Κρίσεις πανικού - καθημερινότητα - δουλειά

Καλημέρα και σήμερα και καλή εβδομάδα σε όλους.
Σε γενικές γραμμές είμαι καλά και χωρίς ενοχλήσεις και πολύ χαίρομαι γι'αυτό.
Είμαι σε δίλλημα βέβαια σχετικά με την ψυχοθεραπεία και το είδος που θα επιλέξω. Δηλαδή η βραχεία ψυχοθεραπεία μου φάνηκε γοητευτική μεν και λόγω της παρεμβατικότητάς της και λόγω των πολύ καλών αποτελεσμάτων (έτσι λένε, δεν ξέρω) απο την άλλη επειδή ακριβώς δεν γνωρίζω περί τίνος πρόκειται δεν θέλω να πειραματιστώ με κίνδυνο να έχω άσχημα αποτελέσματα.
Έχω ήδη αποφασίσει να το κοντρολάρω διατροφικά και με ισορροπημένο τρόπο ζωής αλλά πιστεύω οτι μπορεί να χρειαστώ και βοηθεια ειδικού.
Θα το μελετήσω.

Καλημέρα. Να αναφέρω και κάτι άλλο απαράδεκτο απο την επίσκεψή μου στο γιατρό και μετά θα συνεχίσω το "ημερολόγιό" μου.
Όταν εξήγησα την οικογενειακή μου κατάσταση (χωρισμένοι γονείς, ζω με γιαγιά και θείο με ειδικές ανάγκες, θάνατος μητέρας), η αντίδρασή του ήταν "μα αυτό που ζείς είναι δραματικό! είναι κανονικό δράμα!". Πως δεν μου έδωσε και τα ξυραφάκια στο χέρι... Κάποιοι άνθρωποι ρε παιδί μου δεν σκέφτονται. Μπορεί εγω να είχα πιάσει πάτο. Μπορεί να μην άντεχα αυτή την κουβέντα. Ξέρει οτι πηγα εκεί λόγω πανικών, άρα είμαι ευάλωτη γενικά. Πως λες στον άλλον οτι "απορώ πως την παλεύεις με τη ζωή σου!"; Και δεν κάνω την στρουθοκάμηλο. Ξέρω οτι οι συνθήκες είναι άσχημες αλλά είναι οι άσχημες συνθήκες της δικής μου ζωής τις οποίες προσπαθώ να εξομαλύνω. Τέλος πάντων.
Το report του 24ωρου έχει ως εξής. Δεν είμαι πολύ στα καλά μου αλλά μάλλον οφείλεται στο οτι περιμένω περίοδο και στην πανσέληνο η οποία αποδεδειγμένα με επηρεάζει. Νυστάζω πάρα πολύ και αισθάνομαι συνέχεια κουρασμένη παρότι κοιμάμαι 8ωρο (περίπου). Συνεχίζω να προσέχω τη διατροφή μου και μου λείπει αφόρητα ένας καφές (κοντεύει μήνας χωρίς καφέ). Τσακώθηκα άσχημα με τη γιαγιά μου η οποία είναι το αντίθετο απο αυτό που φανταζόμαστε όταν ακούμε γιαγιά 79 ετών. Είναι αυταρχική, δεσποτική, ευνουχιστική, απόλυτη και γενικά είναι χαρούμενη μόνο οταν όλα γίνονται όπως εκείνη θέλει. Η αφορμή ήταν το οτι πήγα τον γάτο στο γιατρό (έχει μύκητες) και θεώρησε παράλογο να πηγαίνω το ζωο στο γιατρο και να ξοδεύω χρήματα. Η δική μου απάντηση έπρεπε να είναι "δικα μου τα λεφτα, δικός μου ο γατος, κανε δουλεια σου". Ανταυτού όμως ήμουν απολογητική και συγκαταβατική. Προσπάθησα να την πείσω οτι είναι κάτι που πρέπει να γίνει για την υγεία όλων μας. Και βέβαια όσο με εβλεπε ελαστική, τοσο γκρίνιαζε και εκανε επίθεση. Αυτό βέβαια δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει και φυσικά με επηρεάζει πολύ γιατι είμαι 33 ετων και αισθάνομαι οτι πρέπει να κάνω αυτά που εγκρίνει η γιαγια. Πολλες φορές της έχω επιτεθεί και έχω βάλει φωνη για να ισιώσουν τα πράγματα και η αντίδραση της είναι τα μούτρα. Μπορεί να κάνει και μια εβδομάδα να μου μιλήσει. Και αν κάτι δεν αντέχω είναι τα μούτρα. Ο λόγος που δεν κάνω φασαρία είναι γιατι θεωρώ οτι ακριβώς επειδή είναι μεγάλη και έχει περάσει και δύσκολα στη ζωή της, πρέπει να δείχνω έναν σεβασμό παραπάνω. Αλλά είμαι ήδη πολύ ανεκτική και τα όρια έχουν ξεπεραστεί προ πολλού. Προσπαθώ να κρατήσω ισορροπίες αλλά προσπαθώ μόνη μου. Εκείνη δεν είναι σε θέση. Και δεν περιμένω φυσικά να αλλάξει τίποτα. Η δική μου στάση πρέπει να αλλάξει και ας γίνω "κακια". Δεν αντέχω αλλη πίεση όπως. Κουμάντο δεν θα δεχθώ απο κανέναν πλέον. Ήμουν πολύ ευκολη στο κουμαντάρισμα. Και τα είδα τα αποτελέσματα. Η ζωή μου είναι ιερή και είναι δική μου.

Καλημέρα Μπλου,
πάντως αντιμετωπίζεις πλέον κατάματα την πραγματικότητα κι αντικειμενικά! Αυτό σημαίνει ότι έχεις μπει σε διαδικασία διεκδίκησης των θέλω σου!
Πολύ σημαντικό αυτό και μπράβο! Η όποια στάση του γιατρού πάντως ανεξάρτητα του πως την βλέπεις εσύ φαίνεται ότι βοηθάει, γιατί δουλεύεις
και στο ασυνείδητο τα θέματά σου! Εξ άλλου από μέσα σου χρειάζεται ν' αντλήσεις δύναμη για να προχωρήσεις! Κι εσύ πεισμώνεις κι αυτό είναι καλό!

Γεια σου Μαρκέλα,
Ίσως το πείσμα να είναι το μόνο καλό που βγαίνει απο όλη αυτή την ιστορία. Το θέμα είναι οτι πολλές φορές με κουράζει. Δεν έχεις ιδέα πόσο έχω ανάγκη την ηρεμία.
Το οξύμορο είναι οτι για να την αποκτήσω την ηρεμία πρέπει να την διεκδικήσω βίαια. Τελεσιγραφικά.
Είμαι πολύ ήπιος άνθρωπος και είναι τρελή υπέρβαση για μένα. Αλλά για άλλη μια φορά δεν έχω επιλογή απο το να παίξω το παιχνίδι της επιβίωσης του ισχυροτέρου.
Καλή τύχη να'χουμε εμείς οι ξενέρωτοι και πραείς!

Μπλού,
πανικός λοιπόν που είν' ουσιαστικά αποφυγή της τραγικής μας πραγματικότητας σε μια
κατάσταση ανυπόστατη, με πολύ κι υπερβολικό άγχος! Μ' άλλα λόγια έντονος φόβος για κάτι χωρίς
αντίκρισμα! Αν αντιμετωπίσεις την καθημερινότητα έτσι ώστε εσύ να περνάς καλά δεν θάχεις
λόγους να φοβάσαι. Ψάξε αίτια πίσω από το κάθε τι που γίνεται πρόβλημα και τότε οι φόβοι
σαν άλλα φαντάσματα εξαφανίζονται. Χρειάζεται να μάθεις πως να χαίρεσαι μέσα από δραστηριότητες,
ν' αλλάζεις την χημεία σου, για να μην βρίσκει πρόσφορο έδαφος ο κάθε πανικός να σε καθηλώνει!

Καλημέρα/καλησπέρα και πάλι σε όλους.
Παρατήρηση: Προ δέκα περίπου ημερών ενω έπαιρνα ένα εφεξορ 75αρι μέρα παρά μέρα, λόγω της έξαρσης των πανικών άρχισα να το παίρνω κάθε μέρα μέχρι να ισιώσω λίγο.
Παρατήρησα λοιπόν τα εξής. Ενω έχουν συμβεί πράγματα που υπο άλλες συνθήκες θα με έβγαζαν εκτός εαυτού, δεν νευρίασα επαρκώς. Δηλαδή, το μυαλό έλεγε οτι αυτό που συμβαίνει είναι απαράδεκτο και πρέπει να αντιδράσω αλλά το σώμα μου ήταν σε γενικές γραμμές χαλαρό. Επειδή όμως κατάλαβα την παγίδα, αντέδρασα ούτως ή άλλως αν και πιο υποτονικά απο άλλες φορές. Δεν λεω οτι παλιότερα έκανα 2 καβγάδες την ημέρα. Πάντα τους απέφευγα, απο παιδάκι. Είναι δηλαδή ίδιον του χαρακτήρα μου να αποφεύγω εντάσεις. Παρ'ολα αυτά θύμωσα με τον εαυτό μου που δεν θύμωσα (!). Θα πεί κανεις οτι το ψειρίζω πολύ το θέμα. Μπορεί και να είναι αλήθεια, αν όμως δεν το ψειρίσω, πως θα καταλάβω τι με ενοχλεί και σε ποιο βαθμο;
Γενικώς πανικούς δεν έχω, ουτε εξάρσεις άγχους. Καλό αυτό. Ψάχνω χαρά σε όλα... Και αυτό θα πρέπει να κάνουμε όλοι. Δημιουργώ "συνήθειες" που με ανακουφίζουν (όπως το να γράφω εδω). Το περίεργο είναι ότι όταν θέλεις να βρεις ευχαρίστηση κάπου, τη βρίσκεις. Είναι δύσκολη διαδικασία αλλά έχει αποτέλεσμα. Χθές ας πουμε βρήκα πολυ διασκεδαστική τη διαδικασία πουδραρίσματος του γατούλη (έχει μύκητες) και γέλασα πολυ που έγινε σαν κουραμπιές. Σήμερα θα μαζευτούμε στο σπίτι της κοπέλας μου για φαγητό (η ίδια ιστορία που πριν δέκα μέρες με τρόμαζε!!) και είμαι πολυ ενθουσιασμένη. Είναι τέτοια τα ωράρια και τα τρεξίματα όλων μας που δεν μαζευόμαστε πια όπως παλια. Την Κυριακή μαζευτήκαμε στο δικό μου σπίτι και παίξαμε μπιρίμπα. Τί ωραίες στιγμές... Την ερχόμενη Κυριακή θα πάμε για μπανάκι (αν δεν βρέχει) αν και είναι μαγικό το μπανιο στη βροχή! Είναι πολυ ωραία η ζωή ρε παιδιά! Καμια φορά σκέφτομαι οτι οι πανικοί μου είναι a blessing in diguise (ή όπως και να γράφεται).Αν ήμουν συνέχεια καλά χωρίς κανένα πρόβλημα θα μπορούσα να τα εκτιμήσω όλα αυτά ή θα γκρίνιαζα που δεν έχω περισσότερα; Ειλικρινά δεν ξέρω...

ειλικρινα το μνμ σου μου δινει δυναμη μπραβο σου συνεχισε ετσι....τπτ ν μην χαλασει την γαληνη που νιωθει η ψυχη σου!!!!γιατι για μας που εχουμε κρισεις πανικου η εντονο αγχος οταν νιωθουμε καλα νιωουμε γαληνη!!!να πας με την κοπελα και την παρεα σου ν περασεις τελεια και ν μην σκεφτεσαι τπτ!!!!!

Μου αρέσεις με τη νέα οπτική πήρα κόκκινα γυαλιά κι όλα γύρω σινεμά τα βλέπω...Δε λέω να τα φοράμε πάντα, αλλά τα ρημάδια τα έχουμε μεγάλη ανάγκη μερικές φορές. Θα ξεκουραστεί η ψυχολογία σου μετά από την τρικυμία, την ανακούφισή σου σχεδόν μπορώ να τη γευτώ! (άλλη φορά να βάζεις περισσότερο αλατοπίπερο) λολ
Αυτή η διαπραγμάτευση με την ύπαρξη των πανικών στη ζωή σου, άνετα θα το ονόμαζα ένα είδος αναπλαισίωσης, μπράβο σου!

Καλημέρες μεσα απο τα κόκκινα γυαλιά μου :)
Αυτή η αναμονή της περιόδου καθόλου καλό δεν μου κάνει... Ρετάλι με κάνει. Ούτε ο Κασιδιάρης (φτού) μου κάνει καλό. Ούτε η Κανέλλη μου κάνει καλό που δεν του έδωσε την εφημερίδα να τη φάει άρθρο - άρθρο. Στο σημείο αυτό να στείλω την καλημέρα μου στο 7%.
Τελικά μάθαμε τίποτα για το brief psychotherapy; Δεν έβγαλα άκρη ακόμα.
Να βρεθούμε βρε παιδιά εδω το παρεάκι για κανένα καφε.

geia sas nomizw oti to anxos einai paaixnidi tou mualou mas kai twn sunthinkwn pou pername auth thn epoxh.pa9enw krish anxous ka9e 1 mhna akrivos krish anxous exw tromerous ponous sto sstomaxi moy moudiazw sto kefali m kai esx9anomai oti den mporw na kouni9w kai trexei h muth mou aima.to patheno apo deutera gumnasioy

Quote:

---

Originally Posted by Blue9791

Ναι Ναι και ας μην χάνουμε χρόνο! Ακόμα και διάθεση να μην υπάρχει , τρώγοντας έρχεται η όρεξη!
Και επαναλαμβάνω: δεν είναι απαραίτητος κάποιος παρτενέρ! Δεν μπορώ και να χρησιμποιήσω το γνωστό ρητό εδω...
Το σουκου λοιπον ύπνος, σεξ και ηλιοθεραπεία (το φως βοηθάει στην παραγωγή σεροτονίνης).

---

Ενδιαφέρουσα συμβουλή...!

Είμαι γενικά και εγώ σε δύσκολη φάση. Νιώθω μια μόνιμη ένταση, κοιμάμαι ελάχιστα, ταχυπαλμία, γρήγορη ανάσα και συνεχή πάλη για να μην οδηγήσει αυτό σε πανικό. Λίγες στιγμές ηρεμώ τελείως. Θα μου πεις ας οδηγήσει σε πανικό, ο πανικός δεν σκοτώνει, fear of fear είναι αυτό... Ναι άλλα το συναίσθημα της απόγνωσης και του αβοήθητου που νιώθεις που το βάζεις;
Και σε ποιον να μιλήσεις (εκτός από τον ειδικό που πήγα χθες πρώτη φορά). Οι περισσότεροι το παρεξηγούν, το εκλαμβάνουν σαν ένδειξη αδυναμίας, τρέλας κτλ...

Τέλος πάντων... Θα δοκιμάσω τη μέθοδο σου και ελπίζω να μου πάρει λίγο το μυαλό απο αυτό το πράγμα...

Quote:

---

Originally Posted by Blue9791

Ναι Ναι και ας μην χάνουμε χρόνο! Ακόμα και διάθεση να μην υπάρχει , τρώγοντας έρχεται η όρεξη!
Και επαναλαμβάνω: δεν είναι απαραίτητος κάποιος παρτενέρ! Δεν μπορώ και να χρησιμποιήσω το γνωστό ρητό εδω...
Το σουκου λοιπον ύπνος, σεξ και ηλιοθεραπεία (το φως βοηθάει στην παραγωγή σεροτονίνης).

---

Ενδιαφέρουσα συμβουλή...!

Είμαι γενικά και εγώ σε δύσκολη φάση. Νιώθω μια μόνιμη ένταση, κοιμάμαι ελάχιστα, ταχυπαλμία, γρήγορη ανάσα και συνεχή πάλη για να μην οδηγήσει αυτό σε πανικό. Λίγες στιγμές ηρεμώ τελείως. Θα μου πεις ας οδηγήσει σε πανικό, ο πανικός δεν σκοτώνει, fear of fear είναι αυτό... Ναι άλλα το συναίσθημα της απόγνωσης και του αβοήθητου που νιώθεις που το βάζεις;
Και σε ποιον να μιλήσεις (εκτός από τον ειδικό που πήγα χθες πρώτη φορά). Οι περισσότεροι το παρεξηγούν, το εκλαμβάνουν σαν ένδειξη αδυναμίας, τρέλας κτλ...

Τέσπα... Θα δοκιμάσω τη μέθοδο σου και ελπίζω να μου πάρει λίγο το μυαλό απο αυτό το πράγμα...

Καλημέρα! Άκου τώρα μ@λ@κί@... Έχω ψιλοαγχωθεί για την Κυριακή! Έλεος πια! Είναι τουλάχιστον γελοίο και γελάω με τον εαυτό μου! Είναι σαν να είμαι 2 άνθρωποι ή μάλλον είναι σαν να είμαι εγω και μέρος του μυαλού μου. Εγω η ενθουσιασμένη "μπανάκι επιτέλους! ηλιοθεραπεία! αντιλιακά! ταβλάκι!" και το μυαλό μου "και αν πάθεις κρίση πανικού; και αν χαλάσεις την παρέα; και αν; και αν;". Είσαι εκεί διάολε αλλά είμαι και εγω εδω. Και πολύ θα ζηλεύεις όταν θα περνάω καλά και θα σε εχω γραμμένο! Ακόμα και δίπλα μου να κάτσεις εγω θα σε γράφω.
Τώρα στο πρακτικό του θέματος... Επειδή ο έρωτας παχαίνει, πηρα 15 κιλά σε 2 χρόνια... πως θα βάλω μαγιώ;;; Ασε που έχω μόνο μπικίνι! Θέλω άλλο ενα μαγιω για την κοιλιά μου... Και τέλος ο εφιάλτης... δεν μου περισσέψανε αυτό το μήνα για αποτρίχωση που σημαίνει οτι πρέπει να ξυριστώ. Δεν εχω χειρότερο...
Θα χρειαστώ 2-3 ξυραφάκια για το ενα πόδι μόνο. Αισθάνομαι ευτυχής που το πρόβλημά μου είναι το ξύρισμα! Ε και αρκετά με ανέχτηκε η Ε. με την αρκουδότριχα! Θα είναι σαν επετειακό δώρο :)
Επιμένω στο να πάμε για καφέ παιδάκια!

Και κάτι άλλο... τι χρώμα να βάψω νύχια; Τί είναι αρκετά θαλασσινο;

Το σουκού αυτό είναι νύχια Ουράνιο Τόξο. Το κάθε ένα άλλο χρώμα. Αλλά πού θα βρω τόσα μανόν? λολ
Γέλασα πολύ με την αρκουδότριχα, εντάξει, δε χρειάζεται να είσαι τέλεια πάντα για να σ'αγαπάνε. Ούτε υγιής πάντα εξάλλου. Αν ήταν να αγαπιόμασταν μόνο στις τέλειες μας φάσεις, τότε σου λέω ότι εγώ παρθένα με τη βούλα θα ήμουν ακόμη, χαχαα. Όλες έχουμε δυο ανθρώπους μέσα στο μυαλό μας και καθόλου τυχαία, ολόκληρος πολιτισμός δε μας έχει αφήσει ποτέ ήσυχες και ελεύθερες. Οπότε. Αν ξέρεις τον όρο εσωτερίκευση, θα δεις τι έχουμε και μεις εσωτερικεύσει από τόσο μισογυνισμό γύρω μας. Πολύ πράμα! Μη μπαίνεις μόνο σε συγκρισιακές καταστάσεις και επεξεργασίες, που είναι ζόρικο όμως και σε καταλαβαίνω. Έχουμε φάει βία από χιλιάδες μεριές. Η βία είναι και η επιταγή για συμμόρφωση και για τελειότητα και για μεταξύ μας ανταγωνισμούς, και για και για.