Printable View
Νικο Όταν είμαι στα πραγματικά καλά μου διακομοδω το όποιο πρόβλημα και το ξεπεράσω με χιούμορ όσο σοβαρό κι αν είναι.....
Είμαι τής άποψης ότι με λίγα και ουσιώδη λόγια επικεντρώνεται καλύτερα στο πρόβλημα
Το έχω πληρώσει πολλές φορές αυτό βέβαια αλλά δεν βγάζω μυαλό.... Είμαι αναίσθητος....λενε
@giang Πριν πεθανει ο πατερας μου και γω αυτο ακριβως εκανα, μετα λυγισα και αρχισα να τα βλεπω ολα υπερβολικα σοβαρα. Λες μεγαλωσα μια 10ετια και βαλε ξαφνικα...
@treasure Με συγκινεις και οντως μα οντως οταν ξερεις οτι δεν εισαι μονος, τουλαχιστον σε τετοιες περιπτωσεις νιωθεις καλυτερα... *group hug*
Πολυ εντονη ψυχαναλυση η σημερινη... Πραγματικα με λυτρωσε πολυ...
Μετα απο πολλες συζητησεις λοιπον τα συμπερασματα ηταν τα εξης (τα γραφω κι ολας σαν ημερολογιο σε περιπτωση που ξεχασω κατι βασικο)
Εχω μεσα μου υπερβολικα μεγαλη ανασφαλεια και ειναι ο 1ος λογος που παθαινω κρισεις πανικου και εχω τοσο στρες. Δεν εμπιστευομαι κανεναν ανθρωπο γενικα και δεν εχω μαθει να συγχωρω με βαση τα λεγομενα της. Αυτο το προσεξα και γω ο ιδιος γιατι οταν μιλουσα για ανθρωπους που με πληγωσαν σχεδον φωναζα απο τον θυμο και την στεναχωρια μου, αρχισα να βουρκωνω και γενικα ενιωσα εντονα απογοητευση.
Φοβαμαι γενικα να ευτυχω στην ζωη μου και επειδη πλεον δεν υπαρχει καποιος εξωτερικος αρνητικος παραγοντας να εξισσοροπει την κατασταση, τον δημιουργω εγω (κρισεις πανικου) αλλα ειναι ελεγχομενος με βαση το ποσο χαρα-θλιψη μπορει να νιωθω σε περιοδους.
Ειμαι υπερβολικα αυστηρος με το περιβαλλον μου και με μενα τον ιδιο, κατα συνεπεια οταν αποτυγχανω να κανω κατι σωστα, αυτοτιμωρουμαι οπως θα τιμωρουσα καποιον αλλον εαν μου το εκανε εμενα.
εστιαζω υπερβολικα πολυ στο μελλον (πως θα καταληξω) και χανω ουσιαστικα το παρον (παλια μου τεχνη κοσκινο...), δηλαδη τρομαζω τωρα για μια ιδεα και τις πιθανοτητες να με επηρρεασει στο μελλον...
+οτι αφιερωνω πολυ χρονο πλεον στον εαυτο μου και καθομαι και σκεφτομαι πως νιωθω καθε λεπτο, πραγμα που εχει γινει τοξικο...Μου προτεινε να βγαινω περισσοτερο εξω και να κοινωνικοποιουμαι...
Ουφ...ξελαφροσα..
Kαλησπέρα και πάλι, πωπω είχα μπει και τα διάβασα όσα έγραψες πολύ προσεκτικά και πραγματικά ανυπομονούσα να βρεθώ σε pc να σου γράψω. Δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι που πήγες σε ειδικό και αισθάνεσαι επιτέλους ξαλαφρωμένος και με μια απόλυτη τάξη μέσα σου. Μπράβο ρε Νίκο μου, πραγματικά μπράβο! είσαι μαχητής και φαίνεται σε κάθε σου κουβέντα αλλά και στον τρόπο με τον οποίο τα βρήκες ένα ένα με τον ειδικό σου. Τώρα δεν έχω να πω λοιπόν κάτι άλλο, άλλωστε υποθέσεις έκανα μόνο και προσπαθούσα να σε βοηθήσω και από δικές μου εμπειρίες, ξέρεις πλέον ότι δεν είσαι μόνος αλλά και ότι μόνος μια χαρά το παλεύεις. Εύχομαι πραγματικά να συνεχίσεις να σε ανακαλύπτεις και να σε βοηθάς :) :) :) Κι εσύ μ'έχεις συγκινήσει όχι μόνο από την προσπάθεια που κάνεις και τη δύναμη που αντλείς αλλα και από τον τρόπο που γράφεις και μιλάς προς όλους μας. Να σαι καλά.Quote:
Originally Posted by NickosDark
υ.γ το να λες όσα σε θυμώνουν ή σε ενοχλούν κατευθείαν και με ειλικρίνεια δεν είναι απαραίτητα κακό,αντιθέτως μπορεί να είναι φοβερός σύμμαχος για να ξεχωρίζεις ποιος αξίζει και ποιος όχι, ποιος θα ασχοληθεί να βρείτε λύση και ποιος δε θα μείνει.
Σε ευχαριστω παρα μα παρα πολυ... Για αλλη μια φορα μου μαλακωνεις την καρδια με αυτα που μου λες... Η αληθεια βεβαια ειναι οτι με παρακολουθει ψυχαναλυτης πολυ πριν τις κρισεις, απο τον Αυγουστο που εφαγα μεγαλη ερωτικη πατατα για την ακριβεια που δεν αντεχα αλλο ψυχολογικα. Διεκοψα οταν πεθανε ο πατερας μου και ξανασυνεχιζω απο τον Φεβρουαριο...Quote:
Originally Posted by treasure_octopus
Το ελπιζω και γω.. Βγηκα γενικα εξω αποψε με ενα τρομερα πανηγυρικο κλιμα, οποτε μεσα σε ολα παρειγγειλα και αλκοολ (ημιγλυκο κρασι) για να το γιορτασω... Τι το θελα! Εχω ξεσυνηθισει λογω διατροφης το αλκοολ και με στειλε... Η ζαλη σε συνδυασμο με την αβολη θεση που ειχα μου δημιουργησε μια τρομερη αμηχανια και ενταση... Παθαινα μινι κρισεις καθε 15 λεπτα, στο παραμικρο μουδιασμα αντιδρουσα και σηκωθηκα και εφυγα νωριτερα απο την παρεα μου βλακοδως.... Απογοητευτηκα γιατι τσαμπα χαλασα την εξοδο μου, αλλα οπως ειπαμε ενα βημα την φορα...
υ.γ μου ειπε επισης οτι τις κρισεις τις παθαινω και επειδη θελω να ελεγχω τα παντα πλεον σε ψυχωτικο επιπεδο, οποτε μαααλλον και το κρασι επειδη με χαλαρωσε ετσι και αποτωμα με τρομαξε και φυσικα... αντεδρασα!
δε χρειάζονται ευχαριστώ, είμαστε εδώ γι αυτό, για αλληλοβοήθεια :) κι εγώ από κάθε σου κουβέντα παίρνω δύναμη για μένα μη νομίζεις,κουράγιο, σκέψη. Είναι σαν να ακούω εμένα και προσπαθώ να δω κ εγώ τα δικά μου. Σαν ένας θετικός καθρέφτης. Το αλκόολ όντως δεν είναι καλός σύμμαχος στον πανικό,το φόβο και το άγχος και γενικά σε όλα τα ψυχικά θέματα. Παίζει άσχημα παιχνίδια στον εγκέφαλο και στο σώμα αλλά και ποιος δεν έχει παραπιεί? και μια και δυο και πιο πολύ. Προσπάθησε για τώρα που αναρρώνεις ας το πούμε να το αποφεύγεις αλλά και μια φορά να πιεις παραπάνω αν αισθανθείς το παραμικρό άσχημο : νεράκι!! ενυδατώσου άμεσα, όσο πιο άμεσα μπορείς, μόνο αυτό το διώχνει άμεσα και αποτελεσματικά και βοηθάει και τον οργανισμό γενικά. Μην απογοητεύεσαι, ακριβώς ένα ένα βήμα και κάποια στιγμή όλα αυτά θα είναι τελείως παρελθόν. Είναι πολύ όμορφο που έχεις παρεούλα να βγεις, να ξεχαστείς, να μοιραστείς. Άλλο ένα πράγμα να χαίρεσαι ακόμα κι αν περνάς δύσκολα, αν δε το ζεις τώρα 100% όμως προσπαθείς για το μέλλον σου και τότε θα το ζείς 1000%. :)Quote:
Originally Posted by NickosDark
Οντας φοιτητης νοσηλευτικης το γνωριζα οποτε αυτο εκανα και κατεβαζα νερο σαν ιπποποταμος αλλα ματαια... Δεν με ανακουφισε απλα εγινε ενα on/off ασταματητο στα effects των μινι κρισεων... Και ολα αυτα με μισο ποτηρι κρασι ετσι; Απλα ηταν βαρυ... Το ξερω γιατι αυτο επαιρνα οταν ειχα τις μαυρες μου περισυ το καλοκαιρι και εαν και τοτε επινα αρκετα συχνα με ζαλιζε.. Τωρα ειδικα με στειλε στον Θεο!!!! Τωρα υποχωρησε η μεγαλη ζαλη και επανηλθα σε φυσιολογικα επιπεδα στρες μαζι με την χαλαρωση του αλκοολ... Καναμε συμφωνια με την μαμα μου να υπαρχει ενα μπουκαλι κρασι στο σπιτι και να πινουμε μια φορα την βδομαδα απο ενα ποτηρι για να το συνηθισουμε...Γενικα μου την σπαει να μην μπορω να πιω ξαφνικα καφε και αλκοολ γιατι...χωρις λογο!Quote:
Originally Posted by treasure_octopus
Μωρε ειχα πολλες παρεουλες και ακομα εχω δηλαδη... Αλλα τις εχω κανει περα κατα μια εννοια γιατι απομακρυνθηκε απο ολους και αφοσιωθηκα σε μενα σε τρομακτικο βαθμο. Ειναι ο αμυντικος μηχανισμος μου απο μικρο παιδι, οταν τα βλεπω σκουρα κατευθειαν αρχιζω και κλεινω απο μεσα προς τα εξω ολα τα μη αναγκαια πραγματα μεχρι αυτα που μπορει να θεωρω υπο περιπτωσεις αναγκαια, αναλογα με το ποσο ασχημη ειναι η ψυχολογικη μου κατασταση και προσπαθω να κανω μιας μορφης αναρρωση (δηλαδη εαν εχω μια ασχημη μερα μπορει να μην σηκωσω το τηλεφωνο πχ σε καποιον γνωστο μου γιατι δεν εχω διαθεση να ακουσω ''τις σαχλες'' του. Εαν παλι ειμαι πολυ χωμα ψυχολογικα θα περιορισω τις εξοδους μου, την επικοινωνια μου με τους ανθρωπους στο ελαχιστοτατο και θα κλειστω στο δωματιο μου κανοντας πραγματα που μου δινουν ενεσεις χαρας, μια φορα στις πανελληνιες θυμαμαι που ειχα πολυ στρεσ ειχα κλεισει μεχρι και το κινητο μου και δεν αφηνα ουτε την καθηγητρια μου να επεμβει για το οτιδηποτε, ειχα πιεση μεχρι τα αφτια!).
Οχι αλλο μελλον γιατι η ψυχολογος μου μου ειπε οτι ζω για το μελλον και οχι για το παρον και αυτο μου φερνει αγχος, δηλαδη πχ αγχωνομαι να κρατησω τα λεφτα που μαζεψα για να τα ξοδεψω στο μελλον και δεν εστιαζω στο οτι τα εχω τωρα στον λογαριασμο μου... Αλλα γενικα για αυτο κανω τοσο αγωνα, για να ειμαι ηρεμος! :P
Αυτο που τις προτεινα σαν λυση βεβαια ειναι να ξεγελασουμε τον Νικο ,παραλληλα με γνωσιακη, προσπαθοντας να ξεγελασω τους φοβους που προκαλω εγω στον εαυτο μου...
Παντως αυτο που παντα ελεγα μεσα μου βγαινει αληθεια, οτι ο εαυτος μας ειναι ο χειροτερος εχθρος μας εαν παρει θεση απεναντι μας.
Και μεταξυ μας παντα τον εαυτο μου τον χωριζα σε 3 σημεια (οχι διχασμενη προσωπικοτητα απαραιτητα, απλα με βαση τα βασικα γεγονοτα που θεμελιωσαν τον πυρηνα μου). Αυτος που ημουν πριν τον πρωτο μου ερωτα με ατομο του ιδιου φυλου, αυτον μετα απο αυτο και αυτον του παροντος. Τωρα ερχονται σε συγκρουση εντονη η αβεβαιοτητα και ο φοβος του πρωτου σημειου-εικονας μου με αυτον του παροντος (που με θεωρουσα οτι ειμαι αυθαρτος, ασταματητος κλπ, σε σημειο που η ψυχολογος με ειχε κανει παρατηρηση για ναρκισσισμο). Εκει δημιουργειται ενα χασμα μεσα μου...
Παντως χαιρομαι που παιρνεις κουραγιο απο αυτα που διαβαζεις, ειναι ωραιο να ξερεις οτι βοηθας και θελω να το κανω και αμεσα απλα για την ωρα επηρρεαζομαι αρνητικα απο αλλα θρεντς, εχοντας ευθραστη ψυχολογια ακομη, αλλα σιγουρα στο μελλον θελω να βοηθαω ανθρωπους που υποφερουν οπως εμεις σε ακομα μεγαλυτερο βαθμο! :)
κατάλαβα.. το νερό θα ξέρεις ότι δυστυχώς δεν έχει άμεση επίδραση αλλά γενικά έχει. Βέβαια κάθε οργανισμός αντιμετωπίζει διαφορετικά το αλκόολ και τον καφέ κτλ Ωραία και έξυπνη η συμφωνία με τη μαμά σου :DQuote:
Originally Posted by NickosDark
Και για τα υπόλοιπα βλέπω μια χαρά τα έχεις βάλει σε σειρά. Ξέρεις τι και πως, τι σε ενοχλέι, το θες, τι όχι, ψάχνεις τρόπους αντιμετώπισης από τις παρέες μέχρι τα συμπτώματα άγχους και όταν έγραψα μέλλον αυτό εννούσα. Ότι χτίζεσαι πολύ θετικά μαζί με τον ειδικό σου απ'ότι διαβάζω. Θα πω λοιπόν απλά : συνέχισέ το!! Μη το αφήσεις μη το ξεχνάς μη σε παραμερίζεις σε αυτό. Ναι παίρνω κουράγιο και βασικά αισθάνομαι μια μικρή παρεόυλα που μου λείπει αρκετές φορές και είναι πολύ γλυκό και ζεστό. Δε χρειάζεται να απαντάμε σε όλα, να τα διαβάζουμε όλα. Απαντάμε εκεί που έχουμε να πούμε πραγματικά κάτι, εκεί που ξέρουμε κάτι, μας εκφράζει,μας βοηθά. Κι εγώ επηρεάζομαι αρνητικά από διάφορα θρεντς και άλλα παιδιά απ'ότι είδα,λογικότατο αφόυ αφενώς 1. δεν είμαστε όλοι ίδιοι, 2 δε μας ταιριάζουν όλοι και όλα, 3 δεν έχουμε τις ίδιες άμυνες και δυνάμεις κυρίως όταν βρισκόμαστε σε φόρουμ για ψυχικά θέματα.
awwwwww :oQuote:
Originally Posted by treasure_octopus
Σημερα θα παω επιτελους γυμναστηριο.. αντε να δουμε...
Παντως, προσπαθω να μην ειμαι πολυ μεσα στο κεφαλι μου και εφαρμοζω την τακτικη του δεν ξερω δεν με νοιαζει... Γιατι βλεπω οτι παλι δινω πολυ προσοχη στο σωμα μου στο καθε τι που κανω και παρατηρω πως αντιδραει και τρωω φρικες και δεν θελω... (πχ με το αριστερο μου χερι για καποιο λογο δεν μπορουσα να κανω παρατεταμενα μια γρηγορη κινηση, κουραζοταν και μπλοκαρε και ψιλο φοβηθηκα...)
:) εφάρμοζε ότι σε κάνει να αισθανθείς δυνατός και ήρεμος. Είτε από τον ψυχολόγο, είτε από τον εαυτό σου, είτε από εδώ ή και όλα μαζί πραγματικά συνέχισέ το. Να πας γυμναστήριο και να αφήσεις το σώμα σου να το απολαύσει όχι να σκέφτεσαι για το σώμα σου, άστο να κουραστεί και να βγάλει την ενέργειά του,αυτό κράτα μόνο. Τα συμπτώματα αυτά θα φύγουν όσο δε σκέφτεσαι το σώμα σου αλλά το αφήνεις ελεύθερο. Σιγα σιγά όπως λέμε, βήμα βήμα κλασικά :)Quote:
Originally Posted by NickosDark
Μαυρα χαλια σημερα...
Πραγματικα εφιαλτης ηταν, ουτε καν ολες τις ασκησεις δεν τελειωσα... Φρικαρα εφυγα και ακομα και οταν γυρισα σπιτι ενιωθα οτι κινδυνευω απειρα...
Μετα αρχισα να ψυθιριζω οτι δεν ειναι δικαιο ενω κρατουσα αγκαλια το γατι και αυτο τριβοταν πανω στο προσωπο μου και εβαλα τα κλαμματα, ακομα κλαιω βασικα...
Ενιωσα ξαφνικα ενα τεραστιο κυμα μοναξιας να βγαινει απο μεσα μου και θυμηθηκα τον τελευταιο πρωην μου και πως ''τρελαθηκα'' οταν μου ειπε οτι με αφηνει μια μερα μετα τον θανατο του πατερα μου...
Απλα μου εστειλε στο φβ οτι δεν αντεχει αλλο και ενα ''πεφτω για υπνο τωρα γιατι κλεινουν τα ματια μου, φιλακια'' .......... Δειλος, υποκριτης..... Θελω πραγματικα να τον σαπισω στο ξυλο μεχρι να σταματησει να αναπνεει...
Μολις το διαβασα τρελαθηκα (3:00 το χαραμα), αρχισα να ουρλιαζω κουρνιασα σε μια γωνια και ελεγα αποκλειται δεν συμβαινει αυτο, δεν γινεται καποιος μου κανει πλακα, δεν ειναι δικαιο.. Η μανα μου με εδωσε 2 λεξοτανιλ για να ξεκολλησω και καπακι αρχισα να πινω, φωναξα μια κολλητη μου και με πηρε με το αυτοκινητο βολτα σε μια ερημικη παραλια... Δεν ειχα επαφη με την πραγματικοτητα για καμια ωρα, απλα επινα, επινα επινα επινα επινα... εκαψα ενα δωρο που μου ειχε κανει μετα και απλα μιλουσα για να εκτονωθω... Με πληγωσε παρα πολυ και απο τοτε εχασα καθε εμπιστοσυνη στους ανθρωπους. Γιατι ελεγα ας ειναι (που θα χασω τον πατερα μου) τουλαχιστον θα ειμαι σε καλα χερια, θα εχω κατι να πονταρω και κατι να με βοηθησει να θεραπευτω (την σχεση μου)... Και με γαμησε την ψυχη....
Ηθελα να τα πω γιατι αυτα περνανε απο το μυαλο μου αυτη την στιγμη ξανα και ξανα οσο κλαιω...
άσε το παρελθόν νικ τελείωσε και το ξέρεις με το να σκαλίζεις τα κάρβουνα δεν φτιάχνεις φωτια....Quote:
Originally Posted by NickosDark
κοίτα το σήμερα...περνά καλά και όλα θα έρθουν στην ώρα τους ....
Το ξερω οτι τελειωσε, δεν ειναι οτι το ανακαλω, εαν το ανακαλουσα δεν θα μου εβγαινε ξαφνικα... Η πληγη που μου ανοιξε ομως σαν συμβαν προφανως ακομα υπαρχει...Quote:
Originally Posted by giang
Δεν μπορουσα να καταλαβω γιατι ειχα τοσο εντονη κριση και μου ηρθε ξαφνικα η αναμνηση και η σκεψη στο μυαλο και απελευθερωσε την πιεση..
για να ανοίξει μια πληγή πρέπει να την σκαλίσεις.....Quote:
Originally Posted by NickosDark
έχεις απωθημένα και πρέπει με κάποιον τρόπο να τα βγάλεις.....
όσο τα κρατάς μέσα σου μεγαλώνουν και σε πνιγούν....
στο γυμναστήριο έχει σάκο του μποξ.... αν ναι πήγαινε και βγαλτα όλα εκεί....
Οχι δεν εχει, καλα θεωρητικα μπορω να τα βγαλω και αυξανοντας τα βαρη. Αλλα το θεμα ειναι οτι απο φοβο δεν εβαζα καν τα κιλα που μπορουσα να σηκωσω σημερα στις μισες ασκησεις...Quote:
Originally Posted by giang
Εμ πως βγαινουν ομως για; Δεν εχω ιδεα..