Μονο εγω?

Φίλε, με την κοπελα στη δουλεια, με βαση τις περιγραφες σου, πχ γραπτα κι αφιερωσεις και λουλουδια στο γραφειο της καθως και αν της προτεινες για εξοδο, της έδιεξες με εμφανη τροπο ότι σε ενδιαφερει. Θα υποθέσω ότι της μιλούσες έστω που και που, ότι της εδειξες το οτι καλυτερο σε διακρινει ώστε της σχηματιστηκε μια εντυπωση για σενα. Το ότι εχει αλλο ειναι η καλη δικαιολογια που λενε σε καποιον που δεν γουσταρουν για να αποφυγουν. Στην πραγματικοτητα μπορει να μην εχουν κανενα και να ψαχνονται. Θα υποθεσω ότι καποιες φορες σου ειπε ότι εισαι πολύ καλο παιδι. Αυτο ειναι απορριψη με ευγενικο τροπο. Με βαση αυτα, τουλαχιστον θα εχεις ησυχη συνειδηση ότι εκανες όλα όσα περναγαν απ το χερι σου για να την κερδισεις.

Χαρακτηρες ηρεμους, πνευματωδεις, με στοχασμο και βαθυτερες αναζητησεις δεν θελουν, ακομα και του γυμναστηριου να σαι και με καλη δουλεια. Προτιμαν εξωστρεφεις, που ξερουν να παριστανουν τους δυναμικους, τους νταηδες, να ναι του γλεντιου που θα τις κανουν να γελανε και να περνανε ωραια. Τετοιους θελουν. Θα συμφωνουσα όμως με καποιο μελος, παρα το ότι ειναι γνωρισμα του και ο νοων νοειτω ποιο ειναι το μελος να ερχεται σε αντιπαραθεση ενεκα υφους και εκφρασεων που χρησιμοποιει απευθυνομενο σε αλλους θιγοντας, που ειπε ότι θελουν τον αντρα να ξερει που στεκεται, θα λεγα να χει αυτοπεποιθηση, να ναι αποφασιστικος και να νιωθει κανεις ασφαλεια μαζι του. Ομως την εικονα του ηρεμου, εσωστρεφους και βαθυστοχαστου την εχουν ταυτισει με με αυτον ο οποιος δεν στεκεται καλα στα πόδια του κι αυτον που παριστανει τον καμπόσο και τον εξωστρεφη ότι διαθετει το προσον. Επιτυχια αγαπητε μου με τις γυναικες ειναι να εχεις το χαρισμα να τις παραπλανας, η τεχνη της εξαπατησης επειδη, χωρις να θελω να θιξω το γυναικειο φυλο, οι περισσοτερες, ειδικα αν ειδαν λιγα στη ζωη τους, ειναι ευκολοπιστες και γοητευονται με τετοια. Ακομα κι αν τις κερατωνουν ή ειναι ανασφαλείς και κανουν γκαφες στις δουλειες τους ξερουν τον τροπο πως να τα παρουσιασουν στη γυναικα ωστε να τα δεχτει ή τουλαχιστο να συμβιβαστει αφου ήδη την εχουν κανει συναισθηματικα να δεθει μαζι τους και να τους αγαπησει. Εσυ δεν διαθετεις αυτο το χαρισμα παρα το ότι θα μπορουσες μια γυναικα που θα σου εδινε την ευκαιρια να εκφραστεις να την κανεις ευτυχισμενη. Κι αυτο το βγαζω κι απ το ότι τα αισθηματα σου εκεινους τους 8 μηνες ήταν πολύ διαφορετικα, ανεβασμενα σε σχεση με πιο πριν και μετα. Για να νιωθες ετσι θα πει πως θα κανες την κοπελα ευτυχισμενη. Με την παρουσια της στη ζωη σου θα γινοταν η μεγαλη αλλαγη στη ζωη σου. Κι αν την ειχες στη ζωη σου πιστευω δεν θα ερχοσουν καθολου εδω, ισως και ολοι οι προβληματισμοι που παραθετεις εδω να ξεχνιονταν ή να μπαιναν καπου στο περιθωριο του ωραιου της σχεσης. Εχω την εντυπωση πως εκεινους τους 8 μηνες η ιδεα /ελπίδα ότι θα δεχοταν σε εκανε ευτυχισμενο.

Μήπως φίλε οι προβληματισμοι που παραθετεις εδω ειναι αποτελεσμα ελλειψης καταλληλων ανθρωπων που να σε καταλαβαινουν και να αποδεχονται? Μηπως η καταφυγη σου εδω λειτουργει ως υποκαταστατο αυτης της ελλειψης? Μηπως οι προβληματισμοι σου αυτοι γεννηθηκαν ως αποτελεσμα της απογοητευσης απο τη συναναστροφη με τους αλλους? Η ελλειψη αυτη και η ως αποτελεσμα της απογοητευση σου καθως και η πνευματικοτητα που σε διακρινει σε εκαναν καπου να κλειστεις σε σενα και να αναπτυξεις αυτες τις σκεψεις/προβληματισμους. Η πορεια ξεκινησε δλδ απο την απογοητευση που δεν βρηκες αυτο το ωραιο που ειχες στο νου μεσα στους αλλους. Δεν εισαι απ τους χαρακτηρες που θα καθονταν να κανουν παρεες του χαβαλε περι ανεμων και υδατων, για το ποδοσφαιρο και τα κλαμπ και τετοια. Θα θελες να εχεις φιλους ειλικρινεις που να σε νιαζονται αλλα και να μπορεις να αναπτυξεις μια βαθυτερη επικοινωνια μαζι τους σαν κι αυτη που κανεις εδω.

Δεν μου ειπες πιο πριν τι μεθοδο ψυχοθεραπειας σε ψυχολογο ακολουθησες. Σημασια εχει το αν σε βοηθα στην πραξη, στην καθημερινοτητα σου και μεσα απ αυτο στην αλλαγη/βελτιωση την οποια θα θελες στη ζωη σου.

Γιάννη σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τον χρόνο που αφιέρωσες και πάλι...
Τα "καλό παιδί" εντάξει, τα έχω φάει με το κουτάλι..βετεράνος γαρ. Η συγκεκριμένη πάντως δυστυχώς ήταν όντως με κάποιον και μάλιστα ήταν φρέσκο οπότε δε πα' να έχτιζα και ολόκληρο ναό με τα χέρια μου...έρωτα το λένε και δεν σηκώνει δευτερη κουβέντα. Παρόλαυτα βγήκαμε με την κοπέλα 3 φορες. Αν βέβαια ήξερα απο την αρχή οτι ήταν ερωτευμένη δεν θα έμπαινα καν στον κόπο.

Δεν πειράζει..έτσι και αλλιώς δεν είναι τα ειδύλλια που θα καθορίσουν την ζωή μου αυτή τη στιγμή, αν και συμφώνώ μαζί σου στα πάντα στην δεύτερη σου παράγραφο, περί των 8 μηνών και την ακολουθία αυτών σε περίπτωση θετικής συνέχειας της περίπτωσης εκείνης.

Δυστυχώς με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνο στις απόψεις σου για το άλλο φύλο...όσο και να το αγαπώ η συντριπτική πλειοψηφία κρύβει αρκετές παλιμπαιδίζουσες πτυχές τις οποίες βέβαια τροφοδοτούμε και εμείς με την στάση μας (όλοι μας ταίζουμε την χαριτωμενιά) και στον χαβαλέ κανείς δεν είπε ποτέ όχι.
Και δεν στο κρύβω ότι περι τον τελευταίο μήνα περίπου έχω εμπλακεί 4-5 φορές σε συζήτηση στην οποία γυναίκα εξέφρασε ευθέως τις απόψεις της για το πόσο ο άντρας που την ελκύει πρέπει να της παρέχει στήριξη και να μην εμφανίζει αδυναμίες. Κάπως απαράδεκτη αντίληψη κατ'εμε για την εποχή που ζούμε.

Θεωρώ δε πως στην κοινωνία μας υπάρχει ένα γενικότερο ξεφύλλισμα και έπειτα ανακύκλωση συντρόφων, εως οτου συμβεί αυτό που λένε ωρίμανση που στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι τίποτε άλλο παρα, το τέλος του χαβαλέ λόγω ηλικιακών ή άλλων περιορισμών και αναγκών.
Κοινώς έχω ήδη σκεφτεί για τον εαυτό μου πως μέχρις ότου το περιβάλλον μου φτάσει πχ την ηλικία των 50 χρόνων και φύγει αυτή η τάση προς τον χαβαλέ όπως ανέφερες...απλά δεν έχω κάτι να ελπίζω. Ίσως τότε που όπως είπα το περιβάλλον αυτό θα ανασχηματίσει τις απόψεις του για τις ατομικές του ανάγκες ίσως μπορέσω να ενταχθώ σε μιά συζήτηση περι ζωής, προτεραιοτήτων, κοινωνικής φύσης και ατομικών προβληματισμών ή τέλος πάντων ότι απασχολεί τον κάθε ένα σαν προσωπικότητα όταν σβήνει τα φώτα και ξαπλώνει για ύπνο (αν τον απασχολεί κάτι φυσικά και δεν ξεραίνεται αμέσως).

Περί "καταλλήλων" ατόμων...ναι φυσικά τα άπειρα ερωτηματικά πάνω απο το κεφάλι μου είναι αποτέλεσμα του κατ'οικον περιορισμού μου και της αποκλειστικής χρήσης του στόματος μου για λήψη τροφής!
Δεν έχω κανέναν άλλο στη ζωή μου την παρούσα φάση, που να με γνωρίζει. Έχω ορισμένους γνωστούς που πχ μιλάω μια φορά κάθε μια-δυο βδομάδες αλλά όπως είπα....κανέναν που να με γνωρίζει, με ότι συνεπάγεται αυτό. Μηδενική επικοινωνία που να μου προσφέρει κάτι ουσιαστικό σαν άνθρωπο και σχεδόν μηδενική σε καθημερινή βάση το οποίο θεωρώ πως μου έχει κοστίσει αρκετά.
Κάτι που με κάνει ακόμα πιο προβληματισμένο είναι πως το παρουσιαστικό μου δεν φανερώνει τίποτα απολύτως απο όλα αυτά. Οπότε και οποιοσδήποτε με συναντά δεν περιμένει τίποτα τέτοιας φύσης απο εμένα και φυσικά μου συμπεριφέρεται ανάλογα.
Δεν θεωρώ πως έχω τίποτα το παράξενο πάνω μου παρά το μυαλό μου και φυσικά μου κάνω την ζωή μου δύσκολη αλλά ειλικρινά δεν ξέρω τι άλλο να κάνω. Δεν πρόκειται ποτέ να ασχοληθώ με κάτι που δεν με ενδιαφέρει μόνο και μόνο για να έχω την παρέα κάποιου. Πως θα μπορούσα?

Με την ψυχοθεραπευτρια...αστεία ιστορία.
Μάλλον τσακώθηκα προχτες...και λέω μάλλον γιατί νομίζω πως τελικά εκείνη είχε αρκετά θέματα που θα έπρεπε να λύσει με τον εαυτό της πριν αποφασίσει να προσφέρει βοήθεια.
Σε περίπτωση που κάποιος δεν βαριέται να διαβάσει συνέβει το εξής...
Όπως είχα αναφέρει και εδώ αρκετό καιρό τώρα της είχα εκφράσει τις αμφιβολίες μου για το κατά πόσο μου προσφέρουν κάτι οι συνεδρίες μαζί της. Υπήρχαν μάλιστα αρκετές φορές που απλά λόγω συναισθηματικής φόρτισης εκείνη τη μέρα απλά δεν λέγαμε τίποτα επι 45 λεπτά είτε γιατί καθόμουν σιωπηλός είτε γιατί είχα πάρει αμπάριζα τα χαρτομάντηλα. Να σημειώσω κάπου εδώ πως δεν έχω καμία άλλη εμπειρία με τον κλάδο και δεν γνωρίζω αν θα έπρεπε πχ απο μεριάς του θεραπευτή να υπάρχει παρακίνηση οποιασδήποτε μορφής σε τέτοιες περιπτώσεις. Οπότε υπήρχαν πάρα πολλές συνεδρίες που απλά κάθησα εκεί επι 45 λεπτά και δεν είπαμε κουβέντα, ούτε εγώ ούτε εκείνη. Πληρώθηκε φυσικά κανονικά.
Κάποια στιγμή με δική μου πρωτοβουλία αποφάσισα να γράψω κάποιες σκέψεις μου, απλά γιατί μου ήταν αδύνατο να της τα πω προφορικά αλλά ήθελα να τις γνωρίζει και να τις συζητήσουμε. Οπότε έφερα μαζί μου ένα usb stick, την ρώτησα αν θα μπορούσε να το διαβάσει, με ρώτησε μάλιστα εκείνη για το αν θα είχα κάποια ιδεα που θα μπορούσε να βοηθήσει στην θεραπεία. Προφανώς ήταν το κείμενο. Δέχτηκε να το διαβάσει και να το συζητήσουμε την επόμενη φορά.
Πήγα την επόμενη βδομάδα όπου προς έκπληξη μου, μου είπε πως δεν το διάβασε γιατί δεν άνοιγε το txt format το mac της. Απογοητεύτηκα καθώς θα περίμενα να με είχε ειδοποιήσει μέσα στην βδομάδα ώστε να το φέρω με άλλο τρόπο αντί να χάσω άλλη μια συνεδρία που και πάλι δεν είπαμε τίποτα.
Το έφερα στο επόμενο ραντεβού εκτυπωμένο σε 3 αραιογραμμένες σελίδες τις οποίες είχα διαβάσει στον εαυτό μου 3-4 φορες για να σιγουρευτώ πως δεν θα μας φάει πάνω απο 10 λεπτά.
Τις παρέδωσα και προς δεύτερη εκπληξη μου γύρισε κατευθείαν στην τελευταία σελίδα, διάβασε λίγο και το έκλεισε. Έπειτα μου έκανε μια ερώτηση στην οποία απάντηση "η απάντηση είναι στην 3η παράγραφο"....έπειτα άλλη μια στην οποία επίσης απάντησα "η απάντηση είναι στην πρώτη παράγραφο" και προφανώς ενοχλήθηκα καθότι για τρίτη συνεχόμενη συνεδρία δεν θα γινόταν αυτό που είχαμε συμφωνήσει αφου δεν διάβασε ούτε τότε το κείμενο.
Της έστειλα μήνυμα μετα απο 3-4 μέρες για να της πω οτι με ενόχλησε όλο αυτό και στο επόμενο ραντεβού την είδα απο την αρχή της συνεδρίας προφανώς εκνευρισμένη και όλη η συζήτηση μας ήταν γύρω απο το κατα πόσο ήμουν εγώ θυμωμένος με τα πάντα.
Κατάλαβα αμέσως πως ήθελε να φέρει την συζήτηση στο θέμα με το κείμενο και μάλιστα με ύφος το οποίο θεώρησα εξαρχής καθαρά προσωπικό, ανεπίτρεπτο, θυμωμένο και ειρωνικό.
Άδραξα την ευκαιρία να "παίξω" λίγο με τα νεύρα της αποφεύγοντας σκοπίμως να οδηγήσω την συζήτηση εκεί που ήθελε και κάποια στιγμή απλά ...εξερράγη.
Σηκώθηκε μάλιστα όρθια να ουρλιάζει με την φωνή της να έχει ανέβει 2-3 οκτάβες (ωραία αντίθεση απο το κλασικό ψεύτικο ήρεμο ύφος των ψυχολόγων/ψυχοθεραπευτων) για το πως δεν είναι φίλη μου για να τις δίνω κείμενο μου να διαβάζει...φυσικά χωρίς η συζήτηση να οδηγηθεί κάπως σε αυτό. Απλά έκανε μπαμ και το εβγαλε απο μέσα της...μάλιστα της είπα χαριτολογώντας γιατί το κράταγε τόση ώρα μέσα της και δε το έλεγε απο την αρχή εφόσον ήταν τόσο προφανές.

Αφού λοιπόν της υπενθύμισα πως και η ίδια δέχτηκε να το διαβάσει και μάλιστα με ρώτησε αν είχα και κάποια άλλη πρόταση που θα θεωρούσα οτι θα βοηθούσε την όλη θεραπεία και μετά απο τα δικά της σχόλια σε τόνο σοπράνο για το πως "ευχαρίστως το διάβασε"....την χαρακτήρισα τρελή καθότι δεν το διάβασε ποτέ, της είπα οτι προφανώς πρέπει να μάθει να ορίζει τα όρια της και να μην συμφωνεί σε πράγματα τα οποία δεν είναι διατεθειμένη να κάνει και μετά να παραπονιέται λες και είμαστε παιδιά, πόσο μάλλον να μην λέει κουβέντα όλο το διάστημα που την επισκέπτομαι για το οτι προφανώς δεν μπορεί να με βοηθήσει αλλά ευχαρίστως δέχεται τις πληρωμές μετά απο πάρα πολλές τελείως σιωπηλές συνεδρίες... της υπενθύμισα επίσης την τελείως απαράδεκτη συμπεριφορά της προς τον ασθενή της, το να υψώνει τον τόνο της φωνής της σαν υστερική κλπ....έφυγα απο το ιατρείο της και προς το παρον εφόσον με είχε φορτώσει με χάπια (300mg effexor, 75mg anafranil, 25mg lamictal) τα οποία δεν μπήκε ποτέ καν στον κόπο να μου πει πως θα διακόψω, σας γράφω απο την δουλειά μου με ιλίγγους από την διακοπή του effexor (μάλλον).

Γενικά μιλώντας Γιάννη δεν υπήρχε κάτι συγκεκριμένο στις συνεδρίες μας, πέρα απο το οτι μονίμως ένιωθα ένα βήμα μπροστά, για να σου πω οτι παρατήρησα κάποια μεθοδολογία, ούτε συγκεκριμένες ερωτήσεις απο μεριάς της, ούτε κάτι που να πω πως με έβαλε ποτέ σε σκέψεις για το οτιδήποτε μέχρι πχ το επόμενο ραντεβού που απλά μου ζητούσε να της πω ότι ήθελα εγώ, χωρίς κάποια παρότρυνση, ερωτήσεις ή στόχο.

Με την κοπελα στη δουλεια...χμ.. θετικο το ότι βγηκες τρεις φορες μαζι της, δεχτηκε δλδ παρα το ότι επαιζε φαση με καποιον αλλο. Αρα δε θα μπορουσα να ελεγα ότι εχεις ιδιαιτρεο προβλημα στις σχεσεις με το αντιθετο φύλο. Ετσι παρα τις οποιες συζητησεις περι σχεσεων των δυο φυλων που ανοιχθηκαν εδω θα μπορουσα να πω πως μπορεις να διεκδικησεις αλλα και να κερδισεις καποια που γουσταρεις. Μεσα σε μια σχεση καποια πλην επισκιαζονται απο τα συν. Εξαρταται ο συντροφος μας τι βρισκει πιο γοητευτικο σε μας.
Όσο για τη γιατρο, μεθοδολογια όταν λέω εννοω στο να σου προσφερει ενα νοητικο εργαλειο σαν μεθοδο, το οποιο εσυ θα χρησιμοποιείς για να κατανοείς και να κατευθυνεις εσυ τη δικη σου σκεψη, να σε εχει βοηθησει να καταλαβεις το προβλημα σου και πως θα το λύσεις, να μπορεις δλδ μεσα απο τη μεθοδολογι αυτη να ενεργεις ως παρατηρητης της σκεψης σου και η βελτίωση αυτη να υποβοηθα στο να επιτυχεις τους στοχους σου στη ζωη. Το να σου δινει φαρμακα κι απλα να κανετε σκορπιες συζητησεις, χωρις να υπαρχει αυτη η μεθοδολογια και απ την αλλη μακροπροθεσμα να μη βλεπεις εστω καποιο θετικο αντικτυπο ολης αυτης της διαδικασιας στη ζωη σου θα λεγα ότι πιθανον η συγκεκριμενη γιατρος να μη σε βοηθα ιδιαιτερα.

Κάποιες ερωτήσεις/σημειώσεις από τη μεριά μου για σκέψη. Δεν σε ρωτάω για να μου απαντήσεις αλλά να διερωτηθείς ο ίδιος, σε περίπτωση που βρεις κάποιο ενδιαφέρον στισ ερωτήσεις μου. Μπορεί να είναι και ηλίθιες (γιατί το επίπεδο γραψίματός σου δεν μπορώ να το φτάσω :) ) αλλά εγώ να βοηθήσω θέλω.

1. Τί είχε η κοπέλα στη δουλειά που σε κέρδισε και σου κέντρισε το ενδιαφέρον? Τί διαφορετικό έχει από όλες τις υπόλοιπες? Γιατί στην περίπτωσή σου εσύ της ανοίχτηκες πρώτος και πήγες να την προσεγγίσεις, δεν είναι ότι σου έδειξε αυτή ενδιαφέρον πρώτη...

2. Ίσως θα πρέπει να αποβάλεις κάποιες γενικότητες από τη ζωή σου. Αυτά που λες γενικά για τις γυναίκες, έστω ότι ισχύουν για τις περισσότερες , εσύ θα ψάξεις αυτές που δεν είναι έτσι, αυτές που πάει το μυαλό τους 5 βήματα παραπέρα. Υπάρχουν Tomhet, απλά αν δεν έχεις θετική διάθεση ή είσαι προκατελειμένος δύσκολα δημιουργείς ή βλέπεις καθαρά τις ευκαιρίες. Και εσύ για σένα είσαι πάνω από ΟΛΕΣ τις έτσι, τις αλλιώς και αλλιώτικα...

3. Λες να φτάσει το περιβάλλον 50 χρονών. Μα το περιβάλλον μας δεν είναι δυναμικό, εμείς δεν το διαμορφώνουμε σε κάποιο βαθμό??? Πότε είναι η τελευταία φορά που έδωσες εσύ την ευκαιρία σε κάποιον άνθρωπο, να του ανοιχτείς και να τον εξερευνήσεις και αν όλα πάνε καλά να αναπτυχθεί μία φιλία. Μην μου πεις ότι με το που μιλάς 2 λεπτά με τον άλλο καταλαβαίνεις ότι δεν αξίζει για κάτι παραπάνω και τον γειώνεις αμέσως. Ειλικρινά πιστεύω ότι στο γεγονός ότι δεν έχεις φίλους , αν δεν είναι επιλογή σου, ίσως φταις και εσύ σε κάποιο βαθμό. Γιατί από όσα διάβασα στο τόπικ αυτό, δείχνουν έναν ισοροπημένο άνθρωπο που ξέρει που πατάει, που βρίσκεται και τι θέλει από τη ζωή. Μήπως κάτι κάνεις και εσύ λάθος ρε συ Tomhet? (δεν λέω ότι φταις μόνο εσύ, αλλά ίσως σε κάποιο μικρό βαθμό)

4. Έχεις σκεφτεί να ξεκινήσεις καμία δραστηριότητα? Όχι για να γνωρίσεις κόσμο, αλλά για την πάρτη σου ώστε να κάνεις κάτι που σου αρέσει και να μην περνάς τα απογεύματα στο σπίτι μόνος.

Με φιλική διάθεση,
Αποστόλης

Εκτιμώ τους πάντες Αποστόλη που θα διαθέσουν λίγο χρόνο έστω για να μου δώσουν την ευκαιρία να διαβάσω ή και να γράψω...
Δε ξέρω αν σε βοηθά η αρίθμηση αλλά θα σου απαντήσω και εγώ αριθμημένα έτσι για αλλαγή δική μου! :P
1. Μάλλον πολλά Αποστόλη γιατί όπως είπα δυστυχώς το κράτησα τόσο πολύ καιρό και δεν είδα τίποτα που να με απογοητεύει ακόμα και αργότερα όταν ξεκινήσαμε να μιλάμε και την γνώρισα κάπως. Καταρχήν δεν πηγαίνω ποτέ για τα εμφανισιακά φαβορί! Όχι ότι δεν ήταν όμορφη....για τα δικά μου κριτήρια ήταν περισσότερο απο ότι θα ζητούσα ποτέ να έχω δίπλα μου όταν χαίρομαι, όταν νοιάζομαι, όταν ξυπνάω και όταν κοιμάμαι. Απλά πχ δεν είχε το σωματότυπο μοντέλου. Είχε πχ λίγα παραπάνω κιλά που απλά θεώρησα θα την έκανε να έχει άλλα ενδιαφέροντα απο κάποια που η εμφάνιση της είναι η αρχή και το τέλος.
Έπειτα ήταν πολύ χαμηλών τόνων ανάμεσα στην αντίστοιχη "παρέα" της με τις υπόλοιπες πχ κοπέλες που δουλεύουν στην εταιρεία. Για την ακρίβεια δεν είχα ακούσει ποτέ καν την φωνή της και δεν την είχα δει ποτέ να ασχολείται με κάτι άλλο πέρα απο τη δουλειά. Είχα επίσης παρατηρήσει μικροπράγματα που κρατούσε στο γραφείο της τα οποία είχαν για μένα μια πολύ όμορφη απόχρωση και χρωματικά και συμβολικά. Η ιδέα που είχα βασιζόταν σε εντυπώσεις και τίποτα παραπάνω βέβαια.
Όμως έπειτα όταν άρχισα να εμφανίζομαι, δειλά, κρυφά και με τον τρόπο μου ....ήταν η αντίδραση της πχ στο βιβλίο με την ιδιόρρυθμη αφιέρωση που της άφησα, που πραγματικά έτυχε να είμαι δίπλα όταν το βρήκε...δεν θα μπορούσα να ήλπιζα σε κάτι καλύτερο απο το τι είδα και άκουσα....ο τρόπος που φέρθηκε στα μικροπράγματα που της άφηνα κατα καιρούς στο γραφείο, και τέλος η γραπτή επικοινωνία που είχαμε για ένα διάστημα μέχρι να βρω επιτέλους το κουράγιο να της μιλήσω απο κοντά, που βασιζόταν στα δικά μου αφηρημένα παραμύθια αλλά και στο κοριτσάκι που τα διάβαζε... ο τρόπος που τα δεχόταν, τα σχολίαζε και τροφοδοτούσε την επόμενη μου εικόνα, πείραγμα ή αυτοσχέδια χαζοκατασκευή (έκανα και τέτοια :P) ή ακόμα και γκάφα (όπως το πικνικ που της έστησα έξω απο την δουλειά) . Είδα πως η αρχική μου εντύπωση για έναν ρομαντικό, αθώο αλλά και παιχνιδιάρικο κορίτσι, σε συνδιασμό με την εμφάνιση και την συμπεριφορά σε συζήτηση αλλά και στα θέματα αυτής, δεν έπεσε καθόλου έξω αλλά μάλιστα επιβεβαιώθηκε.

Ίσως να ήταν η ήσυχη φύση της σε συνδιασμό με τον ρομαντισμό που μου έβγαζε, που όμως ήμουν σίγουρος ότι έκρυβε...πως να το πω χωρίς να παρεξηγηθώ...ατελείωτες ώρες παιχνιδιού...(είμαι σίγουρος οτι θα παρεξηγηθώ με περισσότερους απο έναν τρόπους για αυτό)...τρία στοιχεία που θεωρώ πως έχω αλλά και ψάχνω και εγώ. Δεν θέλω να το προσγειώσω σε κανένα ανθρώπινο επίπεδο Αποστόλη προσπαθώντας να περιγράψω το πως ένιωθα και το πως αυτό επιβεβαιώθηκε σε κάθε περίσταση. Δε θα μιλήσω γενικά, θα μιλήσω λίγο σύντομα μόνο για εκείνη γιατί να, τώρα που με ρώτησες μου τα θύμησες όλα τόσο έντονα και μελαγχόλησα λίγο...να'σαι καλα....

Νιώθω ότι θέλω να είμαι μακρυά απο όλους Αποστόλη. Το εννοώ το μακρυά...μακρυά απο οτιδήποτε μπορεί να πληγώνει, να ενοχλεί ή να φέρνει σε ανθρώπινα επίπεδα τη σκέψη μου όταν θα ήμουν με εκείνη. Τα λόγια που λέμε να μην έχουν επαφή με την πραγματικότητα...να είναι απο την ώρα που θα την δω μέχρι την ώρα που θα χωρίσουμε ή θα κοιμηθώ** ένα παραμύθι χωρίς νόημα ανθρωπινο. Να μην μιλάω για τίποτα που να μπορείς να πιάσεις με τα χέρια αλλά αντί αυτού το μυαλό μου να βρίσκει τρόπους να την κάνει να νιώθει το άγγιγμα μου και τα χέρια μας να ακουμπούν πολύ πριν φτάσουν φυσικά το ένα το άλλο. Όλα τα πράγματα που θεωρούμε δεδομένα να αποκτούν άλλη χρήση που θεωρείς χαμένη. Όπως τα χέρια που ανέφερα και το φως.
Έχεις παρατηρήσει ποτέ πως απλά πράγματα καθημερινά μπορούν να σε ξαφνιάσουν μόνο όταν κάτσεις και τα ζήσεις πραγματικά? Γιατί τώρα που σου μιλάω και μου μιλάς δεν τα ζούμε όπως πρέπει.
Πως το να γράφεις στο φως, δε θα πω κεριού για να μην γίνω γραφικός αλλά, φακού, που το βράδυ μπορεί να σου καταστήσει δύσκολο το να τον κρατάς και να φωτίζεις το χαρτί σου για να βλέπεις....αν τον αφήσεις κάπου κοντά και πέφτει σκια και σου μαυρίζει τις γραμμές...αν πλησιάσεις το χέρι σου στο χάρτι για να γράψεις αμέσως αυτό φωτίζει απο την αντανάκλαση του φωτός στο δέρμα σου? Φυσικά θα μου πεις....κάντο Αποστόλη ...και παίξε με αυτό και θα δεις πως τίποτα δεν είναι δεδομένο. Τα πάντα υπάρχουν εδώ για να σε ξαφνιάσουν, όσο απλά και να είναι.

Έτσι ένιωθα και γω. Πως απλές λέξεις γίνονταν παιχνίδι...απλές χειρονομίες ξαφνικά είχαν άλλο νόημα και μπορούσες να τις χαζεύεις και να τις αναλύεις με τις ώρες. Αλλά πάνω απο όλα να τις ζεις με διαφορετικό τρόπο απο ότι είχες συνηθίσει μέχρι τότε στα τόσα χρόνια ζωής σου. Αυτό κρατάω μόνο γιατί είναι κιόλας ο μοναδικός άνθρωπος που μου δάνεισε όλα αυτά τα συναισθήματα και τις εικόνες και ποτέ δεν έκανε κάτι να με πληγώσει...
Όπως είπα ίσως θα προτιμούσα να μην τα είχα μοιραστεί όλα αυτά ακριβώς τότε αλλά μια άλλη στιγμή που ίσως και για εκείνη να είχαν την ίδια ένταση γιατί όπως είπα....έπαιζα με άσφαιρα :P ήταν ερωτευμένη.

2. Δεν αφήνω τις γενικότητες να με επηρεάσουν περισσότερο απο ότι πρέπει. Ναι, δυστυχώς με επηρεάζουν αρκετά γιατί ζω ανάμεσα τους αλλά θεωρώ πως δεν μπλέκω την πραγματικότητα με την δική μου πραγματικότητα. Οι γενικότητες είναι γενικότητες και αυτό που ψάχνω εγώ είναι κάτι άλλο. Δεν έχω κρίνει ποτέ κανέναν απο το εξώφυλλο του, γυναίκα ή άντρα και δεν έχω απορρίψει ποτέ κανέναν για λόγο που δεν φρόντισα να εξακριβώσω ο ίδιος. Κοινώς το οτι η πλειοψηφία των ανθρώπων είναι "κάπως" δεν με έχει αποτρέψει ποτέ απο το να ρωτήσω να μάθω και να ανακαλύψω κάτι για κάποιον. Δεν τσουβαλιάζω ποτέ.

3. Δυστυχώς δεν με θεωρώ χαζό. Είναι ένα μειονέκτημα μου. Θεωρώ πως και λόγο χρόνου αναλύω τα πάντα, εξερευνώ τα πάντα και δυστυχώς θεωρώ πως προσπάθησα Αποστόλη. Λόγω της γλωσσοκοπάνικης φύσης μου (όπως βλέπεις) δεν έχω ξοδέψει ποτέ μόνο 2 λέπτα για κάποιον. Στο κάτω κάτω δες με....φαίνεται να νομίζω πως έχω τα περιθώρια για τέτοια λάθη? Δεν τα έχω...ξέρω πως δεν τα έχω. Δεν είναι τόσο ότι έχω απορρίψει εγώ κόσμο όσο μάλλον το ότι νιώθω πως ο κόσμος έχει απορρίψει εμένα. Είναι ένα πράγμα το να δέχεσαι τους άλλους όπως είναι και άλλο το να αφιερώνεις χρόνο για να τον περάσεις μαζί τους. Δέχομαι τα πάντα αλλά δυστυχώς είναι αμοιβαία τα συναισθήματα. Όπως εγώ πχ δε θα άντεχα έναν θερμοκέφαλο ποδοσφαιρόφιλο για πολύ ώρα έτσι δε θα άντεχε και εκείνος εμένα. Δεν λεω οτι θα τσακωνόμασταν...δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που διαφώνησα με κάποιον για τις απόψεις του, αλλά απλά θα ήμασταν 2 σιωπηλοί άνθρωποι στο ίδιο δωμάτιο. Το βλέπω όπως είπα σαν αμοιβαία απόρριψη, χωρίς άσχημα συναισθήματα. Και μόνο απο μεριάς μου δεν θα είχα τίποτα να του προσφέρω...εκείνου και σε πολλούς άλλους. Αν δε νιώθω ότι έχω κάτι να προσφέρω, τότε απλά δεν μπορώ να μείνω εκεί.

4. Όχι...αλλά μάλλον όχι για τους λόγους που φαντάζεσαι. Είναι πράγματα που θα ήθελα να κάνω αλλά δεν τα κάνω γιατί απλά δεν τα πηγαίνω καλά με το πλήθος....πες το ντροπή ή όπως αλλιώς θες. Πες το πείσμα γιατί ξέρω εμένα και ξέρω ότι δεν θα έπρεπε να έχω ανάγκη το Plan B, και απογοητεύω εμένα που πρέπει να καταφύγω σε αυτό οπότε απλά πέφτω αφάνταστα ψυχολογικά με αποτέλεσμα να μου φεύγει η οποιαδήποτε διάθεση για οτιδήποτε.
Ειναι επίσης άλλα πράγματα που θέλω Αποστόλη να τα μοιραστώ. Είναι σαν ένα ταξίδι που ξέρεις ότι δεν θες να κάνεις μόνος σου...ένα ταξίδι κάπου συγκεκριμένα που θες να το κρατήσεις για μια κατάλληλη παρέα και αυτό με κάνει να πεισμώνω και πάλι μέχρι που ξανά απογοητεύομαι με εμένα που βρίσκομαι εδώ και μόνος.
Θέλω τόσο πολύ να το κάνω αλλά δεν θέλω να παίξω αυτό το χαρτί τώρα ...δεν θέλω να γραφτεί στην μνήμη μου σαν κάτι που έκανα για να σπάσω την μοναξιά και την μελαγχολία. Θέλω να είναι άλλες οι συνθήκες, άλλοι οι λόγοι....οπότε μετά απλά σκέφτομαι το ποιές ειναι τώρα οι συνθήκες και....τι να πω...προς απογοήτευση όλων των γυναικών που μπορεί να διαβάζουν τωρα...απλά πέφτω στο κρεβάτι 30 χρονών άντρας με αγκαλιά το μαξιλάρι και πλάι μου την μελαγχολία να κοιταζόμαστε ξεφυσώντας.
Όσο για τα πράγματα που κάνω μόνος...κανω, δε κάνω...τι νόημα έχει? Μήπως κοιτάζει κανείς το παράθυρο μου να με δει? Έπαιζα κιθάρα, έγραφα μουσική...μόνος μου...κοιτά τώρα...γράφω...μόνος μου...και? Τι εφόδια έχω απέναντι σε κάποιον που δεν σκέφτεται τίποτα απο αυτά και είναι έξω τώρα και απλά πίνει τα ποτά του, τον καφέ του κλπ? Τίποτα...
Δεν υπάρχει το "μόνος" ακριβώς γιατί τίποτα δεν έχει αντίκτυπο όταν το κάνεις μόνος.
Χάλια μαύρα πάλι? Καλά τα κατάφερα ε?

(**Δε θα κοιμόμουν όμως...
Μόνο τα παιδιά δεν κοιμούνται όταν έχουν δίπλα τους αυτό που θέλουν...το αγαπημένο τους παιχνίδι...και οι γονείς παλέυουν να τα βάλουν για ύπνο. Αντίθετα όταν μεγαλώνουμε, όταν έχουμε αυτό που θέλουμε πέφτουμε ήσυχοι για ύπνο σα να είμαστε σίγουροι πως όταν θα ξυπνήσουμε θα είναι δίπλα μας. Και όταν μας λείπει κάτι χάνουμε τον ύπνο μας...
Δε θα ήταν πιο φυσιολογικό να μην κοιμόμαστε ποτέ όταν έχουμε δίπλα μας αυτό που θέλουμε και όταν μας λείπει να κοιμόμαστε για να περάσει η ώρα πιο γρήγορα μέχρι να το ξαναβρούμε?
Έστειλα το παραπάνω μήνυμα σε περίπου 20-25 άτομα στην εταιρεία μιά μέρα (οχι σε εκείνη) ....πήρα 2 απαντήσεις :P η μία απλά χιουμοριστική...αυτό εννοούσα Αποστόλη με το ότι έχουμε ξεχάσει να εκτιμούμε τα πιο απλά πράγματα)

Quote:

---

Originally Posted by Tomhet

....

Είδα πως η αρχική μου εντύπωση για έναν ρομαντικό, αθώο αλλά και παιχνιδιάρικο κορίτσι, σε συνδιασμό με την εμφάνιση και την συμπεριφορά σε συζήτηση αλλά και στα θέματα αυτής, δεν έπεσε καθόλου έξω αλλά μάλιστα επιβεβαιώθηκε.

Ίσως να ήταν η ήσυχη φύση της σε συνδιασμό με τον ρομαντισμό που μου έβγαζε, που όμως ήμουν σίγουρος ότι έκρυβε...πως να το πω χωρίς να παρεξηγηθώ...ατελείωτες ώρες παιχνιδιού...(είμαι σίγουρος οτι θα παρεξηγηθώ με περισσότερους απο έναν τρόπους για αυτό)...τρία στοιχεία που θεωρώ πως έχω αλλά και ψάχνω και εγώ. Δεν θέλω να το προσγειώσω σε κανένα ανθρώπινο επίπεδο Αποστόλη προσπαθώντας να περιγράψω το πως ένιωθα και το πως αυτό επιβεβαιώθηκε σε κάθε περίσταση. Δε θα μιλήσω γενικά, θα μιλήσω λίγο σύντομα μόνο για εκείνη γιατί να, τώρα που με ρώτησες μου τα θύμησες όλα τόσο έντονα και μελαγχόλησα λίγο...να'σαι καλα....

....Όπως είπα ίσως θα προτιμούσα να μην τα είχα μοιραστεί όλα αυτά ακριβώς τότε αλλά μια άλλη στιγμή που ίσως και για εκείνη να είχαν την ίδια ένταση γιατί όπως είπα....έπαιζα με άσφαιρα :P ήταν ερωτευμένη. Στη χειροτερη περιπτωση (κι αυτο συνηθιζω να λεω στον εαυτο μου σε τετοια θεματα) τουλαχιστον πειραματιστηκες. Πήρες μια εμπειρια για πιο μετα. Εισαι 30, εχεις ακομα λίγο καιρο για πειραματα. Στο εξης θα σου ελεγα να κινεισαι πιο στοχευμενα, μην κανεις ασκοπες κινησεις και σχεσεις που κατα βαθος δε γουσταρεις, διοτι οσο περνανε τα χρονια τα περιθωρια μας για να βρουμε κατι καλο στενευουν. Με τα ματια ανοικτα αμα δεις καποια που γουσταρεις, που μεσα σου βγαινει ενα ωραιο αισθημα γι αυτην μην κολώνεις, να πονταρεις σε καποιαν (κι αν δε γινει μαζι της κατι με το ιδιο κριτηριο σε αλλη/αλλες) που θα θελες να την εχεις για παντα διπλα σου, για να μην κοιμασαι μονος όπως λες παρακατω. Υπαρχουν γυναικες που γουσταρουν και ερωτευονται τετοιους βαθυστοχαστους σαν κι εμας.


3. Δυστυχώς δεν με θεωρώ χαζό. Είναι ένα μειονέκτημα μου. Θεωρώ πως και λόγο χρόνου αναλύω τα πάντα, εξερευνώ τα πάντα και δυστυχώς θεωρώ πως προσπάθησα Αποστόλη. Λόγω της γλωσσοκοπάνικης φύσης μου (όπως βλέπεις) δεν έχω ξοδέψει ποτέ μόνο 2 λέπτα για κάποιον.Αμφιβαλλω αν αυτη τη γλωσσοκοπανικη φυση τη βγαζεις και όταν εισαι με αλλους. Λίγες κουβεντες απλα για πεις οτι μιλησες? Εκτος κι αν όντως ανοιγεις τετοιες συζητησεις αλλα δεν ειναι τα καταλληλα ατομα για να σε αφουγκραστουν και να σε κατανοησουν. Αυτο πιστευω το κανεις μονο αν καποτε, σπανια δλδ βρεθεις με καποιον που μεσα απο την εντυπωση που σου προκαλει και το χαρακτηρα του κρινεις και εν συνεχεια με το επιπεδο κατανοησης απο μερους του οτι ειναι καταλληλος να τους ξανοιχθεις σε τετοιο βαθμο όπως εδω. Με την τεραστια πλειοψηφια μπορει να σαι ο αμίλητος, ο ήρεμος που ελαχιστες κουβεντες ανταλλαζει. Στο κάτω κάτω δες με....φαίνεται να νομίζω πως έχω τα περιθώρια για τέτοια λάθη? Δεν τα έχω...ξέρω πως δεν τα έχω. Δεν είναι τόσο ότι έχω απορρίψει εγώ κόσμο όσο μάλλον το ότι νιώθω πως ο κόσμος έχει απορρίψει εμένα. Είναι ένα πράγμα το να δέχεσαι τους άλλους όπως είναι και άλλο το να αφιερώνεις χρόνο για να τον περάσεις μαζί τους. Δέχομαι τα πάντα αλλά δυστυχώς είναι αμοιβαία τα συναισθήματα. Όπως εγώ πχ δε θα άντεχα έναν θερμοκέφαλο ποδοσφαιρόφιλο για πολύ ώρα έτσι δε θα άντεχε και εκείνος εμένα. Δεν λεω οτι θα τσακωνόμασταν...δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που διαφώνησα με κάποιον για τις απόψεις του, αλλά απλά θα ήμασταν 2 σιωπηλοί άνθρωποι στο ίδιο δωμάτιο. Το βλέπω όπως είπα σαν αμοιβαία απόρριψη, χωρίς άσχημα συναισθήματα. Και μόνο απο μεριάς μου δεν θα είχα τίποτα να του προσφέρω...εκείνου και σε πολλούς άλλους. Αν δε νιώθω ότι έχω κάτι να προσφέρω, τότε απλά δεν μπορώ να μείνω εκεί.Ειναι αυτο που λεμε μιλω απλα για να πω ότι μιλησα κι ανταλλαξα καποιες κουβεντες, επειδη εκρινα ότι δεν ειναι αυτο το καταλληλο ατομο με το οποιο θα μπορουσα να ανταλλαζα όλες αυτες τις σκεψεις. Ειναι εκει που δε σου βγαινει, που πιεζεις τον εαυτο σου να εκφραστει. Μήπως ολα αυτα περι καταλληλων ατομων για επικοινωνια κι ολοι αυτοι οι προβληματισμοι λειτουργησαν μεσα μας κατα τροπο ώστε να μας φτιαξουν μεσα μας εναν υποτιθεται χωρο ασφαλειας, ητοι τον χωρο στον οποιο νιωθουμε ωραια, τον οποιο κλεισαμε με τείχη και ετσι δυσκολευομαστε αφανταστα να βγουμε εκτος του ήτοι να αφησουμε ελευθερο τον εαυτο μας να επικοινωνησει και να συναψει φιλιες με τον οποιοδήποτε ενω εχουμε τις δυναμεις να το πετυχουμε? Μηπως ετσι συνηθισαμε τον εαυτο μας σ αυτο το μοτιβο επικοινωνιας, μονωσης κι απωθησης κι ετσι εκει που συνανταμε ενα αξιολογο ατομο που θα θελάμε να κερδισουμε δυσκολευομαστε να βγουμε απ αυτο το πλαισιο και να αφησουμε τον εαυτο μας ελευθερο να τον κερδισει ενω μπορουμε να επιτυχουμε κατι τετοιο?

Ειναι επίσης άλλα πράγματα που θέλω Αποστόλη να τα μοιραστώ. Είναι σαν ένα ταξίδι που ξέρεις ότι δεν θες να κάνεις μόνος σου...ένα ταξίδι κάπου συγκεκριμένα που θες να το κρατήσεις για μια κατάλληλη παρέα και αυτό με κάνει να πεισμώνω και πάλι μέχρι που ξανά απογοητεύομαι με εμένα που βρίσκομαι εδώ και μόνος. θες κατι πολυ ευχαριστο σου (ακομα και δυσαρεστο) να το μοιραστεις με καποιους, να το πεις για να νιωσεις ωραια που το ειπες ή να ξαλαφρωσεις όμως τελικα το κρατας μεσα σου επειδη δεν ηταν καταλληλα ατομα γι αυτο αφου με καποιους αλλους που επεχειρησες να το κανεις στο παρελθον απογοητευτηκες
Θέλω τόσο πολύ να το κάνω αλλά δεν θέλω να παίξω αυτό το χαρτί τώρα ...δεν θέλω να γραφτεί στην μνήμη μου σαν κάτι που έκανα για να σπάσω την μοναξιά και την μελαγχολία. Θέλω να είναι άλλες οι συνθήκες, άλλοι οι λόγοι....οπότε μετά απλά σκέφτομαι το ποιές ειναι τώρα οι συνθήκες και....τι να πω...προς απογοήτευση όλων των γυναικών που μπορεί να διαβάζουν τωρα...απλά πέφτω στο κρεβάτι 30 χρονών άντρας με αγκαλιά το μαξιλάρι και πλάι μου την μελαγχολία να κοιταζόμαστε ξεφυσώντας.Οσο πιο γρηγορα ξεκινας να ξαπλωνεις με γυναικες διπλα σου τοσο περισσοτερες ειναι οι πιθανοτητες να ξαπλώσεις στο τελος για μονιμα με γυναικα που πραγματικα γουσταρεις που θα νιωθεις ομορφα που ειναι διπλα σου. Ας με διορθωσεις/σετε αν κανω λαθος σ αυτο. Μπορει.. Και παλι , μεσα απο τα συμφραζομενα σου, ειμαι σιγουρος πως μια γυναικα θα κανε μεγαλη αλλαγη στη ζωη σου και στον τροπο σκεψη σου..
.........

---

Καποιες σκεψεις σε αποσπασματα του μηνυματος σου. Θα μποορυσαν να ταν περισσοτερα αλλα δεν εχω χρονο. Ισως διαφωνεις, ισως καταλαβα λαθος. Οσο πιο πολύ ξανοιγομαστε στους αλλους τις σκεψεις μας τοσο απο μονοι μας τις αναθεωρουμε.

Quote:

---

Originally Posted by Tomhet

Με το κενό τα πηγαίνετε όλοι μια χαρά αφου σας κάνει να αισθάνεστε σίγουροι για οτι είστε.
Ο κόσμος σας δεν με απειλεί...πως σου ήρθε αυτό? Ο κόσμος σας είναι τόσο μικρός και ασήμαντος ....δυστυχώς με έχετε εγκλωβίσει και εμένα μέσα σε αυτόν όμως και δεν το ζήτησα.
Εγώ και το μυαλό μου είμαστε κάθε άλλο παρα κενοί. Ο φόβος σας για το διαφορετικό είναι αυτό που σας κάνει να ζείτε σαν τις μέλισσες και να ακολουθείτε τα ίδια πράγματα κάθε μέρα.
Στα μάτια σας όμως είμαι σίγουρα δειλός εφόσον την τόλμη μου δε μπορείτε να την μετρήσετε με τα δικά σας μέτρα.
Όπως έμαθα πρόσφατα δεν είναι μόνο το κενό που σας κάνει να δειλιάζετε...είναι και η αδυναμία.
Και εγώ είμαι αδύναμος.
Το inbox μου παραμένει κενό. Ίσως αν δεν το έλεγα αυτό θα πιστευατε πως είχε άλλες μελισσούλες μέσα και θα νομίζατε πως έχει και μέλι και δε θα το φοβόσασταν.
Ακριβώς όπως και αν δεν παραδεχόμουν τις αδυναμίες μου θα με θεωρουσατε δυνατό....όπως ακριβώς κάνετε και για τους εαυτούς σας.

---

Τα κείμενά σου χαρακτηρίζονται από αντιφάσεις, γενικολογίες και αόριστες γενικεύσεις τις οποίες - πρέπει να παραδεχτώ - αποδίδεις με ποιητικό τρόπο. Παρόλα αυτά, μέσα από την ποιητική σου γραφή αποδίδεις ευθύνες που δεν θα έπρεπε. Αφού ο κόσμος μας είναι μικρός και ασήμαντος, γιατί θυμώνεις που δεν ανήκεις σε αυτόν? και πως μπορεί να σε εγκλωβίσει κάτι τόσο ασήμαντο?

Aeolus εδώ εκατομμύρια ανθρώπων έχουν βασίσει την πίστη τους και τις ελπίδες τους σε εξορισμού αντιφασεις, όπως η θρησκεία...και σου φαίνεται περίεργο που έχουν τα δικά μου κείμενα? :P Κράτα καλύτερα όλα τα καλά όπως είπα και κρίνε με καλύτερα από αυτά....αν βρίσκεις κάποια φυσικά.
Παρόλαυτα θεωρώ πως το κομμάτι που παρέθεσες δεν έχει κάποια αντίφαση αλλά ούτε και αόριστη γενίκευση και ευχαρίστως να σου εξηγήσω τι εννοώ...
Θα σε παραπέμψω στην απάντηση που έδωσα στον Απόστολο πιο πάνω...
"2. Δεν αφήνω τις γενικότητες να με επηρεάσουν περισσότερο απο ότι πρέπει. Ναι, δυστυχώς με επηρεάζουν αρκετά γιατί ζω ανάμεσα τους αλλά θεωρώ πως δεν μπλέκω την πραγματικότητα με την δική μου πραγματικότητα. Οι γενικότητες είναι γενικότητες και αυτό που ψάχνω εγώ είναι κάτι άλλο. Δεν έχω κρίνει ποτέ κανέναν απο το εξώφυλλο του, γυναίκα ή άντρα και δεν έχω απορρίψει ποτέ κανέναν για λόγο που δεν φρόντισα να εξακριβώσω ο ίδιος. Κοινώς το οτι η πλειοψηφία των ανθρώπων είναι "κάπως" δεν με έχει αποτρέψει ποτέ απο το να ρωτήσω να μάθω και να ανακαλύψω κάτι για κάποιον. Δεν τσουβαλιάζω ποτέ."

Δεν νιώθω να ανήκω εδώ αλλά εκεί έγκειται ο εγκλωβισμός που αναφέρω...στο ότι ζω σε αυτόν τον κόσμο είτε το θέλω είτε όχι...αυτό δεν είναι εγκλωβισμός? Δεν είμαι αναγκασμένος να ζω εδώ? αλλιώς μάλλον θα είχα αυτοκτονήσει καθώς δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική....ή εδώ ή θάνατος.
Γιαυτό "θυμώνω". Γιατί όταν ο κόσμος μου λέει πως δεν μπορώ να ζω μέσα στα πλαίσια της διαφορετικότητας μου γιατί αναγνωρίζω τα ελαττώματα μου ενώ όλοι οι υπόλοιποι τα κρύβουν...Πως θα έπρεπε να νιώθω αν όχι πικραμένος? Να νιώθω καλά ξέροντας πως πρέπει να λέω ψέμματα για να με αποδεχτεί ο κόσμος στον οποίο είμαι αναγκασμένος να ζω? τι αντίφαση η γενικευση έχει αυτό?
Μπορώ να σου δώσω όσα παραδείγματα θες απο τις εμπειρίες μου. Όχι για την ζωή των άλλων...για την δική μου ζωή όπως την πλάθουν οι άλλοι είτε θέλω είτε όχι.
Πρόσφατα (και όταν έγραψα το κείμενάκι που παρέθεσες) μου είπαν στα ίσια πως επειδή με γνώρισαν μέσα απο τις ιδιαιτερότητες και τις ευαισθησίες μου, δεν θα μπορούσα ποτέ να αποτελέσω σημείο έλξης παρά τα όποια μου προτερήματα. Σημείο έλξης για εκείνη που μου το είπε.... πχ παρά τις όποιες ιδιαιτερότητες/ευαισθησίες/ελαττώματα κλπ είχε και εκείνη αντίστοιχα (τα οποία για μένα δεν θα ήταν ποτέ κριτήρια καθότι όπως είπα προτιμώ να κρίνω τους άλλους απο τα θετικά τους) εγώ θα έπρεπε να κρύψω τα δικά μου γιατί αυτό "χαλάει" τους άλλους που περιμένουν κάποιον βράχο να προσαράξουν.
Δεν είναι γενίκευση αυτό...είναι η προσωπική μου εμπειρία που βλέπω να επιβεβαιώνεται στο 99.9% των περιπτώσεων των ανθρώπων που έχω γνωρίσει στα 30 μέχρι τώρα χρόνια μου. Όπως είδες και η Θεοφανία εδώ παραδέχτηκε το ίδιο κλπ.
Παρά το 99.9% όμως όπως βλέπεις, συνεχίζω να ψάχνω, να προσπαθώ και να δίνω ευκαιρίες σε όλους γιατι το θέλω τόσο πολύ να διαψευτώ.

Καθυστερημένη προσθήκη στο post μου...
Τα πάντα είναι θέμα οπτικής και διάθεσης...ακόμα και το ότι ο ουρανός είναι γαλάζιος να έλεγα, κάποιος θα βρισκόταν να διαφωνήσει και να πει ότι λέω ψέμματα. Προσωπική μου θέση είναι πως το ύφος και η πρόθεση είναι πιο σημαντικά στοιχεία να διακρίνεις στον λόγο κάποιου παρά οι τεχνικές λεπτομέρειες που έχουν να κάνουν με τις εμπειρίες, τα μάτια και το μέσο και όχι με την καρδιά και το μυαλό του.

Γιάννη ειλικρινά θα ευχόμουν να διαφωνούσα σε όλα μαζί σου...αλλα δε μπορώ. Πέφτεις μέσα στα πάντα και δυστυχώς συμμερίζομαι τις απόψεις σου απόλυτα μέχρι τώρα.

Βρήκα αυτό το φορουμ όπως είχα πει επειδή ένιωθα μοναξιά και μελαγχολία. Την δική μου μοναξιά και την δική μου μελαγχολία.
Ανακάλυψα γρήγορα πως η πλειοψηφία το χρησιμοποιεί απλά για να εκφράσει κάποιο παράπονο αξαιτίας κάποιου πικραμένου παιδιάστικου έρωτα.
Συνάντησα (δε θα κάνω το λάθος να πω γνωρισα όπως κάνετε οι περισσότεροι) και περίπου 7-10 ανθρώπους που κατα κάποιο τρόπο με έκαναν να νιώθω καλύτερα γιατί μου έδειξαν το πως είναι να είσαι πραγματικά ψυχικά άρρωστος.
Και εγώ δεν είμαι. Είμαι απλά αποστασιοποιημένος απο τα πάντα.
Σας δείχνουν καλοσύνη και την λέτε βλακία. Ακριβώς όπως κάνουν όλοι και έξω...επιτίθεστε με ότι μέσο έχετε, με λύσσα και μανία χωρίς να δίνεται δεκάρα για αιτιολογήσεις, για λόγους, για αφορμές. Ακριβώς όπως κάνουν όλοι και έξω.
Δεν είμαι ειδικός, δεν έχω ασχοληθεί ποτέ με την ψυχολογία....αλλά μου φαίνεστε ψυχικά άρρωστοι ορισμένοι.
Καμία έκπληξη βέβαια καθότι το φόρουμ είναι (μαλλον) φορουμ ψυχολογίας.
Είναι τέτοια η φύση μου που παρά την όποια ευαισθησία έχω, έχω στο μυαλό μου αρκετά σάπιες εικόνες απο το μόνο πράγμα που αγγίζει τέτοια όρια και μου αρέσει. Την μουσική που ακούω. Και στα μάτια μου ορισμένοι φαίνεστε ακριβώς τόσο σάπιοι όσο και τα gore εξώφυλλα απο κάποιες death metal μπαντες που έχω υπόψη.
Λες και σας έδωσαν ένα δώρο, το σώμα σας και το έχετε κάνει τσουβάλι για σήψη, αρρώστια, και σκουλίκια. Και κυκλοφορείτε ανάμεσα στον κόσμο κρυμμένοι.
Δεν τα ακούω γιατί δοξάζουν την σήψη. Τα ακούω γιατί μου την δείχνουν και μου μαθαίνουν να την αναγνωρίζω. Και απο εκεί και πέρα κάνω τις επιλογές μου, όπως και έχω κάνει.
Μεγαλύτερη αλαζονία απο το να βγάζεις έτσι την αρρώστια σου πάνω στον άλλο υπάρχει?
Θα μου ξαναπείτε...φορουμ ψυχολογίας είναι τι περιμένεις...αρρώστια θα κυκλοφορεί.

Είναι μάλλον παράξενο που για μένα το μηδεν είναι η καλοσύνη, και κάποιοι θεωρούν πως το δικό τους μηδεν πρέπει να ιδρώσω για να το κερδίσω οπότε ξεκινούν απο το -1000 με κακία γιατί έχουν βγάλει ήδη τα πορίσματα τους πριν καν με γνωρίσουν. Τι θα πάθετε αν ξεκινήσετε απο το μηδέν με καλοσύνη επίσης? Γράφουν όλοι για το πως πέφτουμε, μαθαίνουμε και σηκωνόμαστε. Γιατί δε το ακολουθούν κιόλας? Γιατί δεν ξεκινάτε απο το μηδεν και αν κάτι σας χαλάσει τότε να φύγετε? Δεν είναι κανένας υποχρεωμένος να κερδίσει την καλοσύνη σας, καθως δεν είστε κάτι το ιδιαίτερο. Γιαυτό εγώ ξεκινώ απο το μηδέν.
Αν μου επιτεθείτε όμως θα ρίξω και εγώ τον πήχη ανάλογα. Και τότε σας κάνει εντύπωση και λέτε "να...είδες? αυτός είσαι πραγματικά" ...όχι δεν είμαι αυτός. Αυτός είμαι για σένα που δεν ξεκινησες απο το μηδεν.
Και δεν θα αλλάξω ποτέ να γίνω σαν και σένα και να ξεκινώ απο το -1000 να αντιμετωπίζω τους άλλους...

Με ξαφνιάζει επίσης το πόσος εγωισμός υπάρχει ανεξάρτητα απο την αρρώστια.
Ότι έχω πει ποτέ συνοδεύεται απο επιχειρήματα και την λογική διαδικασία σκέψης που με οδήγησε σε αυτό. Και βλέπω τους πάντες να εκτοξεύουν αρλούμπες χωρίς να νιώθουν την υποχρέωση να δώσουν παράλληλα και κανένα λόγο. Ακολουθεί μετά το "απολύτως λογικό" του, σιγα μη κατσω να δωσω και λόγο....αν δε το κατάλαβες είσαι χαζός...δεν έχω ανάγκη εγώ απο τέτοια...ειμαι υπεράνω..
Τότε προς τι η κακία ? Γιατί δεν την κρατάτε όλοι για τον εαυτό σας?

Επειδή πήγατε στον ζωολογικό κήπο να γελάσετε με τα ζώα και δεν τα βρήκατε τόσο χαζά, σας βγήκε σε κακία λοιπόν? Και πέρνετε μια πέτρα και την πετάτε γιατί είστε ανώτεροι. Και αν το ζώο ανταποδώσει τότε βάζετε τις φωνές ότι τάχα σας επιτέθηκε και είναι άγριο.
Μόνο εγώ νιώθω ότι είμαι αφάνταστα μικρός πάνω στον πλανήτη αυτό που περιστρέφεται?
Γιατί συμπεριφέρεστε λες και για σας είναι και τα δύο αυτά αντίστροφα?

Φιλε tomhet , δεν σουχω απευθυνθει μεχρι τωρα , βεβαια σεντοπισα πρωτος που σουπα 'εισαι φοβερος......) κ το πιστευω . Αναφερεις πολλες φορες την λεξη 'αρρωστος' στο κειμενο σ. Ποιοι ειναι οι πραματικοι 'αρρωστοι' εμεις η οι 'αλλοι' ?Εγω σιγουρα ειμαι αφου παλευω χρονια την τερατωδη μ καταθλιψη .Θα αναερθω σενα παλιο ανεκδοτακι ,για να εξηγηθω .Ο τρελλος ,κλεισμενος στο τρελλαδικο ,πλησιαζει κ πιανεται απο τα καγγελα κ ρωταει εναν περαστικο , 'ε, πσσσσσσστ , ειστε πολυ εκει μεσα ?.
Θα αναφερω αλλο ενα , για σενα , χωρις καμμια δοση ειρωνιας . Οι γονεις πανε στο γιατρο κ λενε 'γιατρε ο γιος μας σπαει ολα τα παιχνιδια τ ,α κανενα πρβλμ. παρτε του ενα αυθραστο.Ξαναπανε οι γον. στο γιατρο ' τι συμβαινει ' ρωταει ο γιτ. 'καναμε αυτο που ειπατε αλλα εχει παρει το αυθραυστο κ μαυτο σπαει τα υπολοιπα παιχνιδια του' . Θελω να πω μαυτο οτι , εννω διαθετεις εξαιρετικη αντιληψη κ ευφυια , τις χρησιμοποιεις για να κανεις τη ζωη σ δυσκολη. Ολοι , λιγο-πολυ , αισθναμαστε διαφορετικοι απτους αλλους, αλλα καπου προσαρμοζομαστε.
Στο φορουμ περιμενεις βοηθεια ? Εισαι ειπες ενα βημα μπροστα κ απο την ψυχοθεραπευτρια σ , κ ειδικα για σενα το πιστευω απολυτα. Περιμενεις απο 'εμας' βοηθεια η κατευθυνση η οτιδηποτε? Εδω δεν μπορουμε να βοηθησουμε ( ας μιλαω για μενα κλτρα } τον εαυτο μας , εσενα θα βοηθησουμε ? Ο λογος π γραφω σαυτο το φορουμ , ειναι γιατι γραφοντας βοηθιεμαι κ ο ιδιος , δεν πιστευω οτι κανεις μπορει να με βοηθησει παρα ο ιδιος μ ο εαυτος , κ το πιστευω απολυτα αυτο . Δεν θελω νανοιξω ατερμονη συζητηση , αλλα επειδη σε 'διαβαζω ' καιρο , ειπα να πω την αποψη μου .

Δεν είμαι άρρωστος Άγγελε...τουλάχιστον όχι με την έννοια που το χρησιμοποιώ στο προηγούμενο post.
Είμαι απλά μόνος στα πάντα..σε οποιασδήποτε μορφής σχέση, σε οποιαδήποτε ασχολία, σε οποιοδήποτε περιβάλλον, σε οποιαδήποτε μορφής επικοινωνία.
Πηγαίνω στη δουλειά το πρωί και λέω καλημέρα αλλά δεν απαντάνε. Όχι γιατί με ξέρουν και ξέρουν ότι είμαι κακός...ΔΕΝ με ξέρουν αλλά παρόλαυτα συμπεριφέρονται έτσι.
Και όπως είπα πλησίασα ανθρώπους τους μίλησα γλυκά, τους δέχτηκα με τις ιδιαιτερότητες τους, και ανταπέδωσαν με κακία. Για κανένα λόγο.
Και μετά γκρινιάζουν για την κακία στον κόσμο ενώ οι ίδιοι απορρίπτουν τα πάντα. Αυτοί είναι οι άρρωστοι. Αυτοί έχουν κάνει τον κόσμο όπως είναι.
Γιατί δε την κρατάνε για τον εαυτό τους, δεν καταλαβαίνω.
Δίνουν απόρριψη και απορούν που ο κόσμος είναι χάλια. Πιο εγωιστική στάση δεν υπάρχει.
Είδα έναν θυμωμένο, δέχτηκα την χωρίς λόγο γκρίνια του, δέχτηκα να τον ακούσω γιατί πιστεύω τα καλύτερα για όλους...όλοι είναι αθώοι μέχρι αποδείξεως του εναντίου. Ζητώντας μόνο σαν αντάλλαγμα αυτό...να τον ακούσω.
Τον δέχτηκα λοιπόν και με είπε μαλάκα για την καλοσύνη μου. Έτσι ωμά. Γιατί οι μαλάκες μιλάνε για καλοσύνη. Οι ύπουλοι, οι ψεύτες.
Βρήκα έναν προβληματισμένο και του έδωσα την οπτική μου που εκείνος ζήτησε. Μου απάντησε πως δεν τον ενδιαφέρει η γνώμη κανενός. Μάλλον μόνο εγώ βλέπω την ειρωνία.
Συνάντησα και άλλους διάφορους που στο δρόμο απλά με έβρισαν χωρίς να τους ξέρω χωρίς να με ξέρουν, χωρίς να δώσουν εξηγήσεις και τον λόγο.
Και μετά όλοι αυτοί έκαναν ένα κόμμα. Το κόμμα της απορρίας περί κακίας και υποκρισίας στον κόσμο.
Βλέπεις τους δέχτηκα όλους. Και παραθέτω το τι εισέπραξα. Δεν τα έκανα ανάποδα.

Σε ευχαριστώ για τον κόπο σου Άγγελε οπότε....και εγώ γιαυτό γράφω...λίγο γιατί δεν έχω κάπου αλλού να τα πω...λίγο γιατί με τις σκέψεις μου αυτές νιώθω λιγότερο μόνος...λίγο γιατί κοιτάω μετά τα πράγματα που έγραψα και προσπαθώ να ξεχάσω οτι τα έγραψα εγώ και ελπίζω ταυτόχρονα να τα κοιτάει και κάποιος άλλος και να τον προβληματίζουν. Αυτή είναι η μόνη βοήθεια που μάλλον μπορώ να πάρω απο οποιονδήποτε.

Βαγγελη , ουδεποτε σκεφτηκα οτι εισαι 'αρρωστος' . Εχεις ομως την ατυχια να μεγαλωνεις σεναν κοσμο που τον χαρακτηριζουν οι λεξεις ' υποκρισια ' , ' παρτακιας , 'χρημα' κ δεν βαριεσαι , ειμαι γω καλα , στα αρχ...... μου για τους αλλους , σε αντιθεση με μενα που ,λογω των 52χρ. , μεγαλωσα σεναν κοσμο , τοσο , μα τοσο διαφορετικο , που πραματικα υπηρχε γνησια ανθρωπινη επαφη , αγνοτητα , καλοπροαιρετη διαθεση κτλ.κτλ. Βεβαια , δεν κατηγορω τον σημερινο κοσμο , διοτι οι συνθηκες τον (μας) εχουν καναι να ειναι αυτος που ειναι . Απο που ναρχισω για την τωρινη 'παρακμη' . Αντιμετωπιζω την κατασταση αυτη εχοντας επαφες με φιλους κ φιλες που εκανα την δεκαετια του 80 .Βεβαια , σιγουρα υπαρχουν νεα παιδια , σκεπτομενα ,αξιολογα , μην τα 'τσουβαλιαζουμε ' ολα .Μπορει οντως , οπως λες να εχεις γεννηθει σε λαθος χρονο .

Tomhet, για το γεγονός ότι είσαι μόνος δεν φταίνε μόνο οι άλλοι, φταις και εσύ. Και η λύση στη μοναξιά σου, εάν και εφόσον θέλεις να λυθεί, είναι η συνειδητοποίηση του τί εσύ κάνεις λάθος. Ο κόσμος που περιγράφεις, σαν παραβολή από την Αγία Γραφή , υπάρχει αλλά δεν είναι όλος ο κόσμος έτσι. Μην γενικεύεις τόσο πολύ τα πράγματα και μην ψάχνεις για άλλοθι εκεί έξω, γιατί το μόνο που σου προσφέρει είναι να χάνεις στιγμές. Εγώ σε καμία περίπτωση δεν δέχομαι την περιγραφή του κόσμου που δίνεις και έχω μάθει όλου αυτούς που περιγράφεις να τους απαξιώνω με την στάση μου, σε περίπτωση που εισβάλουν στη ζωή μου.

Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση, δεν έχεις παρά μόνο να την αναζητήσεις.

ΥΓ: Αχ τι Αγία Γενιά αυτή του Πολυτεχνείου!

Το ξέρω ότι κάτι κάνω λάθος και έχω αναρωτηθεί πολλές φορές (και εδω μέσα) τι μπορεί να είναι αυτό.
Θα ήθελα πάρα πολύ να βρώ μια λύση, να ακούσω μια κουβέντα απο κάποιον που θα μου δώσει μια άλλη οπτική την οποία δε θα μπορούσα να αμφισβητήσω και η οποία θα με έκανε να αμφιβάλω για μένα. Δυστυχώς απλά δεν έχει συμβεί κάτι τέτοιο ακόμα. Θα το ήθελα πολύ όμως.
Αν έχεις κάποια ιδέα, είμαι όλος μάτια!
Σε καμία περίπτωση όμως δε θα έλεγα οτι θα μπορούσες να παρομοιάσεις τον κόσμο που περιγράφω σαν παραβολή απο την αγία γραφη...:P Δυστυχώς όλα τα πράγματα και οι συμπεριφορες στις οποίες έχω αναφερθεί μέχρι στιγμής είναι απλά σκόρπιες στιγμές απο την ζωή μου....γεγονότα δηλαδή. Ξέρω πως κάνω σίγουρα το λάθος να τους δίνω υπερβολική σημασία, αλλά...δυστυχώς είχα πάντα την τάση να υπερασπίζομαι τον εαυτό μου ίσως και σε σημείο που δεν πρέπει.
Απλά δε μπορώ ούτε να γυρίσω το άλλο μάγουλο, αλλά ούτε και να γυρίσω το κεφάλι να φύγω ευκολα. Έχω πείσμα, το ξέρω.
Γενικεύσεις επίσης δεν κάνω (η τουλάχιστον προσπαθώ παρα πολύ να μην κάνω) και σε ότι έχω αναφερθεί μέχρι στιγμής πάντα είχα στο μυαλό μου παραπάνω απο ένα παραδείγματα...
Αν θες να πάρεις σαν γενίκευση το οτι πιστεύω πως οι περισσότεροι άνθρωποι αντιδρούν όπως αυτοί που ανέφερα πιο πάνω, οκ κάντο...πάντως στην δική μου ζωή μέχρι στιγμή αυτό ήταν το γεγονός. Αυτό όμως δεν με έχει αποτρέψει ποτέ απο το να προσεγγίσω κάποιον και πάντα το κάνω με την καλύτερη διάθεση και χωρίς προκατάληψη.
Στο κάτω κάτω υπάρχει αν μη τι άλλο μια γενική αντίληψη για αρκετά πράγματα, την οποία όμως παλεύω να προσπεράσω και μέχρι και σήμερα προσπαθώ να βρω κάτι διαφορετικό στον κάθε άνθρωπο που συναντάω.
Ψάχνω ακόμα όπως είπα...το να γκρινιάζω για τα "ατυχή" περιστατικά που συναντάω είναι κάτι που δε νομίζω ότι θα μπορέσω ποτέ να αποβάλλω όμως.
Όμως ψάχνω ακόμα...