Originally Posted by
vas-summertime
Σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας.
Θα προσπαθήσω να μάθω απ΄αυτό το συμβάν και την επόμενη φορά να συγκρατηθώ. Τι έφταιγε το φτωχό σκυλάκι να την πληρώσει όμως μ΄αυτόν τον τρόπο.. Αν όλα τα πράγματα συμβαίνουν για έναν λόγο..
Ίσως να πρέπει να σταματήσω να το σκέπτομαι συνέχεια αυτό;
Η κτηνίατρος είπε ότι δεν κοιμήθηκε όλο το βράδυ και ότι αρρώστησε από τη στεναχώρια της. Ήταν, λέει, μια πολύ θλιβερή ιστορία, ναι είναι πάρα πολύ πιθανόν να προκάλεσαν το οίδημα τα τραβήγματά μου αλλά λέει ότι δεν είναι ανάγκη να νιώθω ένοχη και να έχω τύψεις. Συμβαίνουν λέει αυτά.
Ήταν ένας \"συναγερμός\". Τους τελευταίους μήνες δεν ένιωθα καθόλου καλά εδώ, ήθελα να αφήσω τον άντρα μου και να γυρίσω στην Ελλάδα. Πολλά νεύρα και από τους δύο, ίσως να χα και μια μικρή κατάθλιψη.
Λέω \"είχα\" γιατί από χτες, που έγινε ό,τι έγινε, βλέπω πόσο \"βλάκας\" ήμουν που επέτρεπα στον εαυτό μου να είναι θλιμένος χωρίς κανέναν ουσιαστικό λόγο, μιας και η ζωή είναι δική μου και την κάνω ότι θέλω.
Από τη στιγμή που άρχισα να νιώθω \"δολοφόνος\" όλα τ΄άλλα δεν είχαν καμία σημασία.
Τώρα με τον καιρό ελπίζω να συνέλθω και να προσέχω, να είμαι ευτυχισμένη κι αν δεν μπορώ, τουλάχιστον να μην καταστρέφω τους γύρω μου.
Θάψαμε το σκυλάκι μαζί με τα παιχνιδάκια του.. Δεν το είδα, το τύλιξε ο άντρας μου σε ένα άσπρο πανί, δεν ήθελα να κοιτάξω, είδα τις κηλίδες από το αίμα στο σεντόνι. Ήθελα να μαζέψω μερικά λουλούδια να βάλω πάνω στον \"τάφο\" αλλά μετά σκέφτηκα τι λες κυρά μου από τη μία το σκοτώνεις και από την άλλη βάζεις λουλουδάκια..;
Ύστερα άρχισα να καθαρίζω και να πετάω όλα τα φαγωμένα παιχνιδάκια, τις τρίχες από τα πινέλα που μου είχε φάει, και καθώς σκούπιζα ένιωθα σαν τον τύπο στην ταινία του Ταραντίνο, που πήγαινε να καθαρίσει τους χώρους και τα αυτοκίνητα μετά τους φόνους.
Αphelia, δεν ξέρω, αυτό προσπαθώ να κάνω, να το επεξεργαστώ, αλλά κάθε φορά που φέρνω στο μυαλό μου τη σκηνή με το καρότσι κλπ στον δρόμο...