ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΕΘΑΝΩ.

Οκ...είσαι πολύ λίγο καιρό εκεί, δεν είναι ότι είσαι εκεί δυο χρόνια και θα πετάξεις το διάβασμά σου γυρνώντας πίσω.......απλώς όπως είναι αναμενόμενο θες και ένα χρόνο να προσαρμοστείς εκεί πέρα, να μάθεις την γλώσσα κλπ...δεν νομίζω να πηγαίνεις να περνάς τα μαθήματα έτσι, χωρίς να ξέρεις την γλώσσα καν! δηλαδή από τον πρώτο δεύτερο μήνα λες ''δεν καταλαβαίνω τα μαθήματα''? εδώ στην ελλάδα να είσαι θες χρόνο να προσαρμοστείς να βγεις από το κλίμα και το διάβασμα του σχολείου που διδάσκουν ελληνικά ....δηλαδή δεν είναι ότι σου φαίνονται βουνό, είναι βουνό....αν έβρισκες παρέα πιστεύω θα την πάλευες..............δεν υπάρχουν προοπτικές να βρεις παρέες στο μέλλον ? ......η γυρίζεις πίσω και κάνεις και κάνα φροντιστήριο για την γλώσσα για όταν ξαναφύγεις να νιώθεις καλύτερα στην επικοινωνία σου ή γυρίζεις πίσω και δίνεις πανελλήνιες ......από το να κάθεσαι εκεί να τρως τα χρόνια σου και να σαι και χάλια καλύτερα ένα διάλειμμα......

Quote:

---

Originally Posted by angel123

ΚΑΙ ΕΓΩ ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ ΚΑΤΙ .. ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΜΕΤΡΑΕΙ ΚΑΙ Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ. ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΗΡΕΜΟΣ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΑ ΚΑΝΕΙ ΟΛΑ ΑΝ ΟΧΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΙΠΟΤΑ. ΑΥΤΟ ΕΧΩ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΕΓΩ

---

Χρονια Πολλα , Αγγελικη , με υγεια ψυχικη και σωματικη , και χωρις σκεψεις αυτοκτονιας βεβαια .............κι εγω γιορταζα χθες , Αγγελος ...........η ευτυχια ειναι στιγμες , η ηρεμια κι η γαληνη , ειναι σταση ζωης .........τις εχω υιοθετησει ....καντο κι εσυ ....

Θα σου μιλήσω σα φίλος κι ότι καταλάβεις ή ικανότητα μετράει στο εξωτερικό για να κανεισ τα πάντα κι όχι ή εμφάνιση ξεχνά ότι ξέρεις από ελλαδα στο ξαναλεω

Λοιπόν καταρχάς. Έχεις κάνει καθόλου φίλους εκεί πέρα; Συνήθως στα ιταλικά πανεπιστήμια πάντα υπάρχουν Έλληνες. Ψάξτους! Κατά δεύτερον. Τα πανεπιστήμια προσφέρουν φροντιστήρια για τη γλώσσα. Εκεί και καλύτερα τη γλώσσα θα μάθεις και παιδιά από άλλες χώρες θα γνωρίσεις ώστε να διευρύνεις τον κύκλο σου. Αυτά στα λέω γιατί έχω κάνει Erasmus στην Ιταλία και ίσχυαν για το δικό μου πανεπιστήμιο. Τρίτον, μπορείς πάντα να αρχίσεις ψυχοθεραπείες μέσω skype με κάποιον ψυχολόγο από Ελλάδα ώστε να μην υπάρχει το εμπόδιο της γλώσσας. Αν πιστεύεις ότι όλα αυτά θα είναι χαμένος χρόνος γιατί αισθάνεσαι πάρα πολύ χάλια γύρνα πίσω. Αλλά απ'ότι φαίνεται οι γονείς σου σε στηρίζουν επομένως αυτή τη στιγμή καταλαβαίνουν ότι έχεις μείνει λίγο πίσω και δεν τους πειράζει. Γι'αυτούς επιτυχία θα είναι σε πρώτη φάση να καταφέρεις να προσαρμοστείς εκεί και να προσπαθήσεις. Σημαντικό κομμάτι σε αυτό είναι οι φίλοι. Αν δεν έχεις, λογικό είναι να σου λείπει η Ελλάδα. Οι φίλοι θα σε βοηθήσουν να κοινωνικοποιηθείς και να βελτιωθείς με τα μαθήματα. Και σταμάτα να το βλέπεις ότι είσαι άχρηστη και οι άλλοι τέλειοι. Όσο ήμουν Ιταλία, όλοι οι Έλληνες που είχα γνωρίσει και σπούδαζαν κανονικά εκεί είχαν τα ίδια προβλήματα με εσένα. Τους φαινόντουσαν όλα βουνό και είχαν περάσει ελάχιστα μαθήματα. Στην πορεία όμως βρήκαν τον τρόπο να ανταπεξέλθουν.

Ρε παιδιά, το είδα πολλές φορές εδώ μέσα αυτό και το βίωσα κι εγώ ο ίδιος παλιότερα. Είναι, τελικά, πολύς ο κόσμος που υποφέρει από το φόβο μήπως στενοχωρήσει κάποιους άλλους ή επειδή πιέζεται να κάνει κάτι που σιχαίνεται. Αν δε την παλεύεις ακόμα θα σου έλεγα να το αφήσεις. Οι δικοί μας άνθρωποι πρέπει να μας στηρίζουν σε τέτοιες αποφάσεις και όχι να μας κατακρίνουν. Αν μπορούσαν να νιώσουν τον πόνο σου οι δικοί σου θα καταλάβαιναν ότι αυτό δεν πρέπει να συνεχιστεί.