Αν εννοείς ότι εγώ φταίω για την αλλαγή στην συμπεριφορά του και για το ότι βαρέθηκε το σεξ μαζί μου, το ξέρω ότι εγώ έχω το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης!! Όσο για τα πέναλτι είμαι σίγουρος ότι θα τα?παίξουμε πάρα πολλές φορές!! Δεν εγκαταλείπω τον αγώνα όσο και να μου λένε ότι δεν έχω καμία ελπίδα!! Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία!!
Γιατί όμως κανείς δεν δέχεται ότι ο άνθρωπος αυτός μπορεί να νιώθει εγκλωβισμένος και να παλεύει να αποδεχτεί αυτό που είναι; Γιατί ενας άνθρωπος που είναι σε άρνηση πρέπει σώνει και ντε να κάνει κάτι με κάποιον άλλο; αν δεν θέλει να δεχτεί αυτό που είναι; είναι δηλαδή αυτονόητο ότι βαρέθηκε το σεξ με εμένα και όχι ότι ΑΡΝΕΊΤΑΙ να δεχτεί ότι είναι έτσι κσι και του αρέσει η επαφή με άντρα;; Μου κάνει εντύπωση που ολοι είστε πολύ κατηγορημστικοι σε αυτό που λέτε!!