το ξερω, αλλα οσο περναει ο χρονος ξεμωροδιαζομαι περισσοτερο, θα καταληξω σε καροτσακι στο τελος
Printable View
Το να σπινιάρεις σαν να έχεις πάντα πρασινο και σαν να βρίσκεσαι στην autobahn με καροτσάκια σε διαδρόμους δημ.υπηρεσιών, νοσοκομείων και εταιριών με γραβατάκηδες πάντως είναι απόλαυση έ? ...χαχαχα!!
Εγώ, όταν καταφέρνω και απομονώνω το παραλλήρημα σκέψεων και σεναρίων και επικεντρώνομαι σε αυτό που χρειάζεται γλυτώνω από αρκετές γκάφες
Είναι ζήτημα τακτικής. Αρχίζουμε τακτοποιούμε τις σκέψεις δύσκολα και (πολύυυυυ...) αργά και με τον καιρό συνηθίζουμε να μην μας ενοχλεί και τόσο πολύ. Κάποιων οι ζωές είναι πιό ανηφορικές, αλλά δέν πειράζει. Ας είμαστε συγχωρετικοί και χουβαρντάδες με τον εαυτό μας
Δέν υπάρχει χρόνος, είναι έννοια τεχνιτή.
Υπάρχει μόνο ποιότητα των στιγμών και κάποιες (...πολύ λίγες...) μας ανταμοίβουν γιά όλα τα προηγούμενα
Γεια σου αλεξη πως είσαι ξεκουράστηκες το βραδάκι καλα? συμφωνώ ότι ο χρόνος κυλάει και μας ορίζει συμφωνώ επίσης ότι μας ορίζει η ποιότητα των στιγμών. Σε αγχώνει το αύριο? Ζήσε το σήμερα ένα ένα βήμα μη φοβάσαι να πονέσεις και να κουραστείς μετά οι αντοχές αυξάνονται
σας αφιερώνω και μια μαντινάδα Χανιώτική
"ΜΕΘΑΥΡΙΟ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΧΘΕΣ ΟΠΟΤΕ...ΖΗΣΕ ΚΑΛΑ ΤΟ ΣΗΜΕΡΟ ΠΡΙΝ ΜΠΕΙ ΚΙ ΑΥΤΟ ΣΤΟ ΤΟΤΕ"
γτ εχω αλλες προτεραιοτητες προφανος
Δηλ από τι μια επιλέγεις να κάνεις τις προτεραιότητες που λες... από την άλλη αφήνεις πίσω κάτι άλλο που για σένα είναι σημαντικό... τι είναι σημαντικότερο για σένα?
Νοιωθω σαν να περναω απο μηχανημα για κιμα απο την πιεση και μετα οταν γινω κιμα νοιωθω ανακουφιση
Τουλάχιστον κάτι νιώθεις δεν έχεις μπει στη μόνωση..
Θα αυξηθούν οι αντοχές
και το μυαλό είναι σαν τους μυες - αδρανεί, κουράζεται εύκολα στη πρώτη γυμναστική, πιάνεται και λίγο..με τη δεύτερη αντέχει πιο πολύ...
"Αυτοί που μας νοιάζονται είναι σαν τα αστέρια πολλές φορές δεν τους βλέπεις αλλά υπάρχουν"
Μας τυφλώνουν οι λάμπες του δήμου, γι'αυτό δέν φαίνονται.
Στην εξοχή, μακριά απ'όλες τις Σειρίνες λάμπουν πεντακάθαρα.
Και με την ευκαιρία θα ήθελα εδώ να καταγγείλω το μεγαλύτερο λαμόγιο της ιστορίας.
Τον Οδυσσέα !!
Που όντας δεμένος στο κατάρτι, κατάφερε Και να ακούσει το τραγούδι των σειρίνων, Και να την βγάλει καθαρή.
...χαχαχα!!
Λες κ έχω ένα μικρο ψαρακι στην κοιλιά μου:-p
Περίεργο κι όμως υπεροχο( όσες έχετε περάσει αυτη τη διαδικασία μπορείτε να καταλάβετε)
Τι υπέροχο συναίσθημα αυτο.. Κ τι υπεροχη κοιλιτσαααααα:-d
τελειαααα μολις εκανα το πρωτο μου piercing!!!!
Ωχ... τι σαπίλα είναι αυτή; Στο άνθος της νιότης μου και να μην μπορώ να απολαύσω χαρές αυτονόητες... Και όλα αυτά γιατί η παρέα μου διαλύθηκε εξαιτίας της εμπλοκής με τα λάθος άτομα, με τραγική συνέπεια να αποκλειστώ τώρα εντελώς από την κοινωνία. Και τι γνωριμίες να κάνεις μέσα σε ενάμιση μήνα διακοπών γεμάτες διάβασμα και χωρίς καμία όρεξη να κυκλοφορήσεις, επειδή η ζωή σε έχει μουτζώσει κατάμουτρα; Είναι σαν να παλεύεις να απεγκλωβιστείς από το τέλμα. Όσο δίνεις μάχη να βγεις έξω και να σωθείς, άλλο τόσο βυθίζεσαι μέσα στη λάσπη. Δεν υπάρχει σωτηρία κι εγώ, αντί να βάλω τέλος να ησυχάσουμε όλοι, καθυστερώ το αναπόφευκτο. Μα κανένας δε θέλει να κλείσει τα μάτια του, όσο και αν υποφέρει, διότι η βίωση εμπειριών είναι η όλη ουσία της ζωής. Τουλάχιστον όμως θα ήθελα να πονάω μονάχος μου και όχι περιτριγυρισμένος από κάμποσα καθυστερημένα άτομα που δεν καταλαβαίνουν και κουράζουν με τις απαιτήσεις τους και τις ανούσιες κουβέντες τους. Θα 'θελα να κλάψω ήρεμος.
Ναι, δεν ήρθε το τέλος του κόσμου, αλλά αν έχεις τελειώσει το σχολείο και έχεις επιλέξει μία σχολή που καλώς ή κακώς δε σου δίνει πολλές ευκαιρίες κοινωνικοποίησης, πολύ δύσκολα δημιουργείς νέο κύκλο εκ του μηδενός. Θα πρέπει να γραφτείς σε γυμναστήρια και να δραστηριοποιείσαι σε συλλόγους από δω κι από κει, κάτι που λόγω πεσμένου ηθικού δεν έχω καμία όρεξη να κάνω. Και ας πάνε στο διάολο οι φίλοι. Τόσα χρόνια στη μοναξιά έχω συνηθίσει χωρίς παρέα και δε νιώθω να τους έχω πλέον καμιά ανάγκη. Το θέμα μου όμως είναι ότι έτσι δεν έχω πρόσβαση και στο άλλο φύλο. Όχι δηλαδή πως περίμενα από φίλους να μου κάνουν τίποτα κονέ, γιατί η εμπειρία μου έχει δείξει ότι κατ' αυτό τον τρόπο μόνο σε μετριότητες πέφτεις, καθώς τα καλά κομμάτια θα τα κρατήσουν για τον εαυτό τους. Απλά ήθελα τουλάχιστον να είχα τουλάχιστον κάποιον να με συνοδεύει σε μέρη όπου μαζεύεται πολύς κόσμος, είτε μπαρ/κλαμπ είναι αυτό, είτε ο,τιδήποτε άλλο. Διότι όταν πηγαίνεις μόνος σου σαν το γίδι, το πρώτο πράγμα που σκέφτονται οι γυναίκες στη χώρα μας είναι "ε το λιγούρη, τον πέφτουλα, τον αγάμητο" και δε θα ήθελα να ξεφτιλιστώ άλλο. Κι επίσης είναι μεγάλο κρίμα, γιατί παραθερίζω σε τουριστικό νησί που υποτίθεται ότι είναι πολύ εύκολο να καλοπεράσει κανείς.
Lucy μου μεγεια σου! Έχω κάνει στον αφαλο κ πρέπει να σου πω ότι ποναει( εγω τουλαχιστον πονέσει αρκετα), να ξέρεις θέλει πολυ καλη υγιεινή εκει για να μην πάθεις μόλυνση.. Μόλις ξεπεραστεί αυτο θα .. Είσαι σε θέση να θαυμαζεις το υπέροχο μπιχλιμπιδι στην κοιλιτσα σου! Άντε, go for it κ πάλι μεγεια σου!!:-)
Καιρό να σε δούμε.... Όπως σου ειχα πει παλια διαχώρησε σαφώς τη σχολή/σπουδες από την κοινωνικοποίηση/φιλίες για τον αυτονόητο λόγο ότι στη σχολή πας για να μαθεις μια επιστήμη που θα σε εξασφαλίσει επαγγελματικά και εισαι ευστροφο άτομο όπως επίσης ξαναπαμε για να τα καταφερεις επαγγελματικά, και όχι για να κοινωνικοποιηθεις, αυτο ειναι παρεπόμενο δεν ειναι ο σκοπός. Ασχέτως πόσο χαλια ειναι από απόψεως κοινωνικοποίησης η σχολή σου αυτο μην επιτρεπεις να σε επηρεάζει εν σχεσει με την απόδοση και τις σπουδες σου. Θα σου κοστισει αν κανεις το λάθος.
Δευτερον μην περιμενεις από φιλους να σου γνωρισουν την καταλληλη. Μάθε επιτελους ότι ο καθενας τις καλες τις κρατα για τον εαυτο του, εκτος κι αν ειναι καποιος που κυριολεκτικα κοβει τις φλεβες του για σενα. Το να περιμενεις από αλλους σε κάνει τεμπέλη, χανεις ευκαιριες επειδη μενεις αδρανης περιμενοντας από τους αλλους και αντε περιμενε μην κατα λαθος καποτε πεσεις σε κατι καλο...
Βρες καποιο να κυκλοφορεις μαζι του τα βραδια, αρκει να σας συνδεει αυτο, δεν επιβαλλεται να ναι και κολλητος σου φιλος, φτανει να μην την πεφτει σ αυτες που πλησιαζεις επειδη όντως δεν κανει καλη εντυπωση στις γυναικες το να ναι κανεις μονος σε τετοιους χωρους. Και για να το λες αυτο σημαινει σου εχει φυγει το κομπλεξ του πλησιασματος.
εγω παντως απ'αυτο το κειμενο εντοπιζω 3 λαθη κατα τη γνωμη μου, στα γραφω μπας και βοηθησω:
1. δεν υπαρχουν καλα και κακα κομματια, παρα μονο αυτες που σου ταιριαζουν κι αυτες που δε σου ταιριαζουν. ακομα κι αν προσπαθησουμε να δουμε το θεμα ομορφια αντικειμενικα, παλι ειναι πραγματα που ο ενας μπορει να εγκρινει ενω ο αλλος οχι. εμενα πχ δε με πειραζει να εχουν λιγα κιλα παραπανω-με πιασιματα κλπ, ενω εσενα μαλλον σε χαλαει.
2. μη περιμενεις να βγαλεις σοβαρη γκομενα απο μπαρακι, συνηθως εκει συχναζουν οι πιο κοινωνικες και λιγοτερο σταθερες. και κανει μπαμ οτι δεν ειναι ο τυπος σου, αφου κι εσυ δε γουσταρεις να βγαινεις, οποτε αποκλειεται να αντεξεις με καποια που ολη μερα θελει να τρεχει εξω και γουσταρει κοσμο και δε ψαχνεται για κατι που να αντεξει στο χρονο.
3. δεν γινεται να κανεις κατι επιτηδες για να ριξεις γκομενα, να εχεις πχ ψευτικη παρεα. ουτε να τις κοροϊδεψεις αλλιως γιατι ειναι ανθρωποι κι αυτοι, απλα φροντιζεις τον εαυτο σου οπου κι αν εισαι, να περνας καλα και στη πορεια ερχονται ολα. αν εισαι ανετος πχ με τη παρεα πατε και κανετε και το πεσιμο, κι αν δε κατσουν δεν εισαι μονος θα προσγειωθεις ομαλα. μη κανεις ποτε το λαθος να τη πεσεις μονος σε οποιαδηποτε, συμφωνω οτι σε βλεπει μειονεκτικα σαν να σε λυπατε. εκτος αν ειναι κι αυτη μονη, οποτε εξαρταται απ'την εμπειρια και την ορεξη της.
Πολυ σωστο το δευτερο
αν θες ανεπτυξε το λιγο kuxumuxu μπας και γινει κουβεντα και δουμε και οι αλλοι την οπτικη σου. ας πουμε οτι εγω πχ ειμαι ενας λεχριτης του κερατα, συχναζω σε μπαρακια και δε ψαχνω κατι σταθερο. εσυ αντιθετως εισαι μια κυρια του σαλονιου, με τα γαντια παντα ψαχνεις μονιμο συντροφο. ειναι δυνατον να ταιριαξουμε, οταν κατα κυριο λογο δε συχναζουμε στο ιδιο μερος και γουσταρουμε αλλα πραγματα ? στη θεωρια "τα ετερωνυμα ελκονται" συμφωνω, στη πραξη ομως δυσκολευει και τελικα δεν ξερουμε αν θα λειτουργησει.
Βασικά διαφωνώ με την φράση "μη περιμενεις να βγαλεις σοβαρη γκομενα απο μπαρακι, συνηθως εκει συχναζουν οι πιο κοινωνικες και λιγοτερο σταθερες.
Γιατί και οι ελεύθερες "σοβαρές" κάπου πρέπει να βγουν για να κάνουν καμιά γνωριμία... Στα μπαράκια, στα μπαράκια...
Αυτό εννοούσα.
Πολύ σωστά, το έχω συνειδητοποίησει ήδη και μόνος μου αυτό με την αποσύνδεση της σχολής από την κοινωνικοποίηση, αφού πλέον ό,τι στενές γνωριμίες (αποφεύγω τη λέξη "φιλιά", βλέπεις) αναπτύσσω εκεί είναι ευκαιριακές πάνω σε εργασίες κλπ, χωρίς εγώ να επιδιώξω τίποτα. Πάντως, είναι προφανές ότι και η όποια κοινωνικοποίηση σε αυτό το περιβάλλον θα εστιαστεί αναγκαστικά, μιας και δεν υπάρχουν περιθώρια να κινηθώ σε άλλους χώρους.
Ναι, το κατάλαβα και αυτό με τον πιο άσχημο τρόπο, όταν αφελώς ζήτησα μια φορά να με γνωρίσουν και βρέθηκα μπροστά σε πολύ δυσάρεστη έκπληξη. Και το αστείο της υπόθεσης είναι ότι μου την παρουσίαζαν σαν κουκλάρα, κελεπούρι και ό,τι κοροϊδία μπορείς να φανταστείς. Από την άλλη, όμως, όταν είσαι τελείως μόνος σου, πώς θα κάνεις γνωριμίες; Δεν είναι θέμα τεμπελιάς ή μη, αλλά με τη νοοτροπία που δέρνει την Ελληνίδα, ποια θα δώσει σημασία σε έναν ξένο και περιθωριακό;
Το έγραψα και προηγουμένως ότι αυτό ψάχνω, μόνο που δεν ξέρω που να τον βρω. Δεν είναι πολλοί αυτοί που βγαίνουν με σκοπό να βρουν κοπέλα, άσε που ελέω της κρίσης οι περισσότεροι έχουν κλειστεί πια στα σπίτια του. Ούτε φυσικά από τους άλλους γνωστούς μου μπορώ να ζητήσω κάτι τέτοιο, τη στιγμή που μετά βίας ανταλλάσσαμε μια κουβέντα, είτε έχουμε χαθεί. Και ξέχνα την Αθήνα. Προς το παρόν προβληματίζομαι πως θα κάνω τίποτα εδώ πέρα στον ένα μήνα που μου μένει. Αφού μάλιστα άλλοι απορούν πως δεν εκμεταλλεύομαι το γεγονός ότι περνάω διακοπές σε νησί. Και δε νομίζω πως μου έχει φύγει το κόμπλεξ, όπως λες, γιατί διαφορετικά δε θα είχαμε αυτή τη συζήτηση τώρα περί πρόσβαση σε γυναίκες.
Το να ταιριάξεις πρέπει να σε απασχολεί μόνο αν αποβλέπεις σε κάτι σοβαρό, όμως εγώ αρκούμαι και σε επιπολαιότητες. Λόγω ηλικίας και έλλειψης σε εμπειρίες είναι, θεωρώ, νωρίς για "δεσμεύσεις". Όσο για την εκτίμηση των κομματιών, μπορεί να μην υπάρχει απόλυτη αντικειμενικότητα, αλλά σε μερικά χαρακτηριστικά (όπως τα λίγα κιλά που ανέφερες) η πλειοψηφία συμφωνεί κι εγώ χωρίς εξαίρεση είμαι οπτικός τύπος.
Εξήγησα ήδη ότι δε με ενδιαφέρει, σε πρώτη φάση τουλάχιστον, να αντέξει στο χρόνο. Έπειτα, θα διαφωνήσω κι εγώ σ' αυτό, είναι γεγονός ότι στα μπαράκια πηγαίνει όλος ο κόσμος, κάθε καρυδιάς καρύδι, ακόμα δηλαδή και αυτες που δεν πολυκυκλοφοράνε.
Εδώ επανερχόμαστε στο ίδιο αιώνιο ζήτημα, ότι δεν έχω κανέναν που να θέλει να βγαίνει συστηματικά για ποτό μαζί μου.