Δεν αντέχω άλλο τους γονείς μου!!!!!!!!!!!!

Μα αληθεια σε λυπαμαι και ευχομαι να γινεις καλυτερα ψυχικα και να μπορεσεις να απαλλαγεις απο τα προβληματα σου και σου εδωσα την συμβουλη να το κοιταξεις αυτο που εχεις, τι κακο ειπα??...Τελικα εσείς οι γυναίκες δεν ξερετε τι θελετε...:(

Ναι ρε περαστικέ με λυπάσαι αφού μου έχεις σούρει τα εξ' αμάξης! Το κοιτάω αυτό που έχω και ξέρω τι θέλω, αλλά εδώ μέσα παρεκτραπήκαμε επειδή εσύ δεν μπορείς να καταλάβεις και μια δεύτερη άποψη, κι εγώ πριν χρόνια έβριζε μία ή ένας τους γονείς του και του τα 'χωσα τότε, γιατί λέω η "κακία" των γονιών δεν είναι τίποτα μπροστά στης κοινωνίας, ε, η αλήθεια είναι κάπου στη μέση, ούτε φταίνε για όλα οι γονείς, ούτε είναι άγιοι! Πάντως για σένα το λέω καθώς και για όποιον άλλο μας διαβάζει, ποτέ να μην είμαστε ισχυρογνώμονες για κάτι, γιατί μπορούμε να το βρούμε μπροστά μας όπως αυτό που σου είπα! Μπορεί κι εσύ σε μερικά χρόνια ή ακόμα και στο παρελθόν και να μην το θυμάσαι, να έβριζες τους γονείς σου πχ.

Εσύ μεγάλωσες με τους γονείς σου τουλαχιστον...Εγώ μεγαλωνω χωρις τους δικους μου την στιγμη που οι ιδιοι ειναι μια χαρα υγιεστατοι....Να μια ωραια διαφορα....

Δεν το συνεχίζω άλλο.......

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!1

.......................

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

............................

ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ΜΗΠΩΣ ΥΠΟΒΟΣΚΕΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΦΑΣΙΖΟΥΣΑ ΚΑΨΟΥΡΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΑΣ ΓΤ ΕΜΕΙΣ ΟΙ
ΑΡΙΣΤΕΡΙΣΤΕΣ ΤΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΕΠΙΣΗΜΑΝΩ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ ΗΛΙΚΙΑΣ
ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΑΣ ΠΟΥ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΑΙΖΕΙ ΡΟΛΟ ΜΗΠΩΣ ΕΙΣΤΕ ΚΡΥΦΟΚΑΤΑΚΑΨΟΥΡΕΜΕΝΟΙ
ΚΑΙ ΜΑΣ ΤΟ ΠΑΙΖΕΤΕ ΤΡΕΙΣ ΛΑΛΟΥΝ ΚΑΙ ΔΥΟ ΧΟΡΕΥΟΥΝ ΚΑΙ ΔΕ ΞΕΡΩ ΕΓΩ ΤΙ ΑΛΛΟ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ
ΠΑΡΟΥΜΕ ΧΑΜΠΑΡΙ

Τι λες μωρέ έλις; Έξυπνο αυτό που σκέφτηκες αλλά δεν ισχύει με την καμία! Αν ήταν θα στο είχα πει. ; )

ΑΝΤΕ ΚΑΛΑ ΑΣ ΚΑΝΩ ΟΤΙ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ:)

Έλις ο ντετέκτιβ.

Είμαι θυμωμένη, αλλά δεν υπάρχει και λύση..........εκτός από το να αλλάξω χαρακτήρα......Για άλλη μια φορά οι γονείς μου (και οι συγγενείς μου) ξέσπασαν σε μένα, νιώθω πως δεν αντέχω άλλο, δεν θέλω ούτε να ζω ούτε και να πεθάνω.............απλά δεν έχω άλλες αντοχές να ανέχομαι τις μαλακίες του καθενός, ούτε στην πραγματική ζωή, ούτε στο ίντερνετ. Θέλω να φύγω από το σπίτι για αρχή αλλά αυτό είναι αδύνατον. Οπότε τι μου προτείνετε να κάνω; Πως να μην επιτρέπω στους άλλους να ξεσπάνε συνεχώς πάνω μου λες και είμαι από ατσάλι.......είναι πολύ τσαλακωμένη η διάθεσή μου, νιώθω σαν να με έχει πατήσει νταλίκα......

Γλυκια μου pillow σε καταλαβαινω...Απολυτα..και εμενα η μανα μου πριν λιγο μου ειπε πως μακαρι να με ειχε ριξει οταν ηταν εγκυος γιατι ειμαι τρελη..Καθε μερα απο τα 15 μου σχεδον τα ακουω αυτα..κ ειμαι κ μοχαχοκορη..ευτυχως εχω τον πατερα μου που με λατρευει αλλιως θα ειχα σαλταρει...Οσο μπορεις κοριτσακι μου παιρνε κουραγιο απο τα ατομα που σε αγαπουν και μην τα παιρνεις στα σοβαρα οσα λενε..ξερω οτι πονας αλλα οσο μπορεις προσπαθησε να μην δινεις σημασια στα λογια τους..δεν θελω να κατηγορησω τους γονεις σου εννοειται απλα καποιοι ανθρωποι οπως η δικη μου μανα δεν θα επρεπε να ειχαν κανει παιδια δεν ηταν αξιοι (δεν αναφερομαι στους γονεις σου μην παρεξηγηθω γενικα μιλαω)

Quote:

---

Originally Posted by pillow

Οι γονείς μου μου λένε συνέχεια ότι κουράστηκαν μαζί μου (τι να πω κι εγώ) και με απειλούν έμμεσα ότι θα με στείλουν στο ψυχιατρείο. Γι'αυτό το λόγο είπα θα ψάξω για δουλειά με 500 ευρώ το μήνα, και επειδή δεν θα με φτάνουν, τους είπα αν θα μπορούν να μου συμπληρώνουν λίγα. Μίλαγα μια ώρα μόνη μου, καθώς με γράφανε λες και δεν υπήρχα, απαντούσαν μόνο όχι ή τίποτα. Αυτό σημαίνει ότι αδιαφορούν πλήρως για μένα. Γίναν κι άλλα, αλλά δεν θέλω να τα πω δημόσια. Το θέμα είναι τι κάνω τώρα εν καιρώ κρίσης που δεν υπάρχει σίγουρη δουλειά, τώρα καταλαβαίνω κάποιους που αυτοκτονούν, δεν έχουν οικογένεια να τους αγαπάει και να τους στηρίζει. Δεν είπα ότι θα αυτοκτονήσω ή θέλω να αυτοκτονήσω, αλλά σίγουρα δεν είναι δουλειά αυτή να μένω μαζί τους άλλο........Τι μου προτείνετε να κάνω; Α, και από συγγενείς ούτε και από 'κει καμμία στήριξη, γραμμένη μ' έχουν κι αυτοί. Δεν έχω κανέναν ουσιαστικά στον κόσμο, μόνο τους φίλους μου. Γαμώτο, αν εγώ έκανα παιδιά, θα τους έδινα όλη την αγάπη και την ελευθερία που δεν πήρα! :( Έχει γίνει σκατά ο κόσμος, όχι ότι πάντα δεν ήτανε, απλά υπήρχαν περίοδοι που δεν το έβλεπα...........!!!!!!! :( :( :(

---

Χωρίς λεφτά στην τσεπη δεν φευγει κανεις από τη στεγη των γονιων του εκτος κι αν η κατασταση ειναι αφόρητη σε βαθμό που να αποτελει βασανιστηριο η συμβίωση μαζι τους. Η περιγραφή σου δεν λεει κατι τετοιο. Η δε συγκατοικηση θελει επίσης χρήμα.
Έψαξες για δουλειά? Έχεις σπουδασει κάτι?
Αν δεν ψάξεις δεν θα βρεις, κι αν το παλέψεις κατι θα σου προκύψει, έστω με 500 ευρω το μήνα. Τουλάχιστον θα ναι μια αρχή, μια επαγγελματική εμπειρια. Οι γονείς σου σε αγαπανε, αλλά έχουν απηυδήσει μαζι σου, εχουν βαρεθει σε βαθμό απελπισίας να σε βλεπουν στην κατασταση αδρανειας που εισαι τώρα. Όμως ειναι βεβαιοι ότι αμα θες μπορείς να τα καταφερεις. Ουσιαστικα σε παρακινούν να κάνεις τα πρώτα βηματα για τη δική σου ζωή. Πουθενα δεν λες ότι τρεχει κατι αλλο στις σχεσεις σου μαζι τους. Βαρεθηκαν να σε βλεπουν καθημερινα σε τεσσερις τοίχους αδρανή. Πονταρουν σε σενα, ότι αμα θες μπορεις να πετυχεις στη ζωη σου.

Όλοι απο τα 500 ευρώ και με άθλιες συνθηκες ξεκινανε/ξεκινήσαμε. Αλλά δεν γινοταν αλλιώς. Όμως το παλέψαμε και τελικά βρεθήκαμε σε καλύτερες δουλειες σε δυσκολους καιρους και χωρις ιδιαίτερη στηριξη, κι ακομα το παλεύουμε.
Τη στήριξη μεσα σου να ψάξεις να τη βρεις. Κι αν δεν το εχεις καταλαβει, θα το καταλάβεις με τον καιρό όταν τελικά θα αντιληφθείς ότι η στηριξη που επιζητούσες από συγγενεις, φιλους και γνωστους ήταν απλά χάσιμο χρόνου. Θα βρεις όμως αληθινη στηριξη ψυχολογική/ενθάρρυνση από τους γονεις σου. Τα υπολοιπα όμως εξαρτώνται από εσενα. Οι απειλες τους τώρα μάλλον παρακίνηση ειναι να φτιαξεις τη ζωη σου παρα πρόθεση να σε κλεισουν μέσα.
Τουλάχιστον η δουλεια, έστω τα 500 ευρω, θα σε κρατανε αρκετη ωρα μακρια από το σπίτι κι επίσης θα σου εξασφαλίζουν μια εστω μικρή ανεξαρτησία κινήσεως.