γιατι όχι??:p
Printable View
γιατι όχι??:p
πρώτον, άσε τις μαγκιές από το πληκτρολόγιο και δευτερον, δεν είδα να λέει κάπου ότι απαγορεύεται η πλάκα
εισαι αυτοκτονικός και θα κάτσεις να διαβάζεις με ψυχραιμία αυτές τις πίπες??? εγω κάνω πλάκα ή εσύ??? άντε με τον κάθε μαλάκα!!!!
τι μαλακας εισαι εσυ ρε?? (η κοπέλα εχει εν τω μεταξύ αυτοκτονήσει:) )
εγω δεν φοβάμαι τον θάνατο, οπότε ας κάνει ο, τι θέλει
Καλησπέρα και από μένα!
Πραγματικά δεν πιστεύω ότι υπάρχει λόγος αντιπαράθεσης... είμαστε όλοι εδώ μέσα για τον ίδιο λόγο... έτσι δεν είναι?
Εγώ τουλάχιστον μπαίνω για να βοηθηθώ αλλά και να βοηθήσω όπου και όταν μπορώ...
Και αυτό βλέπω να κάνουμε όλοι... με συμβουλές, ανταλλαγή απόψεων και εμπειριών, άρθρα ακόμα και η διακωμώδηση μιας κατάστασης...
Όλα μπορούν να βοηθήσουν πιστεύω!
Οπότε, βρε παιδιά, ας μην τα βάζουμε ο ένας με τον άλλον! Είμαστε όλοι στην ίδια βάρκα!
Καλησπέρα, girl1988...
Αισθάνομαι άβολα με αυτή σου τη ανάρτηση...
Καταλαβαίνω από τις προηγούμενες αναρτήσεις σου ότι αισθάνεσαι απογοήτευση και ίσως απόγνωση, όμως το να πεθάνεις είναι λύση?
Αντιλαμβάνεσαι ότι ενώ έχεις την επιλογή της ζωής, εσύ θέλεις να την απαρνηθείς?
Σκέφτομαι πόσοι πολλοί άνθρωποι γύρω μου υποφέρουν από ανίατες αρρώστιες και παλεύουν για να ζήσουν. Αυτοί δεν το βάζουν κάτω.
Εσύ γιατί το κάνεις αυτό? Είσαι πολύ νέα, κορίτσι μου, για να τα παρατάς από τώρα... και δεν λέω ότι η ζωή είναι εύκολη... όχι...
πολλές φορές είναι πολύ δύσκολη μάλιστα... αλλά είμαστε εδώ και προσπαθούμε για το καλύτερο...
και το καλύτερο έρχεται... γιατί δεν μπορεί να μην έρθει...
Και ξέρεις γιατί δεν μπορεί να μην έρθει? Γιατί όταν πιάνεις πάτο, δεν έχει παρακάτω... μόνο πάνω μπορείς να πας! Γι' αυτό!
Σκέψου το σε παρακαλώ, girl1988!
Και γω θα σε σκέφτομαι με γλυκύτητα και θα εύχομαι ότι καλύτερο για σένα!
girl1988 δεν εχω καταλάβει απο τις αναρτήσεις σου απο που προέρχεται αυτη η θλιψη και η απόγνωση...θελεις να μου το εξηγησεις με περισσοτερες λεπτομερειες??
εχω περασει τοσο βαρυα επεισοδια καταθλιψης που νομιζω μπορει να εχετε δει καποιες δημοσιευσεις μου τον απριλιο που ουρλιαζα στην κυριολεξια για βοηθεια.
οχι ελελιψη συγκεντρωσης...οχι μνημη...τιποτα..το απολυτο κενο..κ ομως τωρα ειμαι εδω..καλυτερα απο ποτε.επειδη εκανα θεραπεια με ladose κ γενικως εκανα πραγματα για μενα.
μη το αφηνεις.βαλε θεληση κ πεισμα.
κ μονο που εγραψες για βοηθεια εδω σημαινει οτι εχεις κοτσια κ θελεις να σωθεις.
μη το βαζεις κατω..παρε παραδειγμα κ κουραγιο απο εμας.
δες τις δημοσιευσεις μου κ θα καταλαβεις.
Μπράβο, βρε παιδιά!!!!!!
Πάμε να υποστηρίξουμε το κορίτσι μας!!!!!
Girl1988, είμαστε εδώ για σένα!!!!!!
Πάρε δύναμη από την ομάδα και πάλεψέ το!!!!
Το 'χεις, κορίτσι μου!!!! Πίστεψέ το!!!! Το 'χεις!!!!
Ευχαριστώ πολυ για το ενδιαφέρον σας! Περνάνε διάφορες άσχημες σκεψεις απο το μυαλο μου και νιωθω παντελώς αχρηστη γιαυτο θελω να αυτοκτόνησω. Ολοι οι γνωστοί μου εξελίσσονται, έχουν τη δουλίτσα τους και το μέσο μεταφοράς τους, ζούνε τη ζωούλα τους οσο καλυτερα μπορουν. Εγω ειμαι σπιτι, νιωθω χαζη, ανίκανη και ατάλαντη. Εχω εναν γκόμενο που με δουλευει ψιλό γαζί. Και το χειρότερο δεν ειναι το παρόν... Στο μελλον τι θα κανω; Οταν θα πρεπει να φύγω απο τους γονεις μου πώς θα τα βγάζω περα; Ειμαι παντελως άνιδεη σαν τα μικρά παιδιά. Νιωθω οτι δεν θα τα καταφερω ποτε, θα γίνω ή η τρελή της περιοχής ή η ζητιανα. Ποσο άσχημο σαν σκεψη να μένεις στάσιμος. Εχω βαλει όριο μάξιμουμ τα δυο επόμενα χρονια. Αν δεν αλλαξει κατι θα πρεπει να λυτρωθώ απολα αυτα. Σαφώς και ωραία η ζωη, τόσοι ανθρωποι με σοβαρα προβληματα παλεύουν καθημερινά για την επιβίωσης τους, το θεμα ειναι τι γινεται αν εισαι ανίκανος να ζήσεις. Δεν μένουν πολλα περιθώρια. Εχω την αντίληψη να βλεπω οτι δεν τραβάει η ομάδα στην περίπτωση μου. Το να καταντήσω μια ζητιανα, ανύπαντρη και κουρελού θα ειναι απαίσια κατάληξη.. Καλυτερα να πάω μια ωρα αρχύτερα. 26 χρονια ζωής δεν ειναι και ασχημα. Έζησα, ερωτεύτηκα, βγήκα, γλέντησα.... Η ενηλικγ ζωη μου φαινεται βουνό. Δεν ξερω καν αν υπάρχει αλλος ανθρωπος που να υποφέρει απο την ίδια κατάσταση με εμενα.. Και δεν νομιζω να μπορει να αλλαξει αυτή η κατάσταση. Δυστυχως. Οι πολλές ευθύνες με πελαγώνουν. Δεν μπορω να ανταπεξέλθω. :(