Με αφησε ενω ετοιμαζομασταν για Γαμο

οι γκρινιες μου παιδια ηταν για αστεια θεματα του τυπου
1)Αχ ποσο εκαψε το αυτοκινητο
2) Το φαγητο στο μαγαζι που πηγαμε δεν ηταν και πολυ καλο
3) Εχεις την καλοσυνη να φυγουμε λιγο πιο γρηγορα γιατι θελω να ξεκουραστω
και κατι τετοιες αιδιουλες που πραγματικα δεν ηταν υπο μορφη γκρινιας αλλα πιο πολυ σχολιασμου....

Πιστευετε οτι υπαρχει τριτο προσωπο στο ολο παραμυθι εγω κατι τετοιο φανταζομαι στο μυαλο μου...

Δηλαδη ρε παιδια μου κατι δεν μου ακουγεται και πολυ καλο εξω απο εργασιακες πεποιθησεις και ματαιοδοξιες και κατι αλλο δεν μου κολλαει, ουτε προκειται να το ψαξω ουτε τιποτα απλα τη γνωμη ολων σας θελω...

Γνώμη μου; Άμα δεν ταιριάζουμε με κάποιον στα βασικά ή άμα είμαστε ήδη αλλού, όλες οι μικρές γκρίνιες γίνονται ανυπόφορες και αποτελούν εξαίρετη δικαιολογία να την κοπανήσουμε αποδίδοντας κι ευθύνη στον άλλον.

Εσύ από την πλευρά σου δες τι ζητάς από έναν σύντροφο γενικά. Και τι έμαθες από αυτή την ιστορία.

εγω ζηταω στη στιγμη που ειμαι εαν μπορουσα με ενα μαγικο ραυδακι να ξεχναγα την πρωην μου να κοιταγα μπροστα αλλα δεν ειναι κα8ολου ευκολο αυτο και για αυτο το λογο ειμαι κολλημενος ακομα εκει και μεσα στο μυαλο μου υπαρχει η ιδεα οτι θα ξυπνησω ενα πρωι και ξαφνικα θα ειναι ολα καλα οπως καποτε.... Ειδικα αυτο το πρωινο ξυπνημα ειναι οτι χειροτερο υπαρχει ζτη ζωη μου δεν το παλευω καθολου..

Οσο για το \"Άμα δεν ταιριάζουμε με κάποιον στα βασικά ή άμα είμαστε ήδη αλλού\" εγω αισθανομουνα οτι ταιριαζα οχι μονο στα βασικα αλλα στα παντα και δεν ημουν αλλου..... και εκεινη ταιριαζε μαζι μου το αν ειναι ΗΔΗ αλλου δεν το ξερω καθολου!

Εμ, δεν υπάρχουν μαγικά ραβδάκια και είναι λογικό να σε απασχολεί ακόμα, τόσα χρόνια ήταν αυτά και ο χωρισμός πολύ φρέσκος.

Είσαι σίγουρος βρε alfa ότι εκείνη ταίριαζε μαζί σου; Ίσως απλά να μην σου είχε εκφράσει ξεκάθαρα τις σκέψεις της, ή δεν λάβαινες υπόψη τα μηνυματάκια κι έτσι νόμιζες ότι όλα πάνε μια χαρά. Από την άλλη, μπορεί στην πορεία να αναθεώρησε κάποια πράγματα και έτσι να θεωρούσε ότι δεν την καλύπτει ή δεν της πάει πλέον η σχέση σας.

Quote:

---

Originally posted by alfapark2001
οι γκρινιες μου παιδια ηταν για αστεια θεματα του τυπου
1)Αχ ποσο εκαψε το αυτοκινητο
2) Το φαγητο στο μαγαζι που πηγαμε δεν ηταν και πολυ καλο
3) Εχεις την καλοσυνη να φυγουμε λιγο πιο γρηγορα γιατι θελω να ξεκουραστω
και κατι τετοιες αιδιουλες που πραγματικα δεν ηταν υπο μορφη γκρινιας αλλα πιο πολυ σχολιασμου....

---

Σιγά την γκρίνια ρεεεε :)

Μήπως την ενοχλούσε και το περπάτημα σου?


.

Μην ανησυχείς, μια χαρά είσαι μέχρι στιγμής :)

οτι και να εγινε εγω ξερω πως με αφησε και τωρα προσπαθω να αναδιοργανοθω θα δουμε ο καιρος θα δειξει το τι μπορω να κανω...

Για αυτο και ζηταω βοηθεια

Πιστευω οτι πρεπει να της δειξεις την αγαπη σου με ολους τους τροπους.Και οταν γινει αυτο να την αφησεις μονη της και αν δε γυρισει σημαινει οτι δε σαγαπησε ποτε!Βεβαια μη περιμενεις και χρονια γιατι πιστευω αξιζεις περισσοτερα...Επειδη δεν το παρακολουθησα ολο το θεμα υπαρχει καποιο προβλημα ψυχολογικο σε σενα η σε κεινην?

Λοιπον αλλη μια μερα περασε
Ομολογω πως σημερα αν και η μερα ξεμικησε ασχημα αρκετες ωρες απο την ημερα μου φανηκανε πολυ καλυτερες απο χτες δηλαδη υπηρχαν ωρες που πραγματικα ενιωθα πολυ καλα ελεγα ελα μωρε με αυτη ασχολεισαι? Στο κατω κατω τελειωσε τοσες μπορεις να βρεις....
Και απο την αλλη υπηρχαν στιγμες που ελεγα που ειναι γιατι δεν ειναι μαζι μου κλπ κλπ. Πιστευω οτι σιγα σιγα οι πρωτες στιγμες θα ειναι περισοτερες και οι δευτερες λιγοτερες μεχρι να εξανεμιστουν.... Η αληθεια ειναι οτι κανω και εγω μια βλακεια αλλα οταν σου λειπει ο αλλος παντα βρισκεις υποκαταταστατα - βλεπω φωτογραφιες της- και μαλλον με παιρνει απο κατω αλλα τις στιγμες που μου λειπει και θα ηθελα να την δω η να την παρω ενα τηλεφωνο προτιμω να γεμιζω με αυτο τον τροπο....

Απο προσωπικες σας εμπειριες πιστευετε οτι βαδιζω στο σωστο δρομο η ειμαι πολυ πισω ακομα??
Σιγουρα ειναι νωρις αλλα τουλαχιστον ειμαι σε σημειο που να μπρουμε να πουμε οτι \"καλα πας\" ?

Λοιπόοοοον......
Αχ πόσο σε καταλαβαίνω :(
Τα πρωινά είναι πολύ δύσκολα .. το θυμάμαι.. Με το που ξυπνάς - αν καταφέρεις να κοιμηθείς - σου έρχεται σαν τούβλο ο χωρισμός..
Θα γίνεις - ή μάλλον είσαι ήδη από ό,τι καταλαβαίνω (γρήγορα έγινε αυτό) - πολύυ κυκλοθυμικός.. Εκεί που θα είσαι καλά και θα λες \"τι ασχολούμαι?\", μετά από λίγο θα πέφτεις και θα λες \"δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εκείνη\".. Κατανοητό και φυσιολογικό.. θα περάσει.. Κάθε μέρα θα είναι όλο και λιγότερο!

Πρακτικά πράγματα τώρα....

ΔΕΝ βλέπεις Φωτογραφίες της (εγώ στην δική μου περίπτωση της είχα κρύψει σε ένα συρτάρι.. όσο πιο κάτω γίνεται)
ΔΕΝ βλέπεις τυχόν βίντεο που είχατε τραβήξει μαζί (τα έγραψα σε ένα DVD, και το έκρυψα και αυτό)
ΔΕΝ διαβάζεις μηνύματά της (π.χ. στο κινητό) ( τα είχα διαγράψει όλα.. για να μην μπαίνω στον πειρασμό)..

Καταλαβαίνω ότι ίσως κάποιες φορές να ΘΕΛΕΙΣ να γίνεις εντελώς χάλια.. Μην το κάνεις όμως.. Δεν θα βγάλεις άκρη.. Πίσστεψέ με..

Επίσης, μην ξεχνάς κάτι.. Ένας χωρισμός βιώνεται ως θάνατος.. Πρέπει να περάσουν κάποια στάδια για να μπορέσεις να επανέλθεις στους φυσιολογικούς σου ρυθμούς..

Ετσι οπως τα λες ακριβως. Το πρωι ειναι σαν τουβλο που πεφτει στο κεφαλι μου και λεω ωχ αλλη μια μερα ξεκινα με μοναξια.
Κυκλοθυμικος δεν ειμαι ισα ισα που εχω ηρεμησει παρα μα παρα πολυ ειμαι σε κατασταση απολυτης ηρεμιας το οτι απο τη μια λεω δεν ασχολουμαι και απο την αλλη λεω να περασω εξω απο το σπιτι της να δω μιπως την πετυχω για 1 δευτερολεπτο ισχυει και παρα ισχυει....
οσο για τα πρακτικα
1) Οκ ειναι συμφωνια δεν ξανα βλεπω καμια
2) Βιντεο ευτυχως δεν εχω
3) Μυνηματα επισης δεν εχω τα εχω ολα σβησμενα

Αυτο για το θανατο εχεις δικιο απολυτο. Μιπως γνωριζεις ακριβως ποια ειναι τα σταδια αυτα?

Ρε παιδι μου νιοθω σαν να ειναι κατι επιφανιακο το οτι θα το ξεπερασω ενω μεσα μου δεν θα το εχω ξεπερασει...

Ασε που δεν στεναχωριεμαι μονο για αυτο που εφυγε αλλα φοβαμαι και για αυτο που θα ερθει

Λεω μεσα μου ΑΝ ποτε βρω αλλη θα ειναι καλη ?
θα με αγαπαει?
θα ειναι τοσο ομορφη (στα δικα μου ματια) οσο η πρωην?
θα μπορεσει να με συνη8ησει και εγω να τη συνη8ησω?
θα καταλαβαινει οσο εδειχνε οτι καταλαβεναι η πρωην?

Και διαφορα αλλα τετοια που με κολλανε στον τοιχο...

Περειμενω απαντησεις

Καληνυχτα ευχαριστω πολυ

Αντιγράφω από παλαιότερο θρεντ που είχε ανοιχτεί εδώ.. http://e-psychology.gr/forum/viewthread.php?tid=250

Πολλοί λένε ότι ο χωρισμός είναι ένα μικρό πένθος. Ένας άνθρωπος, ο άνθρωπός σου, βγαίνει από τη ζωή σου χωρίς επιιστροφή. Πολλοί έχουν παρομοιάσει τα στάδια του πένθους με τα στάδια που περνάει κανείς όταν χωρίζει από έναν σύντροφο.
----------------------------------------
Ποια είναι τα στάδια αυτά; Σύμφωνα με τις έρευνες της Elizabeth Kubla Ross, είναι τα εξής:

1) ʼρνηση/ αποφυγή: απομόνωση και σοκ, η δυσκολία στην αναπνοή, ένας μόνιμος κόμπος στο λαιμό, η ανάγκη να αναστενάζει κανείς, η μυϊκή ατονία και η απώλεια της όρεξης. Συνηθισμένη αντίδραση το \"δε μπορώ να το αντιμετωπίσω, δεν το αντέχω\".

2) Θυμός: ψάχνουμε κάποιον να ρίξουμε το φταίξιμο, αναρρωτιόμαστε τι μπορεί να κάναμε ώστε να αξίζουμε κάτι τέτοιο, παραπονιόμαστε ότι είναι άδικο

3) Κατάθλιψη: θλίψη, κλάμα κακή διάθεση, μελαγχολία, κακή κατάσταση της μνήμης, δυσκολία να σηκωθούμε από το κρεβάτι

4) \"Παζάρεμα\": νιώθουμε ενοχή για ό,τι έγινε (\"αν είχα κάνει αυτό, ίσως να μην είχε συμβεί το κακό\" )

5) Αποδοχή: προσαρμογή στην απώλεια, επαναπροσδιορισμός της ζωής, δημιουργία καινούριων αναμνήσεων, αρχίζουμε καινούρια πράγματα
--------------------------------------

Ο χωρισμός, όπως και ο θάνατος οικείου προσώπου, θέλει χρόνο για να επουλωθεί. Ακόμα και όταν βρισκόμαστε ήδη σε καινούρια σχέση, η παλιά θέλει το χρόνο της να φτάσει το closure, δηλαδή το σημείο εκείνο όπου δεν εκκρεμεί κάποιο συναίσθημα, αλλα η πρώην σχέση δεν απασχολεί την καθημερινότητα του ατόμου και αποκτά πλέον μια θέση στο παρελθόν (και όχι το παρόν ή το ενδεχόμενο μέλλον).

Τα στάδια του χωρισμού μοιάζουν πολύ με τα συναισθήματα που βιώνει κανείς στο πένθος, αν και φυσικά δεν παύουν να είναι δυο διαφορετικές καταστάσεις.

-Μετά από έναν χωρισμό λοιπόν μπορεί να επέλθει μια σύντομη άρνηση (\"μπα προσωρινό είναι, σύντομα θα τα ξαναφτιάξουμε\" ), παράλληλα όμως υπάρχουν και συναισθηματικά ξεσπάσματα (έντονο κλάμα, απώλεια όρεξης, κτλ), ο χωρισμένος έπειτα προσπαθεί να εξισορροπήσει τα αρνητικά συναισθήματα \"ρίχνοντάς το έξω\", κάνοντας συχνά τρέλες.

-Σύντομα όμως η νοσταλγία του παλιού συντρόφου γίνεται αναπόφευκτη και συνήθως ο πρώην εξιδανικεύεται ως ανάμνηση (ξεχνάμε τις κακές στιγμές και νοσταλγούμε τα θετικά της πρώην σχέσης)- σε αυτό το σημείο συχνά αποζητούμε έναν αντικαταστάτη.

-Ένα πολύ φυσιολογικό συναίσθημα είναι η τάση για ανανέωση. Θέλουμε να αλλάξουμε την εμφάνισή μας (για να ανέβει η ψυχολογική μας διάθεση ή για να ενισχύσουμε τη φάση της αλλαγής κάνοντας κάτι για τον εαυτό μας), ή κάνουμε ανακαίνιση στο σπίτι για να \"ξορκίσουμε\" το παλιό περιβάλλον που είναι φορτωμένο με αναμνήσεις.

-Πολύ συχνά μετά από έναν χωρισμό ακολουθούν γενικεύσεις βασισμένες στην πικρία και το θυμό που εισπράξαμε. \"Αντρες!\", \"όλες οι γυναίκες ίδιες είναι\", κτλ.

-Φυσικά είναι απόλυτα φυσιολογικό να υπάρχει ένα στάδιο θλίψης, να βιώσει το άτομο το πένθος του, να δώσει αρκετό χρόνο μέχρι ο η πρώην σχέση να αποκρυσταλλωθεί τελικά σε μια ανάμνηση (με καλές και κακές στιγμές). Το στάδιο που θα χρειαστεί ο καθένας μέχρι να ξεπεράσει τελείως έναν χωρισμό εξαρτάται από πολλούς παράγοντες: χαρακτήρα, διάρκεια και ένταση σχέσης, εμπειρίες, τρόπος ζωής. Αν δεν ακολουθηθούν με ελευθερία όλα τα συναισθήματα, τότε ενδέχεται να μετατραπούν σε εσωτερικά τραύματα που μπορεί να ξεσπάσουν βίαια σε κάποιο κατοπινό σημείο της ζωής.

Σε ένα BLOG ((δυστυχώς δεν θυμάμαι σε ποιο..:( )) είχα διαβάσει το εξής:

\"Μετά από κάθε χωρισμό υπάρχουν δύο δρόμοι, της αυτοκαταστροφής σου, όταν υποκύψεις στους λογισμούς της ανάμνησης και της ευθείας πορείας, δηλαδή στο «προχωράμε μπροστά» απλά κάνε αυτή την ερώτηση σε εαυτό σου διάλεξε τον δρόμο χτίσε σε αυτό και ακολούθησε το.
Τα πάντα είναι μέσα στο μυαλό μας απλά εμείς ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ με τις σκέψεις δίνουμε την συγκατάθεση μας για να έρθει μετά η στενοχώρια και η μοιραία θλίψη. Το λένε όλες οι διδασκαλίες όσο περισσότερο τιθασεύεις στην σκέψη σου τόσο το καλύτερο όσο αλόγιστη την αφήνεις να είσαι έτοιμος για όλα.\"

Quote:

---

Originally posted by alfapark2001
Ασε που δεν στεναχωριεμαι μονο για αυτο που εφυγε αλλα φοβαμαι και για αυτο που θα ερθει

Λεω μεσα μου ΑΝ ποτε βρω αλλη θα ειναι καλη ?
θα με αγαπαει?
θα ειναι τοσο ομορφη (στα δικα μου ματια) οσο η πρωην?
θα μπορεσει να με συνη8ησει και εγω να τη συνη8ησω?
θα καταλαβαινει οσο εδειχνε οτι καταλαβεναι η πρωην?

Και διαφορα αλλα τετοια που με κολλανε στον τοιχο...

---

Αυτά είναι ανασφάλεια.. ο φόβος για το άγνωστο.. Να υποθέσω ότι δεν είσαι άνθρωπος του ρίσκου?
Μην μου ανησυχείς.. και αυτό στάδιο είναι που θα περάσει.. όσο και αν σου φαίνεται απίστευτο αυτήν την στιγμή..

Καληνύχτα.. θα τα πούμε ξανά αύριο.. ελπίζω να είσαι καλύτερα :)

Καλη σου ημερα

Οσο για τα σταδια ομολογω πως εχω μεινει αφωνος ειναι ακριβως οτι αισθανομαι μα ΑΚΡΙΒΩΣ τα ιδια..... Το θεμα μου ειναι η αδυναμια μου να προχωρησω κατι με κραταει και ζω με την ελπιδα οσο και αν δεν πρεπει οτι θα γυρισει σε μενα και θα μου πει σε αγαπαω και σε θελω και το τονιζω οτι αυτο δεν πρεπει να γινει ΠΟΤΕ γιατι αφου με εδιωξε θα μεξαναδιωξει και ειναι το σιγουρο ενας ανθρωπος οταν κανει κατι μπορει να το ξανακανει πολυ ευκολοτερα την επομενη φορα

Οσο για την ανασφαλεια και ο φοβος για το αγνωστο δεν φοβαμαι τον αλλον οσο τον εαυτο μου αυτο ειναι που με τρομαζει η συμπεριφορα μου και οι δυσκολιες που εχω στο να ξανα πατησω δυνατα στα ποδια μου και να μπορεσω να κανω τα βηματα που χρειαζεται μια καινουρια σχεση. Το οτι θα περασει ειναι στο μυαλο μου ενα ονειρο που ενα βραδυ ελπιζω να δω και το επομενο πρωι να ξυπνησω και να πω περασε ειμαι καλα δεν σκεφτομαι πια τετοιου ειδους πραγματα δεν μου λειπει πια δεν με νοιαζει το τι κανει.....
Ειμαι ανθρωπος του ρισκου αρκετα μαλιστα αλλα παντα με λογικη και συννεση δεν κανω τρελλες τα σκεφτομαι ολα και αν τα ζυγησω και γερνει η ζυγαρια απο την πλευρα του ρισκου το κανω.....

Πραγματικα σε ευχαριστω πολυ που με βοηθας τοσο πολυ για μενα ειναι πολυ συμαντικο να υπαρχει καποιος που με καταλαβαινει. Θελω να σε παρακαλεσω οσο εχεις τη δυνατοτητα να εισαι κοντα μου...

Καλημέρα alfa...

Είναι φυσιολογικό να ελπίζεις.. και να θέλεις να την αγκαλιάσεις και να σε αγκαλιάσει, και να θέλεις να σου πει σ\'αγαπώ και γενικά να είναι όλα όπως πριν.. Αυτά ίσως να τα αισθάνεσαι για πολύ καιρό ακόμα..

Σίγουρα η ελπίδα γίνεται βάλσαμο στην ψυχή μας όταν περνάμε κάτι οδυνηρό.. Μας ανακουφίζει.. Μας δίνει μία ανάσα.

Θα σου γράψω κάτι από ένα βιβλίο που έχω.. (μπορεί και να χαμογελάσεις)..

\"Η ελπίδα πολλές φορές μας παγιδεύει γιατί έχει μία εξαδέλφη με την οποία μοιάζουν όπως τα δίδυμα.. σαν δύο σταγόνες νερό. Τη λένε Σούλα. Το όνομα προέρχεται από το \"ψευδαισθησούλα\". Κι εκεί αρχίζουν τα προβλήματα.......\"

Αλήθεια, να σε ρωτήσω κάτι που μου \'ρθε τώρα.. Πιστεύεις ότι αν παντρευόσασταν θα ήσουν ευτυχισμένος? Δεν έχεις καμία αμφιβολία?

Και μην ανησυχείς.. Εδώ θα \'μαι! :)