Originally Posted by
mariposa7
Ξέρω από εθισμούς...... Το τσιγάρο το έκοψα μαχαίρι, αν κ κάπνιζα τα κέρατά μου, όταν διαπίστωσα ότι με "έριχνε" σε κάτι που αγάπαγα περισσότερο, την κολύμβηση κ τον αθλητισμό γενικότερα. Κ πάει στα κομμάτια τ τσιγάρο, δεν κάπνιζα κ τόσα χρόνια πια, μόνο από τα 18 μέχρι τα 23-24. Θα σου πω το άλλο..... Εδώ κάμποσα χρόνια έχω διάφορα προβλήματα υγείας, άρχισαν από ήπια (βέβαια για την ηλικία μου ήταν απαράδεκτο να τα παρουσιάζω.......), τα οποία με τα χρόνια επιδεινωνόντουσαν κ στο τέλος, εδώ κ 1 χρόνο έφτασα σε σημείο κατάρρευσης. Εγώ που κάποτε έστιβα την πέτρα πλέον δεν έβγαζα τη μέρα. Ο Θεός ξέρει πώς πήγαινα δουλειά κ πώς έκανα τη 1/2 προπόνηση από αυτήν που έκανα παλιά, κ όλα αυτά σέρνοντας. Κατάρρευση οργανική, ψυχολογική, εμφανισιακή (είχα πρηστεί τον τελευταίο χρόνο, δέρμα αχαρακτήριστο κλπ κλπ), νοητική. Κ μου είπαν (μεταξύ άλλων....) ότι κομμένος ο καφές αλλιώς όπου να ' ναι θα μου μείνει το συκώτι στο χέρι (μεταξύ άλλων......). Πρέπει να σου πω ότι από τα 15 είμαι ο πιο εθισμένος στην καφεϊνη άνθρωπος στον πλανήτη γη (τώρα είμαι 32). Δεν έπινα πολλούς, αλλά καλύτερα να μην πω πόσες κουταλιές της σούπας έβαζα μέσα στον κάθε καφέ (1 συσκευασία την τελείωνα σε 4-5 μέρες). Κ λόγω ανοσίας πλέον δεν με έπιανε, δηλ. δόσεις που οποιονδήποτε άνθρωπο θα στέλνανε κατευθείαν νοσοκομείο (στην καλύτερη) ή στον τάφο (στη χειρότερη) εμένα δεν με ακουμπάγανε καν..... Δεν διανοούμουν ζωή χωρίς καφέ σκέτο (ή γλυκό με ζαχαρίνη), δεν υπήρχε αυτό το σενάριο για μένα. Κ όμως έβγαλα το σκασμό κ τον έκοψα, decaf στην αρχή (ναι, αυτό το νεροζούμι......), πλέον τίποτα. Μη ρωτήσεις τί πέρασα κ τί περνάω. Μου λείπει όσο δε φαντάζεσαι, καμιά φορά περνάω έξω από κανένα coffeeway κ μόνο που μου έρχεται το άρωμα λιποθυμάω, υποφέρω, τρελένομαι, θέλω καφέ οπωσδήποτε. Αλλά περισσότερο θέλω την υγειά μου κ τη ζωή μου πίσω. Τελικά νομίζω μένεις με αυτό που θέλεις πιο πολύ (αν υποθέσω ότι η περίπτωσή μου είναι αναστρέψιμη).
