Originally Posted by
monosagnostos30
Ευχαριστούμε Αλαφροίσκιωτε που μας φτιάχνεις το ηθικό και μας βεβαιώνεις ότι εμείς δεν είμαστε αγόρια της προκοπής και αν κάποια γυναίκα κάνει το λάθος και τα φτιάξει μαζί μας θα αποκτήσει όντως πρόβλημα! Βάζεις και τον εαυτό σου στην κατηγορία των αγοριών που πρέπει να αποφεύγουν οι γυναίκες;
Δεν είναι επιθετική η απάντηση μου, είναι πραγματική απορία μου.
Είμαστε τελικά τόσο "προβληματικοί" όσοι μπαίνουμε εδώ που δεν έχουμε δικαίωμα να έχουμε παρέες και σχέση με μία γυναίκα όπως έχουν τόσοι άλλοι; Πρέπει να τιμωρηθούμε και άλλο και να ζήσουμε για πάντα μόνοι επειδή κάποια στιγμή στην ζωή μας κάναμε κάποιο λάθος και βρεθήκαμε να έχουμε χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση; Είναι μάταιο να προσπαθούμε ή να ονειρευόμαστε ότι κάποτε θα αλλάξουμε και πρέπει να δεχθούμε ότι αυτή είναι η ζωή που μας αξίζει και ποτέ δεν θα αποκτήσουμε και εμείς σχέση; Ή μήπως πρέπει οι ίδιοι να αποφεύγουμε να κάνουμε παρέες και να μιλάμε με γυναίκες γιατί μπορεί τελικά να κάνουν αυτές το λάθος και μας συμπαθήσουν και να τους δημιουργήσουμε πραγματικό πρόβλημα. Να μην έχουμε και τύψεις...
Συγγνώμη από την νηματοθέτρια που βγαίνω εκτός θέματος αλλά ήθελα να απαντήσω σε αυτήν την παρατήρηση με τις σκέψεις μου.
Είναι ένας φαύλος κύκλος. Όσο έχεις χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση καμία δεν θα θέλει να σου μιλήσει και κανένας να σε κάνει παρέα. Και όσο οι άλλοι σε αποφεύγουν τόσο πέφτει η ιδέα για τον εαυτό σου και συνεχίζεις να απομονώνεσαι και να κλείνεσαι στον εαυτό σου. Υπάρχει τρόπος να σπάσει αυτός ο φαύλος κύκλος;
Έχουμε δικαίωμα να ονειρευόμαστε ότι κάποτε θα καταφέρουμε να γλιτώσουμε από αυτόν τον φαύλο κύκλο; Έχουμε δικαίωμα να προσπαθήσουμε να γίνουμε καλύτεροι. Αν και μου φαίνεται ακατόρθωτο αυτό θέλω να πιστεύω. Δεν μπορώ να συμφωνήσω με την άποψη του Αλαφροίσκιωτου ότι αυτοί ήμαστε, και έτσι θα είμαστε για πάντα και όποια κάνει το λάθος να μας μιλήσει θα της δημιουργήσουμε πρόβλημα. Δεν θέλω να πιστέψω ότι σκοπός της ψυχολογίας, της ψυχιατρικής και αυτού του φόρουμ είναι να συμβιβαστούμε με την κατάσταση μας και να παραδεχτούμε ότι ποτέ δεν θα αλλάξουμε και θα είμαστε πάντα δυστυχισμένοι. Αν είναι έτσι τελικά δεν θέλω να συμμετέχω...
Και μία ερώτηση προς την νηματοθέτρια. Ως γυναίκα, είναι τόσο τραγικό ένας άντρας να έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση; Είναι τόσο αστείο ένας άντρας με χαμηλή αυτοπεποίθηση να σου μιλήσει; Να σου ζητήσει να βγείτε έξω; Αν σου συνέβαινε αυτό, εσύ ως γυναίκα, θα έβαζες τα γέλια ότι κάποιος σαν εμένα βρήκε λίγο θάρρος να σου μιλήσει; Σαν γυναίκα συμφωνείς με την άποψη του Αλαφροίσκιωτου ότι πρέπει να σταματήσουμε να προσπαθούμε και να μάθουμε την θέση μας; Ή είσαι πιο αισιόδοξη και πιστεύεις ότι ακόμα και εμείς οι "προβληματικοί" έχουμε δικαίωμα στην ευτυχία και μπορούμε και πρέπει να προσπαθούμε;
Συγγνώμη που βγαίνω εκτός θέματος.
Και συγγνώμη για την φορτισμένη απάντηση.
Μπορεί να φαίνεται επιθετική αλλά δεν είναι.
Είναι πράγματα που με απασχολούν και τα σκέφτομαι πολύ καιρό.