Τι ταινία;Quote:
Originally Posted by kavkaz
Όχι, δεν το έψαξα ακόμα αλλά θα το ερευνήσω μόλις συνέλθω λίγο...αν και ντρέπομαι να μιλάω μπροστά σε ξένους αλλά μια δοκιμή δεν βλάπτει...
Καλή επιτυχία στην σημερινή συνάντηση!
Printable View
Τι ταινία;Quote:
Originally Posted by kavkaz
Όχι, δεν το έψαξα ακόμα αλλά θα το ερευνήσω μόλις συνέλθω λίγο...αν και ντρέπομαι να μιλάω μπροστά σε ξένους αλλά μια δοκιμή δεν βλάπτει...
Καλή επιτυχία στην σημερινή συνάντηση!
Ευχαριστω....ειναι μια ταινια με τον richard gere που υποδυεται εναν αστεγο
Ήταν καλή η ταινία; Εγώ είδα ένα θρίλερ χθες αλλά δεν μ' ενθουσίασε...Quote:
Originally Posted by kavkaz
Επίσης χθες για πρώτη φορά μετά από μέρες πήρα και το seroquel των 50 mg το βράδυ όπως πρέπει αλλά δεν νιώθω να με βοήθησε ιδιαίτερα...λες να θέλει μέρες για να δράσει κανονικά; Ξέρεις; Εξακολουθώ να νιώθω θλιμμένη...
Καλη ηταν....νομιζω ολα τα φαρμακα εκτος απο ηρεμιστικα υπνωτικα θελουν το χρονο τους αλλα δεν μπορω να σου πω κατι αλλο γιατι εφω ειμαι κατα των φαρμακων ψυχωση εχω φαντασου και περνω ενα φαρμακο και αυτο γιατι χωρις αυτο ειμαι λαλημενος...δεν δεχομαι να παρω αλλα φαρμακα εγω ειμαι υπερ της ψυχοθεραπειας και ακομα περισσοτερο της ομαδικης θεραπειας μεσα απο εκφραση συναισθηματων και ταυτισης εκει γινεται η δουλεια
Εγώ πάλι δεν νιώθω ασφαλής χωρίς τα φάρμακα, φοβάμαι...και δεν μπορώ να ελέγξω κάποιες παρορμήσεις όπως τα κοψίματα...αυτά είναι που με κρατάνε μακριά από τα κοψίματα τώρα πια και λίγο αν δεν τα πάρω ξαναγυρνάει στο μυαλό μου η επιθυμία να το ξανακάνω και δεν θέλω πια, μου φτάνουν τα σημάδια που ήδη έχω εκτός του πόνου και των υπολοίπων συμπτωμάτων...μετά αν (λέμε τώρα) έκοβα τα αντικαταθλιπτικά δεν θα μπορούσα να σηκωθώ απ' το κρεβάτι απ' ότι βλέπω οπότε αναγκαστικά πρέπει να τα παίρνω...Quote:
Originally Posted by kavkaz
Τώρα έχει καμιά ώρα που ξύπνησα κοιμόμουν από το μεσημέρι και παραδόξως χαλάρωσα αλλά δεν ξέρω αν θα μπορέσω να ξανακοιμηθώ το βράδυ...όσον αφορά την ψυχοθεραπεία συμφωνώ κι έχω άγχος επειδή την επόμενη βδομάδα δεν θα βρεθούμε με την ψυχολόγο μου, θα ξαναπάω σε δύο βδομάδες κι έχω άγχος για το πως θα τα καταφέρω...
Σκεφτομαι ότι η ζωή μου έχει ελάχιστα βελτιωθεί τον τελευταίο καιρό...
Ξερεις ταυτιζομαι μαυτο που λες με την παρορμηση εγω χωρις το ρισπερνταλ δεν ελεγχω την παρορμηση μου στο να κακοποιω αλλους και αυτο γιατι χωρις το φαρμακο φοβαμαι ο φοβος φερνει την βια απλα σου χω πει παλαιοτερα και εγω το βγαζα πανω μου χρησιμοποιοντας ναρκωτικα αφου εκοψα και πλεον ειχα λαλησει αρχισα να το βγαζω στους αλλους και για να φανταστεις ποσο καταπιεσμενο ατομο ειμαι οταν εκανα κακο σε καποιον αντι να νιωθω ενοχες το ευχαριστιομουν γιατι ανακουφιζομουν απο τον καταπιεσμενο θυμο....αλλα ο θυμος ειναι μασκα πισω απο αυτην κρυβεται η απογοητευση....Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Και εγω εχω αγχος γενικα φαντασου τρωω τα νυχια μου και τα ματωνω καθε μερα
σκεφτομαι οτι οταν ο αδερφος μου δεν ηταν καλα για χρονια η μανα μου εκανε το αδυνατο συνατο γι'αυτον τωρα που εχω εγω αναγκη δε μου δινει λεφτα για ψυχιατρο και γκρινιαζει οτι και αν κανω
πως καταλαβαινεις οτι ο γιατρος δεν ειναι καλος?
να το πω κι αλλιως..αν δεν ισορροπεις με τα φαρμακα φταιει οτι δε παιρνεις σωστα φαρμακα ή απλα το σωμα δεν ανταποκρινεται σε αυτα?
Μπορεί να φταίει κ το σώμα νομιζω
Διερευνητικα μία αστερουρανοκατεβατη ανασχιση του εκείνου δημιουργεί στο εγώ μία αλληλουχία αντιδράσεων που σκοπό έχουν να δυναμιτισουν την ύπαρξη σε ατραπούς ξένους ωσ προσ το εκείνο που μακροημερευει στο αυτό υποσυνείδητα λοιπόν δημιουργείται ένα κενό το οποίο δεν καλύπτεται από τίποτα
Με κοίταξα στον καθρέπτη και μου άρεσε παραδόξως,το πρόσωπο μου...
αυτο που σκεφτομαι τωρα ειναι οτι πως θα ηταν διαφορετικη η ζωη ου τωρα αν <<ακολουθουσα>> αυτην την φραση :
dont expect too much .its better to feel suprised than to feel disapointed
μεταφραση: μην περιμενεις πολλα. ειναι καλυτερα να εισαι εκπληκτος- ξαφνιασμενος παρα απογοητευμενος
Πώς κάνεις κάποιον που έχει κάνει 4 φορές απόπειρα αυτοκτονίας να πάει σε ειδικό να ακολουθήσει θεραπεία όταν δεν θέλει και δεν το δέχεται και δεν ελπίζει και τους θεωρεί όλους άχρηστους που σε κάνουν χειρότερα και που διαβάσει ένα σωρό περιπτώσεις για να το επιβεβαιώσει...; και και και... την καταλαβαίνω... αλλά δεν γίνεται έτσι... προσπαθώ με όλους τους τρόπους να βοηθήσω (είναι συγγενής και σαν αδερφή μου... τρέμω και με πιάνουν τα κλάματα). Ήμουν αυτή που την "έσωσε" στην τελευταία απόπειρα, με μένα μιλούσε, το ανακοίνωσε και προσπάθησα να την πείσω να μου γράψει την διεύθυνση. Κάθε φορά τα ίδια, υποτροπές, ξανά απόπειρες. Μια φορά έκανε θεραπεία στα 18 για λίγους μήνες μόνο και τα έκοψε. Παίζει να' χει διπολική ή μείζων. Δεν ξέρω πώς να βοηθήσω, δεν θέλει να βοηθηθεί και τρέμω στην ιδέα να το ξανακάνει γιατί ήδη λέει πως σε 6 μήνες θα αυτοκτονήσει, έχει πρότυπο κάποιον που το έχει κάνει σε συγκεκριμένη ηλικία (εξου και οι 6 μήνες περιθώριο). Στην τελική επειδή κι' εγώ ασθενής είμαι, απλά αναρωτιέμαι αν γιατρεύονται ποτέ αυτά τα θέματα και αν απλά είμαστε καταδικασμένοι να υποφέρουμε. Η πλάκα είναι πως της δίνω ελπίδα και κουράγιο ενώ η ίδια καταλαβαίνω πώς νιώθει και θέλω να με βρίσω. Είμαι η μόνη που γνωρίζει πως την καταλαβαίνω όμως και μου μιλάει. Αναγκάζομαι να της λέω ψέματα για τα δικά μου και να γίνομαι "ψυχολόγος" προσπαθώντας με τον τρόπο μου να την πείσω να πάει σε ειδικό. Της είπα να πάμε και παρέα, ή έστω να συνοδεύσει εμένα. Δοκιμάσαμε ήδη αρκετά αλλά δεν ακούει ρε γαμώτο και δεν θέλει... Φοβάμαι πως ακόμη και αν την πείσουμε να πάει σε ειδικό, αν κάποιος δεν θέλει θα βρει όλα τα αρνητικά και δεν θα θεραπευτεί έτσι κι' αλλιώς, ή πως έτσι κι' αλλιώς κάποια θέματα δεν λύνονται, όχι μόνο τα ψυχολογικά. Έχει και θέματα προσωπικότητας και ήδη κάθε φορά που πέφτει κουράζεται ψυχολογικά - λογικό είναι γιατί κάθε φορά γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο/επίπονο -. Αδιέξοδος.
Καλο αυτο ..........................εμενα αλλες φορες μαρεσει , αλλες οχι .....Quote:
Originally Posted by WhyAlwaysMe?