νεα διαγνωση-διπολικη διαταραχη

ferro θα σου πω κάτι επειδή βλέπω ότι ασχολήσε με τους γονείς σου αρκετά. Τα παιδιά είναι δανεικά για 18 χρόνια. Μετά λήγει το συμβόλαιο ή τουλάχιστον πρέπει να λήγει. Στο λέω αυτό γιατί εγώ όταν πρωτοέφυγα για σπουδές ήμουν τόσο μελαγχολικός για κάτι που ουσιαστικά είχε χαθεί. Δηλαδή η ιδέα της οικογένειας - με την παραδοσιακή έννοια - δεν υπήρχε για μένα και δεν θα πρεπε να υπάρχει. Πρέπει να φτιάξεις την δική σου \"οικογένεια\". Αρχίζεις με φίλους πας σε σχέση και μετά σε δημιουργείς πλέον την δική σου οικογένεια. Προς θεού δεν εννοώ ότι παρατάς τους γονείς σου απλά ξεχωρίζεις ΖΩΕΣ - δεν πορεύεστε σαν \"οικογένεια\" πια.

Quote:

---

Originally posted by ferro

Quote:

---

Originally posted by Dalia
Ναι οκ,έχεις δίκιο αρκτο.Ας ελπίσουμε ότι η φερρο έχει πέσει σε σωστή γιατρό.

---

δεν ξερω αν ειναι η σωστη αλλα χθες με στεναχωρησε παρα πολυ η γιατρος μου.μου τα εχωσε κανονικα.μου ειπε πως ενα κομματι μου θελει να παραμεινει αρρωστο και οτι εχω βολευτει στην αρρωστια για να με προσεχουν οι γονεις μου περισσοτερο απο την αδερφη μου που πασχει απο ψυχωση...πληγωθηκα και δεν ξερω αν πληγωθηκα επειδη μου τα ειπε ή επειδη ειναι η αληθεια....:(:(:(

---

φερρό, δεν βολευόμαστε με την πάθηση μας, αλλά κουραζόμαστε από αυτήν.

Quote:

---

Originally posted by Dalia
Εμένα με αγχώνουν πολύ τα νοσοκομεία.Δεν θα το άντεχα δηλαδή να είμαι σε κρίση και να τρέξω σε νοσοκομείο.Μόνο που το φαντάζομαι με πιάνει άγχος.Δεν φοβάμαι τους γιατρούς αλλά το περιβάλλον γενικότερα.

---

η διάγνωση μου έγινε σε ιδιωτική κλινική όπου με πήγανε με τη βία.πήγα να κάψω τον αδερφό μου με τσιγάρο, έδωσα γροθιά στην αδερφή μου, έσπασα το τζάμι ενός τραπεζιού και με χώσανε στο αυτοκίνητο κι εγώ ούρλιαζα.αν δεν έμπαινα εκεί, μπορεί να μην ζούσα τώρα.δεν πήγαινα στη δουλειά μου, δεν έτρωγα, δεν κοιμόμουνα, έπινα αλκοόλ όλη μέρα, είχα παραισθήσεις, έκανα σεξ χωρίς προφυλάξεις.τι λες δεν έπρεπε να με βάλουν σε ψυχιατρείο?

arkto εννοούσα για τις κρίσεις πανικού που μας πιάνουν και επειδή φοβόμαστε ότι είναι κάτι παθολογικό π.χ καρδιά κλπ πηγαίνουμε στα νοσοκομεία άρων άρων.Αυτό είπα ότι με αγχώνει και δεν θα άντεχα να το κάνω.Για μένα το λέω.Ο καθένας έχει διαφορετικό τρόπο να αντιμετωπίσει τις κρίσεις του.
Για το ψυχιατρείο δεν ξέρω.Αν ήταν τόσο άσχημη η κατάσταση φυσικά και έκανες καλά που πήγες.

ferro ελπίζω αυτή τη φορά να σου πάνε όλα καλά με τη δουλειά.

να σαι καλά ντάλια μου.
θα σας ενημερώσω όταν έχω νέα.
εσύ πως είσαι κορίτσι μου?
λιγάκι καλύτερα?

Έτσι κι έτσι είμαι ferro μου.Εδώ,στην προσπάθεια.

Αντε περιμένουμε νέα.
φιλάκια!!!

τελικά ξεκινάω εντυποδιανομή σε σταθερό σημείο(οχι πόρτα-πόρτα) το Σάββατο!
ελπίζω να πάνε όλα καλά.....

(Έχοντας διαβάσει και το διαγραμένο πόστ σου) μου έρχεται στο μυαλό η εγγλέζικη φράση
\"All good comes to those who (are patient enough to) wait\"

Καλή τύχη (και δεν εννοώ με τη δουλειά που βρήκες αλλά με το ότι αρχίζεις να αποκτάς τον έλεγχο που θέλεις πάνω στη ζωή σου)

να σαι καλά.
με έπιασε πάλι η φοβία μηπως δεν τα καταφερω εστω σε αυτη την τοσο ευκολη δουλεια και ξαναπια 5 κουτακια μπιρας(ειχα κανει αποχη απο το αλκοολ) για να ηρεμησω.μην με μαλωσετε.το αγχος μου δεν παλευεται......:(

τελικά ενώ ήταν να μοιράσω φυλλάδια 3 ώρες άντεξα μόνο τις δύο.
είχα και μια βλαμμένη επιτηρίτρια που μου μίλαγε απαίσια...:(
τεσπα...μια αρχή ήταν να αυτή.ένα μικρό βηματάκι.ξέφυγα από την πλήρη απραξία...συμφωνήσαμε με την ιδιοκτήτρια τελικά να μοιράζω 2 ώρες αν και την είδα να στραβώνει κάπως.ας ελπίσουμε να με κρατήσει...

τελικα θα παραιτηθω απο τα φυλλαδια.ισως παραιτηθω και απο την ιδια τη ζωη.η αδερφη μου(που πασχει απο σχιζοφρενεια) μου επιθιτεται συνεχωςτελευταια.ΟΛΑ ΣΚΑΤΑ ΜΟΥ ΠΑΝΕ.ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ ΣΑΣ ΛΕΩ!!!

ferro γιατί δεν άντεχες στα φυλλάδια?Τι σε ενοχλούσε?
Μην παραιτείσαι ρε συ..κρίμα είναι.Πήγες να κάνεις κάτι για να νιώσεις λίγο καλύτερα.Γιατί να το αφήσεις κι αυτό?

οχι ferro ολα θα πανε καλα!!!!!μην παραιτησαι!!!!ειμαι σιγουρη οτι θα ερθουν καλυτερες μερες!!!!δες το κι εσυ!!!!παλεψε το!!!

παιδιά θα σας στεναχωρήσω αλλά παραιτήθηκα.
υπήραχαν πολλά προβλήματα σε αυτή τη δουλειά.
(πολυυυ μακρυα απο το σπιτι μου,πρωινο ξυπνημα στις 6 και έπρεπε να μιλάω σε αυτες που μοιραζα φυλλάδια συν του οτι ειχα μια ηλίθια επιτηριτρια)
οταν συνέλθω ψυχολογικα(επειδη ειμαι ψιλοσκατα τωρα) θα ψαξω κατι αλλο...