Πρώτα απ’ όλα , Αναγνώστρια, να σου πω ότι νευρίασα όντως, αλλά όχι γι’ αυτό που νόμιζες πως θα το κάνω μα για το ότι με περιγράφεις ως μία που ονειρευόταν πανέμορφους ( και πρίγκιπες κιόλας) και επειδή ξέρω ότι δεν θα μου κάτσουν εμένα, έχω μισήσει και απορρίψει όλα τα αρσενικά (τα αρ-σε-νι-κά- κλαίω).
Πραγματικά μ’έβγαλες έξω από τα ρούχα μου.
Αυτά είναι δικά σου.
Μίλησα σε ένα σημείο για την βλακεία-άλλο θέμα αυτό. Τελείως άλλο.
Παρακάτω.
Στην πραγματικότητα βρίσκομαι εξ αρχής και περιγράφω το εξής πράγμα που λέει πως: επειδή ξέρω ότι είμαι άσχημη κομπλάρω στο να προχωρήσω με κάποιον.
Άσε το πως θα είναι αυτός ο κάποιος , και τι θα γίνει και και και..
Κάνουμε μια συζήτηση, παραθέτουν τα παιδιά απόψεις κτλ, παραθέτω κι εγώ σκέψεις ή αισθήματα ή πραγματικά γεγονότα.
Δεν μπορώ ούτε να διαβάζω τι γράφεις. Αλήθεια περιγράφεις μια τρέλα.
Επίσης-δεν μου άρεσαν καθόλου οι ειρωνικές/υποτιμητικές περιγράφες σου για τις άλλες. Εγώ δεν ψειρίζω έτσι καμία και κανέναν γύρω μου. Αυτό το κάνεις εσύ- οκ.
Δεν έχω κανένα κόλλημα με την εμφάνιση των άλλων ούτε στέκομαι εκεί.
Τόσο ανισόρροπη βγαίνω (δεν λέω πως δεν είμαι...μα τόσο?) ?
Εγώ περιγράφω τον εαυτό μου και τα γράφω λίγο ωμά ώστε να γίνω όσο πιο αντικειμενική μπορώ.
Ειδικά στο τέλος.. εντάξει εκεί τα έδωσες όλα. Το αποτελείωσες.
Τέλος .
Μαύρισαν όλα κι αποτρελάθηκα.
Έμεινα τρελή με ψυχοφάρμακα.
Δεν μπορώ να σχολιάσω παραπάνω.
λίγο λίγο
-κούτσα κούτσα θα το πάω..
Αλήθεια μετά από αυτό το κείμενο, νιώθω πιο κανονική από ποτέ.