Printable View
Να ΄σαι καλά, σ' ευχαριστώ πολύ! :D Εγώ με τα κοψίματα τα πάω καλύτερα αλλά από διάθεση όχι και τόσο καλά, εδώ και μερικές μέρες νιώθω πιο πεσμένη και δεν ξέρω τι να κάνω...και νυστάζω και κουράζομαι εύκολα κι αυτό με ενοχλεί γιατί μ' εμποδίζει ν' ασχοληθώ με το καθάρισμα και τη διακόσμηση...Quote:
Originally Posted by boo
Δε θα σου πω κάτι, ούτε συμβουλή θα σου δώσω, μόνο ένα θα σου πω... Μη βλάψεις ποτέ ξανά τον εαυτό σου!! Δεν ξέρω τα προβλήματά σου, αλλά όλοι υποφέραμε και υποφέρουμε στη ζωή μας! Σου εύχομαι να έχεις γρήγορη ανάρρωση και να μείνεις μακριά απ' ό,τι και όσους σε βλάπτουν!!
Quote:
Originally Posted by boo
Vamosssssssssss :) :) :)Quote:
Originally Posted by boo
Καλημέρα παιδιά και καλή χρονιά με ψυχική ηρεμία και γαλήνη πάνω απ' όλα!Quote:
Originally Posted by Ntoubroutza
Λοιπόν, έχω ν' ανακοινώσω το εξής ευχάριστο: χθες στο μπανάκι χρησιμοποίησα ξυραφάκι όπου χρειαζόταν αλλά χωρίς να αυτοτραυματιστώ ούτε τόσο δα! Κι είμαι πολύ πολύ χαρούμενη γι' αυτό... :D
Εκτός από την αναγκαιότητα του για πρακτικούς λόγους είναι και συμβουλή της ψυχολόγου μου ν' αντιμετωπίσω το φόβο μου γιατί μόνο έτσι θα καταφέρω να κατανικήσω αυτή την εμμονή που με βασανίζει λέει...είναι λοιπόν πια ένας από τους στόχους μου για τη νέα χρονιά...
Καλή μας επιτυχία από εδώ και πέρα boo!
Καλημερα και καλη χρονια σε ολους! Κυκνε μπραβο! αυτο ειναι ενα πολυ μεγαλο βημα! και εγω εκοψα το xanax και προς το παρων ειμαι μια χαρα.Μου μενουν ακομα 2 φαρμακα να κοψω και να ξεκινησω να προσπαθω για εγκυμοσυνη.Αντε να δουμε τι θα πει ο γιατρος...
Σ' ευχαριστώ πολύ Bulletproof κι εγώ έτσι νομίζω... :DQuote:
Originally Posted by Bulletproof
Χαίρομαι πολύ για σένα κι ελπίζω να μπορέσεις να κόψεις τα φάρμακα χωρίς πρόβλημα και του χρόνου να έχεις το μωράκι σου στην αγκαλιά σου! ♥
Quote:
Originally Posted by Bulletproof
Χαιντε bullet , με το καλο , μπραβο που εκοψες τα ζαναξ , ζορικο φαρμακο !! Καλη Χρονια σε ολους , ολες , και να γινουν πραματικοτητα οι πλειστες των ευχων σας , οι σημαντικοτερες , ολες δεν γινεται !!!!
καλη χρονια σε ολους με υγεια!
bullet πρεπει να κοψεις ολα τα χαπια πριν μεινεις εγγυος?
δεν υπαρχει περιπτωση υποτροπης?
μετα τη γεννα ξαναρχιζεις τα χαπια?
Καλή χρονιά σε όλους :) :) :)
καλησπερα και παλι σε ολους/ες
ξαναγραφω παλι, ουτως η αλλως ειναι κατι σαν ημερολογιο για μενα αυτο το thread.εδω ξεσπαω..τελος παντων..
οπως ειχα ξαναπει ειχα ανεβει 14-24 του Δεκεμβρη Αθηνα.περασα πολυ καλα τις 5 απο τις 10 μερες.σχεδον ξεχασα την καταθλιψη που με βασανιζει απο τον Νοεμβριο.πεταξα τη λεπιδα απο πανω μου.γυρισα και για γυρω στις 15 μερες ημουν εξωτερικα καλυτερα.πιο ομιλητικη, περα απο το δωματιο πλεον εβγαινα και στο σαλονι για να δω τηλεοραση, για μενα ηταν βημα κι αυτο..ημουν εξωτερικα καλυτερα αλλα οταν ρωτουσα τον εαυτο μου "θες να κοπεις?, θες να φουνταρεις?" η απαντηση ηταν "ναι". γι αυτο δε μπορουσα να καταλαβω αν ημουν καλα ή οχι.προσπαθουσα να πεισω τον εαυτο μου οτι κι αυτο ειναι ενα βημα προς το καλυτερο.
απο προχτες η φαση αυτη εληξε..και ενοω οτι πλεον γυρισα στα παλια..ειμαι ασχημα στην αρχικη κατασταση που ημουν απο το Νοεμβρη.ειμαι χαλια απο το μεσημερι που ξυπναω.κοιμαμαι 14 ωρες.η ψυχολογια ειναι στα πατωματα.ολα τα βρισκω ματαια.θελω να φουνταρω.η ζωη μου δεν εχει κανενα νοημα.δεν υπαρχουν ονειρα, στοχοι τιποτα.φιλοι ανυπαρκτοι.στην πολη μου δεν εχω ουτε εναν.στην Αθηνα εχω εναν φιλο (πρωην σχεση μου, ο μονος με τον οποιο μιλαμε στο τηλ)και 1-2 γνωστες αλλα μιλαμε σπανια, μονο οταν ανεβαινω Αθηνα καθε 1.5 μηνα τις βλεπω 1-2 φορες, ισως και καμια.μοναξια πολυ και δεν την αντεχω καθολου.ψαχνω να καταλαβω αν ηταν τα λαθη μου που με οδηγησαν ως εδω ή απλα μου ετυχαν οι αναποδιες η μια μετα την αλλη.σπουδασα κατι που δε μου αρεσει και τελειωσα τη σχολη με τα χιλια ζορια και με πολυ επιφανειακο διαβασμα, και το αποτελεσμα ειναι να μην εχω γνωσεις για να παω να δουλεψω καπου.ζω στα 28 μου πλεον απο τους δικους μου, για ενα πιατο φαι και τα τσιγαρα μου.ολα ειναι μαυρα και το κακο ειναι οτι δεν εχω αφορμες και λογους να καλυτερευσω.
τα φαρμακα δε ξερω αν με βοηθανε, θα επρεπε να ειμαι λιγο καλυτερα..ψυχοθεραπεια δε κανω, πηρα στο ΚΨΥ και μου πηραν ιστορικο αλλα μου ειπαν οτι γαι ψυχολογο πρεπει να περιμενω 2.5-3 μηνες.
βλεπω τις συνομηλικες μου να παντρευονται, να εχουν δουλεια, φιλους, στοχους κλπ. εγω απλα βουλιαζω.θελω να βαλω ενα τελος στη ζωη μου.δε θελω να ζω ετσι, κουραστηκα αυτα τα 3.5 χρονια να τρεχω σε γιατρους, να χαπακωνομαι, να τρεχω σε ψυχολογους και ολα τα σχετικα.τι εχουν οι αλλοι που εγω δεν εχω?οι γονεις μου με πιεζουν πολυ να παω να δουλεψω για να εχω λεφτα οπως λενε αλλα πραγματικα δε μπορω να ξαναβγω απο το δωματιο ξανα.εχω ξενερωσει με την παρτη μου εντελως, εχω απογοητευτει, με εχω σιχαθει, δεν καταφερνω οχι μονο να κανω πραγματα για μενα αλλα ουτε να σταθω στα ποδια μου.θελω να πεθανω..
Προσπαθησε boo να βγεις απ αυτο μημπως αν εβρισκες μια δουλεια να ηταν καλλιτερα? Εισαι μικρη ακομα προσπαθησε να τ αλλαξεις δεν σε βοηθουν τα χαπια μημπως ο γιατρος σου δεν ειναι αρκετα καλος? Και δεν σε βοηθαει
εγω θα ελεγα αφου εισαι καλυτερα στην αθηνα, εχεις σκεφτει να μετακομισεις?? εκει εχεις τη δυνατοτητα να βρεις και καποια δουλεια..
νιωθω οτι δε μπορω να δουλεψω. δε μπορω να βγω καν εξω απο το σπιτι, και μονο που το σκεφτομαι γεμιζω αγχος.δε μπορω να ανταπεξελθω σε κατι τετοιο τωρα.ασε που δουλεια εδω στην επαρχια ειναι πιο δυσκολο να βρεις απο οτι στην ΑθηναQuote:
Originally Posted by pavlina
τωρα με τη γιατρο μου εχω δεθει αρκετα, μ εχει ζησει και 1-1.5 χρονο, εχει το ιστορικο μου.πιστευω οτι δε φταινε τα φαρμακα, ασε που παιρνω πολλα.πιστευω οτι φταιει οτι δεν εχω φιλους.οταν ανεβηκα Αθηνα ξεχασα σχεδον τα παντα, εμενα στον κολητο μου, πηγαιναμε για καφεδακια, συζητουσαμε και περασα ωραια.η γιατρος μου ειπε οτι περα απο τα φαρμακα χρειαζομαι και ψυχοθεραπεια, και εχει δικιο σ αυτο, αλλα πρεπει να περιμενω 3 μηνες για να με δει ψυχολογος...αμα δε σε θελει...
το εχω σκεφτει η αληθεια ειναι αλλα εχει κι αυτο αρκετα εξοδα και θελει αρκετη δουλεια για να πετυχει.θα πρεπει ας πουμε να βρω δουλεια πριν ανεβω Αθηνα, οι γονεις μου θα μου κανουν ψυχολογικο πολεμο, οτι προτιμαω την οποια παρεα περισσοτερο απο αυτους..οπως και να εχει για την ωρα ανεφικτο κι αυτο.δεν νιωθω ικανη οτι μπορω να παρω τη ζωη μου στα χερια μου.το σκεφτομουν μελλοντικα να το κανω οταν ημουν σε φυσιολογικη διαθεση..Quote:
Originally Posted by fleur*
μου φαινονται ολα τοσο δυσκολα κι ανεφκτα..
Καλησπέρα αγαπητό μέλος είναι ανησυχητικά όλα αυτά κ επομένω ότι πρέπει να ενημερωθούν κ οι δικοί σου οι αυτοκτονικές τάσεις είναι ότι πιο επικυνδινο στην κατάθλιψη εγώ εχω καταφέρει να ξεπεράσω την κατάθλιψη γιατί όχι κ εσύ;μην το βαζεις κάτω κ καλό κουραγιο