισθημα ο θυμος , παρα ο αυτοοικτος , ενας καλος καυγας , δεν εβλαψε ποτε κανεναν , η χλιαροτητα βλαπτει ....................

---

Όχι, άλλο εννοούσα...αν ένα πρωί δεν ξυπνήσουμε πόσα "σ' αγαπώ" θα έχουν μείνει ανείπωτα γιατί δεν ξέραμε ότι αυτή είναι η τελευταία μας μέρα ώστε ν' αποχαιρετήσουμε όσους αγαπάμε;
Όσο για το θυμό μάλλον έχεις δίκιο γιατί κι η ψυχολόγος μου λέει ότι τον ξεσπάω στον εαυτό μου γι' αυτό κι αυτοτραυματίζομαι ενίοτε...

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Όχι, άλλο εννοούσα...αν ένα πρωί δεν ξυπνήσουμε πόσα "σ' αγαπώ" θα έχουν μείνει ανείπωτα γιατί δεν ξέραμε ότι αυτή είναι η τελευταία μας μέρα ώστε ν' αποχαιρετήσουμε όσους αγαπάμε;
Όσο για το θυμό μάλλον έχεις δίκιο γιατί κι η ψυχολόγος μου λέει ότι τον ξεσπάω στον εαυτό μου γι' αυτό κι αυτοτραυματίζομαι ενίοτε...

---

Ξερω τι εννοουσες , αλλα δεν σκεφτομαι ποτε αρνητικα .................οσο για τον θυμο , εχει απολυτο δικιο η ψυχολογος σου , ασε που δεν μπορεις νασαι θυμωμενος και στενοχωρημενος συγχρονως .........

Quote:

---

Originally Posted by novia35

εγώ το παραδέχομαι για τον εαυτό μου, βλέπω ότι και εγωισμό έχω, δεν μ' αρέσει να χάνω καταρχήν όταν τα πράγματα δεν μου κάθονται όπως τα θέλω μουλαρώνω. Βλέπω ότι οι σχέσεις μου με τους άντρες είναι ανταγωνιστικές, λες και κάνουμε πόλεμο, κανένας άντρας δεν θέλει μια γυναίκα που να προσπαθεί να βγεί απο πάνω. Δεν ξέρω τι φταίει σ' αυτό... ίσως να επηρεάζομαι απο τη σχέση μεταξύ των δύο μου γονέων που ήταν πάντα στην κοντρα και στην αντιπαράθεση και ακούσια να μιμούμε και ν' αντιγράφω αυτό το πρότυπο.

---

Αξιζει για ενα εγωισμο να καταστρεφεις τις σχεσεις σου?Και τις ερωτικες και τις φιλικες γιατι σιγουρα ετσι θα εισαι σε καθε τομεα της προσωπικης σου ζωης.

Αλλο να υπερασπιζεσαι τον εαυτο σου οταν νιωθεις οτι δε σε σεβονται,και αλλο να θες να περναει το δικο σου στο παραμικρο γιατι αυτο επιτασσει ο εγωισμος σου.Προτιμας δηλαδη ολο αυτο που περνας τωρα,απο το να κανεις μερικες λογικες υποχωρησεις?