Printable View
Κι επειδή κι εγώ κάποτε παιδεύτηκα μέχρι να μάθω πως βγαίνουν οι φατσούλες σου παραθέτω τον τρόπο της καθεμίας,Quote:
Originally posted by myrtali
ʼσχετο...πως βάζουμε smilies μέσα στο κείμενο που γράφουμε;
αλλά με ένα κενό ανάμεσα στα δύο σύμβολα για να φανεί (εσύ δηλαδή δε θα το βάλεις)
: ) = :)
: ( = :(
; ) = ;)
: P = :P
: D = :D
: o = :o
: cool: = :cool:
και για πολυκιστικές ψαξε μήπως εχεις χτυπάνε και στα κιλα σε μερικές όπως εμενα :(Quote:
Originally posted by AMALIA
GLYKOULA,
μήπως θα πρεπε να κάνεις κι αλλες εξετάσεις εκτός του θυροειδή, όπως για σάκχαρο( την γλυκοζιλιομένη αιμοσφαιρίνη) και διάφορες άλλες ορμονικές που μπορεί να δημιουργούν τρελλή κατακράτηση στον οργανισμό σου.
Κατά τη γνώμη μου να αποφύγεις οτιδήποτε χημικό όπως τα λιποτοξ. Υπομονή.
Καλή συνέχεια.
NADINE σ' ευχαριστώ πολύ!!:)
Λοιπόν παιδια σήμερα αρχίζω είμαι 113,9 με 1,80ύψος Καλό κουραγιο σε όλους μας :)
Καραμελίτσα,ήρθες κι έβαλες χρώμα στη ζωή μας!
Βέβαια,λίγο ζηλεύω εγώ ειδικά με το λιλαλί,
που είναι το χρώμα μου τα τελευταία δύο χρόνια,
αλλά,όπως όλα,θα το αντέξω και αυτό! :)
Καλή δύναμη και επιτυχία στην προσπάθεια σου!
Φιλάκια ζαχαρένια!
σε ευχαριστώ πολύ κουκλίτσα, κι εγω τρελαίνομαι με αυτο το χρωμα. Ελπίζω την άλλη Δευτερα να σας πω ευχαριστα νεα, όπως και να ακουσω απο εσας ευχαριστα. Πιστευω πως ο ενας δινει δυναμη στον αλλον σε αυτο το φορουμ. ;)
Geia sas paidia,eimai kainourgia edw.Eftsasa 100 kila,ta teleutaia 4 xronia exw parei 40 kila.Panta imoun gyrw sta 60.Exw xekinisei mia mikri prospatheia,elpizw na ta kataferw!Filia
Καλη επιτυχία κουκλίτσα :)
Καλώς μας ήρθες,Ποπάκι!
Καλή δύναμη στην προσπάθεια σου!
Καλή δύναμη σε όλες/ όλους :)
Δεν έχω τικεράκι και δεν κρατάω και πολύ καλές σημειώσεις αλλά πριν από περίπου 6 μήνες ξύπνησα νιώθοντας οτι θα κάνω εμετό και θα πνιγώ, ήταν αντίδραση του στομαχιού μου σε μιαν ακόμα υπερφαγική ημέρα.
Τρομοκρατήθηκα.
Ένιωσα οτι ζύγιζα ένα τόνο , στην πραγματικότητα ζύγιζα κοντά στα 100 κιλά αλλά δεν ξέρω πόσα ακριβώς γιατί την επομένη αδιαθέτησα και όπως έχω παρατηρήσει τις παραμονές η ζυγαριά μου δείχνει αρκετά επάνω.
Έφτασα στα 95 πολύ γρήγορα, 90 επίσης γρήγορα.
Ήταν όμως οδυνηρό ψυχολογικά και σωματικά.
Επί 2,5 χρόνια "στούμπωνα" το στομάχι μου κάθε μέρα με διπλές παραγγελείες από ντελίβερυ και στο ενδιάμεσο έτρωγα με τα κιλά τυρόπιττες και γλυκά.
Αυτοτιμωρία, κατάθλιψη.Κατάθλιψη και πάλι.
Ένα χάος, είχα πιάσει πάτο.
Πέρασα ένα καλοκαίρι με "κολλημένο" το στόμα μου και αίσθηση αδυναμίας λόγω της αυστηρής διατροφής πυο είχα υιοθετήσει.
Μετά από τα 80 κιλά άρχισα να είμαι διαφορετική.
Ένιωθα αλλιώς και δεν είχα πια κρίσεις υπερφαγίας.
Τα υπόλοιπα 10 κιλά τα έχασα σαν παιχνίδι, δεν το κατάλαβα και σήμερα μετά από μια μικρή παρασπονδία είδα να έχω χάσει άλλα 3 κιλά και το λίπος μου στο 18,5%.
19% να πω ή και 20% ακόμα αν κάνω μια πιο αξιόπιστη μέτρηση.
Στην πρώτη μου λιπομέτρηση περνούσα το 36 % και δεν την είχα κάνει στην αρχή της διατροφικής μου προσπάθειας..σκεφτείτε.
Λέω να χάσω ακόμα ένα κιλάκι ως τα Χριστούγεννα έτσι για το καλό :)
Δεν βιάζομαι πια, δεν αγχώνομαι, ξέρω οτι στι γιορτές κάτι θα φάμε παραπάνω όλοι μας αλλά δεν πειράζει.
Είμαι λίγο περίεργη να δω ποιο θα είναι αυτό το "κάτι" παραπάνω για μένα επειδή περισσότερο ανέπτυξα μηχανισμούς φρένου στην υπερφαγία μου παρά υστερικη΄προσκόλληση σε συγκεκριμένο διαιτολόγιο.
Έτσι όπως νιώθω αυτόν τον καιρό νομίζω οτι μερικά γραμμάρια θα τα χάσω και μέσα στις γιορτές.
Όλα γίνονται όταν το θέλουμε και ξέρουμε γιατί το θέλουμε..
Υπομονή !
Κορίτσια για να μην βγω εκτός δείτε λίγο το θέμα Περίοδος :(
Πολύ σωστό αυτό!Quote:
Originally posted by daBubbleBlue
Όλα γίνονται όταν το θέλουμε και ξέρουμε γιατί το θέλουμε..
Αν δεν είμαστε ακόμα εκεί,ίσως θα έπρεπε να αναλογιστούμε τους λόγους για τους οποίους ΔΕΝ το θέλουμε κι ας πιστεύουμε φορές το αντίθετο...
Δεν είναι αυτονόητο ότι όποιος έχει επιπλέον βάρος και κάνει όλο δίαιτες για να το χάσει ότι ενδόμυχα κι ίσως και υποσυνείδητα το επιθυμεί το αποτέλεσμα αυτό.
Δεν είναι τυχαίο που τα χαμένα κιλά ξαναμπαίνουν.Αν πραγματικά το επιθυμούσε,εφόσον δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα υγείας,θα το είχε καταφέρει!
Ο φόβος του αγνώστου,η ανασφάλεια,κάποια προσκόλληση στο παρελθόν μας και τόσα άλλα μπορεί να είναι ικανά να μη θέλουμε να πάμε παραπέρα...
Πρόσφατα άκουσα ότι όταν η ψυχή νοσεί έχουμε την ανάγκη να πονέσει και το σώμα μας,να σωματοποιήσουμε τον πόνο...
Για να ξεμπερδέψουμε μια για πάντα με το επιπλέον βάρος,για να αποκτήσουμε επιτέλους τη σωστή σχέση με το φαγητό δεν αρκεί ακόμα μία δίαιτα...
τωρα τι να πω με αυτο το ποστ? είσαι μεσα στο μυαλό μουQuote:
Originally posted by NADINE
Πολύ σωστό αυτό!Quote:
Originally posted by daBubbleBlue
Όλα γίνονται όταν το θέλουμε και ξέρουμε γιατί το θέλουμε..
Αν δεν είμαστε ακόμα εκεί,ίσως θα έπρεπε να αναλογιστούμε τους λόγους για τους οποίους ΔΕΝ το θέλουμε κι ας πιστεύουμε φορές το αντίθετο...
Δεν είναι αυτονόητο ότι όποιος έχει επιπλέον βάρος και κάνει όλο δίαιτες για να το χάσει ότι ενδόμυχα κι ίσως και υποσυνείδητα το επιθυμεί το αποτέλεσμα αυτό.
Δεν είναι τυχαίο που τα χαμένα κιλά ξαναμπαίνουν.Αν πραγματικά το επιθυμούσε,εφόσον δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα υγείας,θα το είχε καταφέρει!
Ο φόβος του αγνώστου,η ανασφάλεια,κάποια προσκόλληση στο παρελθόν μας και τόσα άλλα μπορεί να είναι ικανά να μη θέλουμε να πάμε παραπέρα...
Πρόσφατα άκουσα ότι όταν η ψυχή νοσεί έχουμε την ανάγκη να πονέσει και το σώμα μας,να σωματοποιήσουμε τον πόνο...
Για να ξεμπερδέψουμε μια για πάντα με το επιπλέον βάρος,για να αποκτήσουμε επιτέλους τη σωστή σχέση με το φαγητό δεν αρκεί ακόμα μία δίαιτα...
Nadine μου, όταν στο παρελθόν, πριν το μακρόχρονο επεισόδιο υπερφαγίας μου ,πέρασα κάτι πολύ επώδυνο, δεν το είχα ρίξει μεν στο φαγητό- τότε- αλλά για να μπορώ να βγάλω τη μέρα μου με όλον εκείνο τον πόνο μέσα μου, έκλεινα τα μάτια μου και προσπαθούσα να φανταστώ οτι πονούσα σωματικά για να μπορέσω λιγάκι, κάπως, να ανακουφιστώ.
Εκείνη την εποχή έτυχε να χτυπήσω σε ένα ελαφρύ ατύχημα και φυσικά πονούσα πολύ αν και ευτυχώς δεν είχα πάθει σχεδόν τίποτα.
Το πιστεύεις ή όχι, εκείνος ο σωματικός πόνος ήταν πολύ προτιμότερος από τον άλλον που ένιωθα μέσα μου.
Επομένως ναι, έχεις δίκιο..
Το πιστεύω...το ξέρω...το ζω...
Με την ελπίδα σύντομα να χρησιμοποιώ κι εγώ παρελθοντικό χρόνο... :)