Συνεξάρτηση: Δεν χρειάζεται να είμαστε τόσο «καλοί» με τους άλλους
http://www.e-psychology.gr/relations...us-allous.html
Printable View
Συνεξάρτηση: Δεν χρειάζεται να είμαστε τόσο «καλοί» με τους άλλους
http://www.e-psychology.gr/relations...us-allous.html
ως συνηθως δε συμφωνω καθολου δε κανω τσιγκουνιες σε τιποτα αρκει καπιος να το αξιζει δε φοβαμαι κοθολου την εξαρτηση το να δενεσαι με καπιον που εχεις κοινα προβληματα με αυτον ειναι το πιο σοφο πραγμα που μπορεις να κανεις για να βελτιωθεις. οπιος τσιγκουνευεται πραγματα απλα δεν εχει να δωσει κ οσα δε φτανει η αλεπου τα κανει κρεμασταρια.
το να παρεδεχεσαι απο τι εξαρτασαι αυτο ειναι μαγκια.
Kαι εγω ειμαι απο τους ανθρωπους που εμαθα να συνυπαρχω δια μεσω αλλων..και ελα που ερχεται μια στιγμη που εκεινος ο αλλος φευγει απο την ζωη σου..τοτε τι κανεις???
Παραδινεσαι στην μοιρα σου???Δεν θα επιβιωσεις???
Το ζητουμενο εδω δεν ειναι να παψεις να δινεις κ να προσφερεις λιγοτερα στους αλλους,αλλα να μην ξεχνας να κανεις το ιδιο κ στον εαυτο σου,να τον παραμελεις για καποιους αλλους που σημερα θα ειναι κ αυριο δεν θα ναι στην ζωη σου ..πρεπει να κραταμε καποις ισορροπιες
Εκείνος που περισσότερο μοιάζει με Θεό είναι εκείνος που δεν εξαρτάται από τίποτα.
Σωκράτης
Σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποιήθηκε στο Πανεπιστήμιο Quennsland η συμμετοχή σε ομαδικές δραστηριότητες έχει ευεργετικές ιδιότητες στην καταπολέμηση του άγχους και της κατάθλιψης. Οι ομάδες αυτές μπορεί να αφορούν σε yoga, group therapy, πλέξιμο, σπορ ή οποιαδήποτε μορφή τέχνης. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, τα άτομα τα οποία νοσούν από κατάθλιψη ή άγχος και δεν συμμετέχουν σε κάποια ομαδική δραστηριότητα έχουν 50% υψηλότερες πιθανότητες να συνεχίσουν να νοσούν, ενώ εάν συμμετέχουν σε κάποιο γκρουπ ενεργά, λιγότερο από το 1/3 θα συνεχίσουν να παρουσιάζουν συμπτώματα!
https://scontent-mxp1-1.xx.fbcdn.net...10&oe=566ECC52
1+1=2 χρειαζετε πολυ μυαλο για να καταλαβει κανεις οτι εχοντας κοινα ενδιαφεροντα σε μια ομαδα οτι ετσι μπορει να κανει φιλους κ να παει καλυτερα? αυτο ο καθενας μπορουσε να το σκεφτει...
εγω να σου πω μια ζωη καταθλιπτικος ειμουν κ θα συνεχισω να ειμαι αλλα εχω δεχτει τον εαυτο μου οπως ειναι κ αντι να πολεμω να τον αλαξω βασιζομαι πανω σε αυτον κ περνω δυναμη πανω στα μετρα του κ οχι στα μετρα ενως εικονικου τελειου εαυτου που δεν υπαρχει... στο κοσμο του ρεαλισμου εχεις ελαττωματα κ οσο πιο γρηγορα τα αποδεχτεις κ τα παραδεχτεις τοσο περισσοτερο θα αποστωμοσεις οσους σου μιλανε κ τοσο μεγαλυτερη δυναμη θα σου δωσουν.. οπιος δε παραδεχεται οτι εχει ελατωματα εχει κομπλεξ κ αυτο ειναι πολυ χειροτερο απο τα ελατωματα του γιατι οσο ντρεπεσαι για τον εαυτο σου αυτος τοσο σε εκδηκειται κ σε τημωρει.
οστοσο χαρουμενο μπορουν να σε κανουν κ τα ανεκδοτα οπως αυτο..
αρνακι ασπρο κ παχυ της μανας του καμαρι
πιο ειναι το αντιθετο?
λυκος μαυρος κ λιγνος του πατερα του ο καημος
χαχαχαχα...
agnostix συγχαρητήρια για τα τόσα όμορφα που μας παραθέτεις :) Παρακολουθώ από τη πρώτη στιγμή το θέμα που άνοιξες κι ομολογώ πως με έχει εντυπωσιάσει η όρεξή σου να βρίκεις πραγματάκια σχετικά με την κατάλιψη και να μας πληροφορείς κατάλληλα. Μπράβο σου. Πιστεύω πως ο φίλος σου είναι πολύ τυχερός που σε έχει. Όπως κι εμείς άλλωστε που σε έχουμε στο forum :)
Καλημερα bluesk ευχαριστω να σαι καλα,χαιρομαι ιδιαιτερως για αυτα που λες!!!
Δυστυχως ο φιλος μου ειναι σε αρνηση ακομα,ελπιζω ομως μια μερα κατι να αλλαξει κ οσον αφορα την προσπαθεια μου αυτην εδω περα, δεν εχει ιδεα προς το παρον.
Χαιρομαι ομως που τα μοιραζομαι ολα αυτα μαζι σας αντλω κ για μενα προσωπικα δυναμη κ μην εχει κανεις την αισθηση οτι εγω ειμαι τραλαλα κ εσεις ολοι εδω οι αρρωστοι,ο καθενας μας οχι μονο εδω μεσα ολοι μας εξω κατι κουβαλαμε στην ψυχη μας. :)
Τα κουτάκια...
Μάθαμε να ζούμε με κουτάκια. Ψυχαναγκαστικά ταιριασμένα. Άρρωστα δομημένα.
Ένα καλό σπίτι, μια καλή δουλειά, ένα καλό αυτοκίνητο, οικονομικοί προγραμματισμοί, σπουδές για τα παιδιά μας.
Όλα σε μια τάξη. Όλα σε ένα πρόγραμμα.
-Και είναι κακό αυτό, μπορεί να πει κάποιος.
Είναι κακό. Είναι κακό διότι έγινε αυτοσκοπός. Είναι κακό διότι καθόρισε την ύπαρξη. Είναι κακό διότι μόλυνε τις σχέσεις μας.
Και επειδή ακριβώς έγινε αυτοσκοπός, είδαμε την ελπίδα μας να χάνεται, είδαμε το χαμόγελο και τη ζωή να σβήνει μόλις τα πράγματα στράβωσαν. Και ας στράβωσαν πολύ.
Και επειδή καθόρισε την ύπαρξη, πιστέψαμε πως κάποιοι άλλοι, τρίτοι, είναι οι υπεύθυνοι για την δική μας την παραίτηση. Και μείναμε εκεί, ευθυνόφοβα παραιτημένοι.
Και επειδή μόλυνε τις σκέψεις μας, σταματήσαμε να ανοιγόμαστε, να μοιραζόμαστε, να αγαπάμε, να ερωτευόμαστε.
Γιατί το άνοιγμα στο πρόσωπο, το μοίρασμα, η αγάπη και ο έρωτας, έχουν ρίσκο.
Έχουν υπέρβαση. Δεν μπαίνουν σε κουτάκια.
Γιατί αν ανοιχτώ, μπορεί να εκτεθώ.
Γιατί αν μοιραστώ, μπορεί να χάσω.
Γιατί αν αγαπήσω, θα συντριβώ και θα ταπεινωθώ.
Γιατί αν ερωτευτώ, θα πληγωθώ.
Και έτσι, τα απορρίψαμε.
Μάθαμε να ζούμε με κουτάκια. Και κάπως έτσι, ξεχάσαμε Άνθρωπε να ζούμε…
καλα εσυ τωρα το πιστευεις οτι καπιος ενω ειναι σε αρνηση θα αλαξει? κ για πιο λογο να περιμενεις καπιον να αλαξει κ μη κατσικωθεις στα αυγα σου κ να πεις πεσε πιτα να σε φαω αν καπιος δε κανει τη πρωτη κινηση ακομα κ αν μετα τσακωθητε δεν εχει σημασια το μελον ειναι χλωμο.
με αυτοπεποιθηση δε κανεις το γαιδαρο να πεταξει με αυτοπεποιθηση ομως πας πιο γρηγορα οταν ο ανεμος φυσαει προς εσενα.
Kαλημερα κ εσενα,δεν εννοω να αλλαξει κατι στον χαρακτηρα του,ελπιζω μονο μια μερα να αλλαξει ροτα στην σταση του απεναντι στον εαυτο του,να κανει εστω το βημα να επισκευτει εναν ειδικο κ να συζητησει τα οσα νιωθει κ απο κει κ περα μονο εκεινος θα παρει αποφασεις για την υπολοιπη πορεια του,εγω τι μπορω να κανω περισσοτερο απο το να ειμαι απλα διπλα του,αν το θελησει κ αυτο.
οταν ενα πραγμα ξερεις οτι αξιζει καπιοι θα το επικρινουν για να το μετατρεψουν σε ταινια για να τη βλεπεις κ να τρως ποπ-κορν οταν ενα πραγμα ειναι φτιαγμενο για να πετυχει η αντισταση απλα οργανωνει καλυτερα τη στατηγικη του αυτη ειναι η πραγματικη αυτοπεποιθηση που του διχνεις μονο οταν ο ανεμος φυσιξει προς εσενα.. οσο ενα πραγμα ζοριζεσε να το κανεις ενα θεμα χρονου να μινεις απο βενζινη μονο στο γηπεδο σου θα παιξεις τη καλυτερη μπαλα οσο κ αν προσποιησαι οτι θα αποδωσεις στα παντα κ καθε εμποδιο θα το λυγισεις.
εχεις σκεφτει πχ την ιστορια καπιου που ενω αξιζε ολα του πηγαιναν κοντρα κ στο τελος δικαιωθηκε? θα ηταν ενα σκετο κινηματογραφικο εργο.