ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΔΕΣΜΑ...

Quote:

---

Originally Posted by Γιώργος Πολίδης

Δεν τρελαίνομαι και καθόλου μάλιστα. Σου έδωσα τα επιχειρήματα για την μονογαμία. Δώσε κι εσύ τα επιχειρήματα για την πολυγαμία (ας είναι και εκείνων που λένε πως εκ φύσεως είναι πολυγαμικό ον ο άνθρωπος).

Επίσης δώσε επιχείρημα που να στηρίζει πως η μονογαμία είναι κόντρα στην φύση, και μην αναπαύεσαι με αυθαιρεσίες πως δήθεν εκ φύσεως έτσι είναι. Γιατί άλλο είναι το εκ φύσεως, και άλλο το εκ παρά φύσεως.

---

Να το επαναλαβορμηνεύσω.

Ο άνθρωπος εκ φύσεως (κληρονομικότητα δια του γενετικού κώδικα) και βιωματικών συνθηκών (προσλήψημη παιδεία-ανατροφή), σχηματίζει θεμελιωμένα στην αντίδραση των ερεθισμάτων του περιβάλλοντος του, μία προσωπικότητα κατά βάση πολυδιασπασμένη η οποία είναι προϊόν ασυνείδητων διεργασιών. Για να γίνει αυτό κατανοητό αρκεί να θέσουμε το παρακάτω ερώτημα στον εαυτό μας: <<Σε ποιό βαθμό μέρους ή όλου, ενσυνείδητα και αυτόβουλα έκτισα τον εαυτό μου;;;>>

Αν εξετάσουμε τον εαυτό μας μέσα στο βάθος, θα διαπιστώσουμε πως τίποτε από όσα κινούνται μέσα μας δεν το εγκαταστήσαμε εμείς ενσυνείδητα ούτε του δώσαμε την κίνηση του. Δηλαδή με άλλα λόγια, για παράδειγμα, ας πούμε την αίσθηση της αγάπης προς ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, ούτε την αίσθηση τούτη εμείς την δημιουργήσαμε αλλά ούτε της δώσαμε κατεύθυνση προς το συγκεκριμένο πρόσωπο, απλά λειτουργεί μέσα μας κι εμείς την παθαίνουμε, την ακολουθούμε, δεν την ενεργούμε εμείς ενσυνείδητα, είναι αυτή πριν από την δική μας απόφαση εκεί παρούσα κι εμείς απλά υπακούμε στην εξουσία της.

Το ίδιο ισχύει για όλες τις αισθήσεις οι οποίες συνολικά δομούν την προσωπικότητα μας και εν γένει ολόκληρο τον ψυχοπνευματικό οργανισμό μας.
Συνεπώς εκ των πραγμάτων είναι δεδομένο το πολυδιάσπαστο της προσωπικότητας μας. Αυτό αφορά στο σύνολο της ανθρωπότητας όλες τις εποχές.
Επίσης αυτό αποτελεί κατά την Ορθόδοξη Χριστιανική Μυστική Θεολογία το προπατορικό αμάρτημα αλλά είναι άλλου παπά ευαγγέλιο αυτό και το αφήνω ως έχει.

Τώρα, αυτό που είχα αναφέρει στο προηγούμενο ποστ είναι πως η μονογαμική κοσμοθεώρηση, σε αντίθεση με την πολυγαμική* κοσμοθεώρηση,
παρέχει τον απαραίτητο χρηστικό ηθικό εξοπλισμό (αισθήσεις) με τον οποίο δύνατε ένα πρόσωπο να αναλάβει ενσυνείδητα την κατάκτηση του εαυτού του, κτίζοντας τον προοδευτικά
με αυτόβουλη παρέμβαση εντός του, σταδιακά και μεθοδικά. Το αποτέλεσμα θα είναι η μετάλλαξη της πολυδιασπασμένης προσωπικότητας σε μία αρχή-εξουσία, από το μη συνειδητό είδος
σε συνειδητό, και ταυτόχρονα η δημιουργία, εγκατάσταση και λειτουργική αισθησιακή ενέργεια των εκ φύσεως ιδιαίτερων αισθητηριακών χαρακτήρων (αισθήματα, αρετές) της ανθρώπινης φύσης,
που μέχρι πρότινος αγνοούνταν ή ενεργούσαν ασυνείδητα εξουσιάζοντας τον άνθρωπο ενώ εκ φύσης ο άνθρωπος πρέπει να ηγεμονεύει εντός του.

Η πολυγαμική κοσμοθεώρηση, την οποία αυθαίρετα δέχεσαι ως εκ φύσεως, εκτός την ικανοποίηση του κατώτερου εαυτού με όσα αυτό συνεπάγεται (ικανοποίηση εγωπάθειας, ικανοποίηση κατώτερων ενστίκτων,
ικανοποίηση πολυδιασπασμένης προσωπικότητας και άλλα πολλά), τι άλλο δύνατε να παράσχει στην ανθρώπινη προσωπικότητα;;;





* Το αυτό ισχύει και για τον πολυθεϊσμό.

Quote:

---

Originally Posted by nick cave

Ευχαρίστως να το κάνω, αλλά όχι εδώ. Ανοιξε αν θέλεις σχετικό θέμα...

---

Η Φτερωτή είναι συγκαταβατικός χαρακτήρας και έχει κατανόηση. Θα μας συγχωρέσει που αστόχως συμβάλουμε στο θέμα της.

Τώρα, δεν αμφιβάλω πως υπάρχουν κάποια επιχειρήματα τα οποία προσπαθούν, χωρίς κατ' εμέ να το καταφέρνουν, να στηρίξουν την πολυγαμική, δήθεν εκ φύσεως, κοσμοθεώρηση της ανθρώπινης φύσης.
Το θέμα είναι κατά πόσο μπορούν τα επιχειρήματα αυτά, να αντέξουν μπροστά στα επιχειρήματα της μονογαμικής κοσμοθεώρησης. Ας τα εξετάσουμε στην ποιότητα που και τα μεν και τα δε εκφράζουν,
και έπειτα ας αποφανθούμε τι ισχύει ή τι θα έπρεπε να ισχύει, τι συνδράμει στην έλογη ανθρώπινη φύση και τι όχι, τι εσωτερικές ανάγκες και σκοπιμότητες εξυπηρετεί το ένα και τι το άλλο.

Εξάλλου ο λόγος φέρει αντίλογο Νικ. Μπορείς να φέρεις όποιο επιχείρημα θέλεις για να αντικρούσεις αυτά που λέγω. Τα Πράγματα όμως, παρόλη την δική μας στρεβλή αντίληψη για την φύση τους,
έχουν την Αλήθεια τους. Επιχειρήματα έχει στο σύνολο της κάθε ιδεολογική κατεύθυνση, όλες, ακόμη και οι πιο κακουργηματικές. Επιχειρήματα έχουν ακόμη, και εκφράζονται και από πανεπιστημιακούς,
οι ανώμαλοι παλιάνθρωποι υπέρ της παιδεραστίας. Αυτό τι σημαίνει;;; Πως θα πρέπει βάση των επιχειρημάτων τους να τους εκλάβουμε με ευμένεια;;; Όχι. Για εμένα η αυτοδίκαιη αφαίρεση ζωής των
δεν αποτελεί φόνο. Τέλος πάντων, μάλλον ξέφυγα. Εξκιουσμίκουα Φτερωτή...

Quote:

---

Originally Posted by nick cave

Με προβληματίζει η ευκολία με την οποία κάποιοι φίλοι συμπεραίνουν οτι η σχέση σου με τη Δ. είναι δυσλειτουργική και σε προτρέπουν να απομακρυνθείς. Εντάξει, ο χωρισμός λύνει όλα τα προβλήματα μιάς σχέσης με τον πιό δραστικό και τελεσίδικο τρόπο. Είναι όμως λύση? Ας το δούμε:
Τι είναι αυτό που σας ενώνει? Ενα βαθύ και δυνατό συναίσθημα, τέτοιο που -κατά δική σου ομολογία- δεν έχεις ξαναβιώσει σε κάποια προηγούμενη σχέση σου. Σας ενώνει επίσης μιά κοινή κοσμοθεωρία. Ενας κοινός τρόπος με τον οποίο βιώνετε την καθημερινότητα, κοινά ενδιαφέροντα που διατηρούν τη φρεσκάδα στη σχέση σας και δεν την αφήνουν να βαλτώσει. Συμφωνείς?
Τι είναι αυτό που σας χωρίζει? Η διαπίστωση οτι δε μπορείτε να έχετε μιά ολοκληρωμένη σεξουαλική ζωή που να στηρίζεται αποκλειστικά στις δυό σας, χωρίς την ανάγκη της αντρικής παρουσίας σε αυτή. Μιά διαπίστωση που γίνεται φόβος και ανασφάλεια.

Δε θα ισχυριστώ πως πρέπει να βάλεις τα υπέρ και τα κατά σε μιά ζυγαριά και να αποφασίσεις με βάση αυτό που μετράει περισσότερο. Αυτό θα ήταν μιά σικέ υπόθεση, γιατί σίγουρα το συναισθηματικό ταίριασμα, όντας πολύτιμο και δυσεύρετο, θα έγερνε τη ζυγαριά στη μεριά του, το σεξ όμως έχει με το μέρος του τη ζωώδη, ενστικτώδικη δύναμη που διεκδικεί ικανοποίηση, υποσκάπτοντας μακροχρόνια τη σχέση. Επομένως, αν αγνοήσεις το σεξουαλικό κομμάτι σα λιγότερο σημαντικό, θα το βρίσκεις διαρκώς μπροστά σου.
Ας κάνουμε τώρα μια υπόθεση εργασίας. Ας υποθέσουμε ότι είχες μια σχέση με έναν άντρα, που σε ικανοποιούσε σεξουαλικά. Θα μπορούσες να πεις με σιγουριά ότι η ικανοποίηση αυτή θα υπήρχε στον ίδιο βαθμό στο μέλλον? Είναι γνωστό πως είμαστε από τη φύση μας ζώα πολυγαμικά. Επομένως η ποικιλία και η εναλλαγή ερωτικών συντρόφων είναι αναγκαία για να είμαστε πλήρως ικανοποιημένοι. Αρα, κάθε μονογαμική σχέση, όσο ικανοποιητική και αν είναι σεξουαλικά, πάντα θα απέχει από το να μας προσφέρει πλήρη σεξουαλική ικανοποίηση. Τίθεται επομένως πάλι το ερώτημα: Μένω στη σχέση και συμβιβάζομαι, ή φεύγω προς αναζήτηση άλλου ερωτικού συντρόφου…

Δεν ξέρω επομένως αν είναι καλό να αφήσεις το φόβο μιάς αποκλειστικής σχέσης με τη Δ. να ακυρώσει αυτή την προοπτική. Στο κάτω κάτω, έχετε αναγνωρίσει και οι δύο το πρόβλημα: την ανάγκη της αντρικής παρουσίας στη σεξουαλική ζωή σας, κάτι που σπάνια συμβαίνει σε ετερόφυλα ζευγάρια. Αυτό σας δίνει την ευκαιρία να βρείτε κάποιες λύσεις από κοινού, π.χ. να αναζητήσετε άντρες που θα δέχονταν να συμμετάσχουν σε ερωτικό τρίο (και είναι πολλοί, που θα το έκαναν ευχαρίστως…).

Καταλήγοντας, ίσως πρέπει να εξετάσετε την πιθανότητα να μείνετε σε μια σχέση που σας παρέχει συναισθηματική κάλυψη και να προσπαθήσετε από κοινού, συνειδητοποιημένα, ειλικρινά και ανοιχτά να λύσετε το σεξουαλικό σας θέμα. Θα μου πεις ότι μέχρι τώρα αυτό κάνατε… Ναι, αλλά το κάνατε μεμονωμένα, σπασμωδικά, καλυμμένα, μη έχοντας προηγουμένως ξεκαθαρίσει το είδος της μεταξύ σας σχέσης. Αν βέβαια αποφασίσετε ότι τη θέλετε πραγματικά αυτή τη σχέση…

---

Καθε γνωμη καλοδεχουμενη.Μου αρεσει να ακουω αποψεις για να μπορω να ξεμπλοκαρω.Νιck ,ολα αυτα σε θεωρητικο επιπεδο λειτουργουν υπεροχα.
Εαν ειχα μια μακροχρονια σχεση με εναν αντρα,οπως ειχα αλλωστε,και ημουνα χορτασμενη απο εμπειριες,κατι το οποιο ειναι υποκειμενικο για τον καθεναν ποσο χρειαζεται να γνωρισει,θα εμενα στη σχεση και θα αισθανομουνα και πληρης εφοσον με ικανοποιουσε ψυχικα και σωματικα.Στο κομματι της πολυγαμιας δεν με βρισκεις απολυτα συμφωνη.Το ξερω ακι απο τον εαυτο μου.Νομιζω οτι ο ανθρωπος περναει φασεις στην ζωη του και επισης εμπνευεται.Πχ υπαρχουν περιοδοι που θελεις να νιωθεις ελευθερη και το επιλεγεις.Και σε φασεις γνωριζεις ανθρωπους που θελεις να αραξεις.Εγω 6μιση χρονια οχι μονο δεν κερατωσα τον πρωην μου,δεν πιστευω σε ηθικολογιες αλλωστε,αλλα δεν εβλεπα μπροστα μου απο τον ερωτα.Μπορουσα να να κανω το οτιδηποτε!Φοιτητρια ημουνα που εβγαινει καθε βραδυ εξω,με παρεες πολλες και εντονη ζωη.Δεν ενιωθα πειρασμους.Ειχα το μυαλο μου και το σωμα μου καρφωμενο σε αυτο.Στις φασεις που δεν θελω δεσμευση,κανω τα χειροτερα.Αλλα παντα με βαθεια ειλικρινεια σε αυτον που εχω απεναντι μου.Οποτε δεν μπορω να πω οτι ναι ειμαστε μονογαμικοι η πολυγαμικοι.Πιστευω ομως οτι εαν βρεις αυτο που σου ταιριαζει και εισαι γεματος ως ανθρωπος,μπορεις να αραξεις και να χτυπαει η καρδια σου ,να ανατριχιαζει το σωμα σου μονο με μαυτο.
Δεν μου αρεσουν οι συμβιβασμοι,οποτε δεν θα εμενα απλα καπου επειδη πρεπει η επειδη με αγαπαει καποιος.Αλλα πιστευω σε ζευγαρια που κουμπωνουνε για χρονια μαζι.
Το τριο μπορει σε ενα βαθμο ως φαντασιωση να λειτουργει.Αλλα εχοντας βιωσει τοσο εντονα συναισθηματα ζηλειας και πονου που βγηκανε μεσα σε ολη αυτη την ''ελευθερη ''σχεση,νομιζω οτι κατι τετοιο θα ητανε ριψοκινδυνο.

Quote:

---

Originally Posted by Γιώργος Πολίδης

Η Φτερωτή είναι συγκαταβατικός χαρακτήρας και έχει κατανόηση. Θα μας συγχωρέσει που αστόχως συμβάλουμε στο θέμα της.

Τώρα, δεν αμφιβάλω πως υπάρχουν κάποια επιχειρήματα τα οποία προσπαθούν, χωρίς κατ' εμέ να το καταφέρνουν, να στηρίξουν την πολυγαμική, δήθεν εκ φύσεως, κοσμοθεώρηση της ανθρώπινης φύσης.
Το θέμα είναι κατά πόσο μπορούν τα επιχειρήματα αυτά, να αντέξουν μπροστά στα επιχειρήματα της μονογαμικής κοσμοθεώρησης. Ας τα εξετάσουμε στην ποιότητα που και τα μεν και τα δε εκφράζουν,
και έπειτα ας αποφανθούμε τι ισχύει ή τι θα έπρεπε να ισχύει, τι συνδράμει στην έλογη ανθρώπινη φύση και τι όχι, τι εσωτερικές ανάγκες και σκοπιμότητες εξυπηρετεί το ένα και τι το άλλο.

Εξάλλου ο λόγος φέρει αντίλογο Νικ. Μπορείς να φέρεις όποιο επιχείρημα θέλεις για να αντικρούσεις αυτά που λέγω. Τα Πράγματα όμως, παρόλη την δική μας στρεβλή αντίληψη για την φύση τους,
έχουν την Αλήθεια τους. Επιχειρήματα έχει στο σύνολο της κάθε ιδεολογική κατεύθυνση, όλες, ακόμη και οι πιο κακουργηματικές. Επιχειρήματα έχουν ακόμη, και εκφράζονται και από πανεπιστημιακούς,
οι ανώμαλοι παλιάνθρωποι υπέρ της παιδεραστίας. Αυτό τι σημαίνει;;; Πως θα πρέπει βάση των επιχειρημάτων τους να τους εκλάβουμε με ευμένεια;;; Όχι. Για εμένα η αυτοδίκαιη αφαίρεση ζωής των
δεν αποτελεί φόνο. Τέλος πάντων, μάλλον ξέφυγα. Εξκιουσμίκουα Φτερωτή...

---

Συγκαταβατικη στις ευγενικες διαφωνιες.

Καλα μιλαμε φτερωτη, μας εχεις εξαψει τη φαντασια χειμωνιατικα....;)

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Καλα μιλαμε φτερωτη, μας εχεις εξαψει τη φαντασια χειμωνιατικα....;)

---

Τι ακριβως σε εξιταρει σε ολο αυτο κερασι μου?Ο πονος η το αδιεξοδο?Γιατι εξω απο αυτο οταν εισαι ,φανταζει παραδεισενιο...

Πάντως λάβε υπόψη οτι αν αρθεί το ''παράνομο'' και το κρυφό της σχέσης με την κοπέλα. δηλ τεθεί η σχέση σε μια πιο ρεαλιστική πραγματική βάση, ενδέχεται να χάσει ένα μεγάλο μέρος απ την αίγλη της. Και με έβαλες προσωπικά σε ένα ερώτημα που δε το χα σκεφτεί ποτέ, αν μου λέγανε οτι η κοπέλα μου με απατάει με γυναίκα, πώς θα ένιωθα? Και στην απάτη δε βάζω μόνο το σεξ εννοώ και συναισθηματικά γτ αγαπιέστε.

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Πάντως λάβε υπόψη οτι αν αρθεί το ''παράνομο'' και το κρυφό της σχέσης με την κοπέλα. δηλ τεθεί η σχέση σε μια πιο ρεαλιστική πραγματική βάση, ενδέχεται να χάσει ένα μεγάλο μέρος απ την αίγλη της. Και με έβαλες προσωπικά σε ένα ερώτημα που δε το χα σκεφτεί ποτέ, αν μου λέγανε οτι η κοπέλα μου με απατάει με γυναίκα, πώς θα ένιωθα? Και στην απάτη δε βάζω μόνο το σεξ εννοώ και συναισθηματικά γτ αγαπιέστε.

---

Σιγουρα το κρυφο εινια διεγερτικο.Αλλα σιγουρα δεν θα κρατουσε τοσο καιρο ολο αυτο εαν δεν υπηρχανε δυνατα συναισθηματα :) .Aκριβως.Η φαντασιωση παντα βγαζει ολα τα Plus στο μυαλο μας και στις αισθησεις μας.Οταν ομως αυτο παιρνει σαρκα και οστα,σκασε συναισθηματα και συμπλεγματα που ουτε καν ειχανε περασει απο το μυαλο μας.

Πάντως είναι αξιοσημείωτο αυτό που ανέφερες οτι πολλά άτομα με άλλο σεξουαλικό προσανατολισμό ασχολούντε με την τέχνη, θέατρο, τηλεόραση κλπ και σκεπτόμουν αν όντως έχουν μια ειδική κλιση αυτά τα άτομα ή υπάρχουν σε κάθε χώρο αλλά στη show biss προβάλλεται ενω αλλου οχι. Τι λες εσυ?

Quote:

---

Originally Posted by fterwto

..Ο πονος η το αδιεξοδο? Γιατι εξω απο αυτο οταν εισαι ,φανταζει παραδεισενιο...

---

Ο πόνος γιατρεύεται λένε.. και στο αδιέξοδο το μόνο που αρκεί είναι να ψάξεις για διέξοδο.. Πιστεύω, ότι πρόβλημα χωρίς λύση δεν υπάρχει!
Μόνο που πολλές φορές διαιωνίζουμε τα προβλήματά μας κι από το φόβο μη μείνουμε μόνοι μας, με μας και τις πραγματικές μας ανάγκες..
Γιατί αυτό που φοβάμαστε, δεν είναι ο άλλος, τον εαυτό μας φοβόμαστε! Αυτός είναι και τα ΔΕΣΜΑ.. που μας στερούν την εσωτερική ελευθερία.

τουελβ ποιντς το μαρκελα...πολυ καλη προσεγγιση!....

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Πάντως είναι αξιοσημείωτο αυτό που ανέφερες οτι πολλά άτομα με άλλο σεξουαλικό προσανατολισμό ασχολούντε με την τέχνη, θέατρο, τηλεόραση κλπ και σκεπτόμουν αν όντως έχουν μια ειδική κλιση αυτά τα άτομα ή υπάρχουν σε κάθε χώρο αλλά στη show biss προβάλλεται ενω αλλου οχι. Τι λες εσυ?

---

Εχω ακουσει οτι κουλο και σουρρεαλ μπορεις να φανταστεις γιαυτο το κομματι.Το καλυτερο οτι η τεχνη σε αλλαζει!!Φυσικα και κατι τετοιο δεν ισχυει.Ειναι πολυ πιο απλο.Ατομα τα οποια εχουμε ας το πουμε γεννηθει με πιο πολλες και λεπτες κεραιες,μας ελκυει η τεχνη,η αναζητηση,η πολυμορφια και η ανατροπη.Γιαυτο το λογο και ειναι δυσκολο να συναντησεις κλειστα μυαλα στο χωρο της τεχνης.Δεν δεχομαστε ευκολα ταμπελες και περιορισμους και το καλουπωμα και αμφισβητουμε αρκετα και σε μεγαλο βαθμο τα πρεπει και τις ηθικες αξιες του δυτικου τροπου σκεψης.Δεν δεχομαστε ευκολα τον ορθολογισμο και οτιδηποτε μπαινει φρενο στις αισθησεις.Βεβαια στο ονομα της ελευθεριοτητας συναντας και την απολυτη χυδαιοτητα.Η τεχνη κατ εμε ειναι ευαισθησια και ανοιγμα στον διπλανο σου,οχι μονο κρεββατια και λαμπερες πρεμιερες.Φανταζομαι οτι υπαρχουν παντου ανοιχτα μυαλα και σε ολους τους χωρους,απλως στο χωρο της τεχνης,συγκεντρωνονται οι περισσοτεροι.Ειναι ας το πουμε ο πιο απελευθερομενος απο ταμπου και κλισε χωρος,αλλα πολλες φορες και ο πιο βρωμικος.

Quote:

---

Originally Posted by μαρκελα

Ο πόνος γιατρεύεται λένε.. και στο αδιέξοδο το μόνο που αρκεί είναι να ψάξεις για διέξοδο.. Πιστεύω, ότι πρόβλημα χωρίς λύση δεν υπάρχει!
Μόνο που πολλές φορές διαιωνίζουμε τα προβλήματά μας κι από το φόβο μη μείνουμε μόνοι μας, με μας και τις πραγματικές μας ανάγκες..
Γιατί αυτό που φοβάμαστε, δεν είναι ο άλλος, τον εαυτό μας φοβόμαστε! Αυτός είναι και τα ΔΕΣΜΑ.. που μας στερούν την εσωτερική ελευθερία.

---

Με βρισκεις απολυτα συμφωνη σε αυτο.Και πραγματικα το πιστευω οτι οι περισσοτεροι φοβουνται την παρεα με τον εαυτο τους.Δυο οψεις ιδιου νομισματος.Απο το μια σχεση που διαιωνιζεται χωρις τελμα,και απο την αλλη φοβος που δεν αφηνει μια σχεση να ανθισει και να την ζησεις στην ολοτητα της.Και δεν αναφερομαι μονο στο δικο μου θεμα,αλλα γενικοτερα.

Quote:

---

Originally Posted by fterwto

Με βρισκεις απολυτα συμφωνη σε αυτο.Και πραγματικα το πιστευω οτι οι περισσοτεροι φοβουνται την παρεα με τον εαυτο τους.Δυο οψεις ιδιου νομισματος.Απο το μια σχεση που διαιωνιζεται χωρις τελμα,και απο την αλλη φοβος που δεν αφηνει μια σχεση να ανθισει και να την ζησεις στην ολοτητα της.Και δεν αναφερομαι μονο στο δικο μου θεμα,αλλα γενικοτερα.

---

Μα η όποια σχέση για ν' ανθίσει και να μπορέσεις να τη ζήσεις, πιστεύω ότι πρέπει πρώτα να την έχεις κάνει πολλές πρόβες με σένα και νάχεις δουλέψει όλες της τις αδυναμίες.
Απ' τη στιγμή όμως που παρ' όλη τη προσπάθεια που κάνεις και με σένα και με τον άλλο, αυτή εξακολουθεί να έχει πόνο κι είναι κυρίως αδιέξοδη, δηλ. για κάποιους λόγους,
δεν ικανοποιούνται οι ανάγκες των μελών της, τότε γιατί να επιμένουμε τη συνέχεια μιας σχέσης, που δεν μας καλύπτει;

Quote:

---

Originally Posted by μαρκελα

Μα η όποια σχέση για ν' ανθίσει και να μπορέσεις να τη ζήσεις, πιστεύω ότι πρέπει πρώτα να την έχεις κάνει πολλές πρόβες με σένα και νάχεις δουλέψει όλες της τις αδυναμίες.
Απ' τη στιγμή όμως που παρ' όλη τη προσπάθεια που κάνεις και με σένα και με τον άλλο, αυτή εξακολουθεί να έχει πόνο κι είναι κυρίως αδιέξοδη, δηλ. για κάποιους λόγους,
δεν ικανοποιούνται οι ανάγκες των μελών της, τότε γιατί να επιμένουμε τη συνέχεια μιας σχέσης, που δεν μας καλύπτει;

---

Οι σχεσεις σιγουρα θελουνε πολυ δουλεια...οταν βλεπεις οτι κατι ειναι αδιεξοδο νομιζω οτι πρεπει να σκεφτεις δυο πραγματα.Πρωτον εαν εχει βαλτωσει στα παντα και απλα πρεπει να τελειωσει,και δευτερον εαν πρεπει να αλλαξει κατι σε αυτο.Να το διαχειριστεις αλλιως.Στη συγκεκριμενη περιπτωση,ο λογος που επιμενω τοσο ειναι οτι νιωθω οτι δεν διαχειριστηκαμε σωστα καποια πραγματα,δεν ερμηνευσαμε σωστα τα μυνηματα που παιρναμε απο τα συναισθηματα μας,με συνεπεια να φτασουμε σε ενα τελμα με πονο και τσακωμους,χωρις ομως αλλοιωση στα συναισθηματα και το βαθος τους.Μπορω να σηκωσω εγω περισσοτερο το βαρος της ευθυνης,καθως εγω οχι μονο ως μεγαλυτερη,αλλα και ως πιο ελευθεριακη,αναζητουσα μια πιο ρευστη μορφη στη σχεση γιατι ασφυκτιουσα απο τα βιωματα της προηγουμενης και ενιωθα την αναγκη να λογοδοτω μονο σε μενα.Δεν ηθελα να νιωθω για καποιον παλι.Ολα αυτα τα εχω καταλαβει.Εκατσα και ζυγισα τα λαθη μου και τις συμπεριφορες μου,δεν θεωρω σε καμια περιπτωση οτι κοροιδεψα η ατιμωσα τη συντροφο μου η τους εκαστοτε παρτενερς μου,αλλα θεωρω οτι συνειδητοποιησα οτι εκλεισε ενας κυκλος και θελω να δοκιμασω κατι πιο σταθερο.Το θεμα ειναι οτι η συντροφος εχει πονεσει πολυ απο αυτο το τοσο ελευθεριακο και την βλεπω να θελει να φυγει απο αυτο.Οχι επειδη δεν αγαπαει και δεν αισθανεται,αλλα επειδη φοβαται οτι ολο αυτο θα επανελθει και μετα δεν θα μπορει να μαζεψει τα κομματια της.Απο την αλλη μου λεει συνεχως οτι δεν ξερει πως θα ειναι χωρις εμενα.Νιωθω οτι με αγαπαει τοσο πολυ...Δεν ξερω ειλικρινα...