Καταλαβαίνω πως νιώθεις...νομίζω οτι οι περισσότεροι έχουμε περάσει από μια τετοια ψυχολογική κατάσταση. Ξεπερνιέται όμως αρκεί να δώσεις χρόνο στον εαυτό σου και μην καθήσεις με σταυρωμένα τα χέρια. Σιγά-σιγά και όλα θα φτιάξουν με λίγη υπομονη αν έχεις. Είναι πολύ θετικό το οτι έχεις μελλοντικές σκέψεις για πράγματα που θα ήθελες να κάνεις..Το κίνητρο για την ζωή θα σου έρθει σιγα σιγά..μην βιάζεσαι και μην απογοητεύεσαι. Ο εαυτό σου θέλει χρόνο..περνάς μια φάση. Μην το βάζεις κάτω και αγωνίσου. Υπάρχει χαρά γύρω μας σε όλα όσα έγραψες...στους ανθρώπους, στα βιβλία,στις γνώσεις,στα ζώα...στα χόμπυ...παντού! αρκεί να βρεις τον εαυτό σου μέσα σε αυτά...Κάνε βήμα βήμα τη φορά...
Όσο για την διατροφή..γνωρίζεις τίποτα γι αυτή? Αν δεν γνωρίζεις μην κάνεις το λάθος να ξεκινήσεις κάτι δικό σου γτ τα αποτελέσματα μπορεί να σε απογοητεύσουν και να σου ρίξουν την ψυχολογία ακόμα περισσότερο... Μπορώ να σου δώσω μερικές συμβουλές αν θες γτ γνωρίζω πράγματα σχετικά με την διατροφή και την γυμναστικη... Επίσης για την γυμναστική επειδή είναι δύσκολο για πολλούς να ασχοληθούν πρέπει να βρεις κάτι που σου αρέσει...εγώ θα σου πρότεινα ομαδικο αερόβιο και για να χάσεις αυτά που θες αλλά και για να βρίσκεσαι σε κόσμο το οποίο βοηθά...Όλα θα πάνε καλά! Λίγη πίστη στον εαυτό σου να έχεις!