Διακρίνω έναν κομπλεξισμό. Κάποιοι είναι τόσο απόλυτοι που δε βλέπουν όχι μόνο τι γίνεται στην κοινωνία αλλά δε δέχονται και την άποψη του άλλου. Από που πηγάζει άραγε?
Printable View
Διακρίνω έναν κομπλεξισμό. Κάποιοι είναι τόσο απόλυτοι που δε βλέπουν όχι μόνο τι γίνεται στην κοινωνία αλλά δε δέχονται και την άποψη του άλλου. Από που πηγάζει άραγε?
μας τα χεις πρηξει...επαναλαμβανεσαι ενοχλητικα.Πες και τιποτα καινουργιο μπας και σε παρει κανενας στα σοβαρα.Μας τα χεις πρηξει επαναλαμβανω σε περιπτωση που το παραβλεψεις.Σχεδον 23 χρονων παληκαρι (22,7) δεν εχεις με τιποτα καλυτερο να ασχοληθεις..?αναρωτιομαστε και γω και ο κομπλεξισμος μου...
Stargazer , είπα να κρατηθώ αλλά δεν θα μπορέσω:
Λοιπόν, τη συγκεκριμένη κοπέλλα που αναφέρεις - που πήρε κιλά κλπ, ΕΣΥ την παχαίνεις.
Και πριν αρχίσεις τα διάφορα, ας μιλήσουν πιο ειδικοί και κρατούντες στατιστικές - αν υπάρχουν- για το πόσοι άνθρωποι ανανεώνονται και χάνουν κιλά και προσέχουν τον εαυτό τους κλπ ΜΟΛΙΣ βγουν από μια αφόρητα μη αντιληπτή καταστροφική ή απλώς αταίριαστη σχέση γι αυτούς.
Μάλλον δε διαβάζεις σωστά. Για πιο πριν μιλούσα.
Αρκετές φορές στις σχέσεις βάζουμε κιλά επειδή περνάμε καλά, είμαστε χαλαροί και δε μας νοιάζει να μαστε και τέλειοι για να βρούμε κάτι νέο. Όμως κάποια στιγμή πρέπει να καταλάβουμε ότι ο άλλος/άλλη δεν είναι κάτι δεδομένο και πρέπει να προσπαθούμε ν' αρέσουμε. Από τη στιγμή που παρατάς τον εαυτό σου η ανεμελιά που λέγαμε γίνεται γκρίνια. Κι αυτό είναι έντονο σε μακροχρόνιες σχέσεις και φαντάζομαι στο γάμο, όπου πολλές φορές ο κόσμος αφήνεται γιατί έχει δέσει το γάιδαρο. Κι έχει την χαζή νοοτροπία ότι αφού υπάρχει αγάπη και μεγαλείο ψυχής ας γίνουμε χάλια, πάλι θα μας αγαπάνε. Έτσι όμως έμπρακτα δείχνουμε ότι δε νοιαζόμαστε και τόσο πολύ για τον άλλο γιατί αφήνουμε ένα κενό στα θέλω του.
Λέω κάτι τόσο τραβηγμένο δηλαδή? Αυτή δεν είναι και η κύρια αιτία που τα ζευγάρια έχουν προβλήματα στο γάμο?
Το ότι δεν πρέπει να θεωρούμε τον άλλον δεδομένο,
όπως άλλωστε και τίποτα σ'αυτή τη ζωή,είναι το μόνο "δεδομένο"!
Δε θα διαφωνήσω απαραίτητα με την οπτική σου,αλλά για ακόμη μια φορά με τη γενίκευση
και το βαθμό απολυτότητας σου...Από κει και πέρα ας το πάρουμε λίγο αντίστροφα το θέμα...
Αποκλείεται το γεγονός ότι παχύναμε να αποδίδεται στην έλλειψη ενδιαφέροντος στη σχέση,
στο ότι το φαγητό κατάντησε να είναι η μόνη απόλαυση που έχει απομείνει σε κάποιον,γιατί η σχέση έχει φθαρεί,
γιατί υπάρχει αδιαφορία...γιατί,τέλος πάντων,χίλιοι δυό λόγοι είναι ικανόί ν'απομακρύνουν δύο ανθρώπους...
Αποκλείεται δηλαδή η αλλαγή στην εικόνα του ενός να είναι συνέπεια κι όχι αιτία των προβλημάτων στη σχέση;
Να είναι αντίδραση στη δράση του άλλου;Όχι ασφαλώς ότι επικροτώ κάτι τέτοιο...Απλά αναρωτιέμαι...
Όπως και να'χει πάντως,εγώ συνεχίζω να πιστεύω ότι ανάμεσα στα "εγκλήματα"που διαπράττονται σε μία σχέση,
το να αφεθεί κάποιος και να χαλάσει η πρώην καλή εικόνα του είναι πταίσμα σε σχέση με τα κακουργήματα
που διαρκώς διαπράττονται και αφορούν στην καταπίεση του άλλου,τη στέρηση της ελευθερίας του,την έλλειψη σεβασμού,
τη φίμωση της έκφρασης της βούλησης του,την σταδιακή αλλοτρίωση του,την εκμηδένιση της προσωπικότητας του...
για να μην πάω στη σωματική και ψυχολογική βία...κλπ...κλπ...
Αν μια σχέση απειλείται από αλλαγή στην εικόνα,πόσο μάλλον όταν μιλάμε για γάμο,
δεν μπορώ να μη θεωρήσω ότι τα θεμέλια στα οποία δομήθηκε ήταν τουλάχιστον σαθρά...Λέω τώρα...
Θα μπορούσαν όλα όσα λες να φταίνε, αλλά είναι ακραίες περιπτώσεις μάλλον. Και πάλι όμως, όταν έχεις πρόβλημα με κάποιον δε καταστρέφεις τον εαυτό σου! Αυτό το αυτοκαταστοφικό που έχουν κάποιοι άνθρωποι ποτέ δε το κατάλαβα. Σε πειράζει κάτι? Σπάστα, βρίσε, φύγε αλλά μην χαλάς τον εαυτό σου, μην τιμωρείσαι 2η φορά.
Βέβαια το πήγες μακριά. Εγώ έλεγα για κιλάκια. Δηλ. 5-6 κιλά και να μη γυμνάζεσαι. Εσύ νομίζω ότι αναφέρεσαι σε άλλες καταστάσεις. Καταπίεσης και βίας με τη γενικότερη έννοια και σε πολλά κιλά. Για 5 κιλάκια δε νομίζω όσα λες να ισχύουν, οπότε αυτά είναι αιτία κι όχι συνέπεια. Το θέμα είναι αν αυτά, γιατί συνήθως στις σχέσεις τέτοιο "άφημα" γίνεται, είναι τόσο σημαντικά όσο πολλές φορές γίνονται στο μυαλό μας. Τα 5 κιλά (αγύμναστα :( ) στο μυαλό γίνονται 30! Είναι τόσο σπουδαίο θέμα και γιατί διογκώνεται στη σκέψη πολλών?
Ο τρόπος που εκφράζει κάποιος το θυμό του(αν δηλαδή τον εξωτερικεύει ή τον στρέφει στον εαυτό του)
είναι ανάλογος την προσωπικότητας του,που διαμορφώνεται από πολύ μικρή ηλικία...
Δεν είναι κάτι που αλλάζει εύκολα από τη στιγμή που για χρόνια έτσι έχεις μάθει να συμπεριφέρεσαι...
Αν εξωτερικεύεις το θυμό σου μπορεί να βλάπτεις άλλους,που πιθανόν να μη φταίνε
και ίσως και σε βαθμό που να τους δημιουργείς σοβαρά προβλήματα,οπότε τα πράγματα περιπλέκονται περισσότερο...
Αν πάλι τον στρέφεις στον εαυτό σου,όπως είπες,τιμωρείσαι πολλαπλά και φορές ανελέητα...
Δεν ξέρω τι είναι προτιμότερο...Μακάρι να μη νιώθαμε θυμό...Τι να πω...
Τώρα ως προς τα κιλά,έχεις δίκιο:αναφερόμουν σε πολλά περισσότερα των 5,
γιατί ποτέ δε θα φανταζόμουν ότι μόνο τόσα είναι ικανά να κλονίσουν τα θεμέλια μιας σχέσης!
Μου φέρνεις στο νου μοντέλα,χορεύτριες,άτομα που κάνουν πρωταθλητισμό
και είναι συνέχεια με μια ζυγαριά,γιατί όμως απ'αυτή εξαρτάται η επίτευξη του στόχου τους!
Δεν μπορώ να καταλάβω πώς τα 5 αγύμναστα κιλά γίνονται 30 στο μυαλό του άλλου...
Επειδή πάντως επιμένεις στο θέμα,αν δεν το συγκεκριμενοποιήσεις κάπως,
θα είναι ατέρμονες κι ατελέσφορες οι θεωρητικές ανταλλαγές απόψεων ανάμεσα μας.
Για το λόγο αυτό θα σου πρότεινα να πεις αυτό που σε απασχολεί έξω από τα δόντια
(ωχ!κάτι σε παρατράγουδο μου θυμίζει αυτό! :P )
Θα ταλαιπωρηθούμε όλοι λιγότερο έτσι κι ίσως καταστεί πιο εφικτό να βρεις τις απαντήσεις που ζητάς...
Για να ξεκαθαρίζουμε με τις ΑΗΔΙΕΣ :)Quote:
Originally posted by stargazer
Μάλλον δε διαβάζεις σωστά. Για πιο πριν μιλούσα.
Αρκετές φορές στις σχέσεις βάζουμε κιλά επειδή περνάμε καλά, είμαστε χαλαροί και δε μας νοιάζει να μαστε και τέλειοι για να βρούμε κάτι νέο. Όμως κάποια στιγμή πρέπει να καταλάβουμε ότι ο άλλος/άλλη δεν είναι κάτι δεδομένο και πρέπει να προσπαθούμε ν' αρέσουμε. Από τη στιγμή που παρατάς τον εαυτό σου η ανεμελιά που λέγαμε γίνεται γκρίνια. Κι αυτό είναι έντονο σε μακροχρόνιες σχέσεις και φαντάζομαι στο γάμο, όπου πολλές φορές ο κόσμος αφήνεται γιατί έχει δέσει το γάιδαρο. Κι έχει την χαζή νοοτροπία ότι αφού υπάρχει αγάπη και μεγαλείο ψυχής ας γίνουμε χάλια, πάλι θα μας αγαπάνε. Έτσι όμως έμπρακτα δείχνουμε ότι δε νοιαζόμαστε και τόσο πολύ για τον άλλο γιατί αφήνουμε ένα κενό στα θέλω του.
Λέω κάτι τόσο τραβηγμένο δηλαδή? Αυτή δεν είναι και η κύρια αιτία που τα ζευγάρια έχουν προβλήματα στο γάμο?
1] ΔΕΝ υπάρχει θέμα βαρεμάρας όταν σε μια σχέση αφήνει κάποιος τον εαυτό του.
ʼλλα είναι τα προβλήματα.
Κενά , αδιέξοδα, ανασφάλειες που δημιουργεί ο άλλος.
Υπάρχει σοβαρό θέμα περιπλοκών που μας δημιουργεί ο άξονας στον οποίο κινούμαστε εξ αιτίας της σχέσης μας.
Με ένα λόγο και πολύ χονδρικά , τον άλλον τον σιχαινόμαστε τόσο που αυτό μας κάνει εξαρτημένους με την πάρτη του.
Ο άνθρωπος και τα σκατά είναι αλληλένδετα πράγματα.
τα μικρά παιδιά τρώνε μύξες, λάσπες, ασβέστες, άχυρα..
2] Κανείς εδώ μέσα δεν είναι περήφανος για το σώμα του.
Μπορεί να είναι περήφανος για την προσπάθειά του να χάσει κιλά και να το σφίξει και να το γυμνάσει, αλλά για το σώμα του δεν είναι ΠΟΤΕ.
Ακόμα και αν φτάσει σε ένα επιθυμητό αποτέλεσμα η ανασφάλεια και ο φόβος θα τον κατατρέχουν.
3] Κανείς ποτέ , όταν αναπτύσσει μια ψυχαναγκαστική σχέση με το φαγητό είτε τρώει παθιασμένα είτε αρνείται να φάει, δεν το κάνει επειδή γουστάρει να βλέπει τον εαυτό του παραμορφωμένο.
Αντιθέτως, το να βλέπει τον εαυτό του παραμορφωμένο του δημιουργεί ένα φαύλο ψυχισμό που τον ρίχνει όλο και βαθύτερα μέσα στο πρόβλημα.
4] Κανείς ποτέ δεν θεωρεί οτι υπάρχει η περίπτωση να είναι ο universal γκόμενος-γκόμενα που τα υπόλοιπα δις στον πλανήτη θα τον θελήσουν διακαώς και ερωτικά χωρίς καμμιά εξαίρεση.
Έχει όμως ανάγκη αγάπης.
5] Κανείς ποτέ δεν κάνει κακό στον εαυτό του επειδή θεωρεί δεδομένο τον άλλον.
Κάνει κακό στον εαυτό του όταν έχει παγιδευτεί με κάποιον άλλον σε καταστάσεις που ΣΙΧΑΙΝΕΤΑΙ και απορρίπτει κατά βάθος.
Θα ήθελα να συνεχίσω εκτός και αν το κάνουν άλλοι - κάτι που θα μου άρεσε -
Προς το παρόν θα κλείσω βιαστικά γιατί ήρθε η ώρα για το μεσημεριανό μου.
Και δεν θα μου κόψει την όρεξη κανένα ψυχικό βαμπίρ γιατί , να μήν ξεχνιόμαστε, κάνω δίαιτα και πρέπει να τρώω καλά ,χωρίς άγχος, χωρίς αρνητισμό.
ΥΓ: και χάθηκαν και κάτι πόντοι και πολύ με ανέβασε αυτό :p
Επανάληψη Μήτηρ Μαθήσεως...
Quote:
Originally posted by stargazer
Θα μπορούσαν όλα όσα λες να φταίνε, αλλά είναι ακραίες περιπτώσεις μάλλον. Και πάλι όμως, όταν έχεις πρόβλημα με κάποιον δε καταστρέφεις τον εαυτό σου! Αυτό το αυτοκαταστοφικό που έχουν κάποιοι άνθρωποι ποτέ δε το κατάλαβα. Σε πειράζει κάτι? Σπάστα, βρίσε, φύγε αλλά μην χαλάς τον εαυτό σου, μην τιμωρείσαι 2η φορά.
Βέβαια το πήγες μακριά. Εγώ έλεγα για κιλάκια. Δηλ. 5-6 κιλά και να μη γυμνάζεσαι. Εσύ νομίζω ότι αναφέρεσαι σε άλλες καταστάσεις. Καταπίεσης και βίας με τη γενικότερη έννοια και σε πολλά κιλά. Για 5 κιλάκια δε νομίζω όσα λες να ισχύουν, οπότε αυτά είναι αιτία κι όχι συνέπεια. Το θέμα είναι αν αυτά, γιατί συνήθως στις σχέσεις τέτοιο "άφημα" γίνεται, είναι τόσο σημαντικά όσο πολλές φορές γίνονται στο μυαλό μας. Τα 5 κιλά (αγύμναστα :( ) στο μυαλό γίνονται 30! Είναι τόσο σπουδαίο θέμα και γιατί διογκώνεται στη σκέψη πολλών?
Σε πληροφορω οτι εμενα τα 5-6-10 κιλακια με οδηγησαν στην ανορεξια για να παρουμε κ το "αντιθετο" παραδειγμα της παχυσαρκιας κ μαλιστα ως συνεπεια μιας σχεσης που ειχε πολυπλευρα προβληματα.Κατεληξα λοιπον να αυτοτιμωρω τον εαυτο μου οχι απο θυμο οπως λες αλλα επειδη νομιζα οτι κατι εκανα, κατι διορθωνα, ενω κατεστρεφα εμενα.Στο κατω κατω αν βρισεις κ σπασεις τι θα καταφερεις?Να διαλυσεις το σπιτι?Σε μενα πιο αποτελεσματικο φαινοταν να διαλυσω τον εαυτο μου γιατι αυτο ειχε αμεση συνεπεια στη συμπεριφορα μου κ αρα στη σχεση μου.Θα συμφωνησω με τους περισσοτερους σε οσα λενε κ ειδικα με τη NADINE η οποια ευλογα αναρωτιεται πως αυτα τα ρημαδοκιλα 5-6 που λες κλονιζουν τη σχεση!Ήμαρτον!!Αν επιθυμεις τοσο πολυ να τα χασει η κοπελα, τουλαχιστον βοηθησε την!Με τη συναινεση της βεβαια!Αφου δεν μπορεις να την αποδεχτεις μ αυτα τα 5-6 τερατωδη κιλα!!
Εγώ πάντως τελευταία αρχίζω να ψιλιάζομαι ότι είναι αντίστροφα τα πράγματα...
Ότι δηλαδή η κοπέλα του είναι εκείνη που έχει εμμονή με τα 5 αγύμναστα παραπάνω δικά του κιλά...
Συμφωνώ στο 5 , διαφωνώ στα κιλά.
Διαφωνώ και στο 5 παραπάνω.
Είναι 5 στάνταρ.
( Να τ' αφήσω? )
Εγώ αρχίζω να υποψιάζομαι πως όσοι έχουν κιλά είναι κομπλεξικοί άνθρωποι που βγάζουν την κακία τους όπου τους βγει. Λυπάμαι για την εικόνα που βλέπω, περίμενα άνθρωποι που ψάχνονται με τον ψυχισμό των άλλων αλλά και του εαυτού τους να μην κάνουν σαν 16χρονα μαμόθρεφτα.
Ποτέ δεν μίλησα για κλονισμό μιας σχέσης αλλά δε βλέπω κάποιος να έχει όρεξη για σοβαρή κουβέντα. Το τι ορίζει κανείς ως σημαντικό είναι σχετικό. Και το θέμα του βάρους σε σχέση με σοβαρές ή ανίατες ασθένειες είναι ασήμαντο. Γιατί εσείς κοροϊδεύετε κάτι που θεωρώ εγώ ουσιαστικό? Είπα ποτέ γιατί δε χάνετε κιλά και τρώτε όλη την ώρα? Την είπα σε κάποιον, έδειξα ασέβεια?
Sorry κιόλας αλλά μάλλον τα κιλά φέρνουν εκτός από αποξένωση και ζήλεια ή κομπλεξισμό. Αλλιώς δεν εξηγείται.
stargazer..........συμφωνώ 100% μαζί σου!!!!!!
Είπες μεγάλες αλήθειες, αλλά είναι πολύ δύσκολο κάποιοι να τις δεχτούν..........
stargazer σίγουρα λες κάποια πράγματα σωστά. Αυτό που δεν καταλαβαίνεις είναι πως ξέρουμε την αλήθεια κι αυτό που μας ενοχλεί πραγματικά είναι το οτι ΕΜΕΙΣ απορρίπτουμε την εξωτερική μας εικόνα!