Ο "τρόπος " των θεραπευτων

Μα τι σχεση μπορει να εχει διαφορετική; οι παλιοι οικογενειακοί γιατροι που ήταν για κάθε νόσο, ειχαν κανονικές σχεσεις με τους ασθενεις τους, δεν θα επινα ποτε αντικαταθληπτικά αν ο νευρολόγος μου δεν μου είχε φερθεί ανθρώπινα, δεν είχε καθίσει μαζί μου να δούμε τηλεοραση και να καταλαβω πως δεν θα πάθαινα κάτι. Δεν το καταλαβαίνω αυτό πραγματικά, ένα ντοκυμαντέρ που είχα δει με ενα παιδι που είχε δεκτεί σκληρό μπλουλινγκ και ειχε χάσει κάθε στοιχείο μνημης και το πάλεψε με τα δελφίνια, ο ψυχιατρος ήταν φίλος, πατέρας, προστάτης για το παιδί αυτό. Του Κ. ναι ήταν ο θεράπων ψυχίατρος που τον παρακολουθούσε και είχαν και σχεση φιλική ο πατερας του ήταν οδοντιάτρος στην Θεσσαλ. ενω ο ψυχιατρός του στην Αθήνα

Συγγνωμη αλλά και με εναν παππούλη που τον έχεις για εξομολόγο αποκτάς σχέση, κανω λάθος; και για μερικους γεροντες γνωριζουμε ποση ενσυναίσθηση είχαν και βοηθούσαν ανθρώπους, δεν ήταν αποστασιοποιημένοι.

Καταλαβαινω τι θελεις να πεις, νομιζω τουλαχιστον, αλλα δεν ξερω τι αλλο να πω...

αν σου πω οτι περισσοτερη ενσυναισθηση βρηκα απο τους ψυχρους αποστασιοποιημενους ψυχιατρους παρα απο τους πνευματικους στο προβλημα που ειχα με τη μανα μου??
πχ την αναγκη που εχω για επιβεβαιωση ο παπας τη χαρακτηριζει εγωισμο, και με γειωνει.
Ο ψυχιατρος ισα ισα το καταλαβαινει, μη σου πω και καλυτερα απο μενα...

Το να βρεις καλο πνευματικό σήμερα και άνθρωπο του Θεού είναι λαχείο αλλά πως τουλάχιστον δεν θα σου θέσει όρια είναι δεδομένο αλλά που μπορεί να σου πεί πράγματα άσχετα.

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

Καταλαβαινω τι θελεις να πεις, νομιζω τουλαχιστον, αλλα δεν ξερω τι αλλο να πω...

αν σου πω οτι περισσοτερη ενσυναισθηση βρηκα απο τους ψυχρους αποστασιοποιημενους ψυχιατρους παρα απο τους πνευματικους στο προβλημα που ειχα με τη μανα μου??
πχ την αναγκη που εχω για επιβεβαιωση ο παπας τη χαρακτηριζει εγωισμο, και με γειωνει.
Ο ψυχιατρος ισα ισα το καταλαβαινει, μη σου πω και καλυτερα απο μενα...

---

Την ίδια ανάγκη για επιβεβαίωση έχω κι εγώ.
Όταν την ανέφερα στον σύμβουλο αρχικά έγινε μια προσπάθεια να δούμε τι κρύβεται από πίσω. Με το γνωστό φιλοσοφικό διανοουμενιστικο τρόπο του.
Στη συνέχεια όμως μου είπε ότι τελικά είμαι εγωιστρια. Ότι βλέπει έναν μεγάλο εγωισμό πάνω μου και μου ζήτησε να γίνω "πιο ταπεινή".
Δεν καταλαβαίνω πια τίποτα. Πας στον πνευματικό σου λέει έχεις εγωισμό ας πούμε ότι αυτό το καταλαβαίνω γιατί είναι η θρησκεία έτσι δομημένη.
Μα να πάω στον ψυχοτετοιο για να μου πει να γίνω ταπεινή;
Ε ναι λοιπόν εδώ θέλω τον ψυχρό σποστασιοποιημενο ψυχίατρο της Μάρας να με δει κλινικά και να με βοηθήσει με τις γνώσεις του και την εμπειρία του να φτιάξω το όποιο μου πρόβλημα.
Κι αν ο εγωισμός μου είναι τεράστιος και θέλει συμαζεμα να δούμε πώς θα φτιαχτεί.
Όχι σου λέω έχεις εγωισμό, για να σε δω τώρα που στο είπα τι θα τον κάνεις....
Αυτά είναι γελοιότητες από ανίκανους ψυχοτετοιους (έτσι θα τον αποκαλώ τέλος ) που νομίζουν ότι με τα φιλοσοφικά φούμαρα που πουλάνε, δοξαζονται στις ράχες των ασθενών τους και απλώνουν τον κομπλεξισμο τους για να κρατηθούν από αυτόν αφού ούτως ή άλλως είναι σάπιοι και ανήθικοι.
Έχω πολύ θυμό το καταλάβατε αλλά ΔΕΝ γίνεται να κάνουν αυτή τη δουλειά ανίκανα υποκείμενα που παίζουν στα ζάρια ανθρώπινες ψυχές.
Δεν λυπαμαι πια μόνο για μένα, αλλά για όλους τους ταλαίπωρους που θα περάσουν την πόρτα του και θα "τύχουν " της θεραπείας του.
Άνθρωποι με διαταραχές και σοβαρά προβλήματα, γυναίκες που θα γοητευτουν από τη βιτρίνα μεγαλείου και αυθεντίας, άνθρωποι που θα πασχιζουν να καταλάβουν τι εννοεί ο ποιητής και θα φάνε τις μέρες τους να αποκωδικοποιουν γρίφους. ....
Κι αν ακόμα όλα αυτά δεν τα κάνει με όλους αλλά μόνο με κάποιους, αν μπορούσα με κάποιο τρόπο να σώσω έστω και έναν θα αισθανόμουν ικανοποίηση και δικαίωση.
Αν μπορούσα να τον ξεμπροστιασω παντού, να τον δώσω στεγνά όπου μπορούσα, θα το έκανα.
Αλλά μετά σου λένε όλοι πρόσεχε θα σου κάνει μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση και λες είναι δυνατόν? ?? Να συνεχίζουν τέτοιοι μσλ@@@κες να παίρνουν στο λαιμό τους τόσο κόσμο?
Και να πληρώνονται γι'αυτό? ?
Ε όχι δε παιδιά. ....
Πόση αδικία...

Φοβάμαι πως και εδω πρέπει να ακολουθηθεί η μέση οδός οχι στην ψυχρη απιστασιοποιηση οχι και στην οικειότητα που είχες εσύ νεφέλη.

Νεφελη πρεπει να τον ξεχασεις για να δεις καλό ειδαλλως σαμποταρεις τον ιδιο σου τον εαυτο.

Quote:

---

Originally Posted by Nefeli28

Την ίδια ανάγκη για επιβεβαίωση έχω κι εγώ.
Όταν την ανέφερα στον σύμβουλο αρχικά έγινε μια προσπάθεια να δούμε τι κρύβεται από πίσω. Με το γνωστό φιλοσοφικό διανοουμενιστικο τρόπο του.
Στη συνέχεια όμως μου είπε ότι τελικά είμαι εγωιστρια. Ότι βλέπει έναν μεγάλο εγωισμό πάνω μου και μου ζήτησε να γίνω "πιο ταπεινή".
Δεν καταλαβαίνω πια τίποτα. Πας στον πνευματικό σου λέει έχεις εγωισμό ας πούμε ότι αυτό το καταλαβαίνω γιατί είναι η θρησκεία έτσι δομημένη.
Μα να πάω στον ψυχοτετοιο για να μου πει να γίνω ταπεινή;

---

Εγωιστικα πλασματα ολοι ειμαστε, αυτο μου το εχει πει ψυχιατρος. Και εχουμε αναγκες που πρεπει να ικανοποιηθουν, στο μετρο του δυνατου.
Το να κουκουλωνεις ή να καταπνιγεις τις αναγκες που εχεις ή να τις μεταμφιεζεις, δεν ειναι και ό,τι πιο υγιες...

Εχω αναγκη για επιβεβαιωση, αναγνωριση εξαρχης. Αν δεν την εισπραξω, ειμαι τρομερα ανασφαλης και φοβαμαι την αποτυχια. Αγχωνομαι τρελα. Φερομαι σαν ταμενο στρατιωτακι. Και μολις πετυχω, το βαζω στα ποδια..
Αν ειχα παρει την επιβεβαιωση εξαρχης, δεν θα ειχε γινει κατι απο αυτα....
ο παπας το λεει εγωισμο. ο ψυχιατρος το λεει ψυχαναγκασμο.

Νεφελη μηπως πρεπει να επαναλαμβανουμε κανενα μαντρα του τυπου <ειμαι δυνατη! τα καταφερνω! τα καλυτερα ερχονται!>
αντι του κυριε ελεησον των παπαδων? μπας και επαναπρογραμματισουμε τον εγκεφαλο?

Οταν ζητας αποδοχή δεν εισαι εγωιστης αλλα γιατι ονομαζεται ιδεοαναγκασμος δεν το καταλαβαίνω και αυτό; φυσιολογικο μου ακουγεται τοτε και γω ειμαι ιδεοαναγκαστικη γιατί ζητώ αποδοχή και ας μην κάνω τα πλυσιματα και ας μην φοβάμαι δίολου τα μικρόβια και ας μην εχω εμμονες! ολοι ομως αυτο δεν αναζηταμε για να μαστε ευτυχισμένοι;

Quote:

---

Originally Posted by take a break

Οταν ζητας αποδοχή δεν εισαι εγωιστης αλλα γιατι ονομαζεται ιδεοαναγκασμος δεν το καταλαβαίνω και αυτό; φυσιολογικο μου ακουγεται τοτε και γω ειμαι ιδεοαναγκαστικη γιατί ζητώ αποδοχή και ας μην κάνω τα πλυσιματα και ας μην φοβάμαι δίολου τα μικρόβια και ας μην εχω εμμονες! ολοι ομως αυτο δεν αναζηταμε για να μαστε ευτυχισμένοι;

---

ουτε εγω κανω πλυσιματα ή να εχω τρελα με τα μικροβια.... θεωρω οτι κινουμαι σε νορμαλ πλαισια. Οκ το ματι της κουζινας θα το τσεκαρω 2-3 φορες αλλα ως εκει...

δεν ειναι ψυχαναγκασμος το να εχεις αναγκη την αποδοχη. Ψυχαναγκασμος ειναι να φτανεις στην πηγη και πριν πιεις νερο να φευγεις...και μετα να το επαναλαμβανεις παλι και παλι και παλι...
Παγιδευεσαι στο να κανεις τα ιδια και τα ιδια χωρις αποτελεσμα.
Φαυλος κυκλος.

Το θεμα πως ξεμπλεκεις απο το φαυλο κυκλο, πως σπας τις αλυσιδες?
Η συνειδητοποιηση αρκει?

Στην καταθλιψη καποιος αλλος σε εχει αποθαρρυνει τοσο πολυ που φοβασαι να φτασεις στην πηγη και πια εχω κουραστει να προσπαθω και φοβαμαι κιολας.

Εγώ κορίτσια έχω διαγνωστεί με ΙΔΨ και κατάθλιψη.
Σε όλη μου τη ζωή ζητούσα αποδοχή και επιβεβαίωση. Από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου.Μικρό παιδί ακόμα.
Βασανιστικό σαν αίσθηση.
Δεν νομίζω ότι είναι θέμα εγωισμού αλλά της συγκεκριμένης διαταραχής.
Η επιβεβαίωση σε τέτοιο υπερβολικο βαθμό είναι καταναγκασμος τελικά.
Όσο για την κατάθλιψη, είναι τόσο κουραστικό να προσπαθείς και πάντα να βρίσκεσαι ένα βήμα πίσω...

Θα'θελα τόσο πολύ να συναντήσω ανθρώπους που πάνε εκεί και τον εμπιστεύονται και να άκουγα τις δικές τους απόψεις για τον εν λόγω ψυχοτετοιο.
Να μπορούσα να έβρισκα έστω έναν που θα ήταν σαν εμένα βουτηγμένος στο χάος και να του έλεγα πως δεν αξίζει να χαλάσει αλλά λεφτά και άλλη ελπίδα για αυτόν τον απατεώνα.
Δεν μπορώ να ξέρω ότι αυτός θα συνεχίσει να κάνει αυτή τη δουλειά, να πληρώνεται και να παίρνει κόσμο στο λαιμό του.
Πως τιμωρούνται άραγε κάτι τέτοιοι τυποι;
Πώς γίνεται να τη βγάζουν καθαρή? ?

Nεφελη, δεν αξιζει να ασχολεισαι τοσο με δαυτον, κατανταει εμμονη. Οκ πληγωθηκες, μαζεψε τα κομματια σου οσο και οπως μπορεις και προχωρα... δεν βγαινει τιποτα αλλο.
Εγω πιστευω στο καρμα, ό,τι δινεις παιρνεις! το εχω δει να υλοποιειται...οποτε αυτος θα τιμωρηθει απο τα ιδια τα εργα του, να εισαι σιγουρη!

Δεν προλαβαινω να διαβασω ολες τις απαντησεις δυστυχως. Η αποψη μου ειναι πως ο ψυχοθεραπευτης πρεπει να ειναι "λιγο απ'ολα". Δηλαδη αν εναν καταθλιπτικο ανθρωπο με αυτοκτονικες τασεις τον πιασει απο τα μουτρα τον εκαψε τον ανθρωπο. Αλλα απο την αλλη, αν εναν ανθρωπο ηττοπαθη, δηλαδη με στοιχεια καταθλιψης, που ηδονιζεται με το να κλαιγεται επειδη του συμβαινιυν διαφορα "δραματικα" γεγονοτα κατ'εξακολουθιση και που ο ιδιος δημιουργει για να εγηρει τη συμπονια κ να νοιωσει αποδεκτος, τοτε αν δεν του τριβει στη μουρη την ευθυνη του για τα οσα του συμβαινιυν, δουλεια δεν γινεται. Μου εχει συμβει κ να ειμαι σε επεισοδιο κ να κλαιω με το παραμικρο κ να λεω υπερβολικα πραγματα κ να με παρηγορει κ να με δεχεται ο ψυχοθεραπευτης μου. Αλλα επισης, οταν αναρρωσα απο το μειζον καταθλιπτικο αρχισα να δημιουργω καταστασεις, να τις προκαλω για να νοιωθω "καταθλιπτικη" κι εκει μου το ετριψε στα μουτρα. Στην αρχη νευριαζα τρελα μαζι του. Μετα καταλαβα, οταν συνειδητοποιουσα.
Γενικοτερα πιστευω πως ειναι καθαρα θεμα χημειας κ ανθρωπων η ψυχοθεραπεια. Μπορει πχ καποιος θεραπευτης να κανει απιστευτα καλη δουλεια με αντικοινωνικους ανθρωπους, να τους κοβει τα φτερα με σκληρο τροπο κ να τιθασευει τον ναρκισισμο τους και να τους βαζει να σκεφτουν την παραβατικη συμπεριφορα ως κουσουρι κ οχι ως εξυπναδα αλλα εναν καταθλιπτικο να τον θεωρει θεατρινο και λιγο κ να μην μπορει να γινει ο σωστος "καθρευτης" του θεραπευομενου.
Το θεμα αυτο ειναι με τους θεραπευτες κ την θεραπευτικη σχεση, να υπαρχει μια πνευματικη επαφη τετοια που να ειναι σχεδον τηλεπαθητικη για να λειτουργησει. Να καταλαβαινει ακριβως ο θεραπευτης το πως νοιωθει ο θεραπευομενος, αλλα κ ο θεραπευομενος να επεξεργαζεται τις παρατηρησεις με πνευμα εμπιστοσυνης.