Οριακή μου αγάπη Vol. 2

Ισχύουν αυτά που λες... Θέλω να τονίσω ότι δεν λέω με ακρίβεια ότι έχει οριακή διαταραχή, αλλά ότι κινείται στο φάσμα αυτής, και πολλά από τα συμπτώματα τα αντιπροσωπευει... Ούτως ή άλλως δεν είμαι ειδικός ψυχικής υγείας... Αν και όταν διαγνώστηκα με ΙΔΨ, την είχα βρει τη διάγνωση από πιο πριν που είχα διαβάσει... Μ'αρεσει πολύ η ψυχολογία, και γενικά μεταφράζω το προφίλ των ανθρώπων και κινούμαι αναλόγως βάσει του background τους...
Όχι δεν είμαι εκεί για να τη θεραπεύσω.. Δεν έχω αυτό το ρόλο..... Είμαι εκεί ακομα γιατί κρατάω τα καλά στοιχεία της, γιατί σίγουρα υπάρχουν κ αυτά..
Ωστόσο, επειδή τα έχω περάσει και εγώ, και είδα πόσο ωραία μπορεί να γίνει η ζωή όταν ξεδιαλύνεις τα πράγματα μέσα σου, σίγουρα υπάρχει και η πλευρά εκείνη που είμαι δίπλα της για να της δείξω τον σωστό δρόμο... Όχι όμως να αναλάβω τον ρόλο αυτό, προς Θεού, ούτε θέλω, ούτε γνωρίζω....
Απλά κατά μία έννοια ίσως συμπάσχω....

Το θέμα είναι πως θα έρθει εκείνη η στιγμή που θα της το πω....
Θα πρέπει να την πετύχω σε μια στιγμή, που θα μπορεί να αντιληφθεί και εκείνη ότι κάτι δεν πάει καλά.... Και πιστέψτε με, υπάρχουν διάστηματα που το συνειδητοποιει...
Σαν να το γνωρίζει, και θέλει να το αλλάξει, απλώς δεν μπορεί..... Αυτό μου έχει δείξει....
Είναι τρομερή η αποστροφή της ας πούμε, για το αλκοόλ, τις ουσίες, κτλ...
Αυτό από μόνο του κάτι θέλει να πει.... Όπως επίσης αναγνωρίζει ότι είμαι υγιής χαρακτήρας και ότι δεν θα ήθελε να μπλέξει με κάτι άρρωστο, όπως στο παρελθόν....
Το ότι θα της το αναφέρω κάποια στιγμή το έχω αποφασίσει..

Quote:

---

Originally Posted by xaris_7

Μου απαντάει δεν είμαι νορμάλ, το νορμάλ είναι βαρετό... Εγώ το πρωί μπορεί να αισθάνομαι κάπως και το βράδυ να αλλάξει και να είμαι χαρούμενη... Έτσι είναι η ζωή....
Μέτα της λέω ότι θα προσπαθήσω να κουμάνταρω λίγο το συναισθηματικο κομμάτι και πόσο αυτό με επηρεάζει και τα παίρνω βαριά, και αν δω ότι δεν μπορώ θα χωρίσω. Και επίσης αν είναι να κάνουμε λίγο παύση στο θέμα σπίτι για να δούμε πως θα πάει..
Εκεί μαγκωσε λίγο, και μου λέει, γιατί περιμένεις η ζωή να είναι στρωμένη με ροδοπέταλα...;
Το αφήσαμε εκεί...

---

Από τον παραπάνω διάλογο θα μπορούσαμε να βγάλουμε πολλά συμπεράσματα για τον τρόπο σκέψης. Αναγνωρίζει από τη μία ότι έχει θέματα "δεν είμαι νορμάλ" αλλά αντί να σκεφτεί να κάνει κάτι γι' αυτό, να το αλλάξει, αντιθέτως το παρουσιάζει ως κάτι το θετικό αφού΄"το νορμάλ είναι βαρετό". Φαίνεται ξεκάθαρα ότι έχει αντίληψη της συναισθηματικής της αστάθειας "Εγώ το πρωί μπορεί να αισθάνομαι κάπως και το βράδυ να αλλάξει και να είμαι χαρούμενη" αλλά και πάλι, δεν αντιμετωπίζει αυτή την αστάθεια ως ένα ατομικό χαρακτηριστικό, αλλά ως μέρος της ζωής και άρα νορμάλ. Εδώ έχουμε ξεκάθαρη αποφυγή ευθύνης για την συμπεριφορά. Στο παράπονό σου ότι αυτή η αστάθεια σε μπλοκάρει, η απάντηση είναι "η ζωή δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα". Με άλλα λόγια "έτσι είμαι και άμα θες". Κάπως έτσι μετατίθεται η ευθύνη στους άλλους. Το πρόβλημα δεν είναι η προβληματική συμπεριφορά (την οποία παραδέχεται), αλλά εσύ που νομίζεις ότι η ζωή είναι στρωμένη με ροδοπέταλα. Η οπτική σου για τη ζωή είναι που φταίει.

Quote:

---

Originally Posted by xaris_7

Ισχύουν αυτά που λες... Θέλω να τονίσω ότι δεν λέω με ακρίβεια ότι έχει οριακή διαταραχή, αλλά ότι κινείται στο φάσμα αυτής, και πολλά από τα συμπτώματα τα αντιπροσωπευει... Ούτως ή άλλως δεν είμαι ειδικός ψυχικής υγείας... Αν και όταν διαγνώστηκα με ΙΔΨ, την είχα βρει τη διάγνωση από πιο πριν που είχα διαβάσει... Μ'αρεσει πολύ η ψυχολογία, και γενικά μεταφράζω το προφίλ των ανθρώπων και κινούμαι αναλόγως βάσει του background τους...
Όχι δεν είμαι εκεί για να τη θεραπεύσω.. Δεν έχω αυτό το ρόλο..... Είμαι εκεί ακομα γιατί κρατάω τα καλά στοιχεία της, γιατί σίγουρα υπάρχουν κ αυτά..
Ωστόσο, επειδή τα έχω περάσει και εγώ, και είδα πόσο ωραία μπορεί να γίνει η ζωή όταν ξεδιαλύνεις τα πράγματα μέσα σου, σίγουρα υπάρχει και η πλευρά εκείνη που είμαι δίπλα της για να της δείξω τον σωστό δρόμο... Όχι όμως να αναλάβω τον ρόλο αυτό, προς Θεού, ούτε θέλω, ούτε γνωρίζω....
Απλά κατά μία έννοια ίσως συμπάσχω....

---

Συμφωνώ με τα παραπάνω

Quote:

---

Το θέμα είναι πως θα έρθει εκείνη η στιγμή που θα της το πω....
Θα πρέπει να την πετύχω σε μια στιγμή, που θα μπορεί να αντιληφθεί και εκείνη ότι κάτι δεν πάει καλά.... Και πιστέψτε με, υπάρχουν διάστηματα που το συνειδητοποιει...
Σαν να το γνωρίζει, και θέλει να το αλλάξει, απλώς δεν μπορεί..... Αυτό μου έχει δείξει....
Είναι τρομερή η αποστροφή της ας πούμε, για το αλκοόλ, τις ουσίες, κτλ...
Αυτό από μόνο του κάτι θέλει να πει.... Όπως επίσης αναγνωρίζει ότι είμαι υγιής χαρακτήρας και ότι δεν θα ήθελε να μπλέξει με κάτι άρρωστο, όπως στο παρελθόν....
Το ότι θα της το αναφέρω κάποια στιγμή το έχω αποφασίσει..

---

Ελπίζω να λειτουργήσει θετικά αυτό. Φρόντισε στην περίπτωση αυτή να βρεις την κατάλληλο τρόπο να το κάνεις.

Κι εγώ έχω ψυχαναγκασμούς και έχω περάσει από κατάθλιψη. Εχω δηλαδή παραπλήσιο ψυχολογικό προφιλ με σένα, Χάρη. Να είναι τυχαίο που διαλέγουμε αυτούς τους ανθρώπους;

Πιστεύω ότι τους επιλέγουμε επειδή δεν θέλουμε να σκεφτόμαστε τα δικά μας. Εχουμε περάσει άπειρες ώρες ενδοσκόπησης για πράγματα που μάλλον δεν λύνονται. Και ξαφνικά εμφανίζεται στη ζωή μας ένας (μάλλον) οριακός. Και τι γίνεται; Εκεί που κάποιος άλλος θα έφευγε τρέχοντας, εμείς πηγαίνουμε κατά πάνω τους.

Ξέρεις γιατί; Γιατί μας αρέσει, μας συναρπάζει που έχουμε να σκεφτούμε έναν άλλον άνθρωπο, μια άλλη ζωή μακριά από τη δική μας μιζέρια. Κατά βάθος, μας αρέσει που δεν είναι νορμάλ και είναι συναρπαστικοί. Μέσα από τη δική τους αστάθεια, θυμόμαστε κι εμείς μια άλλη ζωή, πιο ανέμελη, πιο τρελλιάρικη, που ίσως δεν ζήσαμε και ποτέ.

Και κάπως έτσι, μετατρέπονται σε κινούμενη άμμο που μας ρουφάει. Και μας αρέσει κιόλας αυτή η ζεστή αίσθηση του ρουφήγματος από την άμμο...

Epsilon ίσως είναι μια προσέγγιση που έχω σκεφτεί κ εγώ...
Μία άλλη προσέγγιση είναι ότι λόγω του ψυχολογικού μας προφίλ, ίσως έχουμε ασαφή όρια και χαμηλή αυτοεκτίμηση.... Σιγουρα στην αρχή και με όλο αυτό το love bombing σε έλκουν πολύ, και ειδικά αν είσαι σε μια περίοδο, όπως βρισκόμουν κ εγώ, που είχα σοβαρά οικονομικά προβλήματα με τη δουλειά, κ ήθελα να γεμίσω τα κενά μου... Νομίζω ότι ήταν κάτι ιδανικό...
Ωστόσο, μετά του 2 μήνες που άρχισε να ξεδιπλώνεται και κατάλαβα τι παίζει, εμένα πίστεψε με δεν με συναρπάζει καθολου αυτό... Αντιθέτως.... Προβληματίζομαι και μαγκωνω....
Άσε που τώρα το έχω κάνει τόσο εξάσκηση στο νου μου, που φαίνεται και πολύ προβλέψιμο...
Εμένα με συναρπάζει μόνο το καλό της πρόσωπο και τίποτα άλλο...
Και ούτε θέμα ντοπαμινης είναι, ούτε τη βλέπω σαν ναρκωτικό..
Απλά είναι τα πράγματα για εμένα , είσαι σε μια σχέση για να περνάς όμορφα και τίμια στο μεγαλύτερο διάστημα, και σίγουρα θα υπάρξουν και κακές στιγμές που θα αντιμετωπίσεις με ωριμότητα και σοβαρότητα...
Και ναι εγώ πιστεύω ότι η ζωή είναι στρωμένη με ροδοπέταλα, αν τα έχεις βρει με τον εαυτό σου, ξέρεις τι θες, κανείς σωστές επιλογές,και δεν επηρεάζεται από τα πάθη σου...
Για εμένα αν με ρωτούσε κάποιος, ποια είναι η καλύτερη στιγμή της ζωής σου; Ξέρεις τι θα διάλεγα;
Τη στιγμή που έφευγα από τον ψυχολόγο, και χωρίς να πούμε κάτι, σαν να ήμασταν συννενοημενοι ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα τα λέγαμε... Απλά γιατί βρήκα τον εαυτό μου...

Κι εγώ πάω σε ψυχολόγο και μου έχει πει να κρατηθώ μακριά του ή, αν δεν μπορώ να μην τον βλέπω καθόλου, να τον βλέπω όσο πιο αραιά γίνεται. Αλλά εγώ είμαι αρκετά μεγαλύτερή σου, έχω ήδη παντρευτεί στο παρελθόν, έχω κάνει όλο αυτό τον κύκλο. Για ένα νέο παιδί όπως εσύ, που θέλει να βρει μια καλή σχέση και να κάνει οικογένεια, ενδεχομένως, θα συμβούλευα να βρεις τη δύναμη να απομακρυνθείς γιατί θα σε φθείρει αυτή η κατάσταση. Συμφωνώ και γι αυτό που λες για τη χαμηλή αυτοεκτίμηση και τα ασαφή όρια, που μας έσπρωξαν και στην κατάθλιψη, εξάλλου. Γι αυτό χρειάζεσαι κοντά σου κάποια που θα σε ανεβάζει, όχι κάτι που θα σε ρίξει στα πατώματα με όλα αυτά τα καμώματα. Εγώ τα ανέχομαι γιατί δεν πρόκειται ούτε να παντρευτούμε ούτε να μείνουμε μαζί ούτε να κάνουμε οικογένεια.

Δεν έχεις και άδικο Epsilon...
Πάντως από τη τελευταία φορά που υπήρξε η ένταση, υπάρχει τρομερή αλλαγή συμπεριφοράς... Ίσως οφείλεται και η αλλαγή συμπεριφοράς από τη μεριά μου... Δείχνω πιο ήρεμος, πιο σοβαρός,τοσο-όσο που λέμε...
Εκείνη φαίνεται πολύ ήρεμη, μιλάει με σεβασμό, μιλάει χαλαρά, με θέλει πιο κοντά της, ξαπλώνουμε και με έχει αγκαλιά συνέχεια... Σαν να θέλει να έρθει πιο κοντά μου πάλι...Και σαν να το θέλει εκείνη, θέλει να κάνει κινήσεις μοναχή της, και όχι εγώ....Από εκεί που είχε ξενερωσει πάρα πολύ σύμφωνα με τα λεγόμενα της...
Και δείχνει ότι είναι αληθινά, όχι χειριστικα, ή επί σκοπού....
Για να δούμε πως θα εξελιχθεί.....Ειμαι συγκρατημενος..

Ετσι γίνεται συνήθως... Οσο απομακρύνεσαι, σε πλησιαζουν. Μέχρι την επόμενη κρίση... Καλές γιορτές Χάρη

Καλές γιορτές, καλά Χριστούγεννα, ευχαριστώ πολύ όλους για τη στήριξη σας..

Καλά Χριστούγεννα, εδώ θα είμαστε στην επόμενη κρίση...

Σύντομο update και κάποιες παρατηρήσεις που μπορεί να είναι χρήσιμες για όσους είχαν ή έχουν την ατυχία να συσχετιστούν με πάσχοντες από ΔΠ.

Μετά από 2 μήνες εκούσιας απουσίας από την πόλη όπου ζω και εργάζομαι, επέστρεψα στα μέσα του προηγούμενου μήνα. Η κυρία δεν άργησε να έρθει σε επαφή μαζί μου, όταν το έμαθε.
Όσο έλειπα, είχα αναθέσει σε άνθρωπο εμπιστοσύνης να συγκεντρώσει πληροφορίες γι᾽ αυτήν μιας και αισθανόμουν κάπως στο έλεός της για λόγους που σχετίζονται με το εργασιακό περιβάλλον, όπου κινούμαστε και οι δύο. Όπως προέκυψε, η κυρία είναι παντρεμένη εδώ και χρόνια χωρίς εγώ να το γνωρίζω. Παράλληλα με το γάμο της διατηρεί ένα δίκτυο από γκόμενους, το οποίο περιλάμβανε και εμένα.
Σε κάθε περίπτωση δέχτηκα να τη συναντήσω χωρίς να της πω κάτι. Άρχισε να μου λέει πως της έλειψα, αλλά ήταν έτοιμη να με συναντήσει γιατί ήξερε, αφού εγώ είχα δεχτεί να τη συναντήσω, πως μου είχε λείψει φοβερά. Τρέλα; Ναι, τρέλα. Άκουσα πολλά τέτοια χαζά ή ακατανόητα. Ε όσο έλεγε τέτοιες πίπες, τη διέκοψα ξαφνικά και της ανέφερα τις πληροφορίες που είχα γι αυτήν. Αφού μου επιτέθηκε λέγοντας πως δεν είχα δικαίωμα να κάνω ό,τι έκανα, άρχισε να μου κάνει παράπονα για τον άντρα της (για το γκομενικό δίκτυο κανένας λόγος). Είχε μια πλάκα όλο αυτό, αλλά από ένα σημείο και μετά την έχασα, διότι δεν μπορούσα να παρακολουθήσω τα ακατάληπτα που έλεγε, και άρχισα να αισθάνομαι πως με αρρωσταίνουν όσα έλεγε. Μια αηδία. Την απείλησα πως εάν έρθει ξανά σε επαφή μαζί μου, όλες οι πληροφορίες που έχω γι᾽ αυτήν θα πάνε στους κατάλληλους παραλήπτες. Και έφυγα.

Μερικές - ίσως χρήσιμες - παρατηρήσεις για όσους αναζητούν βοήθεια εδώ:

-Βεβαιωθείτε πως δεν είστε εσείς το άτομο με ΔΠ.

- Φροντίστε να εντοπίσετε τι είναι αυτό που σας κάνει να εξαρτάστε ψυχολογικά από αυτά τα σιχάματα. Απαλλαγείτε από αυτό μόλις το εντοπίσετε.

- Κρατείστε αρχείο με όσα σας λένε, με τις πληροφορίες που έχετε γι᾽ αυτούς ή αυτές. Δεν ξέρετε πως έρχονται τα πράγματα.

- Η συμπεριφορά των άλλων απέναντί μας είναι το άθροισμα της συμπεριφοράς που διδάχτηκαν σε παιδική ηλικία + του τρόπου με τον οποίο τους εκπαιδεύουμε να μας συμπεριφέρονται.

- Βάλτε όρια και κανόνες που είστε έτοιμοι να προασπιστείτε ή να εφαρμόσετε.

- Εάν σας φαίνεται πως κάποιος είναι για τα σίδερα, τότε ΝΑΙ είναι για τα σίδερα.

- Οι πάσχοντες από ΔΠ κάνουν τους πάντες γύρω τους δυστυχισμένους και θα πεθάνουν μόνοι. Δεν το γράφω γιατί τους λυπάμαι. Είναι παράσιτα και δεν αξίζουν οίκτο. Το λέω για να υπογραμμίσω πως βιώνουν ήδη τις συνέπειες της κωλοσυμπεριφοράς τους και ας μην φαίνεται αυτό εκ πρώτης όψεως.

Καλά Χριστούγεννα, κρατήστε δίπλα σας ανθρώπους που γνωρίζουν τι σημαίνει αγάπη και είναι εκεί για εσάς άνευ όρων και υποσημειώσεων!!!

Επίσης - πολύ σημαντικό - μην τους δείχνετε ότι είστε ενοχλημένοι!

Να κάνω κι εγώ ένα update για τη δική μου περίπτωση μιας και ζωντάνεψε κάπως το θρεντ. Στο διάστημα των τελευταίων τριών μηνών που αποφάσισα να απομακρυνθώ, υπήρξε μια κάποια επαφή. Αρχικά την πήρα για γενέθλια (ξέρω δεν έπρεπε, αλλά ήθελα να δείξω ότι δε με επηρέασε ό,τι έγινε και είμαι καλά και όντως είμαι καλύτερα από τότε). Μετά από λίγες μέρες επικοινώνησε μαζί μου και τη στήριξα σε ανθρώπινο επίπεδο για μια δύσκολη κατάσταση που πέρασε. Μετά από λίγες μέρες ξανάστειλε και είπε ότι νιώθει πως δεν τη συναισθάνεται κανείς (άσχετο με το προηγούμενο αυτό, το συσχέτισε με την όλη φάση της καραντίνας) και ότι κόβει επαφές και με φίλες κτλ. Είπα απλά 2-3 πραγματάκια γενικά για το ότι πρέπει να τα 'χουμε καλά με τον εαυτό μας για να δημιουργούμε χώρο για τους άλλους και δεν το συνέχισα. Αυτά πριν ένα μήνα, από τότε τίποτα. Αυτό που έχει αλλάξει στην οπτική μου είναι ότι προφανώς, όπως μου είχατε πει, δεν πρέπει να μπω σε διαδικασία ούτε φιλικής προσέγγισης για τους γνωστούς λόγους. Από κει και πέρα πιάνω τον εαυτό μου να τη σκέφτεται πότε με αισθήματα οργής, πότε με στοργικότητα. Οπότε δεν μπορώ να πω ότι το έχω ξεπεράσει πλήρως. Αυτό που συνειδητοποίησα ήταν ότι εν τέλει ήταν από ένα σημείο και μετά πιο πολύ θέμα εξάρτησης, όπως λειτουργεί ο οποιοσδήποτε εθισμός σε κάτι. Θα τελειώσει όλο αυτό κάποια στιγμή αν δεν επιδιώκω επαφή; Πώς το αντιμετωπίζω όταν θα επικοινωνεί εκείνη (έστω και πολύ αραιά);

Kαλώς τον OD. Ξαναγύρισα στα παλιά και ξαναδιάβασα και τη δική σου ιστορία. Καπου στη σελ.23 βρήκα ένα μήνυμα που λες ότι είχατε συγκατοικήσει για 4 μήνες περίπου. Πως κατάφερε να σου κρυψει ότι είναι παντρεμένη και πως έκρυψε μια συγκατοίκηση από τον άντρα της;!

Τους έχω βέβαια ικανούς για όλα...

Quote:

---

Originally Posted by The sound of silence

Να κάνω κι εγώ ένα update για τη δική μου περίπτωση μιας και ζωντάνεψε κάπως το θρεντ. ----Πώς το αντιμετωπίζω όταν θα επικοινωνεί εκείνη (έστω και πολύ αραιά);

---

Γειά σου και σε σένα. Εγώ δεν ειμαι η καταλληλη να σε συμβουλεψω, αφού δεν έχω ξεκόψει. Κάθε μερα μιλάμε. Ομως, η απόσταση με βοηθάει (και η καραντίνα) γιατί δεν βλεπομαστε συχνά. Νομίζω οτι από απόσταση παλεύεται η κατάσταση. Με προσοχή παντα.

Σου έχω στείλε απάντηση σε μήνυμα στον λογαριασμό σου....