ποιος εισαι???????????????????????????????????????? ?????????????????????????????????????????????????? ?????????????Quote:
Originally Posted by Chemistry
Printable View
ποιος εισαι???????????????????????????????????????? ?????????????????????????????????????????????????? ?????????????Quote:
Originally Posted by Chemistry
Sing for your tears
a song of the hatred
No one can hear
'cause your life is forgotten
I want to give my life to you
but my will is tied with puppet strings
I am fighting and screaming alone
inside this empty room
They let you down, threw you in the rain
They let you down, sent you away... without a name
The night is dark when you're alone
and sometimes it can be so cruel
The rain keeps falling on me so coldly
'cause your wishes didn't come true
Nothing seems real anymore
as I dive into the sea of lies
I don't understand this sorrow
that keeps me sane
Πλάκα μου κάνεις;Quote:
Originally Posted by xrusaki
αχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
Ειμουν σιγουρος μην φρικαρεις σου στελνω μηνυμα τωρα!!!
[QUOTE=Chemistry;319649][B] ολα μοιαζουν σαν ψεμα σ'αυτη την ζωη καθως καθε λεπτο της ωρας που χανεται αφηνει στο παρελθον ενα γεγονος..μα αυτα τα λεπτα της ωρας ειναι που κανουν την αναμνηση να ποικιλει και ζωγραφιζουν το παρελθον ως χαρουμενη αναμνηση η μη..πολυ σοφος αυτος που ειπε:να ζεις την στιγμη...να την ζεις ανευ προηγουμενου γνωριζοντας οτι ειναι η ευτυχεστερη στιγμη
ποιος εισαι θα ΣΚΑΣΩ!!!
χαιρομαι που σ'αρεσει!θα γραψω κι αλλα!!!εχω πολλα να γραψω εδωQuote:
Originally Posted by Joann
Προσωπικώς... είμαι όλο αφτιά:)Quote:
Originally Posted by xrusaki
Αναμνήσεις μένουν οι ωραίες στιγμές
τα φιλια οι όρκοι κι χαρες
ο καιρός κυλάει κι αγάπες παίρνουν
κι οι καρδιές μας όλα τα ξεχνούν
κάποια μέρα φτάνει ένα γκρίζο πρωί
που δεν σου γέλα ποια η ζωή
και για συντροφια σου έχεις την μοναξιά
κι αναμνήσεις μέσα στην καρδια...
Πόπο! γουστάρω να βλέπω κασκόλ
να βλέπω σημαίες να μπαίνουνε γκολ
πώς μας ενώνει και πώς μας δονεί
του Διακογιάννη η φωνή
Αρχίζει το ματς
αδειάσαν οι δρόμοι
η ώρα ζυγώνει
αρχίζει το ματς
Αρχίζει το ματς
κανείς μην κουνιέται
σωπάτε, αρχίζει το ματς.
τελειο.......Quote:
Originally Posted by Chemistry
λοιπον jhoan ο chemistry με γνωρισε απο καπου κι ετσι εγραψε ενα ποιημα μου που θυμοταν..αφου εκανε την αρχη,παρτε το και ολοκληρο
ολα μοιαζουν σαν ψεμα σ'αυτη την ζωη καθως καθε λεπτο της ωρας που χανεται αφηνει στο παρελθον ενα γεγονος..μα αυτα τα λεπτα της ωρας ειναι που κανουν την αναμνηση να ποικιλει και ζωγραφιζουν το παρελθον ως χαρουμενη αναμνηση η μη..πολυ σοφος αυτος που ειπε:να ζεις την στιγμη...να την ζεις ανευ προηγουμενου γνωριζοντας οτι ειναι η ευτυχεστερη στιγμη της ζωης σου..χωρις αγχος και στρες..με ενα χαμογελο ως προς ολους μα περισσοτερο το χρωστας στον εαυτο σου.....αυτη ειναι η αβασταχτη ελαφροτητα του ειναι..
ο ερωτας μου για 'σενα ειναι κατι σκοτεινο
ειναι απ'τα ονειρα εκεινα που θελουν τοσο μα δεν ζωντανευουν και στην θολουρα τους μενει η λαχταρα βαθυα κι ακουραστη
κι αν κρυβει μεσα του ολο το φως της ανοιξης εγω δεν το 'δα παρα μονο λιγες στιγμες
κι ειναι μια θυμηση απο γλυκα κρασια..το πρωτο μου αρωμα..το πρωτοβροχι του φθινοπωρου,απο εναν χειμωνα βαρυ και αδικο
μα ακομα νιωθω πως ειμαι εσυ σαν εκεινη την πρωτη φορα και δεν ξεγευγω απο αυτο που λενε γραμμενο..και σ'αγαπω σαν να 'σουν εκεινο το αυριο που σου φερνει ελπιδα μεσα στο χαος
και σ'αγαπω ελπιζοντας σε ενα αδιεξοδο απο εναν λαβυρινθο που δεν τον διαλεξες ουτε τον διαλεξα..
μα σ'αγαπω μαζι με ολα σου τα μυστικα και τα λαθη αυτα που αντεξα εγω και για τους δυο
κι αν παλι ξανα κουραστεις εγω αγαπη μου πολεμαω και για 'σενα και ξερεις πως παντα βγαινω νικητρια
Σταχτες και αν μου ριξαν στα ματια
εγω τυφλος χαραξα δικο μου μονοπατι μεσα στα σκοταδια
Και αν νομιζεις πως ζω μεσα στο σκοταδι
το χαμογελο μου ειναι που θα διωξει την νυχτα και θα φερει την μερα
και ταξιδιαρα θα ειναι η ψυχη μου παρεα με τα τρενα,τα βουνα να ζω ανεμελα...
εμείς οι καλλιτέχνες έχουμε ανύσηχο πνεύμα,λεπτά συναισθήματα,ηλίθιες ευαισθησίες και χαζες αντιλλήψεις..
ο λόγος είναι ατελείωτη τέχνη
τι να λεμε τωρα!!!!Quote:
Originally Posted by xrusaki
ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ !!!!!!!!!!!!!!!!!!
με εκπληξη διαπιστωνω,ποσα ακομα θα μπορουσα να κανω για εσενα,καθε φορα που τα ορια μου ξεπερνω..κ μ'ενα τροπο μαγικο η μορφη σου γινεται στον κοσμο μου εμονη..
μην με ρωτησεις τι ειδους αγαπη ειναι αυτη..ειναι κατι πολυπλοκο..
με κοπο σωπαινω στα θελω σου οταν η ανασα σου μου δινει ζωη και νιωθω ανυμπορη χωρις αυτην..και μ'εναν τροπο μυστικο οι λεξεις σου δεσμευουν ολες τις αισθησεις μου..μην με ρωτησεις τι ειδους ονειρο ειναι αυτο..ειναι κατι το παραξενο..
με ποθο που ποτε δεν χανεται σε κοιταζω στα ματια..ματια ανεκφραστα που δυσκολα προδινουν μα μ'εναν τροπο παραλογο εξουσιαζουν το ειναι μου..
μην με ρωτησεις τι ειδους εξουσια ειναι αυτη..ειναι κατι το αναποφεκτο..ρωτησε με αν θες ποσο σ'αγαπησα.ειναι το μονο που ξερω στα σιγουρα..κοιταξε πισω μου και δεις..θα με δεις να τσαλαπαταω τα αγαπημενα μου μονακριβα ονειρα για να σ'αγγιξω..ονειρα ερηπια..μια θυσια χωρις προηγουμενο..
μην με ρωτας γιατι σωπαινω,μεσα σ'αυτην την σιωπη την αναπαντεχη κρυβονται χιλλιαδες λεξεις και δεν θ'αντεξεις..
ασε καλυτερα την βουβη μου ανασα να ακολουθησει τους ρυθμους της καρδιας σου..
ειναι βαριες οι σκεψεις μου και με λογια δεν περιγραφονται τα αισθηματα..
μονο νιωσε με και μεσα απ'αυτην την ηρεμια που σου παιρνει το μυαλο σωσε απλα ο,τι απεμεινε απ'την γαληνη μου.
ασε τα ματια μου να πουν τα υπολυπα κ αν μεσα απ'αυτα διαβασεις την αληθεια εγω θα σε χρισω βασιλια της ψυχης μου..γιατι ειναι τοσο δυσκολο να με κατανοησει κανεις..
αγαπω τις ενοχες μου..μεσα απ'αυτες εμαθα πως ειμαι ανθρωπος..εχω αισθηματα ακομα και μπορω να γινω καλυτερη..
ειναι ενα ονειρο η ζωη με διαφορα πως στους μεγαλυτερους εφιαλτες της δεν υπαρχει κανεις για να σε ξυπνησει....
ολα τα παραπανω ειναι δικα μου,ελπιζω να σας αρεσαν..chemistry και jhoan ευχαριστω παρα πολυ για τα καλα σας λογια,μου δινουν ωθηση στο να συνεχισω να γραφω..chemistry γραφεις υπεροχα,συνεχισε
πρεπει να σας πω οτι τα εχω γραψει ολα για τον αντρα μου που ειμαι πολυ ερωτευμενη ακομα και μετα απο τα 11 χρονια της γνωριμιας μας..
ναι αλλα δεν μας ειπες την εκδοση μου ειπε ενα πουλακι πως για 3 βιβλιο πας
ΨΙΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣQuote:
Originally Posted by xrusaki
ΤΑ ΕΙΠΕΣ ΟΛΑ ΧΡΥΣΑΚΙ ΤΩΡΑ!
ΤΥΧΕΡΟΣ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΣΟΥ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! !!!!!!!!!!!!!
βασικα θυμαστε την σωτια τσοτου?εγραφε στοιχους στην μαρινελα,στον χατζη κ.τ.λ.εχει σημειωσει τεραστιες επιτυχιες της,ηθελε πολυ να με βοηθησει στην κυκλοφορια τους..
δυστυχως ομως πεθανε ροσφατα μετα απο πολλους πονους..και δεν προλαβε..ομως καποια στιγμη πιστευω να βρω τον χρονο να το ψαξω και να καταφερω να τα κυκλοφορισω...μακαρι,ειναι ενα απο τα μεγαλυτερα μου ονειρα
Και εγω ειχα μια προταση να κανω βιβλιο.
Τωρα μετανιωνω που δεν εκανα εκεινο το βημα..
γκρρρ!τα κανουν αυτα???Quote:
Originally Posted by Chemistry
Πως να σου παρεχω την αληθεια που σαν νερο ψαχνεις μεσα στην ερημο
Δωσμου ενα δογμα περα του να σου " ανοιξω το κεφαλι για να σου περασω μεσα μορφωση "
Φως μου οι εμπειριες,διαφορων κοσμων νεοτροπιες
Καποια μερα θα ξυπνησεις και θα αναπολησεις για το παρελθον σου βιωματα
θα χαμογελασεις και εκει ειναι που θα πεις " εχω κανει κατορθωματα "
Οταν εισαι θολωμενος ναι..Quote:
Originally Posted by xrusaki
Για συντροφια εχουμε της αναμνησεις
Θυμαμαι ορκους,αγαπες και πεποιθησεις
Ευχαριστω για της συμβουλες των γονιων μου,πηρα μαθημα στο τι χαρακτηρα Chemistry πρεπει να καλλιεργησεις
Συνεχιζω να ζω το σημερα με ψηλα το κεφαλι
και τιποτα δεν μπορει να μου κρυψει το φως,μπρος στο ακρογιαλι
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ωραιο.....Quote:
Originally Posted by Chemistry
Μην θεωρεις πως ειμαι ποιητης
Απλα εχω πιασει την νοτα της ζωης
Τα αστερια πλεον ειναι παγιδευμενα,στο πεζοδρομιο της παρακμης
Ετσι ειναι η ζωη,ενας δρομος,ενας πονος,μια ανασα,πολλες χαρες και πιο πολλες λυπες
Θεωρησαν πολλοι τον εαυτο τους θυτες,ειναι αστειο και ταυτοχρονα κωμικοτραγικο...
Λογου του οτι εμειναν μεσα σε μια ζωη με την φραση " Βρεθηκα να ακροβατω "
Σιγα σιγα βρισκω τον παλιο μου εαυτο !!!
Πίγκου πίγκου πιγκουίνοι
τη ζωή σαν μανταρίνι
ξεφλουδίζεις και τρως
κι απορείς
Αντε ρε πιγκουινάκια
πάγο ρίχτε στα φαρμάκια
που να βρεις;
Άιντε Πιγκου πίκγου πίγκου πίγκου
μονοπάτια του Παπίγκου
ξενιτιά ερημιά τί θαρρείς;
Πίγκου πίγκου πίγκου έλα
πες μου εσύ τέτοια κοπέλα
να την έχεις σύρε κι έλα
πού θα βρεις;
Γ. Ξ.
ΤΑ ΣΠΑΣΕΣ!!!!!!!!!!!Quote:
Originally Posted by Chemistry
Quote:
Originally Posted by Κύκνος
ξανα παρακαλω, να ποσταρεις την μουσικη εκει που πρεπει(οχι σ αυτο το θεμα ) Τι αλλο πρεπει να πω, και ποσες αναφορες πρεπει να κανω ακομα ??
Ακομα δεν εχεις καταλαβει οτι σβηνονται οτι γραφεις σε στιλ καζαντζιδη μαρινελλα παριο εδω ..
http://www.youtube.com/watch?v=ip_NPmWV5pQ
Χωρις
"Θα ζήσεις χωρίς"
είπε η μάγισσα
και μου έδωσε το φίλτρο
"τα κοχύλια σου θα γίνουν χέρια για να γράφεις".
"Μα χρειάζομαι τα χέρια για να αγγίζω
μικρές μοβ ανεμώνες να χαϊδεύω
τα μάτια του να ψηλαφώ
τις σκιές στα βλέφαρα κουπιά
το σώμα του να κολυμπώ".
"Δεν κατάλαβες λοιπόν"
είπε η μάγισσα
και το πρόσωπό της ράγισε
χίλιες μικρές ρυτίδες.
"Τα χέρια σου θα γράφουν
αυτά που ποτέ σου δεν θα αγγίξεις".
Χλοη Κουτσουμπελη
Στίχοι: Terror X Crew, TXC
Μουσική: Terror X Crew, TXC
Πρώτη εκτέλεση: Terror X Crew, TXC
Οι σκέψεις μου χαμένες
κάτι τις έχει δεμένες
και με τυλίγει
γι'άλλη μια φορά κάτι με πνίγει
το μυαλό μου κάνει παιχνίδια ψάχνω στήριγμα
ακούω ένα ύπουλα σφύριγμα όχι πάλι κήρυγμα
κάποιος εκεί στο βάθος υποστηρίζει με πάθος
πως είμαι λάθος
και όλα τριγύρω μου φαίνονται σαν να 'ναι τάφος
χωμένος στην αρένα παλεύω τον εαυτό μου
νιώθω σαν να μην είναι το μυαλό μου δικό μου
κάποιος μου βάζει έμμονες ιδέες πως έχω αποτύχει
κι αν είμαι ακόμα ζωντανός είναι κατά τύχη
γι'αυτό πιάνω μικρόφωνο
και βγάζω φωνή μέσ'από το μεγάφωνο
πρέπει να μιλήσω να τον αφήσω άφωνο
για όλα τα χρόνια που παραμένω σταθερός
σε ότι επιλέγω σ'ότι πιστεύω
χωρίς να ξεφεύγω
ποτέ δεν ντράπηκα για 'κείνο που 'θελα να γίνω
ξέρω να κρίνω
και αυτό που είμαι αυτό θα μείνω
πάντοτε μέσα μου είχα ένα δίλλημα που μ'έκαιγε
μα πάντα ακολουθούσα τη φωνή εκείνη που μ'έλεγε
"Ποτέ μη λυπάσαι γι'αυτό που διάλεξες να 'σαι
δε χρωστάς σε κανένα γι'αυτό κανένα μη φοβάσαι
Μη φοβάσαι ότι και να γίνει μη φοβάσαι
φτάνει μόνο αληθινός να ξέρεις να'σαι, μην φοβάσαι
Μη φοβάσαι τους φόβους σου, τις αλυσίδες σπάσε
φτάνει μόνο να μην κοιμάσαι, μην φοβάσαι
Έχει τόσο φως κι όμως όλα σου φαίνονται μαύρα
με μια μάνα που τρώει τα παιδιά της πάντα
και συ μόνος σε μια πόλη 5 εκατομμυρίων
φυλάγεσαι από παντού από τα στόματα των κυρίων
περπατάς και φοβάσαι να σηκώσεις το βλέμμα σου
κάποιοι αντλούν ενέργεια ρουφώντας το αίμα σου
από τη μέρα της γέννας σου πεταμένος γυμνός
κουλουριασμένος σε μια γωνία
ενός κρύου λεπτού δωματίου
έχοντας πέσει θύμα ενός μακάβριου αστείου
προσπαθείς να φυλαχτείς από τις όξινες σταγόνες
εδώ και χρόνια κι όμως σου φαίνονται αιώνες
επειδή είν'το τέλος κάθε φάσης της ζωής σου η αρχή
για ένα αδιέξοδο
ψάχνεις απεγνωσμένα για την έξοδο
τρέχεις με ένα αυτοκίνητο προς τον γκρεμό
με φρένα σπασμένα κι ένα ψυχοπαθή οδηγό
είναι η τελευταία σου ευκαιρία να σωθείς
πήδα έξω
πήδα τώρα ή ποτέ καταλαβέ το
το απέραντο γκρίζο
απ'τα θεμέλια κατεστρεψέ το
μη το σκέφτεσαι άλλο
ο μόνος φόβος είναι ο φόβος
κι από δω και πέρα ποτέ δε θα σαι μόνος
Μη φοβάσαι ότι και να γίνει μη φοβάσαι
φτάνει μόνο αληθινός να ξέρεις να'σαι, μην φοβάσαι
Μη φοβάσαι τους φόβους σου, τις αλυσίδες σπάσε
φτάνει μόνο να μην κοιμάσαι, μην φοβάσαι
πολυ καλο! δε μου εισαι και ιδιαιτερα συμπαθης λογο των βρισιδιων που ανταλλαξαμε στο παρελθον (χωρις να θυμαμαι το λογο), αλλα το συγκεκριμενο μου αρεσε και σου βγαζω το καπελο!Quote:
Originally Posted by soft
Ανδρέας Μιχελιουδάκης
"
Αν πας προς το κάτω μέρος της πόλης
μια απ’αυτές τις παράξενες νύχτες του χρόνου
πολλά ειν’αυτά που πρόκειται να δεις.
Υπάρχουν χαμηλοτάβανα σπιτάκια σκοτεινά
και ρόπτρα που τα χτυπάν μ’αδέξια φυσικότητα
φαντάροι,
ξενοδοχεία πρόστυχα και σιωπηλά, υπόγεια μπαρ
με πρόσωπα κι’ονόματα που τα ξεχνάς αμέσως,
άγνωστοι που θα σ’αγγίξουν παρακαλεστικά .
μεσ’από καπνούς και παραλυσίες των κάτω άκρων,
μισοπετυχημένοι και μισοέντιμοι, που αποΦεύγουν
το βλέμμα σου και συ το δικό τους,
ναυτικοί, μεθυσμένοι και ρυτίδες, πουτάνες
και πρόχειρα φτιασίδια,
καυγάδες, φώτα «νέον» και καπότες που γνέφουνε
θλιμμένα,
στο κάτω μέρος της πόλης.
Eνα πανηγύρι φανταχτερό και θορυβώδες
για μοναχικού ς με βαθουλωμένα μάγουλα
και το σουγιά στην τσέπη,
‘π’ανυπομονούν, φορτίζονται και περιμένουν,
στα σκοτάδια καπνίζοντας περιμένουν κι’απ’τις γωνιές σε παρακολουθάν,
στο κάτω μέρος της πόλης.
"
Να με συγχωρείς που δεν είδα ότι μου είχες ζητήσει κάτι τέτοιο. Όσο για τις αναφορές κάνε όσες θέλεις! Απαξιώ να ασχοληθώ πλέον και μόνο για το γεγονός ότι κάνεις αναφορές για τέτοιο λόγο και κακώς ασχολήθηκα και παλιότερα όπως φαίνεται.Quote:
Originally Posted by soft
Κρίμα, είχα καλύτερη γνώμη για σένα... Άντε γεια...
Υ.Γ. Και ναι, εδώ έπρεπε να τα ποστάρω αυτά γιατί όντως είναι στίχοι που με εκφράζουν, συγγνώμη αν προσβάλλουν την αισθητική σου, δεν έχουμε όλοι το δικό σου επίπεδο προφανώς...
ειναι πολυ ωραιο και ειναι νουβελα!στην ποιηση ανηκουν και οι νουβελες:-)Quote:
Originally Posted by iwanna25